🇺🇳 همه دعاوی ایران در دیوان بین‌المللی دادگستری #اول زمان: خرداد ۱۳۳۱ موضوع: ملی شدن صنعت نفت شکایت: انگلیس علیه ایران مبنای صلاحیتی: اعلامیه ایران در ۱۹۳۲م مبنی‌بر پذیرش صلاحیت اجباری دیوان نتیجه: رد دعوا توسط دیوان به دلیل عدم احراز صلاحیت خود به رسیدگی #دوم زمان: خرداد ۱۳۵۹ موضوع: گروگانگیری کارکنان سفارت آمریکا شکایت: آمریکا علیه ایران مبنای صلاحیتی: کنوانسیون‌های وین ۱۹۶۱م (حقوق و روابط دیپلماتیک) و ۱۹۶۳م (حقوق و روابط کنسولی) و پیمان مودت ایران-آمریکا نتیجه: عدم حضور ایران در فرایند رسیدگی؛ محکومیت ایران؛ فیصله موضوع با توافق الجزایر #سوم زمان: اردیبهشت ۱۳۶۸ موضوع: انهدام ایرباس شکایت: ایران علیه آمریکا مبنای صلاحیتی: پیمان مودت ایران-آمریکا نتیجه: مصالحه ایران و آمریکا در پرداخت غرامت ورای فرایند رسیدگی و در میانه آن #چهارم تاریخ: آبان ۱۳۷۱ موضوع: حمله آمریکا به سکوهای نفتی ایران شکایت: ایران علیه آمریکا و دعوای متقابل آمریکا علیه ایران مبنای صلاحیتی: پیمان مودت ایران-آمریکا نتیجه: رأی بینابینی دیوان و رد کردن اتهام طرفین نسبت به یکدیگر #پنجم زمان: خرداد ۱۳۹۵ موضوع: ضبط دو میلیارد دلار از دارایی‌های بانک مرکزی ایران شکایت: ایران علیه آمریکا مبنای صلاحیتی: پیمان مودت ایران-آمریکا نتیجه: درحال رسیدگی #ششم زمان: تیر‌ ۱۳۹۷ موضوع: تحریم‌های آمریکا علیه ایران شکایت: ایران علیه آمریکا مبنای صلاحیتی: پیمان مودت ایران-آمریکا نتیجه: دستور موقت توقف بخشی از تحریم‌ها تا زمان اتمام رسیدگی و صدور رای نهایی توضیحات: ۱. دیوان بین‌المللی دادگستری (International Court of Justice) مستقر در شهر لاهه کشور هلند و رکن قضایی سازمان ملل متحد، اساسنامه آن جزء لاینفک منشور ملل متحد است. ۲. منظور از مبنای صلاحیتی، صلاحیتی است که یک دیوان بین‌المللی برای رسیدگی به دعاوی دارد. این صلاحیت از جانب طرف‌های دعوا به طور اختیاری، پیش یا پس از وقوع اختلاف، به طور یکجانبه یا در قالب توافق و کنوانسیون، اعطا می‌شود و بدون آن امکان طرح شکایت از جانب کشورها و رسیدگی به دعوای حقوقی از جانب دیوان وجود ندارد. ۳. «پیمان مودت و روابط اقتصادی و حقوق کنسولی» بین آمریکا و ایران در زمان ریاست جمهوری آیزنهاور و نخست‌وزیری حسین علا در سال ۱۳۳۴ه.ش/۱۹۵۵م امضا شد که به موجب آن، رسیدگی به دعوای ناشی از اختلافات تفسیر یا اجرای توافق، در دیوان بین‌المللی دادگستری قابل طرح است. پمپئو در روز صدور رای موقت دیوان در ۱۳۹۷/۷/۱۱ خروج آمریکا از این پیمان را رسما اعلام کرد که اثر آن طبق توافق، یکسال پس از اعلام یعنی در ۱۳۹۸/۷/۱۱ اعمال گشت. ۴. اگرچه طبق آنچه از نظر گذشت، ایران همواره تلاش داشته تا با مراجعه به نهادهای بین‌المللی در راستای احقاق حقوق خود گام بردارد، اما مشکل اصلی و همیشگی، ضعف شکلی و محتوایی در توافقات منعقده بوده است. به عبارت دیگر، هرچقدر که وکلای ایران در دفاعیات حقوقی، خوب عمل نموده‌اند، مذاکره کنندگان ایرانی که تنظیم متون توافق را برعهده داشتند، فاجعه آفریده و کار را سخت کرده‌اند. ۵. آخر آنکه حقوق بین‌الملل با تمام ظریفیت‌هایی که در حفظ و احیاء حقوق دولت‌ها می‌تواند ایفا کند، تنها یک «کارت» در حوزه روابط بین‌الملل است و آنچه حرف اول و آخر را در مناسبات جهان می‌زند، قدرت است. در این خصوص در سخنرانی «مناسبات حقوق بین‌الملل و روابط بین‌الملل» بیشتر توضیح داده‌ام: t.me/GhadiriNetwork/3128