سیدعلی اصغرموسوی : SaaPoem: 🌹همسفر ... همسفربامن باش ... تاافق راهی نیست! روزها چشم امید از امروز، به سحرگاه گل افشانی فردا دارند روزها از پس هم خواهند رفت، تا در آن صبح دل انگیز به کانون تماشا برسند روزها بی تو همان شب هستند! روزها، بی تو فقط خاکستر! باز با یاد تو امروز، سفر خواهم کرد: به دیاری که بر آن آینه ها می تابند و دل کوچه پر از عطر سحرگاهان است! آب ها: روشنی اندیشه! رنگ ها: سبزترین خاطره را می دانند! با تو امروز، به آن روز، سفر خواهم کرد... تا افق راهی نیست، همسفربامن باش! ✅💐 سیدعلی اصغرموسوی قم – 1380 #سعا #استاد_سعا #saapoem @saapoem https://telegram.me/ValAsr255 #سیدعلی_اصغر_موسوی # #saapoem از تبار غم من از تبار غمم، داغ دل نشان من است من از قبیله‌ی عشقم، وفا زبان من است به نیشخند کسان، گرچه من شکیبایم تبسمی که به لب دارم از فغان من است بگو هر آنچه که خواهی، نگویمت سخنی سکوت، نقش دل انگیزِ دودمان من است! اگر به ناله‌ی مرغان، شبی نظر کردی بدان که شیون هریک، ز داستان من است ندیده مادر گیتی، به سخت‌جانی من چرا که محنت هستی، نشان جان من است ! سیدعلی اصغرموسوی شهریار شاهدشهر(شهید آباد) 1372 #saapoem #سیدعلی_اصغرموسوی در پریشان نظری غیر پریشانی نیست عالمی امن تر از عالم حیرانی نیست قفس تنگ فلک جای پر افشانی نیست یوسف نیست درین مصر که زندانی نیست از جهان با دل خرسند بسازید چو مور کاین گهر در صدف تاج سلیمانی نیست چون ره مرگ سفیدی کند از موی سفید وقت جمعیت اسباب تن آسانی نیست تیر کج را ز کمان دور شدن رسوایی است زیر گردون وطن ما ز گرانجانی نیست نیست از نقص جنون، خانه نشین گر شده ایم عشق، شهری است درین عهد، بیابانی نیست ساده کن لوح دل روشن خود را از نقش که بصیرت به سواد خط پیشانی نیست در دل خاک، شهان گنج گهر گر دارند گنج بی سیم و زران جز غم پنهانی نیست به که بر لب ننهد ساغر بی پروایی هر که را حوصله زهر پشیمانی نیست 🌹سر زلف تو نباشد، سر زلف دیگر از برای دل ما قحط پریشانی نیست👌 اژدها می شود این مار ز مهلت صائب رحم بر نفس نمودن ز مسلمانی نیست 🌹میرزامحمد علی خان صائب تبریزی رحمة الله علیه✅ خمیازه‌های پنهانی عکس خورشید در این آینه زندانی نیست هر چه گفتیم بگو، صحبت حیرانی، نیست! تو در آن برزخ گیسو، به سیاهی خرسند من به دنبال سحرگاه، که زندانی نیست نقطه چین است جواب سخنم، این آژنگ از همان جنس که پیوسته، نمی دانی، نیست! پیری حوصله را، فصل سکوتت آورد جنگ دیوار و در اینجا، به غزل خوانی نیست! وقت تنگ است و فراسو، خطری بی پایان ترس این قافله از برف زمستانی نیست سرمه‌ی خواب مبین چشم به یلدا دارد صبح، در پنجره خمیازه‌ی پنهانی نیست با الفبا، سخن عشق، میاموز به من آخر این پیر، همان طفل دبستانی نیست! «سر زلف تو نباشد، سر زلفی دیگر از برای دل ما، قحط پریشانی نیست؟!» 1380 قم/سیدعلی اصغرموسوی/#سیدعلی_اصغر_موسوی /

ظرفیت عشق🌹 حق خاطرینه عاشق ، واسواسینن بولانماز چون حق یولونداحتی،باشدان گچر،اوتانماز! عارف گچر جهاندان،ظاهردن و عیاندان زاهد ولی بیر آدان،آرتوق عبا چولانماز ! عشق آزما اورکدن،غیرت تجلی ایلر اوت توتسا طور سَینا ،عاشق شراره یانماز! عشقین مصافی یوخدی،آفت فقط ریا دی! میدانه چیخسه عاشق،جاندان گچر،دایانماز! یاده گلر همیشه،بیر بیت " سیدآقا "دان فاخردی بسکه معنا،حافظ گوره اینانماز! : "ظرفین تونکدی زاهد،بیرجوشینن داشارسان! دریا دلین مزاجی،سیلابینن بولانماز"٭✅ یاندی،قاماشدی،گزلر،گون چیخدی خاطیریم دن! سندن سورا عزیزیم، بختیم یاتار ،اویانماز! من مطمئن بیلیرم،شاید "سعا"دا بیلدی! غمدن سووی اورکده، هچ محتوا قالانماز! گل یاده سال دوباره، چشم انتظار قویما دنیا گچر، گدر هی، هچ بیر دلیله قانماز! سیدعلی اصغر موسوی قم-۱۳۹۹/۹/۱۴ 📚🖌📚 ✅٭"سیدآقا"لقب و نام شناسای عموی بزرگوار جناب حجت الاسلام آقا سید نادر موسوی ورچندی متخلص به "ناصر"متوفی ۱۳۵۹ هجری شمسی،شاعر،مرثیه سرای ترک زبان اهل خرقان ساکن روستای "ورچند " غالب اشعارایشان مرثیه های عاشورایی درقالب تعزیه و اشعاری نیز در تزکیه نفس و تعلیم سیرو سلوک شیعی دارند که بیتی از ایشان در این غزل تضمین شد. روحشان شاد و یادشان گرامی روزگاران باد،آمین #سعا #استاد_سعا #شعر_ترکی #saapoem @saapoem

📚عقل بسیط: واکرده چتر محبت، درکل هستی دمادم حیران نصیبِ نگاهند، ذرات حیرت نما، هم! در جنبشی آشکارا، هرجا حیاتی مکوّن : تکثیرهایش مرتب، تصویرهایش منظم خلقت که پایان ندارد،«موجود»وصفِ«وجود» است مدّ بلند زمان را، تا کی بگویی: مرخّم! مصنوع و مجموع دائم، در حال آیینگی هاست «حادث» نشانِ «قدم»گو،«وحدت»به«کثرت»مقدم «عقل بسیط» است و روحی، جاری به ذرات هستی: تدبیرهایش مداوم، تکثیرهایش مُقوّم سلول ها راسرشته، رشته به رشته نوشته اسرارپنهان وپیدا، برنردبانی مجسّم(DNA) از«امر» هستی نمایش،حتی«الف» هم ندانیم! اما در آیین «عرفان»، بر ادعامان مصمّم؟! خورشید: شمع جلالش، جایی که جویی جمالش! عاجز به «ذات» کمالش: ادراک فرزند آدم! کاوش به"کیهان"که جِرمی ازجنس ناسوتیان است؟! فخری ندارد که هستی، مغرور علمی مُعلَّم! واکن به چشم حقیقی,گر می توانی رموزش! تا بنگری ماورای هستی، شکوهی معظّم "عقل بسیط" است ورمزِ«کُن فیکون» در وَرایش قاموس وناموس«لاهوت»، درقوس«واللهُ اعلم» انگیزه هایش فراتر از حس و وهم و خیال اند از«عشق»نقشی کشیده، درمدّعالم متمم💐 مکتب شعر دینی درایران استاد سیدعلی اصغر موسوی قم - ۱۸ آبان ۱۳۹۴ #سعا #استاد_سعا #saapoem https://eitaa.com/saapoem

⭕️ نوعی کلاهبرداری لطفا اطلاع رسانی کنید

🔴 ‏ما نسلی هستیم که هم به ده ریال گفتیم یک تومن، هم به یک میلیارد تومن گفتیم یک تومن. ✅ @qome_ziba

زبان‌شناسی، زبان‌دانی، زبان‌آگاهی فرق این سه در چیست؟ 🔸«زبان‌شناسی» شاخه‌ای از علم است که به مطالعۀ علمی زبان می‌پردازد، رشته‌ای تحصیلی است که دانشجویان در آن تحصیل می‌کنند، حوزه‌ای است که کتاب‌های تخصصی در زمینه‌اش نوشته می‌شود، و ساحت‌های مورد مطالعه‌اش آواشناسی، ساخت‌واژه، نحو، معناشناسی و گفتمان است. زبان‌شناسی لزوماً زبان‌ویژه نیست، یعنی آنچه در درجۀ اول مورد مطالعه‌‌ قرار می‌دهد زبان در معنای عام آن است و در درجۀ بعد قواعد و ساختارهای زبانی را بر روی زبان‌های مشخص بررسی می‌کند. 🔸«زبان‌دانی» معانی متعدد دارد. مثلاً به کسی که بر زبان‌های متعدد تسلط داشته باشد زبان‌دان می‌گویند. اما منظور من از زبان‌دانی تسلط بر ظرایف و زیر و بمِ یک زبانِ مشخص است. پس، با این تعریف، زبان‌دانی زبان‌ویژه است. محمد قاضی در ترجمۀ دن کیشوت زبان‌دانی‌اش را نشان می‌دهد، در سبکی که برگزیده است، یا در معادل‌گذاری‌های فارسی‌اش برای ضرب‌المثل‌های غیرفارسی. یا مثلاً زبان‌دانی داریوش آشوری را، علاوه‌بر نثر خاصش، در واژه‌سازی‌هایش می‌توانیم مشاهده کنیم. زبان‌دان‌ها همان‌هایی هستند که قابلیت‌های یک زبان را به‌خوبی می‌شناسند و می‌توانند آثاری خلق کنند که کاربران آن زبان را حیرت‌زده کنند. ادبا معمولاً در این دسته‌اند. چه‌بسا کسی زبان‌شناس مقبولی باشد، اما زبان‌دان قابلی نباشند و چه‌بسا زبان‌دان قابلی که از زبان‌شناسی چیزی نداند؛ بعضی پیران روستایی زبان‌دانانی هستند که سواد خواندن و نوشتن هم ندارند چه رسد به دانستن زبان‌شناسی. 🔸اما جذاب‌تر از دو تای قبل «زبان‌آگاهی» است. زبان‌آگاهی یک فرایند است، طریقه و مسیر است، حرکت از زبان و با زبان به‌سمت خودِ زبان است و ممکن است در لایه‌های متفاوتی ظهور و بروز پیدا کند و از همین رو اعم از زبان‌شناسی و زبان‌دانی است، مثلاً وقتی کسی زبان‌شناس می‌شود به‌نوعی زبان‌آگاه هم می‌شود، چون به قواعدِ ریز و پیچیده‌ای که در زبان به کار می‌برده و از آن غافل بوده آگاهی پیدا می‌کند؛ کسی که با خواندن متون نظم و نثرِ کهن قابلیت‌های زبانی خود را افزایش می‌دهد به‌نوعی زبان‌آگاه می‌شود؛ یا ویراستاری که به واژه‌ها و عبارات زبان حساس و دقیق می‌شود زبان‌آگاه است و هر چه حساسیت و دقت زبانی‌اش بیشتر باشد زبان‌آگاه‌تر است. 🔸همۀ این‌ها سطوحی از زبان‌آگاهی است، اما به نظر می‌رسد لایه‌های عمیق‌تری هم داشته باشد: زبان‌آگاهی طریقی است که نتیجه‌اش درک و دریافت هر چه بیشترِ ظرایف جهان‌های ذهن و روان و خارج و رابطۀ میان ‌این جهان‌ها با یکدیگر است. بسیاری از اختلالات روانی و مشکلات ذهنی با بالارفتن سطح زبان‌آگاهی حل می‌شود. ذهن‌آگاهی نیز از خلال سکوت میان کلمات و فواصل کلامی جوانه می‌زند و رشد می‌کند. اگر همچون هایدگر به موضوع بنگریم، از آنجا که هیچ مفهومی بدون نام‌گذاری پا به عرصۀ وجود نمی‌گذارد، هر چه مفاهیم و بازنمایی‌هایش در جهان ما بیشتر می‌شود، ناشناخته‌ها شناخته‌ می‌شوند. دست‌آخر اینکه اتساع وجودی در انسان با زبان‌آگاهی است که محقق می‌شود. فرد هر چه زبان‌آگاه‌تر باشد دایرۀ اندیشه‌اش وسیع‌تر است و به تبع آن ظرف وجودی‌اش اتساع بیشتری دارد. چه‌بسا زبان‌شناس یا زبان‌دانی که به این معنا زبان‌آگاه نباشد، اما نکتۀ قابل توجه این است که زبان‌دانی می‌تواند جادۀ زبان‌آگاهی را هموارتر کند و زبان‌شناسی تحلیل علمی‌تری از آن ارائه دهد. 🔸سطوح و لایه‌های مختلف زبان‌آگاهی را می‌توان به‌صورت زیر نشان داد: ۱. از زبان‌نشناسی ← به زبان‌شناسی ۲. از زبان‌ندانی ← به زبان‌دانی ۳. از روان ناخودآگاه ← به روان خودآگاه ۴. از ذهن ناسالم ← به ذهن سالم ۵. از ناهشیاری ← به بهشیاری ۶. از جامعۀ کمترپیشرفته ← به جامعۀ پیشرفته ۷. از کم‌دانشی ← به بیش‌دانشی ۸. از جهان ناشناخته ← به جهان شناخته‌شده ۹. از ظرف وجودی نامتسع ← به ظرف وجودی متسع 🔸در همۀ این لایه‌ها زبان نقشی جدی و پررنگ دارد و اساساً حرکت میان ‌آن‌ها بدون زبان شدنی نیست. #فلسفۀ_زبان #ورازبان‌شناسی سجادسرگلی @arayehha

نثر ادبی : شهادت امام حسن عسکری (ع) (عشق، غربت، شهادت) سید علی اصغر موسوی دریابه دریا، موج غم ازسینه خالی می کنم صحرا به صحرا با غمت، آشفته حالی می کنم یاد از نگاه عاشقت، یاد از زلالی می کنم با نغمه های نوحه گر، هم رنگ باران می شوم تا بشنوم یک پاسخی،از داغ بی پایان تو هر جمله از بغض گلویم را، سئوالی می کنم آه، ای تمام تنهایی! ای تمام غربت! آیا کسی از ژرفای غریبی ات آگاه شد؟ آیا کسی غریبانه های اندوهت را شناخت؟ آیا کسی پی به راز نگاهت برد؛ آن گاه که عطر حضورت را فوج فوج دشمن، در میان گرفته بود و چون گل، در احاطه چشمانی خوارتر از خار، درس مهر و عاطفه، به آسمان و زمین می آموختی؟ انگار، آستان کبریایی خانه ات، دانشگاه احساس فرشتگان بود؛ فرشتگانی که عاشق شدن را از تو آموختند و با تو، عشق الهی را تجربه کردند؛ عشقی که تو را در حصار تنهایی ـ دور از وطن و تحت نظر ـ قرار داده بود، عشقی که تمام موجودات را وادار می کرد، تا به ارتفاع نگاهت سجده، و ژرفای شکوهت را در عرش، جستجو کنند. مولای من! اگر آفتاب می درخشد، به نام توست! اگر ماه می دمد، به احترام توست! اگر گل می خندد، اگر آبشار می رقصد و اگر پرنده می خواند، به خاطر تو و عشق آسمانی توست که جلوه جاودانی حیات را به تماشا گذاشته است! ... آن روز، تن رنجوری که داغ غربت بر دل، خستگی هایش را پشت سر می گذاشت، در بهار جوانی، به تجربه خزان نشست و همسایگی عرش را برگزید؛ مردی که کوردلان «بنی عباس»، به آفتاب جمالش رشک می بردند؛ کوردلانی که با چهره های سیاه، اندیشه های سیاه، دست های سیاه و جامه های سیاه، جهل مجسّم تاریخ بودند؛ جهلی که حتی «بوجهل و بولهب» را شگفت زده می کرد! آن روز، نگاه تاریخ، شاهدغربت امامی بود، که هم چون جدش، امام موسی کاظم علیه السلام ،تشییع می شد؛امام غریبی که تنهایی اش را آسمان،هیچ گاه فراموش نخواهد کرد! امام غریبی که تنها فرشتگان الهی، پرستارانِ خلوت رنجوریش بودند! اَلسَّلامُ عَلیْکَ یا وَلیَّ النِّعَم؛ السلام علیکَ یا هادیَ الْاُمَمْ؛ السلام عَلیک یا سَفینَةُ الْحِلْم؛ السلام علیک یا اَبَا الاِمامِ الْمُنْتَظَر؛ مولا جان! #شهادت_امام_حسن_عسکری (ع) #سعا #saapoem#مکتب_شعر_امامیه #مکتب_شعر_دینی_ایران #استاد_سیدعلی_اصغر_موسوی #انجمن_ادبی_محیط #انجمن_شعر_قم #ادبخانه_مباهله #حوزه_هنری_قم #بسیج_هنرمندان_قم #شاعر_شهودی #شاعران_ایران #شاعران_قم #شعر_آیینی #شعر_دینی #شعر_انقلاب_اسلامی #شعر_فجر

غزل مهدوی از استاد سید علی اصغرموسوی(سعا) #saapoem . شعرخوانی توسط علیرضاصفایی (تماشا) مازندران، نهاد کتابخانه های عمومی . @safaei__aliraza

اَللّهُمَّ اِنّا نَرْغَبُ اِلَیْکَ فى دَوْلَةٍ کَریمَةٍ : تُعِزُّ بِهَا الاِْسْلامَ وَاَهْلَهُ ، وَتُذِلُّ بِهَا النِّفاقَ وَاَهْلَهُ ، وَتَجْعَلُنا فیها مِنَ الدُّعاةِ اِلى طاعَتِکَ ، وَالْقادَةِ اِلى سَبیلِکَ ، وَتَرْزُقُنا بِها کَرامَةَ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ !💐 « پروردگارا، ما جمیع ‌مسلمانان‌، با تضرّع ‌و ابتهال‌ بدرگاه‌ تو، از سویدای ‌دل‌خواهانیم ‌که‌: دوره ‌ای‌پسندیده‌ پیش ‌آوری‌که ‌در آن ‌دوران‌، اسلام‌ و یاورانش ‌را سربلند فرموده‌ نفاق ‌و پیروانش‌ را ذلیل ‌و خوار گردانی‌! و ما را در آن دولت ، از زمرۀ خوانندگان مردم بسوى اطاعت تو ، و از راهبران بسوى راه خود قرار دهى !و بدان وسیله بزرگوارى دنیا و آخرت را نصیب ما گرداندى💐🌴 #saapoem @saapoem