‏عکس از سیدعلی اصغرموسوی«سعا»✍️📚

بال تیرخورده!🌹🦅 پر ببینی جام عشق ارغوان را یا تَهی کم نخواهدشد به طعنه جایگاه فرّهی! بی جهت مجنون نمیگویم دلم را،چونکه هست خارج از ظرفیتش،مفتون ذوق همرهی چشم اگر هرگز نمی بندم از آن چشمان سبز! می دهی گهگاه دل را در تماشا آگهی گرچه باسعدی وحافظ گرم درسم،سال هاست! دوست دارم شیوه رقص غزل های «رهی» می دهد هردم شکیبم آرزوی دیدنت باز فردا نام من را ناشکیبا می نهی! می شود آیا بپرسم: ارتفاع عشق چیست؟ آی شیرازی ترین آیینه از سرو سَهی! لانهٔ سیمرغ می جویم به قاف عشق و تو - منطق الطیر قضایش را نشانم می دهی؟ ترجمان عشق بودن در بسیط خاک چیست؟ « دربساط نکته دانان» انبساط ابلهی؟! با من از چشمی بگو،خشکیده در وی انتظار! با من از دردی بگو ،پیچیده در هر ناگهی! ««»» هرچه پرسیدم،فقط،شعر«سعا»راخواندو گفت: عشق شد آخر به« بال تیر خورده» منتهی !🦅🌹 سید علی اصغر موسوی قم - ۲۶ آبان۱۳۹۹ #سعا #استاد_سعا #استاد_سید_علی_اصغر_موسوی #سید_علی_اصغر_موسوی #غزل_عاشقانه #غزل #saapoem @saapoem @saapoem110 @saapoem1400 #saapoem #nature #iran #Chahar_had #kharaghan ✍️🍎

📜قطرهٔ عدم فارغ از دریا، به صد آتشفشان نزدیک تر ذات ققنوسم، به قاموس بیان نزدیک تر! ترجمان هستِ هستی، با هبوط زندگی در عدم جاری، به گرداب زمان نزدیک تر قطره ام! پیدای گم، در پیش چشم کهکشان بی نشان های عدم را از نشان نزدیک تر قطره ام، گاهی حباب و گاه تندیس حیات! جمع در من شد جهان، از جسم و جان نزدیک تر آینه حتی مرا در ترجمان بُهت خویش می نشاند در نگاه از کهکشان نزدیک تر! قطره ام، کشف و شهودم صرف مروارید شد! بر مَدارات وجودم، لامکان نزدیک تر خاک هم مثل صدف، در اشتها چون اژدهاست! وقت بلعیدن گلویش، از دهان نزدیک تر! قطره ام،حسرت نگارم در کویر عقل و عشق تشنگان را آشنا، از همزبان نزدیک تر! جاروجنجال جهان جمع است در جادوی من! شد«سعا» هم با طلسم از همرهان نزدیک تر؟!✅ سیدعلی اصغرموسوی ۲۲شهریور۱۴۰۱ #سعا #استاد_سعا #saapoem @saapoem

🌹🌷🌷 ۲۵ اردیبهشت، روز بزرگداشت حکیم سخن،اندیشمند گرانسنگ گسترهٔ ادبیات حماسی،شاعر وسخنور افتخارآفرین مکتب تشیع امامیه، ابوالمعالی،کنزالمعانی جناب مستطاب حکیم ابوالقاسم فردوسی رضوان اللّه تعالی علیه و پاسداشت زبان ارزشمند فارسی با تمدن کهن پارسی فرّه مند وخجسته باد💐🌳🌲🌴🖋️📚 انجمن پژوهشگران ادبیات دینی ایران ✅

✍️ درباره مذهب حکیم ابوالقاسم فردوسی(ره ) استاد سید علی اصغر موسوی (نویسنده،پژوهشگر) ،،علاوه بر ابیات ,"ولایی" ابیاتی بس گرانسنگ در مقدمه شاهنامه هست ؛ از جمله ابیات زیر: همانا که باشد مرا دستگیر خداوند تاج و لِوا و سریر خداوند جوی و می و انگبین همان چشمه ی شیر و ماء معین حکیم در این ابیات، کشتی را فقط برای تمثیل و به عنوان استعاره نیاورده، بلکه تمام شیعیان می دانند که منظور از کشتی ،همان اهل بیت (ع) هستند. منجیانی که با کشتی نجات ، انسان ها را از دریای هلاکت نجات داده و خواهند داد. حدیث معروفی که حضرت امام حسین (ع) را به «سفینه ی نجات» تشبیه می کند، نیز یه همین معناست و یقینا حکیم این ابیات را، بر طبق همان حدیث سروده است.حدیثی که همگان در ایام محرم، بر سر هر در و دیوار دیده اند. اما نکته ی مهم و قابل بررسی مقدمه می تواند در این بیت باشد: همانا که باشد مرا دستگیر خداوند تاج و لِوا و سریر قبل از موشکافی و تشریح این بیت، به دو نکته توجه می کنیم: 1. این که در کتب مجوس یکی از نام های حضرت صاحب (عج)، "خسرو" است و صاحب تاج و تخت و پرچم! که بیت فاخر و زیبای خواجه شیراز (ره) به یاد می آورد: خسروا گوی فلک در خم چوگان توباد ساحت کَون و مکان، عرصهُ میدان تو باد 2. به توصیف آقای میرشکاک،" ولی" در شاهنامه، همان "شاه" است و او کسی است که از طرف خداوند ، تصرف در امور می کند و بر دیگران امارت و سلطنت دارد. ایشان در کتاب از کیخسرو، به عنوان پادشاهی که به تایید الهی رسیده نام می برد و از زبان افراسیاب درباره ی کیخسرو می گوید: جهان را به مهر وی آید نیاز به ایران و توران برندش نماز از دو نکته ای که اشاره شد، استنباط بنده این است که این بیت: همانا که باشد مرا دستگیر خداوند تاج و لِوا و سریر می تواند بهترین اشاره به سلطنت حضرت موعود باشد، چون توصیف نمادین تاج و لوا و سریر؛ نه در سیره ی حضرت پیامبر (ص) چنین توصیفی می گنجد و نه در سیره ی مولا علی (ع) و دیگر ائمه علیهم السلام ؛جز وجود مبارک حضرت حجت صاحب الزمان (عج) که دارای قدرت فرمانروایی است.فرمانروایی که تاج نماد آن است و پرچم شناسای حکومت او و سریر ، جایگاه امارت و امامت او بر امت است. گویی حکیم در همان چند بیت مقدمه شاهنامه که اغلب "شیعه و سنی" به آن جهت "تعیین مذهب فردوسی"استناد می کنند؛ همه مواضع و ایده و مذهب خودرا مشخص کرده است : که خود انواع حکومت ها را جز حکومت و ولایت اهل بیت (ع) نقض می کندو به حکومتی فرا می خواند که همانند کشتی نوح (ع)نجات دهنده ی مردمان از هلاکت است. کشتی نوح (نجات) مصداق ولایت ائمه ی معصومین (ع) است، که در زیارات و دعاهای آن بزرگواران بارها دیده ایم و در زیارت حضرت مهدی (عج) در روز جمعه هم می گوییم: «السلام علیک یا سفینة النجاة، السلام علیک یا عین الحیوة" و این که حکیم می گوید: یکی پهن کشتی بسان عروس بیاراسته، همچو شمع خروس محمد بدو اندرون، با علی همان "اهل بیت" نبیّ و وصی مصداق حدیث نبوی است که فرموده است: 🌹 «مثل اهل بیتی کمثل سفینة نوح من رکبها نجی و من تخلف عنها زخّ فی النّار» (سفینة البحار، ج 1، ص 630). {مقاله ی "نقدنظری مهدویت درسبک خراسانی" چون تاکنون توسط "موسسه ی آینده روشن" چاپ نشده است و من حدود ۱۵ سال پیش مقاله را تحویل و تسویه حساب کرده ام شرعا تمام این بخش مربوط به "حکیم توس فردوسی بزرگ "(ره) را نمی توانم ارائه دهم ، اما همین مقدارهم کافی است} (قسمتی از مقاله ی :نقدنظری مهدویت درسبک خراسانی - سیدعلی اصغرموسوی- فصل نامه عصرآدینه )📚 ✅ https://t.me/saapoem

✅مهدویت در شعر شاعران سبک خراسانی: سیدعلی اصغرموسوی (شاعر، نویسنده، پژوهشگرادبیات و هنر دینی) ... بخشی از مقاله «مهدویت درسبک خراسانی»... 📚 🖋️شعرای شیعه دارای آثار شیعی در ادبیات: حکیم مجد الدین ابوالحسن اسحاق کسایی مروزی (341- اوایل قرن پنجم ه.ق) خواجه کمال الدین بندار رازی (وفات401 ه.ق) حکیم ابونصر احمد بن منصور متخلص به اسدی طوسی (وفات 465 ه.ق) حکیم ابوالقاسم حسن بن اسحاق بن شرفشاه فردوسی توسی (329-416 ه.ق): درباره ی حکیم توس (ره) سخن های بسیار گفته شده و نوشته های بسیار نوشته، حکیم به تنها در سبک خراسانی در شعر پارسی دارای سبک ویژه و در گویش فارسی و چینش واژگان نیز، یگانه است. با توجه به مقدمه ی شاهنامه و ابیات معروف آن؛ که نشانگر تمایل و اعتقاد وی به خاندان عصمت (ع) می باشد؛ اما در رابطه با مهدی و مهدویت، به آشکارا سخن نگفته و در آثار و نوشتجات کسی هم، من ندیده ام به جز ادراکات شخصی خود از همان مقدمه ی شاهنامه و مطالب کتاب «در سایه ی سیمرغ» نوشته ی آقای یوسفعلی میرشکاک، و اما در مقدمه ی شاهنامه: حکیم این جهان را چو دریا نهاد  برانگیخته موج از و تند باد چو هفتاد گشتی بر او ساخته                                  همه بادبان ها برافروخته یکی پهن کشتی بسان عروس                                  بیاراسته همچو شمع خروس محمد بدو اندون، با علی                                      همان "اهل بیت" نبیّ و وصی خردمند کز دور دریا بدید   کرانه نه پیدا و بن ناپدید بدانست کو موج خواهد زدن  کس از غرق،بیرون نخواهد شدن به دل گفت اگر با نبی و وصی   شوم غرقه،دارم دو یار وفی[1] که خود بیانگر اعتقاد حکیم به نبوّت و امامت است که یک رکن اساسی ولایت را تشکیل می دهند که در تشریح آن به تفضیل توضیح خواهم داد حتی اعتقاد حکیم به حکومت صالحان را و علاوه بر ابیات فوق، تا جایی که می گوید: همانا که باشد مرا دستگیر    خداوند تاج و لِوا و سریر خداوند جوی و می و انگبین  همان چشمه ی شیر و ماء معین[2] حکیم در این ابیات، کشتی را فقط برای تمثیل و به عنوان استعاره نیاورده بلکه تمام شیعیان می دانند که اهل بیت (ع) همان کشتی نجات هستند که انسان ها را از دریای هلاکت نجات خواهند داد. و حتی حدیث معروفی را که حضرت امام حسین (ع) را به «سفینه ی نجات» معرفی می کند، همه در ایام محرم به سر در و دیوار دیده اند: اما نکته ی مهم در این بیت است: همانا که باشد مرا دستگیر    خداوند تاج و لِوا و سریر قبل از موشکافی و تشریح این بیت به دو نکته توجه می کنیم: این که در کتب مجوس یکی از نام های حضرت صاحب (عج)، "خسرو" است و صاحب تاج و پرچم و تخت! و بیت فاخر و زیبای خواجه شیراز (ره) به یاد می آورد: «خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد» به توصیف آقای میرشکاک، ولی در شاهنامه، همان "شاه" است و او کسی است از طرف خداوند که تصرف در امور می کند و بر دیگران امارت و سلطنت دارد. (برای مطالعه ی بیشتر می توانید به کتاب در سایه ی سیمرغ، یوسفعلی میرشکاک مراجعه کنید). ایشان در کتاب از کیخسرو، به عنوان پادشاهی که به تایید الهی رسیده نام می برد و از زبان افراسیاب درباره ی کیخسرو می گوید: جهان را به مهر وی آید نیاز   به ایران و توران برندش نماز[3]       از دو نکته ای که اشاره شد، استنباط بند، این است که این بیت: همانا که باشد مرا دستگیر    خداوند تاج و لِوا و سریر می تواند بهترین اشاره به سلطنت حضرت موعود باشد، چون توصیف نمادین تاج و لوا و سریر، نه در سیره ی حضرت پیامبر (ص) چنین توصیفی می گنجد و نه در سیره ی مولا علی (ع) و دیگر ائمه علیهم السلام جز وجود مبارک حضرت  حجت صاحب الزمان (عج) که دارای قدرت فرمانروایی است که تاج نماد آن است و پرچم عدالت شناسای حکومت او و سریر که جایگاه امارت و امامت او بر امت است در اغلب آثاری که فردوسی پژوهان و گرد آورندگان آثار شیعی، از فردوس گزینش کرده اند فقط ه همان تعداد ابیات مقدسه اکتفا شده است و در برخی از آن ها، خلفای اهل تسنن هم ستایش شده اند و در برخی آن ابیات حذف شده است و در آثاری همچون: «مناقب علوی در آیینه ی شعر فارسی»، دکتر ابوالقاسم رادفر؛ «سیمای مهدی موعود در آیینه ی شعر فارسی»، محمد علی مجاهدی؛ «تدوین موضوعی شاهنامه» دکتر محمود رضا افتخار زاده؛ «بوسه بر خاک حیدر»، علی بوالحسنی و «جلوه های ولایت در شعر فارسی»، احمد احمدی بیرجندی و ... . در تمامی این آثار و دیگر پژوهش ها، تنها به انتقال برخی ابیات ازاین کتاب به آن کتاب انجام شده است...

و همه جملگی ادعا کرده اند که حکیم فردوسی، «شیعه» و آن هم «امامی اثنی عشری» است بدون استناد به ابیات و تحریفات دیگر، ولو حتی به اشاره! اگر ملاک چند بیت است که دیگر می توان گفت؛ حکیم اهل تسنن است! چون هم پیامبر (ص) و دربرخی نسخ هم «خلفای راشدین» و هم دیگر صحابه را ستوده است! و مناقب حضرت امیرالمومنین (ع) هم چیز تازه ای در ادبیات عرب و فارس آن زمان نبوده و نیست که کسی کتمان کند؟! ... وحتی اگر بخواهیم ملاک را ابیات بیشتر بدانیم، «زرتشتی» بودنش بیشتر به چشم می آید تا «مسلمان» بودن، چون هزاران بیت در راه و رسم آیین ایران دارد و بارها از آیین آسمانی ایرانیان سخن گفته است؟! پس ملاک این پژوهشگران در شیعه ی امامیه – دوازده امامی – بودن ایشان چیست؟! برای بیان بهتر باید عرض کنم در برخی ابیات شاهنامه، حکیم نظر خود را درباره ی امارت (پادشاهی) و دین، این گونه بیان می دارد: چو بر دین کند شهریار آفرین  برادر شودشهریاری و دین نه بی تخت شاهی ست، دینی به پای  نه بی دین بود شهریاری به پای دو دیباست یک در دگر بافته   برآورده پیش خرد تافته چنین پاسبانان یکدیگرند  تو گویی که در زیر یک چادرند نه آن زین، نه این زان بود بی نیاز دو انبازدیدیمشان نیک ساز چو باشد خداوندی رای و خرد دو گیتی همی مرد دینی برد چو دین را بود پادشا پاسبان  تو این هر دو را جز برادر مخوان چو دین دار کین دارد از پادشا   مخوان تا توانی ورا پارسا هر آن کس که بر دادگر شهریار گشاید زبان،مرد دینش مدار[4 پس نتیجه می گیریم، طبق بیان آقای میرشکاک در کتاب «سایه ی سیمرغ» که «ولی» را در شاهنامه همان «شاه» می داند – شاهی که از طرف خداوند به سلطنت رسیده – امارت و پادشاهی، همانا ولایت در اسلام است و طبق آیه ی مبارک «و اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولامر منکم». در بیت مورد نظر بنده نیز تنها دستگیر و یاری دهنده که صاحب امارت و پرچم و سریر باشد؛ و جز وجود مبارک حضرت صاحب (عج)، در عصر حکیم و عصر حاضر چه کسی لایق حکومت بر امت اسلام است گویی حکیم در همان چند بیت مقدمه خود تمام انواع حکومت ها را جز حکومت و ولایت اهل بیت (ع) نقض می کند؛ حکومتی که همانند کشتی نوح نجات دهنده ی مردمان از هلاکت است. ✔️منابع : [1] شاهنامه ی فردوسی، به کوشش پرویز اتابکی، چاپ اول، تهران 1375، ص 8. [2] شاهنامه ی فردوسی، به کوشش پرویز اتابکی، چاپ اول، تهران 1375، ص 8. [3] در سایه ی سیمرغ، ص 64. [4] شاهنامه ی فردوسی، تدوین موضوعی شاهنامه، دکتر محمود رضا افتخار زاده، انتشارات آرون، چاپ دوم، سال 1371، ص 

🌴📚🌴 ✍مکتب قم📚 قالَ باقر(ع)،قالَ صادق(ع)، ریشۀ فقه از کجاست؟ حکمتِ احکام و ایمان، ترجمانِ «إنَما»ست* درس شاگردان این مکتب، تواضع هست و بس! روی منبر یازمین، آیینه گی هرجا رواست! قال باقر(ع) گفتن و ممنون شدن از خود چرا؟ طبع طوطی وار ما، شأن پیامش در حیاست از چه از «انذار» می خوانی حدیث خطبه را؟ مکتب صادق(ع) بشارت‌گوی عفو کبریاست «رحمة للعالمین» را با «نذیر» آورده ای؟ با بَشر «تبشیرِ» می آید که اصل ماجراست! آنچه مردم از شما دارند هرجا انتظار قال باقر(ع)، قال صادق(ع) گفتن از فضل خداست حضرت ایشان بسی فرموده از «انصاف و عدل» هرچه«حق» باشد،فقط «تقدیس» احکامش سزاست شهر «قم» ، شهر تعقّل در وجوه «مکتب» است بر چکاد مکتب اش، هم پرچم «آل عبا» ست شعر «قم» دارد نهنگان در «محیط» عقل و عشق «مجمع البحرين» حکمت پویِ عرفان آشناست شهر قم باید که پالایش دهد، هر نیک و بد! شهر قم، شهر«جمیل المشهد» اُخت الرّضاست(ع) حضرت معصومه (ع) با خود این شکوه آورده است کاروانش تاقیامت در عبور از کوچه هاست! کی شود کهنه علوم «آل موسی» در جهان؟ مکتب ِ حقِ «امامیه»، پر از نشو و نماست! درکنار مهدی موعود (عج) و درس جمکران شهر قم درحال تنظیم دروس اولیاست! می رسد روزی که مهدی (عج) می نهد پا در رکاب چشم کم سوی «سعا» هرجمعه سمت کربلاست💐 📚🌴✍️ مکتب شعر امامیه سیدعلی اصغرموسوی قم- ۲۰خرداد ۱۳۹۹ ✍*إنما: آيهٔ «إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً» 🌴🌴🌴 #سعا #saapoem @saapoem

🌴📚🌴 ✍مکتب قم📚 قالَ باقر(ع)،قالَ صادق(ع)، ریشۀ فقه از کجاست؟ حکمتِ احکام و ایمان، ترجمانِ «إنَما»ست* درس شاگردان این مکتب، تواضع هست و بس! روی منبر یازمین، آیینه گی هرجا رواست! قال باقر(ع) گفتن و ممنون شدن از خود چرا؟ طبع طوطی وار ما، شأن پیامش در حیاست از چه از «انذار» می خوانی حدیث خطبه را؟ مکتب صادق(ع) بشارت‌گوی عفو کبریاست «رحمة للعالمین» را با «نذیر» آورده ای؟ با بَشر «تبشیرِ» می آید که اصل ماجراست! آنچه مردم از شما دارند هرجا انتظار قال باقر(ع)، قال صادق(ع) گفتن از فضل خداست حضرت ایشان بسی فرموده از «انصاف و عدل» هرچه«حق» باشد،فقط «تقدیس» احکامش سزاست شهر «قم» ، شهر تعقّل در وجوه «مکتب» است بر چکاد مکتب اش، هم پرچم «آل عبا» ست شعر «قم» دارد نهنگان در «محیط» عقل و عشق «مجمع البحرين» حکمت پویِ عرفان آشناست شهر قم باید که پالایش دهد، هر نیک و بد! شهر قم، شهر«جمیل المشهد» اُخت الرّضاست(ع) حضرت معصومه (ع) با خود این شکوه آورده است کاروانش تاقیامت در عبور از کوچه هاست! کی شود کهنه علوم «آل موسی» در جهان؟ مکتب ِ حقِ «امامیه»، پر از نشو و نماست! درکنار مهدی موعود (عج) و درس جمکران شهر قم درحال تنظیم دروس اولیاست! می رسد روزی که مهدی (عج) می نهد پا در رکاب چشم کم سوی «سعا» هرجمعه سمت کربلاست💐 📚🌴✍️ مکتب شعر امامیه سیدعلی اصغرموسوی قم- ۲۰خرداد ۱۳۹۹ ✍*إنما: آيهٔ «إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً» 🌴🌴🌴 #سعا #saapoem @saapoem