۸- جز خدا کی می‌تونه آدم رو عزیز کنه؟ وقتی خدا رو بزرگ دونستیم و به فکر جایگاهمون پیش خدا افتادیم بهش اعتماد می‌کنیم کاری که گفته انجام می‌دیم و اعتبارمون پیش مردم رو می‌سپریم به خودش. خود خدا می‌دونه برای بنده‌‌اش چی کار کنه. خدا طبق مصلحت بنده حتماً جایگاهش رو میان مردم بالا می‌بره. قصّه جایگاه انسان پیش خدا و جایگاهش پیش مردم حکایت این ضرب‌المثله چون که صد آمد نود هم پیش ماست. من وقتی خدا رو بزرگ نبینم حتی اگه کاری رو انجام بدم که جایگاهم رو پیش خدا بالا می‌بره رفتن به این جایگاه بالاتر احساس خاصی در من ایجاد نمی‌کنه چون جایگاهم پیش کسی بالا رفته که برام چندان بزرگ نیست پس جذابیتی نداره تا برام مهم باشه و انگیزه عمل بهم بده اما از اون طرف من به بزرگی مردم ایمان دارم برا همینم هست که جایگاهی که پیش اونا پیدا می‌کنم برام مهمه. یکی از انتخابای سخت برا خیلی از آدما وقتیه که باید یه کاری رو انتخاب کنن که با انجام اون کار پیش خدا عزیز می‌شن و پیش مردم ذلیل. معمولا افراد مونن که در چنین موقعیتهایی جایگاه خدایی رو باید انتخاب کنن یا جایگاه مردمی رو دلیل این تردید چون عظمت و بزرگی خدا برا اونا جا نیفتاده شاید شعارش رو میدادن اما حالا که در عمل باید امتحان پس بدهند گیر می‌کنن و خیلی وقتا رد میشن. نوع نگاه مردم برا ما دغدغه شده چون بخشی از عزتمون رو دست همین مردم می‌بینیم تازه خوبامون این طوری هستن . خیلیا که همه عزّت رو دست مردم می‌بینن. آدم وقتی خدا رو بزرگ دید و همه عزت رو دست خدا دونست از این دغدغه خلاص میشه و زندگیش خیلی راحت میشه یه آرامشی وارد قلبش میشه که احساس میکنه از زیر یه بار سنگین آزاد شده دیگه خیلی از کارا رو راحت انجام میده چون نگران این نیست که مردم درباره‌اش چه قضاوتی می‌کنن. ما باید باور کنیم به اندازه‌ای که از توحید دور می‌شیم از آرامش دور می‌شیم و به اندازه جایگاهی که برای مردم در عزت و ذلتمون قائلیم از توحید دور می‌شیم و به اندازه آدمایی که حس می‌کنیم می‌تونن بهمون عزت و ذلت بدن از خدا دورتر می‌شیم. آدم در دغدغه‌هاشم باید موحد باشد یعنی فقط نگران یه نفر باشد. وقتی توحید قوی می‌شه خاصیتش اینه که همه دغدغه‌های آدم رو یه جا جمع می‌کنه و یه رنگ بهش می‌ده. آدم موحد فکرش صد جا نیست یه جاست اونم پیش خدا. ما به اندازه‌ درکی که از بزرگی خدا داریم می‌تونیم به جایگاهی که پیش مردم داریم یا می‌تونیم پیش مردم داشته باشیم پشت پا بزنیم حرف مردم برای کسی بزرگه که خدا براش کوچیکه. به این مسئله میشه از یه زاویه دیگه هم نگاه کرد ما چون به بزرگی خدا ایمان نداریم باور نمی‌کنیم خدا می‌تونه در برابر مردم وایسه و ذلتی رو که اونا می‌خوان به ما تحمیل کنن به عزت تبدیل کنه و باورمون نمیشه که خدا می‌تونه عزت مردم داده رو تبدیل به ذلت و خواری کنه. اگر خدا رو بزرگ دیدیم جایگاهی که پیشش می‌تونیم داشته باشیم برامون مهم میشه و به اندازه اهمیت این جایگاه انگیزه ‌مون برای بدست آوردنش بالا می‌ره.