در یکی از تابستانها به پدرم اصرار کردم میخواهم شاگرد یکی از لباس فروشیها باشم، انگیزه ام داستانی داشت چون کسانی که برای خرید می آمدند بعد خرید به شاگردها #انعام میدادند. پدر پذیرفت و در یک لباس فروشی مشغول شدم. از ابتدا کارم در مغازه گرفتن همین انعام بود! بعد مدتی صاحب مغازه فهمید که «من جز گرفتن انعام کار دیگری انجام نمی دهم» به همین دلیل عذرم را خواست!
منبع: کتاب خاطرات صالحی/ ص 24
@Sabeti ✅
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
یک لحظه تصور کنید سعید جلیلی چنین جملاتی را گفته بود، روشنفکران و رسانه هایشان چه بلایی سر او می آوردند؟ جریان انقلابی تا چند سال باید هزینه چنین حرفهایی را میداد؟
اما #جهان_سوم جایی است که روشنفکران، خارج رفته ها و دیپلمات هایش تا این حد نسبت به امریکا و مناسبات بین المللی جاهل اند و رسما هذیان میگویند...
@Sabeti ✅
♦️ مذاکره با اروپا نیز «بدون به رسمیت شناختن اسراییل» آب در هاون کوبیدن است!
در آستانه ی روز قدس، خالی از لطف نیست از دریچه ای متفاوت به مذاکرات ایران و اروپا پرداخته و به این پرسش پاسخ داده شود که «چرا مذاکرات هسته ای ایران با اروپا و تداوم برجام بدون امریکا نیز به نتیجه نخواهد رسید؟»
شاید یکی از بهترین پاسخ ها به این سوال بازخوانی تجارب و خاطرات حسن روحانی باشد. وی در کتاب «امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای» که در وافع خاطرات 2 سال مذاکرات هسته ای او با اروپایی ها در سالهای 82 تا 84 است، با اشاره به مذاکرات متعدد خودش اروپایی ها در آن برهه و بی نتیجه بودن این مذاکرات نکات مهمی را مطرح می کند که یکی از آنها ماجرای دیدارش با آنگلا مرکل صدر اعظم کنونی آلمان و رییس وقت حزب دموکرات مسیحی این کشور در آن برهه است.
بنا بر آنچه روحانی در صفحه 422 این کتاب نقل کرده، وی در تاریخ 7 اسفند 83 با مرکل دیدار می کند و مرکل خطاب به روحانی خیلی صریح «حرف آخر» و علت به نتیجه نرسیدن مذاکره ایران با اروپایی ها را «به رسمیت نشناختن موجودیت اسراییل توسط ایران» بیان می کند. مرکل خطاب به روحانی می گوید:
«اعتمادسازی بسیار مهم است. ایران فعالیت شدیدی در زمینه تولید موشک های میان برد دارد. به چه منظوری این کار انجام می شود؟ این موشک ها در ارتباط با سلاح های کشتار جمعی بسیار خطرناک شمرده می شوند. مهم این است که شما موجودیت اسراییل را قبول ندارید.»
این نکته ای است که سالها پیش از این نیز رهبر معظم انقلاب در سخنرانی 12 آبان 78 خود به آن اشاره کرده اند:
«این اواخر که یکی از دولتمردانشان (یکی از کشورهای غربی) سادهلوحی بهخرج داد و چیزی را که آنها نمیگفتند، او در کلماتش افشا کرد! گفت ما با ایران رابطه برقرار میکنیم؛ لیکن شرط این رابطه این است که ایران اوّل باید مسألهاش را با اسرائیل حل کند! بله؛ اصلاً قضیه همین است. این را همیشه ما میگفتیم، اما بعضیها ملتفت نبودند!»
@Sabetit ✅
فریب بزرگ این است که افزایش قیمت سکه، دلار، خودرو، مسکن و ... به خاطر خروج امریکا از برجام تفسیر شود، در حالی که هرکس اندکی با اقتصاد آشنا باشد می داند هیولای «نقدینگی» که در دولت روحانی از 480 هزار میلیارد تومان به رقم بی سابقه بیش از 1400 هزار میلیارد تومان رسید، علت اصلی این نابه سامانی هاست.
واقعیت این است که اگر تدبیر به معنای واقعی کلمه وجود داشت، امروز این انفجار قیمت ها رخ نداده بود، چه با برجام و چه بی برجام اما دولتی که از ابتدا هیچ راهبرد درستی برای اصلاح اقتصاد کشور نداشت و همه تخم مرغ هایش را هم در سبد سیاست خارجی چید، امروز کشور را به این روز انداخته است...
@Sabeti ✅
به پایان آمد این ماه و عبادت همچنان باقیست
برای ما حَرم بنویس، نجف تا کربلا کافیست...
#شب_جمعه
4_5942567250971066623.mp3
14.21M
وداع با ماه رمضان
حجه الاسلام میرزامحمدی
#صوت_شب_جمعه
@Sabeti ✅
🔻چند خطی درباره «خاطرات» و «شخصیت» علی اکبر صالحی
اخیرا فرصتی شد و کتاب خاطرات علی اکبر صالحی را که به تازگی منتشر شده خواندم. بدون حب و بغض های سیاسی و در مقام مقایسه با سایر کتب منتشر شده در این زمینه (خاطرات دیپلمات ها) کتاب ضعیفی است. علیرغم حجم زیاد کتاب، اطلاعات تاریخی خیلی خاص و ویژه ای دست مخاطب را نمی گیرد و مثلا در مقایسه با کتاب خاطرات هسته ای روحانی (امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای) یا خاطرات حسین موسویان (ایران و امریکا، گذشته شکست خورده و مسیر آشتی)، کتاب صالحی واقعا ضعیف و در بسیاری از صفحات تکرار مکررات است. اشکالی که البته شاید بیشتر به ضعف مصاحبه کنندگان با او برگردد.
البته این به این معنی نیست که هیچ نکته مثبتی در این کتاب وجود ندارد، بدین معناست که انتظار می رود بعد از مطالعه یک کتاب 700 صفحه ای، آن هم از زبان کسی که سالها نماینده ایران در آژانس بین المللی انرژی اتمی، وزیر خارجه، رییس سازمان انرژی اتمی، معاون سازمان کنفرانس اسلامی و... بوده اطلاعات جزیی تری برای مخاطب به دست بیاید.
اما نکته دیگر اینکه مطالعه این کتاب یک حسن بزرگ دارد و آن این است که انسان با شخصیت صالحی بیشتر آشنا می شود. آنچه در جای جای این کتاب بسیار مشمئز کننده است تعاریف و تمجیدهای حیرت انگیز او از خودش است، به گونه ای که دائما تصریح می کند در هر برهه ای که در هر جایگاهی بوده، بهترین عملکرد را داشته است! درباره ریاستش بر دانشگاه شریف، درباره دوران معاونتش در وزرت علوم، وزارت خارجه، سازمان انرژی اتمی، نمایندگی ایران در آژانس، سازمان کنفرانس اسلامی و... مدعی است بهترین عملکرد را داشته در حالی که بسیاری از افراد و مسئولینی که در جایگاه های مذکور از نزدیک با وی همکاری داشته اند، روایت های کاملا برعکس دارند.
نکته دیگر نیز درباره شخصیت صالحی اینجاست که او دانشمندی است که به اشتباه در مسیر سیاست افتاد و علیرغم آنکه خود مدعی است فردی سیاسی و عمیق است، دقیقا فردی غیر سیاسی است و پختگی و عمق سیاسی در رفتارهای او دیده نمی شود. این درد بزرگ جامعه ایران است که همچنان طیف زیادی از مسئولانش را افرادی تشکیل می دهند که تصادفا یا بی خود و بی جهت قدم در وادی سیاست گذاشته اند و با تصمیم های اشتباه و بزرگ، ضرباتی به کشور می زنند که شاید دشمن به راحتی نمی توانست برخی از آن ضربات را بزند.
شاید بهتر باشد علی اکبر صالحی را اینطور تحلیل کرد؛ کسی که اگر در همان دانشگاه باقی می ماند و به تحقیق در عرصه فیزیک هسته ای می پرداخت بسیار بیشتر به درد کشورش می خورد، تا اینکه در عرصه سیاست وارد شود و در حالی که فکر می کند درست تصمیم می گیرد، دستاوردهای علمی خود و همکارانش را زیر خروارها بتن دفن کند؛ هر چند در میدان دادن به چنین افرادی خیلی ها مقصر هستند، از محمد خاتمی که او را نماینده ایران در آژانس کرد، تا محمود احمدی نژاد که او را با اصرار فراوان رییس سازمان انرژی اتمی و وزیر خارجه کرد، تا حسن روحانی که او را مجددا به سازمان انرژی اتمی بازگرداند. آفت سیاست در کشور ما همینجاست، کسانی که همیشه و در همه دولت ها مسئولیت های کلیدی دارند، در حالی که صلاحیت کافی را نیز ندارند...
@Sabeti ✅