از زمانی که‌ خودم را شناختم عاشق کتابخانه و محیط دلچسبش بودم؛ سکوتش را، آرمشش را، حس مطالعه و پژوهشش را، بوی میز و صندلی چوبی اش را، اصلا هوای پر از انرژی مثبتش را، همه چیز ش را دوست داشتم… گاهی از خود می پرسم؛ کجای این کره خاکی اینچنین می توانی فارغ از عالم روزمرگی شوی، جدای از تمام ناخوشایندی ها شوی، در سکوتی متفکرانه مهمان شوی… جانم به فدای امیرالمومنین علی علیه السلام که فرمودند: هر که خویش را با کتابها سرگرم سازد آرامش می یابد… و اکنون خدای جبران کننده ی تمام کاستی ها، حسرت روزهای جدایی مرا از جویندگی علم، برایم جبران کرده…در کنار دوستانی سرشار از انرژهای معنوی، روزهایم می گذرد… شوق پژوهشم سیراب می شود و امیدم به روزهای بهتر مضاعف می شود. الحمدالله علی کل نعمت ✍🏻 فاطمه شکیب رخ @Ghalamzaniii @javal60