امروز صبح به یک مدرسه پسرانه دولتی متوسطه اول در منطقه باقرشهر تهران رفتم. اسم مدرسه، آیت الله هاشمی رفسنجانی بود! نفهمیدم ارتباط این مدرسه با نام مرحوم هاشمی چیست! لااقل نکردند نام یک مدرسه در شمال تهران یا یکی از مناطق لاکچری را به نامش کنند که یک ارتباطی بین مکان و نوع سبک زندگی مرحوم وجود داشته باشد، وگرنه مدرسه ای که در مناطق حاشیه ای تهران است و تمام دانش آموزانش هم از طبقه غیر سرمایه دار هستند، طبیعتا باید به نام فردی مثل شهید رجایی نامگذاری شود که در دوره جوانی اش دستفروشی می کرده و طعم سختی را کشیده. نه هاشمی که پایه گذار اشرافیت و بسیاری از بریز و بپاش ها و قربانی کردن مستضعفان به اسم توسعه گرایی بود. بگذریم؛ شاید فکر کنید میخواهم الکی امید بدهم، اما امروز بعد از اینکه جلسه تمام شد خیلی سرحال شدم. چقدر بچه های فهمیده و باهوشی بودند. چه سوالات دقیق و حساب شده ای می پرسیدند. جالب اینکه دو سه تایشان هم دهه نودی بودند. این ایام، خیلی ها لطف دارند و می گویند فلانی خداقوت که داری جهاد تبیین می کنی. اما من پیش کادر این مدارس احساس خجالت می کنم. چون جهاد واقعی را اینها دارند در گمنامی انجام میدهند. کادر این مدرسه هم مثل چند مدرسه دیگری که نوشتم فوق العاده بودند؛ همه جوان، انقلابی، با دغدغه و دلسوز. خدا امثال اینها را زیاد کند که در استراتژیک ترین سنگرها، مشغول موثرترین کار ممکن هستند، یعنی تربیت نیروی انسانی متعهد در مناطقی که شاید خیلی از مسئولین سال به سال هم گذرشان به آنجا نیفتد... @Sabeti ✅

این بار به مدرسه ای دولتی در شمال تهران رفتم؛ مدرسه شیخ بهایی (متوسطه اول) در حوالی میدان ونک. طبق معمول در مقدمه ای کوتاه (در حد 10 دقیقه) تاکید کردم که درس ها و محتوای کتب درسی، پاسخ بسیاری از سوالات در ذهن نوجوانان در سن شما را نمی دهد، لذا سعی کنید از حالا به دنبال طرح سوالات خود و یافتن پاسخش باشید. ممکن است سوالات تان اعتقادی، تاریخی، سیاسی، اقتصادی یا هرچیز دیگری باشد. مهم این است که سوال تان را سرکوب نکنید و نگذارید تبدیل به شبهه بی جواب شود؛ بلکه از طریق مطالعه یا صحبت با افراد مختلف به دنبال پاسخ سوالات ذهن تان بروید. در ادامه هم بیشتر وقت به سوالات بچه ها و پاسخ به آنها گذشت. از برخی مسایل مربوط به درس هایشان تا اینکه علت مشکلات اقتصادی چیست و چند سوال هم درباره مسایل سیاست خارجی، دیپلماسی و تاریخ پهلوی. نکته جالب این بود که برخی از اولیا دانش آموزان هم در جلسه حضور داشتند. و باز هم چیزی که به چشم آمد، کادر دلسوز مدرسه بودند که خروجی اش را در پویا بودن ظاهر مدرسه و سطح سوالات بعضی بچه ها می شد به راحتی مشاهده کرد. @Sabeti ✅

گفتگوی مفصلی داشتم با خبرگزاری کتاب؛ درباره: ۱. کتاب بدون روتوش با دهه هشتادی ها ۲. چرا به مدارس میروم؟ ۳. خاطرات تلخ و شیرین حضورم در مدارس ۴‌. چرا کتابفروشی تاسیس کردم ۵. و‌... فیلم این گفتگو را هم از اینجا میتوانید ببینید. @Sabeti ✅

بعضی از ‏عزیزانی که به حقیر لطف دارند، پیام داده اند که برای انتخابات جلسه بگذاریم و کار را شروع کنیم. هنوز ورود به انتخابات را زود میدانم و ترجیح میدهم تا آخرین روزی که مدارس باز است و امتحانات ترم اول شروع نشده، به جمع همانهایی بروم که اصلا حق رای هم ندارند. اتفاقا یکی از آفات انتخابات همین است که کارهای واقعی و اثرگذار تعطیل شود و با محاسبات انتخاباتی و تعداد رای و...، همه ی کارها در حاشیه انتخابات انجام شود. حرف برای انتخابات زیاد دارم و کار بسیار؛ اما ان شالله در زمانش. @Sabeti ✅

حتی اگر روضه های زیادی درباره فاطمیه و حضرت زهرا سلام الله علیها گوش داده باشید؛ باز هم جنس این چند دقیقه برایتان متفاوت خواهد بود. روضه خوب، فقط به تن صدا و شعر و ملودی نیست، اگر اخلاص و ایمان پشت حرفی که زده میشود باشد، نتیجه اش میشود همین. یک نظامی با ته لهجه کرمانی، حرفهایی میزند که سوز و گدازش را در خیلی از روضه ها پیدا نمیکنید... @Sabeti ✅

به لطف خدا، چاپ‌ هشتم کتاب "بدون روتوش با دهه هشتادیها" نیز منتشر شد. 🔹خرید حضوری: خ انقلاب اسلامی. بین ولیعصر و فلسطین. خ برادران مظفر شمالی. فروشگاه کتابکده 27 🔹سفارش اینترنتی: @ketab_hafezeh_tarikhi

امروز دوشنبه به یک مدرسه غیرانتفاعی پسرانه در شمال تهران رفتم. در حوالی ظفر. به جز یکی دو مورد، تقریبا هیچ سوال اقتصادی دیگری کسی نپرسید. سطح سوالات و دغدغه های بچه ها کاملا با محیط و مکان مدرسه سنخیت داشت. عموم سوالات حول مسایل فرهنگی، تاریخی و تمدنی بود. تا جای ممکن سعی کردم با زبان ساده پاسخ بدهم. طبق معمول وقتی جلسه تمام شد، انبوهی از سوالات بچه ها باقی مانده بود. بیشتر جلساتی که می روم دو ساعته است. معمولا هم وقت کم می آید. علتش هم این است که بچه ها فرصت هایی که بتوانند درباره موضوعات مختلف سوالات شان را بپرسند کمتر پیدا می کنند. واقعیت این است که عمده مدارس روی درس و کنکور تمرکز کرده اند و معمولا فرصتهای پرسش و پاسخ آزاد درباره موضوعات مختلف غیر درسی کمتر فراهم می شود. امیدوارم به تدریج این مدل جلسات در مدارس مختلف بیشتر شود و البته به صورت مستمر برگزار گردد. تک جلسه، فایده چندانی ندارد، اما استمرار این جلسات با حضور افراد مختلف، بسیار اثرگذار خواهد بود. در حد توان دارم سعی می کنم شمع اول را روشن کنم. امیدوارم بقیه دوستانی که این توانایی را در خودشان می بینند، این مدل کارها را ادامه دهند. اگر کسی هنوز به سیستم بوروکراسی و مسئولان امید دارد، یعنی هنوز اصل ماجرا را متوجه نشده. اگر کسانی که در این حوزه دغدغه دارند کاری را خودشان انجام دادند چه بهتر، وگرنه کس دیگری این بار را بر دوش نخواهد گرفت. ولو اینکه صدها سازمان و نهاد و اداره چنین مسئولیتی را برعهده داشته باشند... @Sabeti ✅

یک اعتراف! چرا ایران مثل امریکا قوی نشد؟ امریکا جنایات زیادی انجام داد تا به ابرقدرت دنیا تبدیل شد اما نقاط مثبتی هم دارد که ما نداریم یا خیلی کمتر داریم! اتفاقا باید با چشمان باز، نقاط قوت دشمن درجه یک خود را ببینیم و از او یاد بگیریم. در قسمت 89 برنامه حافظه تاریخی ایرانی، امیرحسین ثابتی یک مقایسه ساده انجام داده بین نمایندگان مجلس امریکا و ایران! اینکه آنها چطور به مصوبات مختلف رای می دهند و بعضی نمایندگان ما چطور! و تاثیر این مدل رای دادن ها بر مردم، قدرت و آینده هر دو کشور چیست؟ در این قسمت نکاتی می شنوید و فیلم هایی می بینید که احتمالا کمی عصبی می شوید، اما برای فهم واقعیات بعضی وقتها باید عصبانی هم شد! 🔹برای پایین آوردن حجم فیلم کیفیت آن کم شده اما اگر خواستید فیلم را با کیفیت اصلی ببینید از اینجا اقدام کنید. 🔹برای تهیه کتابی هم که در این قسمت معرفی شده از اینجا اقدام کنید. 🔻برای مشاهده قسمت های قبلی برنامه نیز از اینجا عضو کانال شوید.

گردش سال فقط یک شب یلدا دارد من بدون تو هزاران شب یلدا دارم... ‌ #شب_جمعه

شب یلدا تا میتونم، یه دقیقه بیشتر اسمت رو میخونم ... #حسین_طاهری #صوت_شب_جمعه @sabeti ✅

هرکس که تا امروز "نه غزه نه لبنان" گفته، در ریخته شدن خون این نوزاد و امثال او شریک است... @sabeti ✅

در اکثر مدارس امتحانات آغاز شده و به همین خاطر، شاید امروز آخرین مدرسه ای بود که توانستم حاضر شوم. یک دبیرستان دولتی دخترانه در افسریه؛ مدرسه ملاصدرا. مثل دیگر مدارس دخترانه ای که امسال رفتم، اکثر سوالات بچه ها غیرسیاسی و حول سبک زندگی، کنکور، درس، علایق شخصی، مسایل اجتماعی و... بود. در حالی که سال گذشته در تمام مدارس دخترانه سوالات سیاسی بود، امسال دیگر خبری از آن سوالات نیست. لذا امروز در حین جلسه داشتم فکر میکردم که اگر چندتا مدرسه دخترانه دیگر بروم، احتمالا بعد ازمدتی به مشاور کنکور و رشته تحصیلی و ... تبدیل میشوم:) در این مدل مدارس، سعی میکنم بیشتر شنونده باشم. گاهی اوقات فکر میکنم حتی لازم نیست پاسخی به سوالات بچه ها داد، اگر کسی فقط برای آنها «گوش» باشد و فقط حرف شان را بشنود هم کفایت می کند. چون بخش زیادی از حرفهایشان (چه درست و چه غلط) مسایلی است که تا امروز شنیده نشده. نه مسئولی و نه حتی معلمی. نمیدانم مدرسه بعدی که می روم دقیقا کی و کجا خواهد بود. تمام تلاشم این است که برنامه هایم برای انتخابات که حسابی سرم را شلوغ خواهد کرد، حضورم را در مدارس کمرنگ نکند (که بعید است) اما کاش از بین این همه از مسئولین، خیلی هایشان مقید بودند که حداقل ماهی یکبار به یک مدرسه بروند و فقط و فقط حرف بچه ها را بشنوند. به بچه ها شخصیت بدهند و حرفشان را بشنوند. خدا می داند چقدر از مشکلات و سوءتفاهم ها با همین گوش کردن ها حل یا حداقل کم می شود وچقدر تصاویر رسانه ای غلط ساخته شده مثل نزد z، نسل گودزیلا و... از دهه هشتادی ها، به خاطر همین ارتباط نداشتن مستقیم با این بچه هاست. @sabeti ✅