🌿کل بنر های که چاپ شده بودند شبانه توسط،چاپخانه های شهر عوض شد ...

🌿در شهر هرج و مرجی بوده هر کسی عکس حاجی رو میدید ناخوداگاه قطرات اشک از گوشه چشمانشان سرازیر می شد ...

🌿حاجی پدر کل ایران بود فرقی نداشت ازبزرگ ها گرفته تا کوچکترین افراد شهر از ارازل شهر گرفته تا اون بچه هئیتی مذهبی شهر همه چشمانی اشک بار داشتند ...

🌿مراسم حاجی و یادواره شهدا انتظامی افتاده بود بعد از نماز مغرب و عشا...

🌿شهر چهره غمگینی به خودش گرفته بود هر کسی جلو عکس حاجی جلو بنر های دور تا دور حرم که می ایستاد نا خودآگاه گریه میکردند ...

🌿همه از ساعت عاشقی میگفتند ساعت ۰۱۲۰ ساعت پرواز ،ساعت خدا حافظی ...

🌿سخنران مراسم فرمانده اسبق انتظامی کشور رفیق و یار دیرینه حاج قاسم برادر و هم خون سردار حاج حسین اشتری بود و مداح مراسم حاج میثم مطیعی ...

🌿گوشه به گوشه مراسم یادم هست کل صحن و رواق امام خمینی ره جمعیت عجیبی از مردم شهید پرور رو پوشش داده بودند ...

🌿سردار به روی جایگاه مراسم روانه شد و سکوت کل حرم را فرا گرفته بود...

🌿سخنرانی شروع شد در صدایش بغض غریبی حس میشد ،حسی که هیچگاه نبود...

🌿گفتم رفیق ،کمتر کسانی هستند که واژه رفاقت رو درک میکنند 🌿آری رفیق ،او مثل یک برادر بود برایش برادری که تمام سالها جنگ ،تمام روز های سخت ،تمام شب ها و روز ها رو باهاش سپری کرده بود از شب گذشته دیگر در آغوش اسمان جای گرفته بود...

🌿آری مردی از جنس مردم دیگر در میان این شهر نبود و جای خالی او احساس می شد...