🔶چرا فکر می‌کنید "دوست داشتنی" نیستید؟! ✅احتمالا دوست دارید با افراد جدیدی آشنا شوید. با این حال، در طول این تجربیات، اغلب ممکن است سایه ای در ذهن شما ایجاد شود، یک نگرانی وجودی: «اولین برداشت آنها از من چه بود؟ آیا مرا دوست داشتند؟» این تردیدها می تواند منجر به پدیده ای طاقت فرسا شود. 🔺ناگهان متوجه می‌شوید که در ذهنتان دارید مکالماتی را که با آنها داشته اید مرور می کنید. در واقع، شما حرف هایتان را کلمه به کلمه بررسی می کنید، مانند یک کاراگاه که به دنبال سرنخ است. شما هم فقط به دنبال عیوب هستید، هر کلمه و عبارتتان را چک می کنید بارها و بارها. البته ممکن است شما تنها چند دقیقه به این کار مشغول باشید اما افراد بسیاری هستند که در چرخه باطل مکالمات ذهنی در مورد گفتگوی خود با یک دوست، فامیل یا غریبه گرفتار می شوند. 📌بدیهی است که بیشتر ما دوست داریم در نظر دیگران دوست داشتنی تر باشیم و از کاریزمای مغناطیسی خود لذت ببریم که بلافاصله دیگران را مجذوب خود می کند. در واقع، ما به عنوان انسان باید مورد پسند دیگران باشیم، زیرا در بازی شطرنج اجتماعی، ارتباطات ما مهم است . در نتیجه، ارائه تصویری از اعتماد و نزدیکی اصلی اساسی در بافت عاطفی اجتماعی ما است. با این حال، این اصل اساسی جامعه‌پذیری، اغلب دچار تحریف شناختی است که موجب رنج و ناراحتی ما می شود. 👤ویلیام جیمز یکی از اولین روانشناسانی بود که نیاز ما به ارتباط اجتماعی را مطالعه کرد. او در مطالعه علمی پدیده های روانی پیشگام بود و توجه خود را بر ادراک متمرکز کرد. در واقع او مدعی شد که نوزادان علاوه بر نیاز به غذا و محافظت، آرزوی تماس و نگاه محبت آمیز والدین خود را نیز دارند. نگرانی ما برای دوست داشته شدن از سوی دیگران بین سنین هفت تا نه سالگی ایجاد می شود، زمانی که ادغام با همسالانمان در اولویت قرار می گیرد....👇 https://www.migna.ir/news/62719