(کبوتران مهاجر پیمبران امید/شکوه خلقت آدم صنوبران شهید/شما ز غربت و وحشت امانمان دادید/حریم امن خدا را نشانمان دادید/هنوز خلوتتان بانگ ربنا دارد/هنوز تربتتان بوی کربلا دارد/و شهر ما به دعاتان هنوز محتاج است/به شور و حال و صفاتان هنوز محتاج است/اگر که عهد کنیم اینچنین نخواهد ماند/و پرچم شهدا بر زمین نخواهدماند

ما. در‌ دوجهان فاطمه جان🥀 دل بتوبستیم

حاج آقا ابوترابی از همه اسرا بیشتر شکنجه می‌شد و با فریادهای یا زهرای خود، در زیر شکنجه عراقی‌ها، بارها و بارها به آزادگان درس عملی مقاومت می‌داد. سعی می‌کرد سپر اسرا شود هنگامی که عراقی‌ها به آسایشگاه حمله می‌کردند و بچه‌ها را به باد کتک و کابل می‌گرفتند، حاج آقا ابوترابی خود را به جلو می‌کشید و سعی می‌کرد سپر اسرا شود. ایشان با اینکه همیشه بیشتر از تمام بچه‌ها از عراقی‌ها ضربه می‌خورد اما هر بار این کار خود را تکرار می‌کرد هرگاه عراقی‌ها حاج آقا ابوترابی را کتک می زدند و شکنجه می‌کردند، او نام مقدس مادرش حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) را صدا می زد. در سال پنجم اسارت که در اردوگاه تکریت بودیم

توسل به حضرت زهرا (سلام الله علیها) زیر شکنجه‌ بعثی‌ها با زبان روزه