🔷شرح دعای روز چهارم🔷 اللهمّ قوّنی فیهِ علی إقامَةِ أمْرِکَ واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُکْرَکَ بِکَرَمِکَ واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْکَ وسِتْرِکَ یا أبْصَرَ النّاظرین» خدایا نیرومندم نما در آن روز به بر پا داشتن فرمانت و بچشان در آن شیرینی یادت را و مهیا کن مرا برای انجام سپاس گزاریت به کرم خودت نگهدار مرا در این روز به نگاه داریت و پرده پوشی خودت ای بیناترین بینایان. چگونه امر الهی را برپا کنیم؟ فراز اول این دعا «اللهمّ قوّنی فیهِ علی إقامَةِ أمْرِکَ» جمله ای بسیار پرمحتواست می‌فرماید؛ من را در این روز قوت و نیرو ده برای به پا داشتن فرمان خودت، این نیروبخشی خداوند عالم لطفی است که اگر شامل کسی شود، تمام مشکلات برای او حل خواهد شد. آدمی در به پاداشتن اوامر الهی، به نیروی جسمی و روحی نیازمند است؛ قدرت بدنی برای انجام شکل ظاهری عبادت و توان روحی برای درک روح عمل و توجه به پروردگار. امیرالمؤمنین علی علیه السلام در این باره می‌فرماید: وقتی قدرت و نیرو یافتی، آن را برای اطاعت خداوند متعال به کار بند و آن گاه که ضعیف و ناتوان شدی، از معصیت خدا دوری کن. در دعای شریف کمیل نیز می‌فرماید: قَوِّعلی خِدْمَتِکَ جَوارِحی؛ ای خدا به من قوت و قدرت عنایت کن تا نیروی خود را صرف خدمت تو نمایم». 🌺🌺🌺🌺🌺🌺 در بخش دوم از دعای روز چهارم، از یزدان هستی بخش چنین می‌خواهیم: شیرینی یاد و ذکر خود را به من بچشان. یاد خدا، لذت و حلاوت ویژه ای دارد که با شناخت او به دست می‌آید. اگر خدا را با چشمِ دل دیدیم و زیبایی و جمال حق را درک کردیم، به او عشق می‌ورزیم و با یاد او مأنوس و دلگرم می‌شویم. خداوند متعال می‌فرماید: اَلا بِذِکْرِاللّهِ تَطْمَئِنُّ القُلوب؛ همانا با یاد خدا قلب‌ها آرام می‌گیرد. این شیرینی و لذّت، تنها از راه محاسبه و مراقبت از نفس و ریاضت‌های نفسانی به دست می‌آید نه با شکم پروری، دنیاپرستی و بی مبالاتی. به راستی فراموشی یاد خدا جز غفلت و پشیمانی حاصلی نخواهد داشت. 🌺🌺🌺🌺🌺🌺 در فراز سوم، از دعای این روز می‌گوییم: و برای ادای سپاس آماده‌ام ساز. به دنبال فراز اوّل و دوم این دعا که صحبت از اطاعت و معرفت خداوند و حلاوت ذکر او بود، زمینه برای سپاس او فراهم می‌شود؛ زیرا اگر اهمیت نعمت را درک کنیم، حتما سپاس آن را نیز به جا خواهیم آورد. خداوند متعال درباره ی نعمت ها، در آیه ی ۴ سوره ی ابراهیم می‌فرماید: اگر بخواهید نعمت‌های خدا را بشمارید، نمی توانید. نعمت‌های الهی بی کران است و ما نمی توانیم از عهده ی شکر آن‌ها برآییم. شکر نعمت تنها در زبان و گفتار خلاصه نمی شود، بلکه بنده ی مؤمن در عمل نیز شاکر است، یعنی به آن چه خداوند از او خواسته است، عمل می‌کند و این بهترین و بالاترین درجه ی شکر است. استفاده ی صحیح از نعمت‌های خداوند، خود، شکر الهی است و سبب افزونی نعمت می‌گردد. از سوی دیگر ناسپاسی در برابر نعمت‌های خداوندی موجب از دست رفتن آن‌ها می‌شود. امیرالمؤمنین علی علیه السلام در باب شکر نعمت‌های الهی می‌فرمایند: هیچ کسی توانایی شکر نعمت‌های الهی را ندارد، مگر این که به وسیله ی این نعمت ها، احسان و خوبی را پیشه سازد. 🌺🌺🌺🌺🌺🌺 در بخش پایانی از دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان، می‌خوانیم: مرا با حفاظت و پوشش خود محافظت فرما، ای بیناترین بینایان! مسلم است که بدن بیمار، توانایی عبادت و اطاعت امر خداوند را ندارد و کسالت جسمانی به نوبه ی خود سبب کسالت روحی می‌شود. از این رو از خداوند درخواست می‌کنیم که ما را از حوادث و ناملایمات روزگار نگهداری و محافظت کند و در انجام وظایفش استوارتر گرداند. در قسمت دیگری از این بخش نیز از خداوند درخواست می‌کنیم تا عیب بندگانش، را بپوشاند؛ زیرا اگر پرده‌ها کنار رود و انسان ها، گناهان و عیوب یکدیگر را ببینند، معلوم نیست با چه صحنه ی وحشتناکی روبه رو خواهند شد؟! تنها راه گناه نکردن آن است که انسان، خدا را بر اعمال خود شاهد و ناظر ببیند و بداند عالَم محضر خداست. امیرالمؤمنین علی علیه السلام می‌فرمایند: از نافرمانی خداوند در خلوت‌ها بپرهیزید؛ زیرا همان که شاهد و ناظر است، قضاوت می‌کند و به حساب انسان رسیدگی خواهد کرد. قرآن و روایات، پوشانیدن عیب‌ها و کتمان راز مسلمان را عبادت دانسته اند و چنین تصریح کرده اند که هرکس عیب مسلمانی را بپوشاند، در پیشگاه خدا از اجرای بزرگ بهره مند خواهد شد. التماس دعا 🌺🌺🌺🌺🌺🌺 #ماه_رمضان ═══✼🍃🌹🍃✼══ @zendegiasheghane_ma ═══✼🍃🌹🍃✼══