▫️" ای که یک گوشه‌ی چشمت غم عالم ببرد حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد" گفته‌ام با همه من یار عزیزی دارم که به یک جلوه، دل از عالم و آدم ببرد به همه گفته‌ام از شوکت و زیبایی تو که جمال تو قرار از دل خرّم ببرد عرقِ جاری از گوشه‌ی پیشانی تو چون چکد روی گلی، رونق شبنم ببرد تویی آن بنده‌نوازی که درِ خانه‌ی تو همه گویند محال است گدا کم ببرد میوه‌ی لک‌زده و مانده‌ی بازار منم کرم شاه به این است که درهم ببرد بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد...