🔹💠💠🔹 🌿 برای بهبود اوضاع هر جامعه، همراهی، همدلی و مشارکت مردم آن جامعه، یک اصل ضروری است. 🔺 سه مانع بزرگ بر سر راه مشارکت مردم: ۱- مدیران خوبِ دلسوز، امّا ساده‌اندیش ۲- مدیران خائن زرنگ ۳- احزاب و گروه هایی که به جای نمایندگی از مردم، رأی مردم را چپاول می‌کنند 🔹 «علی رضا پناهیان» #نردبان 🪜 /دینی، اخلاقی ……………………………………… 💐 @sad_dar_sad_ziba

🍀🌺🍀 می گفت: یه روز سرزده رفتم خونه پدربزرگم دیدم خودش یه قیمه ی خیلی خوشمزه درست کرده. باهم خوردیم آخرش گفت: به مامانت اینا نگی بلدم غذا بپزما، دیگه بهم سر نمی زنن. 🔹 این گل های بی مانند زندگی را فراموش نکنیم! ─┅═ঊঈ🍃🌳🍃ঊঈ═┅─ #باغچه /خانوادگی ─┅═ঊঈ🦋🌹🦋ঊঈ═┅─ 💐[همه چیز برای زندگی زیبا] @sad_dar_sad_ziba 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸

🔹🔹🔻🔹🔹 مراقب باش! دوست حسود باهوش جوری حسودی نمی کنه که واضح و تابلو باشه، ولی سر بزنگاه زهر خودش رو می‌ریزه. مثلا وقتی سر چند راهی قرار گرفتی، عمداً مشورت اشتباه بهت می ده تا فرصت و موقعیت خوبی رو از دست بدی و بهترین نتیجه برات رقم نخورده. یا تلاش می کنه پیشنهاد خوبی که داری رو رد کنی، ولی اگر مورد مشابهی برا خودش پیش بیاد، تو هوا قبول می کنه. یا تو رو برا انجام کاری که فکر می کنه زمینت می زنه تشویق می کنه، ولی وسط بحبوحه رهات می کنه و گاهی با دشمنت هم همراهی می کنه. یا... 🔺 اگه ریشه‌های حسادت رو تو کسی دیدید بگذاریدش کنار، چه برسه به این که باهاش مشورت کنید! 👌🏽 البته اگه زیرک باشی، شناختن این افراد، سخت نیست! #تلنگر 👌🏼 💢 @sad_dar_sad_ziba

آرامش با ارزش ترین حس و بزرگترین گمشده ی انسان هاست. 🌹 آرامش، روزیتان! 🌺 @sad_dar_sad_ziba

┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📚 «مثـل بیـروت بـود» ⏪ بخش ۱۴: _ الو... الو...جواب نمی دی؟ لالی؟! خیال حرف زدن نداشت. بی اختیار و عصبی تماس را قطع کردم. باید به خانه برمی گشتم. دلم آرامش می خواست. کتابچه و تسبیح را داخل کیفم انداختم که دانیال صدایم زد. _ زهرا خانم چیزی شده؟ مشکلی پیش اومده؟ چه باید می گفتم؟ این که چند سالی است با دلشوره دست و پنجه نرم می کنم و یک مزاحم تلفنی ساده می تواند حالم را ویران کند؟ _ نه چیزی نیست. با اجازه، من دارم می رم خونه. اگر کاری بود بگید. به نایلون روی میز اشاره کرد. _ اما من ناهار گرفتم براتون. بمونید ناهار... حرفش را بریدم و با عذرخواهی عازم شدم. وقتی به خانه رسیدم عطر سیب زمینی سرخ شده و صدای بخار سماور بر ناآرامی ام نشست. هیچ وقت اهل بیان احساسم نبودم. نرم به آشپزخانه خزیدم تا با بهانه ی سرک کشیدن به غذا از وجود مادر نفس بگیرم. حوالی عصر، چسبیده به تخت زیر پنجره، هوای ابری پاییز را بی نوری اتاقم مزه مزه می کردم. همیشه از دلگیری عصر لذت می بردم و مادربزرگ از این تاریک نشینی ام بدش می آمد. طاق باز، چشم به سقف چسبانده بودم که گوشیم زنگ خورد؛ یعنی باز هم... بی درنگ گوشی را از زیر تخت برداشتم و جواب دادم. _ مگه مرض داری هی زنگ می زنی؟! مشکل تنفسی داری ؟خب برو... صدای خنده ای زنانه در شنوایی پیچید: _ والّا من نه مرض دارم نه مشکل تنفسی، فقط تماس گرفتم تا بعد از عرض سلام ادب و ارادت سفارش کار بدم. گونه‌هایم سرخ شد. خانم اکبری بود. باز هم چند متن می خواست تا به نام خودش تحویل شبکه دهد و مبلغی ناچیز از دریافتی اش را با هزار منت دستمزد کارم کند. دیگر از نوشتن به نام و کام دیگران حالم به هم می خورد. هر بار هم که اعتراض می کردم با وقاحت تمام جواب این می شد: «چیزی که زیاده نویسنده. شما نخوای، می رم سراغ یکی دیگه. هنوز اول راهی، خیلی زود می خوای اسمت بره روی کار؟» و من هنوز نفهمیدم چند سال دیگر باید به این هفت_ هشت سال نویسندگی اضافه می شد تا بتوانم کارهایم را به نام خودم ثبت کنم. خنده دار بود. _ نه خانم اکبری، گفته بودم دیگه نمی نویسم. کلاً نوشتن رو گذاشتم کنار، حوصله ندارم. انگار خوب می دانست از کلاه رفتن سرم ناراحتم و با تلخی خداحافظی کرد. از کودکی، آرزوهای بزرگی نداشتم. دوست نداشتم دکتر یا خلبان شوم. بر عکس دخترکان هم سن و سالم، از خاله بازی فراری بودم و هیچ وقت موهایم کرشمه ی دخترانه به خود نمی دید. آن وقت ها مادر کارمند بانک بود. بیچاره از شر شیطنت هایم آب خوش از گلویش پایین نمی رفت. هر روز بعد از تعطیلی مدرسه، با مقنعه ی سفید کج و مانتویی که از فرط خاکی بودن رنگ سرمه ای اش به خاکستری می زد به محل کارش می رفتم و تازه آتش سوزاندنم در آن جا شروع می شد. معمولا یک پای اصلی فوتبال و تفنگ بازی پسرهای فامیل و همسایه بودم. بیش تر وقت ها که توپ روی دیوار همسایه یا بالای درخت گیر می کرد، من مأمور بیرون آوردنش می شدم. تبحر عجیبی در چند لایه کردن توپ های پلاستیکی داشتم. دیگر از نمره ی انضباط و احضار هر روزه ی والدین به مدرسه سخن نگویم بهتر است. وقتی موضوع انشا «در آینده می خواهید چه کاره شوید؟» بود. من در رؤیای فضانوردی، سرآشپزی، هیجانات پلیسی، خبرنگاری، نقاشی و نویسندگی غوطه ور می گشتم. در آخر هم بازی تخیلات، نمک گیرِ نوشتنم کرد و تمام رؤیایم شد فیلمنامه نویسی. ⏪ ادامه دارد... ................................. 🌳 #بوستان_داستان 💠 «زندگی زیباست» https://eitaa.com/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼☘🌺☘✼══┅┄

جلسات قرآنی ماه رمضان با حال ‌و هـــوای خوب روستای چهل‌حصار شهر اسفراین #ایرانَما / نَمایی از ایران زیبای ما 🇮🇷 @sad_dar_sad_ziba ┄┅═══✼🍃🌹🍃✼═══┅┄

اون قدر آدمِ بد می بینی، اون قدر آدمِ بد می آد و می ره تا یاد بگیری آدمای خوب زندگیت رو روی چشمات نگه داری. چون ساده می آن و اگر مراقب نباشی ساده می رن. قدر آدمای خوب زندگیتون رو بدونین. به قول حافظ: «گل، عزیز است، غنیمت شمریدش صحبت که به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد» 🌿 @sad_dar_sad_ziba

«خورشید، دوباره با نويد آمده است از پنجـره ى ابرِ سپيد آمده است برخيز و ببين دوباره از مشرقِ عشق يک صبح پر از نورِ اميد آمده است» 🌄صبح شما به خیر! 🌺 عید شما مبارک! 🌿 «زندگی زیباست» 🌿 @sad_dar_sad_ziba

💢 #زمانه_ی_ما_زمانه_ی_علی (۳) 🎙 «صابر دیانت» 🕰 شب پایانی ماه رمضان 🕌 هیئت حضرت علی اصغر (ع) _ شهر کارزین 💠 اندیشه + رفتار + جهاد = ارج 🔹 http://splus.ir/arj_e_ensan ●▬▬▬✨✨▬▬● .

📖 «اللَّهُمَّ اجْعَلْ نَفْسِي أَوَّلَ كَرِيمَهٍ تَنْتَزِعُهَا مِنْ كَرَائِمِي» «خدایا چنان کن که از چیزهای ارزشمند زندگی ام، جانم نخستین چیزی باشد که از من می گیری!» [خطبه ی ۲۱۵] 🌌 #راه_روشن / نهج البلاغه ‌ @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠 ☀️ 💠ঊঈ═┅─

🕊჻ᭂ࿐ 🌷 ...و چه قدر جای تو خالی است... (امروز، نماز عید فطر) 💠 شهدا را یاد کنیم اگرچه با یک صلوات! #یکی_از_میان_ما ...🌷... /یاد یاران ………………………………… @sad_dar_sad_ziba ─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─

تو هم هموطن بار تکلیف داری تو هم در همین خاک، تشریف داری من و تو به هر کار، مشغول هستیم بدانیم ما نیز مسئول هستیم 🍃 @sad_dar_sad_ziba