‏ ‏1 ❇️ هر كسى كه بخواهد به واقعيت‏هاى انسانى و نفسانى دست يابد، بايد از درستى روش و منش رسيدن به حقيقت آگاه باشد. البته براى تعيين درستى و نادرستى هر چيز و ميزان حقيقى يا دروغى بودن آن به اهل فن مراجعه كند، چنانكه در مورد ميزان برخوردارى آدمى از صحت و سلامتى بدن به نزد پزشك متخصص و متبحّر مى‏رود. در باب معرفت الهى تعيين سلامت راه و مشاهده نشانه عظمت پروردگار به عهده اهل راه يعنى پيامبران الهى و اولياى معصومين است كه همگى آينه حق نما هستند. از اين روش‏هاى معرفتى، شناخت كرامت نفس برگرفته از كرامت حقيقى خداوند است كه آثار آن در زندگى بزرگوارانه نمايان مى‏شود. امام صادق عليه السلام در بيانى شيوا به بعضى از رفتارهاى كرامت‏ وار اشاره مى‏فرمايد: ثَلاثٌ مِنْ مَكارِمِ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ: تَعْفُوا عَمَّنْ ظَلَمَكَ وَ تَصِلُ مَنْ قَطَعَكَ وَ تَحْلُمُ إذا جُهِلَ عَلَيْكَ. سه چيز از كرامت‏هاى بلند اخلاقى در دنيا و آخرت است: 1- گذشت نسبت به كسى كه به شما ستم روا داشته است. 2- ارتباط با كسى كه پيوند خويش را با تو بريده است. 3- بردبارى با كسى كه رفتار جاهلانه داشته است. بر پايه اين بيان حضرت، عشق ورزيدن، نسبتى بين آفريدگار و بندگان خداست و شالوده دين هم همين عشق و محبت خالص، نسبت به خدا و اولياى خدا و همه ظهورات حق است. در ميان مردم معروف است كه هميشه گنجينه در ويرانه ‏ها يافت مى‏شود. بر اين پايه، مؤمن در راه وصال دوست تا از هواهاى نفسانى و خودبينى خراب و فانى نشود، به بقاى كريمانه حق آباد نمى‏شود. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏7، ص: 76 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2