#هیچ_کس_به_من_نگفت 😔 18 #قسمت هجدهم 🌿 هیچکس به من نگفت: که در زمان غیبت نباید ازشما دورشوم، جدا شوم وراه راگم کنم. من نمی‌دانستم که امام، امام است؛ چه ظاهر باشد، چه غایب. وتو امام منی وخدا وعده داده هرکس در قیامت با امامش محشور می‌شود. من نمی‌دانستم که عرض ارادت و بندگیم با دعا برای صحت و سلامتی شما، کامل می‌شود. حال دعای «اللهم کن لولیک…» را در تمام لحظات عمرم، از یاد نمی‌برم که این دعا، نه ضامن سلامتی شماست که خداوند ضمانت داده است که بمانی تا جهان را پر از عدل و داد کنی؛ اما این ضمانت الهی چیزی از وظیفه عاشق نسبت به معشوق، کم نمی‌کند که خود شما در سفارشی به آیت بصیرت، آیت خدا بهاءالدینی فرمودید که در قنوت نمازهایش، اللهم کن لولیک را زمزمه کند. چرا من از همان اول تکلیف نفهمیدم که نمازم را با یاد و دعا برای شما، زینت بخشم و معطر سازم! کسی به من نگفت که تمامی امامان، برای شما دست به دعا بلند کرده‌اند و از خدا سلامتی و فرج شما را عاجزانه خواسته‌اند 😔خدایا نمی‌دانم؛ شاید کمی دیر شده باشد. با این حال، توفیق نصیب کن زین پس، دستانم برای آنکسی که دوستم دارد و دوستش دارم، به سمت آسمان افراشته شود و دعای سلامتیش را نه در قنوت که در تمام لحظاتم زمزمه گر باشم. 📗برگرفته از،کتاب هیچکس بمن نگفت ✍نویسنده : #حسن_محمودی 🆔@zohoor1445