- از بعدِ نوَدُهشت هیچی درست نشد .

و من در آینده خاطراتِ خوبی از نوجوانی ام نخواهم داشت .

پیشِ او دفن کنیدم که مگر زلزله ای ، بعدِ صد قرن در آغوش کشاند مارا .

-

برقِ چشمونِ سیاهت ابرو تو صورتِ ماهت با نگاهِ بی گناهت ، لعنتی چیکار کردی تو شبام موتو ندارم ماهِ ابروتو ندارم رو به روم روتو ندارم حالم ُ خمار کردی . رو بخارِ شیشه اسمت ، دل کشیدم پیشِ اسمت ، قطره بارون میشه اسمت ، سال ُ بی بهار کردی . [ این آهنگِ آقای چاووشی تو بندبندِ مغزم حک شده و نمیدونستم روزی برام معنی پیدا میکنه ]

گریه کن عیبی ندارد ، دل سبک تر میشود در گلو بغضت بماند ، چشمِ دل تر میشود زندگی بالا و پایین دارد ، اما چاره چیست گر بخواهی گر نه نخواهی ، زندگی سر میشود حسرتِ شیرین و تلخِ ، زندگانی را نخور هر چه در پیشانیت باشد ، مقدر میشود .

-

قصه این است که مهمانِ جهان شد تنِ من .

که از تمامِ بودنت ، نبودنت به من رسیده .

او را از گیسُوانِ بُلندش شناختند اِی خاك . . این همان تَنِ پاك است ؟ انسان همین خلاصه ی خاك است . .

بامت بلند باد که دلتنگی‌ات مرا از هرچه هست غیر تو بیزار کرده است .

-