یکی از بهترین و شنیدنی‌ترین مواعظ اخلاقی، روایتی از یکی از شاگردان امام صادق علیه‌السلام است که توسط آن حضرت مورد تأیید قرار گرفته است. از امام صادق علیه‌السلام نقل شده‏ که به یکى از شاگردانش فرمود: «أَیَّ شَیْ‏ءٍ تَعَلَّمْتَ مِنِّی»: از من چه چیز آموخته ‏اى؟ عرض کرد: «یَا مَوْلَایَ ثَمَانَ مَسَائِلَ»: آقا جان! هشت مسئله آموخته ‏ام. امام علیه‌السلام فرمود: «قُصَّهَا عَلَیَّ لِأَعْرِفَهَا»: آن‌ها را بازگو کن تا من بشنوم. عرض کرد: «الْأُولَى رَأَیْتُ کُلَّ مَحْبُوبٍ یُفَارِقُ عِنْدَ الْمَوْتِ حَبِیبَهُ فَصَرَفْتُ هِمَّتِی إِلَى مَا لَا یُفَارِقُنِی بَلْ یُؤْنِسُنِی فِی وَحْدَتِی وَ هُوَ فِعْلُ الْخَیْرِ» اول اینکه: هر محبوبی را دیدم که هنگام مردن از حبیبش جدا مى‏شود؛ لذا همت خودم را صرف چیزى کردم که از من جدا نشود، بلکه موقع تنهائی‌ام مونس من گردد؛ و آن چیز عبارت است از کار نیک. ادامه دارد....