🚨 روایتی کوتاه از مدیریت بحران بی‌نظیر رهبر حکیم انقلاب اسلامی در ماجرای اخیر 1️⃣ از رئیس‌جمهور مملکت و همراهانش «هیچ» خبری نیست! کشور در «بهت» و «ابهام» فرو رفته است. در سخنرانی برای «سلامت» آن‌ها «دعا» می‌کند، سپس با «آرامش» به مردم «اطمینان» می‌دهد که «هیچ» اختلالی در کار کشور به وجود نخواهد آمد. می‌گوید به مسئولان «توصیه‌ها» شده و کارها «مرتب» و «منظم» به پیش می‌رود. سدی محکم در برابر سیلاب احتمالی! 2️⃣ بعد از گذشت ۱۶ ساعت، رسماً اعلام می‌شود که رئیس‌جمهور شهید شده است. پیامی می‌نویسد. از رئیس‌جمهور تمجید می‌کند ولی برخلاف پیام‌های مشابه، فضا را «احساسی» نمی‌کند و بر انتخاب رئیس‌جمهور جدید تأکید می‌ورزد. 3️⃣ در این گیر و دار، مجلس خبرگان قرار است شروع به کار کند. رئیس‌جمهور و امام جمعه تبریز غایبان بزرگ این مجلس هستند. در این شرایط در پیامی «محکم» و «ادیبانه»، نظام اسلامی را «تعریف» می‌کند و از دیگران «دعوت» می‌کند تا به «تجربه شکست خورده غرب» بنگرند و در «طرح جامع و استوار و گره‌گشای حکمرانی اسلامی» تأمّل کنند. بعضی جملات را باید چند بار خواند تا دقیق متوجه شد! همین قدر با قدرت و تهاجمی! 4️⃣ قرار است بر پیکر رئیس‌جمهورِ شهید و همراهان نماز بخواند. به تجربه حاج قاسم، همه منتظر و نگران جمله «انا لا نعلم منه الا خیرا» هستند. سه بار این جمله را تکرار می‌کند. همه گریه می‌کنند جز او! فیلم‌های قبل و بعد نماز هم بیرون می‌آید: همچنان «آرام»، «محکم» و «مطمئن». 5️⃣ از ظهر همان روز، سران کشورهای مختلف به نوبت می‌آیند برای عرض تسلیت. ولی او برای «تسلیت و عزا» ننشسته است. جلسات، «کاری» می‌شود! نقطه اشتراک و تأکید صحبت‌هایش، ادامه ارتباطات و تقویت آن است. با اطلاعات همیشگی‌اش در مورد کشورها و اخبارشان صحبت می‌کند. حتی برای «اسماعیل هنیه» درس تفسیر می‌گذارد که از دو وعده الهی یکیش مانده و آن هم «نابودی اسرائیل» است و شما آن را خواهید دید! با سران چندین کشور جلسهٔ پشت سرهم دارد، شب هم به خانواده رئیس‌جمهور سر می‌زند. 6️⃣ سه روز گذشت. در هر کشور دیگری این سه روز می‌توانست به «هر اتفاقی» منجر شود. ولی در ایران، «هیچ» اتفاقی نیفتاده است. همه چیز مرتب و منظم پیش می‌رود. مردم برای از دست دادن رئیس جمهورِ شهیدشان عزاداری می‌کنند و اشک می‌ریزند. 🔺 پ ن: فقط یک چیز مانده: حرف‌های نگفته‌ای که شاید «بعداً» بگوید... ✍ یک سؤال از شما: چند کتاب و فیلم می‌توان از این «روش مدیریت» تولید کرد؟ و در چه رشته‌های تخصصی می‌شود آن را تدریس نمود؟