🚦فلسفه حضور؛ شهید به مثابه معاصر ابدی ✍ محمد صادق تقی زاده طبری # بخش دوم 🔺فلسفی اگر بنگریم، شهادت شکستن مرز میان «ماضی» و «مستقبل» است. شهید به مقام شهود بل حضور حضرت احدیت نائل شده است.او فلسفه وجودی انسان را به کمال رسانده، زیرا از بودن مقید به بودن مطلق رسیده است. در این معنا، فلسفه شهادت در حقیقت همان فلسفه حضور است .بنابراین نظام استکباری جهانی با همه تکنولوژی‌های نظامی و سایبری، نمی‌توانند بر حضور شهید غلبه کنند، چون او معاصر ابدی است؛ نه در خاک مدفون، بلکه در متن حضور امت زنده است. 🔸فلسفه حضور در پرتو قرآن و روایات، شهادت را از یک حادثه فردی به یک قاعده تمدنی ارتقا می‌دهد. تمدنی که بر خون شهیدان بنا شود، تمدنی استوار است؛ چرا که بر بنیاد حضور قدسی ایستاده است. 🔰شهیدان حاملان فلسفه حضور در تاریخ‌اند. آنان نشان می‌دهند که حضور در محضرحق و برای حق، معاصر ابدی می‌آفریند، و این حضور، اساس غلبه فئه قلیله بر فئه کثیره است؛ همان وعده قرآنی: «كَم مِّن فِئَةٍ قَلِیلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِیرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِینَ» شهید فلسفه حضور را به اوج می‌برد، زیرا در او، بودنِ انسانی با بودنِ مطلق یکی می‌شود. او نه تنها معاصر زمان خود، بلکه معاصر ابدی همه نسل‌هاست. و این راز است که چرا در میدان معاصر، با همه نابرابری‌های قدرت، امت شهیدپرور می‌تواند در برابر قدرت‌های عظیم ایستادگی کند. ┅═✧❁🌿🌺🌿❁✧═┅┄ 🟥 پژوهشکده مطالعات تمدنی شهیدصدر(ره) 📲@sadr_ir 🌐https://sadr.ihu.ac.ir/

#گزارش_صوتی #کارگروه_تربیت_و_جنگ 🔰 موضوع: «فرهنگ و تربیت ریشه دار دنیازدگی در یهود» 🎙 دکتر رضا حبیبی #پادکست ┄┅═✧❁🌿🌺🌿❁✧═┅┄ 🟥 پژوهشکده تمدنی شهید صدر (ره) 📲@sadr_ir 🌐https://sadr.ihu.ac.ir/

⭕️سلسله نشست های از دوران گذار تا دوران جدید: جایگاه و نقش جمهوری اسلامی ایران در شکل گیری جهان پساآمریکایی 🔰نشست هشتم با موضوع: مولفه‌های اصلی جهان پساآمریکایی و دوران گذار از نظم آمریکایی پس از جنگ ۱۲ روزه 🔻باحضور: 🔸دکتر مجید عباسی (هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی) 🔸دکتر مجتبی صمدی، مدیر مرکز مطالعات آمریکا پژوهشکده شهید صدر 📆 چهارشنبه دو مهرماه 1404 ⏰ساعت ۱۰ الی ۱۲ 📍پژوهشکده مطالعات تمدنی شهید صدر (ره) 🌐لینک حضور مجازی: https://skyroom.online/ch/sadr/usdecline ┄┅═✧❁🌿🌺🌿❁✧═┅┄ 🟥 پژوهشکده مطالعات تمدنی شهید صدر (ره) 📲@sadr_ir 🌐https://sadr.ihu.ac.ir/

جنگ در اندیشه امامین انقلاب اسلامی 🔰 روز شنبه 8 شهریورماه ۱۴۰۴، پژوهشکده مطالعات تمدنی صدر دانشگاه جامعه امام حسین ع، میزبان دومین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی «جنگ در اندیشه امامین انقلاب اسلامی» بود. در این نشست نظریه «ایران؛ هارتلند تئوپولوتیک موعودگرا» با تکیه بر منظومه فکری امامین انقلاب توسط دکتر محمد رضا احمدی ارائه شد. ♻️ در ادامه متن گزارش و پادکست خلاصه این نشست علمی را مشاهده می کنید. ┄┅═✧❁🌿🌺🌿❁✧═┅┄ 🟥 پژوهشکده تمدنی شهید صدر (ره) 📲@sadr_ir 🌐https://sadr.ihu.ac.ir/

#گزارش_مکتوب 📅 روز شنبه 8 شهریورماه ۱۴۰۴، پژوهشکده مطالعات تمدنی صدر دانشگاه جامعه امام حسین ع، میزبان دومین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی «جنگ در اندیشه امامین انقلاب اسلامی» بود. ♻️این نشست با سخنرانی «دکتر محمد رضا احمدی»، عضو هیئت علمی پژوهشگاه امام صادق (ع) و استاد علوم راهبردی دانشگاه عالی دفاع ملی و دبیری «حجت‌الاسلام ناصر قیلاوی زاده» برگزار شد. ◀️ در این جلسه نظریه «ایران؛ هارتلند تئوپولوتیک موعودگرا» با تکیه بر منظومه فکری فکری امامین انقلاب توسط دکتر احمدی ارائه شد. 🔰در ابتدای این نشست، حجت‌الاسلام قیلاوی زاده، دبیر علمی جلسه، چارچوب و ضرورت بحث را تبیین کرد و تاکید کردند که صحبت های 20 سال پیش حضرت آقا به ما می گوید که ایران محور حرکت اسلامی خواهد شد. اکنون علاوه بر تحقق این پیش بینی، این ادعا یک گام جلوتر رفته و ملت و دولت ایران پرچم دار حق طلبی جهانی شده است. حضرت آقا در سال 1388 چنین می فرمایند: «امروز ملتهای جهان به ملت ایران نگاه میکنند، از ملت ایران نیرو میگیرند، انگیزه میگیرند، انرژی میگیرند. امروز شعارهای ضد استکباری ملت ایران در همه‌ی دنیای اسلام گسترش پیدا کرده است. امروز شما به هر کشوری از کشورهای اسلامی که حرکت کنید، با هرگونه رژیمی، با هرگونه دستگاه حاکمه‌ای، می‌بینید ملتهای آنها به شعارهای شما، به انگیزه‌ها و آرمانهائی که شما ترسیم کردید، با چشم عزت و احترام نگاه میکنند؛ شعار ضدیت با ظلم، ضدیت با سلطه، دفاع از مظلومان، دفاع از ملت فلسطین، دشمنی با شبکه‌ی اختاپوسی صهیونیسم. این دل ملتهای مسلمان است؛ این گسترش انقلاب اسلامی است.» ✳️قیلاوی زاده در ادامه توضیح داد که اتخاذ «نگاه تمدنی» به انقلاب، درکی عمیق و چندبعدی از آن به دست می‌دهد که ابعاد هویتی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و هنری را در بر می‌گیرد. تنها با چنین دیدگاهی است که می‌توان حرکت اسلامی در ایران، منطقه و جهان را به شکلی معنادار تحلیل کرد و خط سیر رویدادها را در یک چارچوب منسجم فهمید. 👌🏼ایشان در پایان، با اشاره به موضوع جلسه یعنی «ایران؛ هارتلند تئوپولیتیک موعودگرا» تاکید کردند که این موضوع و رویکرد در بحث دقیقاً از همین تاکیدات مقام معظم رهبری نشآت گرفته است. 1️⃣ دکتر محمدرضا احمدی، سخنران نشست، ارائه خود را با توصیف واژه هارتلند و استفاده از روح معنای این واژه برای بحث خود شروع کردند. ایشان ادامه دادند که این اصطلاح (Heartland) از نظریه هارتلند (سرزمین محوری-قلب تپنده) سرچشمه می‌گیرد که توسط اندیشمند انگلیسی، هالفورد مکیندر، مطرح شد. این نظریه به اهمیت استراتژیک موقعیت شوروی سابق و کیفیت تقابل با آن اشاره دارد و ایران اکنون در چنین موقعیتی البته با ویژگی اختصاصی خود است. در نگاه مقام معظم رهبری نیز، به اهمیت ژئوپلیتیک ایران و نقش آن در منطقه و جهان بارها اشاره شده است. 2️⃣این استاد علوم راهبردی با تبیین واژه تئوپولوتیک (Theopolitics) مباحث خود را این چنین ادامه داد که این واژه ترکیبی از دو کلمه «تئو» (Theo) به معنی خدا و «پولوتیک» (Politics) به معنی سیاست است. تئوپولوتیک به نوعی از حکمرانی اشاره دارد که در آن اصول دینی، سیاست را شکل می‌دهند. مقام معظم رهبری بارها تأکید کرده‌اند که سیاست جمهوری اسلامی ایران بر اساس مبانی دینی و ارزش‌های انقلاب استوار است. مقام معظم رهبری در آخرین سخنان خویش در هیئت دولت فرمودند: «خب میدانید نظام اسلامی اساساً برای تحقّق معارف و شرایع اسلامی تشکیل شد؛ هر کس حرف دیگری بزند، خلاف واقع گفته. از روز اوّل، شعار امام بزرگوار این بود که بایستی برای خدا، برای تحقّق اهداف الهی و معارف الهی و شرایع الهی کار کرد، بعد هم به مردم گفتند، مردم هم با انگیزه‌های دینی عمدتاً برخاستند و حرکت انجام دادند» 💢دکتر احمدی تأکید کرد که موعود گرایی نه یک پروژه شیعی یا اسلامی و محدود به محیط خاصی از جغرافیا یا مردم باشد، بلکه موعود گرایی برای تمام امت ها قابل ردیابی است. لذا طیف خیلی عظیمی مخاطب این حرکت و محوریت تمدنی ایران قرار می گیرند. ♻️در بخش پایانی این نشست، دکتر محمدرضا احمدی این چنین جمع بندی کردند: ««کشور ما به دلیل برخورداری از مزایای جغرافیایی، ذخایر غنی و از همه مهم‌تر، ایدئولوژی اسلامی و انقلابی خود، به یک قدرت نوظهور تبدیل شده است که نظام تک قطبی آمریکایی از آن واهمه دارد و به نحوی الگویی برای قدرت نو ظهور دیگر جهان یعنی چین شده است. تلاش برای تحقق تمدن نوین اسلامی در واقع همان آماده‌سازی برای ظهور موعود منجی بشریت است. ┄┅═✧❁🌿🌺🌿❁✧═┅┄ 🟥 پژوهشکده تمدنی شهید صدر (ره) 📲@sadr_ir 🌐https://sadr.ihu.ac.ir/

#گزارش_صوتی 🔰 موضوع: «ایران؛ هارتلند تئوپولوتیک موعودگرا» 🎙 سخنران: دکتر محمد رضا احمدی 📝دبیر: ناصر قیلاوی زاده ⏰ زمان: 20:00 #پادکست #کارگروه_جنگ_در_اندیشه_امامین_انقلاب ┄┅═✧❁🌿🌺🌿❁✧═┅┄ 🟥 پژوهشکده تمدنی شهید صدر (ره) 📲@sadr_ir 🌐https://sadr.ihu.ac.ir/

🚦جنگ دوازده روزه و مناسبات جامعه و دولت ✍ #محسن_جبارنژاد (پژوهشگر فلسفه سیاسی) با نیم‌نگاهی به تاریخ معاصر ایران( دست کم از قاجار به این سو)، می‌توان به این نکته اذعان نمود که غفلت از توانمندسازی دولت و جامعه، می‌تواندن آسیب‌های جبران ناپذیری به قدرت ملی ما وارد کند. به بیانی دیگر تجربه زیسته مناسبات دولت و جامعه در ایران معاصر نشان می‌دهد که ایده‌هایی نظیر "جامعه ضعیف- دولت قوی"، "دولت ضعیف- جامعه قوی" و نیز "جامعه ضعیف- دولت ضعیف"، راه حل‌های توسعه ایران نیستند. با این وصف، آنچه می‌تواند آینده توسعهن ایران رقم بزند، الگوی دیالکتیک "جامعه قوی- دولت قوی" است. به بیانی دیگر جامعه متشکل و دولت نیرومند. ما در تجربه تاریخی ایران معاصر دریافته‌ایم که دولت ضعیف چه مخاطراتی را برای ما ایجاد کرده است. . تجربه دولت قاجار را می‌توان نمونه‌ای از تجربه دولت ضعیف دانست. در دوران مشروطه با اینکه ایده‌هایی نظیر آزادی و دمکراسی و کنستیتوسیون و ... مطرح می‌شود اما عملا هیچ اراده اجرایی نیروند و هیچ قدرت فائقه‌ای وجود ندارد که بتواند این ایده‌ها را تا مرحله عملی شدن دنبال کند. به ویژه در اواخر مشروطه با دولتی مواجه هستیم که از پسِ وظایفِ روزمره خود نیز برنمی‌آید و توان رفع نیازهای عاجل مردم را نیز ندارد. به همین دلیل هم در ده پانزده سال آخر حکومت قاجار، مملکت درگیر چرخه آشوب و نهایتا استبداد میشود و از دل دولتِ ضعیفِ قاجار، دیکتاتوری رضاخانی سر بر می‌آوَرَد. در دوره شانزده ساله حکومت رضاخان، بسیاری از نیروهای مدنی و اصناف و روحانیون و گروه‌های محلی و هرچیزی که یک صورت تشکیلاتی به خود گرفته است، حتی تشکیلات فردی نیز زیر چرخ‌ ماشین سرکوب له می‌شود. در این شرایط به ظاهر یا یک دولت نیرومند و مقتدر مواجه هستیم، اما تجربه شهریور 1320 و متلاشی شدن دولت و ارتش مدرن ایران در کمتر از 48 ساعت پس از حمله متفقین، نشان داد که دولت‌سازی، آنگاه که به بهای نحیف شدن حوزه عمومین انجام شود، میتواند نهاد دولت را نیز ضعیف و بی اقتدار کند. از سوی دیگر، ما در تجربه تاریخی ایران معاصر، با جامعه ضعیف نیز سر و کار داریم. باید گفت که جامعه ضعیف نیز بیراهه است. جامعه ایران در دوران پهلوی دوم به ویژه پس از کودتای 28 مرداد 1332 را میتوان مصداق جامعه ضعیف دانست. خفقان و توتالیتاریسمِ پساکودتای 28 مرداد، شرایطی را ایجاد کرد که در آن جامعه ایرانی به شدت تضعیف شد. شاه تا سال‌های 55 و 56، عملا همه تشکل‌های ملی،مذهبی و مدنی و حتی همه گروه‌های چپ را قلع و قمع کرده بود. همین مساله باعث شد در میان نهادهای صنفی و احزاب و روحانیون و گروه‌های هیچ کس نمانده‌است که شاه تعامل درست و حسابی با آن‌ها داشته باشد. و با یک جامعه بسیار بسیار نحیف و یک حوزه عمومی بسیار نحیف دچار می‌شود. شاید هیچ تجربه‌ای مانند جنگ 12 روزه، نتوانست ضرورت و اهمیتِ معاضدت و همگراییِ دولت و جامعه را اینچنین در انظار ما ایرانیان به اثبات برساند. در این جنگ دیدیم که جامعه متشکل و دولت نیرومند رمز تفوق بر خصم است. منظور از دولت در اینجا ، حکومت و کل هییت حاکمه است. به خصوص در اینجا نقش ولایت فقیه و رهبری دینی، ظرفیت بی بدیل خود را در مدیریت بحران نشان داد. جنگ دوازده روزه نقش دولت نیرومند و یا دولت قوی را به عیان نشان داد. تصور کنید اگر حکومت و شخص رهبری در لحظات آغازین حمله شوک‌آور و برق‌آسای دشمن، از خود ضعف و انفعال نشان می‌داد. در این صورت، با توجه به نقشه‌های بعدی دشمن صهیونی، سقوط نظام، نامحتمل نبود. اما نه تنها این اتفاق نیفتاد بلکه رهبر انقلاب در کمتر از چندساعت سازمان رزم را احیا نمودند، به مردم در تنبیه متجاوز اطمینان خاطر دادند و فرمان حمله را صادر کردند. نکته مهم در این میان این بود که ادراک عمومی جامعه ایران، به صورتی کاملا ابژکتیو و محسوس، متوجه اهمیت و ضرورت دولت قوی در میانه بحران شد. تصور دولت ضعیف، به دنبال خود تصور جامعه بی‌پناه و بی‌حامی را به ذهنیت عمومی متبادر می‌کند. از طرف دیگر نظام سیاسی نیز بیش از پیش به این نکته تفطن یافت که جامعه متشکل و نیرومند، چقدر می‌تواند در گذار از بحران موثر واقع شود. البته جامعه ما، پیش‌تر در جریان دفاع مقدس نشان داده بود که مصداق جامعه بالغ، متشکل و نیرومند است. مردم ایران در جنگ دوازده روزه، به رغم تمام مشکلات، گرفتاری‌ها و نارضایتی‌ها، بواسطه قوام‌یافتگیِ امرِ اجتماعی در میانِ خود، رفتاری کم‌نظیر و بسیار متمدنانه از خود نشان داد و همین مساله امید دشمن را مبنی بر اعتراضات گسترده اجتماعی و آشوب‌های خیابانی بود، به ناامیدی و ناکامی مبدل ساخت. ┄┅═✧❁🌿🌺🌿❁✧═┅┄ 🟥 پژوهشکده مطالعات تمدنی شهیدصدر(ره) 📲@sadr_ir 🌐https://sadr.ihu.ac.ir/

🚦نقش نخبگان علمی در جنگ به قلم ✍ #دکتر_امین‌اله_رحمانی‌پور نخبگان علمی در دوران جنگ نقشی حساس و مهم ایفا می‌کنند. از یک سو، آنان به‌عنوان صاحبان دانش و تخصص، می‌توانند در خدمت اهداف نظامی و دفاعی قرار گیرند و با ارائه راهکارهای علمی و فناورانه به ارتقای توان دفاعی کشور کمک کنند؛ نمونه‌هایی چون طراحی تسلیحات پیشرفته، بهبود سیستم‌های ارتباطی یا توسعه روش‌های پزشکی و بهداشتی برای مجروحان جنگی در همین راستا قرار می‌گیرد. برای مثال، نخبگان علمی در طراحی تسلیحات پیشرفته نقش‌های متنوع و تأثیرگذاری ایفا می‌کنند که معمولاً به‌صورت تحقیق بنیادی، تبدیل دانش به فناوری کاربردی، و نظارت نظامند بر توسعه نظامی تجلی می‌یابد؛ برای مثال در دوران جنگ جهانی دوم فیزیک‌دانانی که در پروژه منهتن شرکت کردند مسئولیت هدایت پژوهش‌های بنیادی و هماهنگی میان رشته‌ها را برای تولید انرژی هسته‌ای به‌عهده داشتند، یا در بریتانیا تیم‌های تحقیقاتی(مثل کوشش‌های مربوط به رادار) با توسعه فناوری‌های تشخیص و هشدار توانستند قابلیت‌های دفاعی را ارتقا دهند؛ مهندسانی چون فرانک ویتل در پیدایش موتورهای جت مؤثر بودند. همچنین دانشمندان و ریاضیدانان در برنامه‌های رمزگشایی و تحلیل اطلاعات (مثلاً بلچلی پارک) نقش محوری داشتند. از سوی دیگر، نخبگان علمی می‌توانند با تحلیل‌های اجتماعی، اقتصادی و روان‌شناختی خود به کاهش آسیب‌های ناشی از جنگ در جامعه یاری رسانند و برای مدیریت بهتر بحران‌ها راهکار ارائه دهند. نخبگان علمی با ابزار تحلیلِ دقیق و رویکردهای میان‌رشته‌ای می‌توانند تأثیرات مخرب جنگ را در سطحِ فردی و جمعی کاهش دهند. روان‌شناسان و جامعه‌شناسان می‌توانند الگوهای آسیب‌پذیری و شناسایی گروه‌های در معرض خطر را به‌گونه‌ای تدوین کنند که خدمات حمایتی (مثل مراکز مشاوره، برنامه‌های توان‌بخشی روانی و مداخلات حمایتی برای کودکان و خانواده‌ها) هدفمند و مؤثر ارائه شود. پژوهشگران سلامت و علوم پزشکی با طراحی پروتکل‌های فوری برای مراقبت از مجروحان، پیشگیری از شیوع بیماری‌ها در جمعیت‌‌های جابه‌جا شده و آموزش نیروی انسانی سلامت، می‌توانند تلفات و بار بیماری را کاهش دهند. علاوه بر این، اقتصاددانان و برنامه‌ریزان می‌توانند بسته‌های سیاستی برای حفظ معیشتِ آسیب‌دیده، توزیع کارآمد منابع، و راهکارهای بازسازی اقتصاد محلی پیشنهاد دهند تا از فروپاشیِ بازارهای محلی و فقر عمیق جلوگیری شود. همچنین نخبگان می‌توانند در سطحِ کلان به مدیریت بحران کمک کنند؛ از طریق جمع‌آوری و تحلیل داده‌های میدانی برای اخطار زودهنگام و تخصیص بهینه منابع، طراحی سامانه‌های تاب‌آوری شهری (مثل شبکه‌های تأمین آب و برق مقاوم‌تر)، و ایجاد راهکارهای آموزشی جایگزین (آموزش از راه دور، بسته‌های آموزشی فشرده) تا جریان یادگیری قطع نشود. با این حال، جنگ همواره نخبگان علمی را در موقعیتی دشوار قرار می‌دهد؛ زیرا بسیاری ناچارند میان ادامه فعالیت‌های علمی در کشور یا مهاجرت به سرزمین‌های امن‌تر، انتخاب کنند. در صورت مهاجرت، توان علمی کشور تضعیف می‌شود، و در صورت ماندن، ممکن است پژوهش‌های آنان به شدت تحت تأثیر فضای جنگی قرار گرفته و از مسیر اصلی خود منحرف شود. بنابراین، نخبگان علمی در زمان جنگ، هم ابزاری برای بقا و پیشبرد اهداف کوتاه‌مدت کشور محسوب می‌شوند و هم سرمایه‌هایی که آینده علمی و توسعه بلندمدت کشور به حضور و فعالیت آزادانه آنان وابسته است. تجربه‌های انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی نشان می‌دهد که هرگاه در هر حوزه‌ای سازوکارهای مشارکت مردمی فراهم شده، توفیقاتی حاصل شده است. بنابراین می‌توان گفت یکی از مهم‌ترین نقش‌های نخبگان در عرصه جنگ، طراحی و ارائه ابزارها و الگوهایی است که فرآیند «مردم‌محوریِ» عملیات را تسهیل کند. به‌عنوان نمونه، در جنگ اخیر به دلیل مشارکت گسترده مردم و حجم بالای گزارش‌های مردمی، ارائه گزارش از طریق تماس تلفنی چندین دقیقه طول می‌کشید؛ این کندی در ثبت و انتقال اطلاعات، ریسک اتلاف فرصت را افزایش می‌داد. اگر نخبگان علمی و فناوری به طراحی یک اپلیکیشن یا سامانه پرداخته بودند که ثبت، دسته‌بندی و اولویت‌بندی گزارش‌های مردمی را تسهیل کند، احتمالاً کارایی سامانه اطلاع‌رسانی و نقش‌آفرینی مردمی به‌طور چشمگیری افزایش می‌یافت. بنابراین از نخبگان علمی انتظار می‌رود با حل مسائل عملیاتی از این دست، ظرفیت مشارکت عمومی در صحنه‌های جنگی و پدافندی را به‌طور مؤثری ارتقا دهند. ┄┅═✧❁🌿🌺🌿❁✧═┅┄ 🟥 پژوهشکده مطالعات تمدنی شهیدصدر(ره) 📲@sadr_ir 🌐https://sadr.ihu.ac.ir/

#گزارش_صوتی #کارگروه_تربیت_و_جنگ 🔰 موضوع: «"برتری" در یهود و اسلام و شکل دهی شاخص رشد» 🎙 دکتر رضا حبیبی #پادکست ┄┅═✧❁🌿🌺🌿❁✧═┅┄ 🟥 پژوهشکده تمدنی شهید صدر (ره) 📲@sadr_ir 🌐https://sadr.ihu.ac.ir/

🔴 ائتلاف‌های نوظهور اقتصادی و افول اقتصاد آمریکا 📺 منتشرشده در کانال یوتیوب NTE podcast ✅ ترجمه و تنظیم از مرکز مطالعات آمریکا #مستند #افول_آمریکا ✅ مشاهده سایر فیلم های مرکز: http://ascenter.ir/?p=471 ┄┅═✧❁🌿🌺🌿❁✧═┅┄ 🟥 پژوهشکده مطالعات تمدنی شهید صدر (ره) 📲@sadr_ir 🌐https://sadr.ihu.ac.ir/

🔴 جایگاه مردم ایران در جنگ دوازده‌روزه و راهبردهای تقویت حضور مردمی #بخش_اول 🖊احمد محمدی؛ پژوهشگر حوزه حکمرانی مردمی پژوهشکده مطالعات تمدنی شهید صدر (ره) جنگ دوازده‌روزه، که در پی حمله نظامی اسرائیل و آمریکا به ایران رخ داد، تنها یک مواجهه نظامی نبود؛ بلکه آزمونی عمیق برای سنجش تاب‌آوری، هویت ملی و ظرفیت‌های جامعه ایرانی به شمار می‌رفت. در این جنگ، #مردم ایران نه در جایگاه مخاطبان منفعل، بلکه به عنوان کنشگران تاریخی و پیش‌برندگان جبهه مقاومت ظاهر شدند. حضور آنان در قالب اقدامات خودجوش، تولید محتوا و مقاومت روانی، گویای ظرفیت بالای جامعه در شرایط بحرانی بود. با تکیه بر مبانی نظری مقاومت مبتنی بر مفهوم «#جمهور فعال» در اندیشه انقلابی، می‌توان جایگاه مردم را در این رویداد تحلیل کرد و راهبردهای عملی برای تقویت نقش‌آفرینی مردمی در شرایط بحرانی و جنگی ارائه نمود. راهبردهای پیشنهادی شامل : سازماندهی غیرمتمرکز مردمی، تقویت گفتمان مقاومت، توانمندسازی اقتصادی-اجتماعی و مردمی‌سازی سیاست‌گذاری امنیتی است. نتیجه کلی این تحلیل آن است که آینده امنیت ملی ایران در گرو تقویت و ساماندهی ظرفیت‌های مردمی است، نه صرفاً تکیه بر ساختارهای بروکراتیک و نظامی. جنگ دوازده‌روزه، با وجود کوتاهی مدت، یکی از مهم‌ترین بزنگاه‌های تاریخ معاصر ایران بود که در آن مردم به عنوان ستون فقرات نظام، نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا کردند. جامعه ایرانی در این جنگ نه تنها در برابر تهدیدات نظامی مقاومت کرد، بلکه در عرصه‌های فرهنگی، رسانه‌ای، اجتماعی و اقتصادی نیز ظرفیت‌های خود را به نمایش گذاشت. این واقعه، در واقع، صحنه‌ای برای «واقعیت‌یابی اجتماعی» بود؛ لحظه‌ای که در آن تعارف‌ها و صورت‌بندی‌های نظری کنار رفتند و کنش‌های واقعی مردم، حقیقت رابطه‌شان با نظام را آشکار ساخت. در این بستر، مفهوم «#مردم» در گفتمان انقلابی، مفهومی فعال، هوشمند و مقاوم تعریف می‌شود؛ برخلاف صورت‌بندی‌های تجددگرایانه که مردم را موجوداتی منفعل، بی‌هویت و نیازمند هدایت از بالا تصور می‌کنند. 🧩از حماسه‌سازی تا مقاومت فعال: جایگاه مردم در جنگ دوازده‌روزه بازتعریف ایرانیت بر پایه مقاومت در جنگ دوازده‌روزه، مردم ایران هویت ملی خود را نه در چارچوب ناسیونالیسم قومی و جغرافیایی، بلکه در بستر مقاومت و ایمان بازتعریف کردند. درک عمیق مردم از پیوند میان امنیت ملی و مقاومت منطقه‌ای، یکی از دستاوردهای مهم این جنگ بود. آنان هویتی چندلایه را به نمایش گذاشتند که هم ایرانیت و هم امت‌گرایی را در خود جای داده و این دو را به‌طور همزمان نمایندگی می‌کند. ظهور «انسان سیاسی» در صحنه عمل در این جنگ، مردم ایران در قامت «انسان سیاسی» ظاهر شدند؛ انسانی که نسبت به شرایط آگاه است، در برابر ظلم واکنش نشان می‌دهد و در فرآیند تصمیم‌گیری‌ها مشارکت می‌جوید. این انسان سیاسی در فضای مجازی با تولید محتوای حماسی و مقاومتی، و در سطح محلات با سازماندهی خودجوش، نقش مؤثری در مقابله با جنگ روانی دشمن ایفا کرد. این حضور، تجلی توانایی جامعه در حفظ انسجام و هویت در شرایط شوک‌های بیرونی بود؛ همان چیزی که از آن به «تاب‌آوری اجتماعی تعبیر می‌شود. ┄┅═✧❁🌿🌺🌿❁✧═┅┄ 🟥 پژوهشکده مطالعات تمدنی شهید صدر(ره) 📲@sadr_ir 🌐https://sadr.ihu.ac.ir/t

🔴 جایگاه مردم ایران در جنگ دوازده‌روزه و راهبردهای تقویت حضور مردمی #بخش_دوم 🖊احمد محمدی؛ پژوهشگر حوزه حکمرانی مردمی پژوهشکده مطالعات تمدنی شهید صدر (ره) 🧩راهبردهای تقویت حضور مردم در شرایط جنگی و سخت سازماندهی غیرمتمرکز بر پایه شبکه‌های مردمی تجربه جنگ دوازده‌روزه نشان داد که سازماندهی مردمی در شرایط بحرانی از کارایی بالایی برخوردار است. این سازماندهی، برخلاف ساختارهای بروکراتیک، انعطاف‌پذیر، سریع و متناسب با شرایط محلی عمل می‌کند. شبکه‌های مردمی شامل هیئت‌های مذهبی، تشکل‌های دانشجویی، کانون‌های فرهنگی، شوراهای محلی و مساجد، توانستند در کوتاه‌ترین زمان، اطلاعات صحیح را منتشر کنند، روحیه مقاومت را تقویت نمایند و نیازهای اولیه را تأمین کنند. این نوع کنش در میدان نشان داد که می توان با: • ایجاد «ستادهای مردمی مدیریت بحران» در سطح محلات با مسئولیت شوراهای اسلامی و نمایندگان محلی. • آموزش عملیاتی «دفاع سایبری مردمی» به شهروندان فعال در فضای مجازی برای مقابله با جنگ روانی و اطلاعاتی دشمن. • طراحی سامانه‌های هشدار سریع و ارتباطی بین شبکه‌های مردمی و مراکز فرماندهی امنیتی. شبکه های مردمی را سازماندهی نمود . ✅ تقویت گفتمان مقاومت به جای ناسیونالیسم انفعالی ناسیونالیسم مدرن، مردم را در چارچوب مرزهای جغرافیایی و هویت‌های قومی محدود می‌کند و عموماً به انفعال و اتکای صرف به دولت می‌انجامد. در مقابل، گفتمان مقاومت، مردم را بخشی از «امت واحده» می‌داند و هویت را در بستر ایمان، عدالت و پایداری معنا می‌کند. تقویت این گفتمان، می‌تواند حس مسئولیت‌پذیری و مشارکت را در مردم افزایش دهد. برای این مهم می توان به ایده هایی چون : • بازخوانی و بازتولید حماسه‌های مقاومت معاصر (مانند دفاع مقدس و شهادت سردار سلیمانی) در رسانه‌های عمومی و مردمی. • الگوسازی از شخصیت‌های شهید و مقاوم به عنوان نمادهای پیوند دهنده ایرانیت و امت‌گرایی. • تولید محتوای چندزبانه و چندفرهنگی برای انتقال گفتمان مقاومت به جوامع منطقه‌ای و جهانی. اندیشید. ✅ توانمندسازی اقتصادی-اجتماعی پایه‌های مردمی تجربه تحریم‌ها و جنگ‌ها نشان داده است جوامعی که از اقتصاد مقاومتی و خودکفایی محلی برخوردارند، در شرایط بحرانی آسیب‌پذیری کمتری دارند. تقویت اقتصاد مردمی، نه تنها امنیت مادی را تضمین می‌کند، بلکه حس مالکیت و مسئولیت‌پذیری را در مردم تقویت می‌نماید. این مهم با روش هایی از قبیل • توسعه «تعاونی‌های زنجیره تأمین» در سطح محلی برای کاهش وابستگی به واردات و تأمین نیازهای اولیه در شرایط جنگ. • ایجاد «صندوق‌های قرض‌الحسنه مردمی» برای تأمین مالی پروژه‌های کوچک دفاعی و اجتماعی توسط خود مردم. • حمایت از تولیدکنندگان محلی و کوچک‌مقیاس به عنوان بخشی از راهبرد امنیت اقتصادی ملی. قابل دست یابی می‌باشد. ┄┅═✧❁🌿🌺🌿❁✧═┅┄ 🟥 پژوهشکده مطالعات تمدنی شهید صدر(ره) 📲@sadr_ir 🌐https://sadr.ihu.ac.ir/t