🔴اين غيبت طولاني امام (علیه السلام) نيز يك صحنه‌ي امتحاني بسيار بزرگي است كه خدا براي بشر پيش آورده است. ♦️رسول خدا و ائّمه‌ي هدي (علیهم السلام) براي مردم زمان غيبت اظهار نگراني‌ها مي‌كردند و احياناً ناله‌ها و گريه‌ها داشتند. از جمله به اين جريان توجّه فرماييد: 🔷از سدير صيرفي از اصحاب امام صادق (علیه السلام) منقول است كه گفته است: روزي من با مُفَضَّل‌بن‌عمر و ابوبصير و اَبان‌بن‌تَغْلِب به حضور امام صادق (علیه السلام) شرفياب شديم. 🪴ديديم امام (علیه السلام) روي خاك نشسته و همچون مادر فرزند مرده ناله و گريه مي‌كند و اين جملات را مي‌گويد: (سَيِّدي غَيْبَتُكَ نَفَتْ رُقادي وَ ضَيَّقَتُ عَلَيَّ مِهادي وَ ابْتَزَّتْ مِنّي راحَةَ فُؤادِي)؛ «اي آقا و اي سرور من! غيبت تو خواب از چشمم ربوده،آسايش از جانم برداشته و زندگي را بر من تنگ كرده است». از اين قبيل جملات مي‌گويد و سيل اشك بر رخسارش فرو مي‌ريزد! 🪴ما از ديدن آن وضع و حال و شنيدن اين جملات تعجب كرديم! آتش بر جانمان افتاد و هوش از سرمان پريد كه چه مصيبت جانكاهي بر امام وارد شده كه اين‌چنين ناراحت شده است. پرسيدم مولاي من! چه حادثه‌ي ناگواري پيش آمده كه اينگونه غمگينتان ساخته است؟! 🪴امام (علیه السلام) آهي از اعماق دل بركشيد و فرمود: امروز به فكر زمان غيبت فرزندم مهدي‌ (علیه السلام) ‌افتادم كه مردم آن زمان چه گرفتاري‌ها خواهند داشت و بر اثر طول غيبت او شكّ و ترديد در دل‌ها به‌وجود مي‌آيد و بسياري از دين خارج مي‌شوند و منكر اصل ولايت و امامت مي‌گردند! از اين فكر امواج غصّه و غم بر دلم فرو ريخت و اشكم جاري شد.[1] [1] کمال الدین صدوق (رض) صفحه ۳۵۳ 📚صفیر هدایت شماره ۰۳۰ _ سلسله مباحث معارفی حضرت آیت الله سید محمد ضیاءآبادی (ره) #اللهم‌عجـل‌لولیڪ‌الفـرج ➥ @zohur_media | ‌اینڪ آخرالزمان