✍ آیا آیه ای در مورد شکستن دل دیگران وجود دارد؟ عنوان "شکستن دل دیگران" عنوانی کلی است که می تواند بر اثر اتفاقات مختلفی به وجود آید؛ و به همین دلیل نباید به دنبال حکمی کلی در مورد آن، چه در قرآن و چه در روایات بود. به عنوان نمونه، اگر فردی به دلیل نصیحتی مشفقانه به او که در راستای امر به معروف و نهی از منکر انجام شده است، دل شکسته شود، نمی توان دل شکستگی او را نشانی از نامناسب بودن رفتار آمر به معروف و ناهی از منکر دانست، اما در طرف مقابل، موارد بسیاری وجود دارند که به ناحق، باعث دل شکستگی دیگران می شوند. در قرآن کریم آیات بسیاری وجود دارد که به این موارد اشاره نموده و در واقع، به ریشه و دلیل آزرده خاطر شدن دیگران پرداخته و توصیه هایی در این زمینه ارائه فرموده اند که به برخی از آنها اشاره می کنیم: الف. برخی آنچه از آنها نهی شده است: 1. مسخره کردن دیگران: "یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسى‏ أَنْ یَکُونُوا خَیْراً مِنْهُمْ وَ لا نِساءٌ مِنْ نِساءٍ عَسى‏ أَنْ یَکُنَّ خَیْراً مِنْهُن‏"؛[1] اى افراد با ایمان! گروهى از مردان شما گروهی دیگر را مسخره نکنند، شاید آن مسخره‏شدگان بهتر از آنها باشند. و گروهى از زنان شما نیز دیگران را مسخره کند، شاید آن مسخره‏شدگان بهتر از آنها باشند. 2. عیب جویی: "وَ لا تَلْمِزُوا أَنْفُسَکُم‏"؛[2] به عیب جویی از یکدیگر مپردازید. 3. یکدیگر را با نام زشت خواندن: "وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقاب‏"؛[3] با نامهای زشت، یکدیگر را مورد خطاب قرار ندهید. 4. روی از دیگران برگرداندن: "وَ لا تُصَعِّرْ خَدَّکَ لِلنَّاس‏"؛[4] با بی اعتنایی از مردم رو مگردان. 5. با تکبر و غرور راه رفتن: "لا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحا"؛[5] هنگام راه رفتن، باد نخوت بر گلو مینداز! 6. سر از کار دیگران در آوردن و غیبت کردن: "وَ لا تَجَسَّسُوا وَ لا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضا"؛[6] به دنبال سردرآوردن از کار دیگران نبوده و غیبت نکنید. ب. برخی آنچه بدانها فرمان داده شده است: 1. رعایت اخلاق خانوادگی: "وَ أْتَمِرُوا بَیْنَکُمْ بِمَعْرُوف‏"؛[7] در زندگی خانوادگی با یکدیگر با خوبی و خوشی رفتار کنید. 2. با مردم به نیکی سخن گفتن: "قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنا"؛[8] با مردم به نیکی سخن گویید. اکنون می توان گفت: اگر به توصیه های یاد شده و نیز دیگر توصیه های قرآنی عمل شود، هیچ فردی به ناحق دل شکسته نخواهد شد. [1] حجرات، 11. [2] همان. [3] همان. [4] لقمان، 18. [5] همان. [6] حجرات، 12. [7] طلاق، 6. [8] بقره، 83.

امام علی (علیه السلام): توقَّوا البَردَ في أوَّلِهِ وَ تَلَقَّوهُ فِي آخِرِهِ، فَإنَّهُ يَفعَلُ فِى الأبدانِ كَما يَفعَلُ فِى الأغصانِ أوَّلُهُ يُحرِقُ وَ آخِرُهُ يُورِقُ. در آغاز سرما خود را بپوشانید و در پایانش از آن استقبال کنید، زیرا با بدن‌ها همان می‌کند که با برگ درختان انجام می‌دهد. در آغازش می‌سوزاند و در پایان می‌رویاند. نهج البلاغه، حکمت 128. کانال دختـــر بایـد خانـــــوم باشـد @dokhtarbayadkhanoombashad

✍ منظور از قلب سلیم چیست؟ یکی از واژه های قرآن کریم "قلب سلیم" است که بسیار زیبا و با محتوا است. واژه سلیم از "سلم" و "سلامت" به معناى دور بودن از آفات ظاهرى و باطنى است.[1]   جالب ترین تفسیر براى "قلب سلیم" را امام صادق (ع) بیان فرمود، آن جا که مى فرماید: "الْقَلْبُ السَّلِیمُ الَّذِی یلْقَى رَبَّهُ وَ لَیسَ فِیهِ أَحَدٌ سِوَاهُ"؛ [2] قلب سلیم قلبى است که خدا را ملاقات کند، در حالى که هیچ کس جز او در آن نباشد.   نیز در روایت دیگرى از همان امام همام (ع) آمده است: "صاحِبُ النِّیةِ الصّادِقَةِ صاحِبُ الْقَلْبِالسَّلِیمِ، لِأَنَّ سَلامَةُ الْقَلْبِ مِنْ هَواجِسِ الْمَحْذُوراتِبِتَخْلِیصِ النِّیةَ لِلّهِ فِى الاُمُورِ کُلِّها"؛[3] کسى که نیت صادقى دارد، صاحب قلب سلیم است؛ چرا که سلامت قلب از شرک و شک، نیت را در همه چیز خالص مى کند. بنابراین، امام صادق (ع)، صاحبان نیت پاک و خالص را، صاحب قلب سلیم می داند.   درباره اهمیت قلب سلیم همین بس که قرآن مجید آن را تنها سرمایه نجات روز قیامت شمرده، چنان که در سوره "شعراء" مى خوانیم: "یوْمَ لا ینْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ* إِلاَّ مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلیمٍ"؛[4] روزى که نه مال سود مى‏دهد و نه فرزندان، مگر آن کس که با قلبى رسته از شرک نزد خدا بیاید.   مفسران قرآن نیز برای "قلب سلیم" تفسیرهای متعددی بیان کرده اند که هر کدام به یکی از ابعاد این مسئله اشاره دارد: 1. قلب سلیم، قلبی است که پاک از شرک باشد. 2. قلبی است که خالص از معاصی و کینه و نفاق باشد. 3. قلبی، که از عشق دنیا تهی باشد که حب دنیا سرچشمه همه خطاها است. 4. و بالاخره قلبی، که جز خدا در آن نباشد! همان گونه که بیان شد، "سلیم" از ماده "سلامت" است، و هنگامی که سلامت به طور مطلق مطرح می شود، سلامتی از هر گونه بیماری اخلاقی و اعتقادی را شامل می شود. بنابراین، صاحب قلب سلیم در این دنیا نیز قلبش از امور غیر خدایی خالی است؛ چراکه اموری؛ نظیر هوای نفس، قدرت طلبی، زیاده خواهی، ناهنجاری های اخلاقی و ... هیچ گونه تناسبی با قلب سلیم ندارد.   خلاصه این که قلب سلیم قلبی است که جمیع وابستگی های غیر خدایی را از خود دور ساخته و در دنیا کانون توجه و تمرکز خود را بر خدای تبارک و تعالی قرار داده است، آن گونه که در دعا می خوانیم: "الهی هب لی کمال الانقطاع الیک"؛ خدایا کمال بریدن و گسستن به سوی خودت را به من عطا فرما. [1] راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن کریم، ماده "سلم". [2] کلینی، کافی، ج 2، ص 16، دارالکتب الاسلامیة، تهران، 1368ش. [3] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 67، ص 210، موسسه الوفاء، بیروت، 2404 ق. [4] شعراء، 88، 89. کانالــــ پرسمــان "313" @porseman313

امام رضا علیه‌السلام: هرگاه خواستگاری آمد که دیندار و با اخلاق بود خواسته اش را بپذیر و از تنگدستی اش هراسی به دل راه مده. بحارالانوار،۱۰۳،ص۳۷۲ ‌ کانال دختـــر بایـد خانـــــوم باشـد @dokhtarbayadkhanoombashad

✍ آیا شبنم باعث سرایت نجاست می شود؟ همه مراجع می فرمایند: اگر چیز پاک به چیز نجس برسد و هر دو یا یکی از آنها به طوری تر باشد که تری یکی به دیگری برسد، چیز پاک نجس می شود.[1] و اگر تری به قدری کم باشد که به دیگری نرسد، چیزی که پاک بوده نجس نمی شود.[2]   همچنین اگر چیز پاکی به چیز نجس برسد و انسان شک کند که هر دو یا یکی از آنها تر بوده یا نه، آن چیز پاک نجس نمی شود.[3]،[4]   به هر حال، رطوبت ساریه موجب نجاست می شود؛ یعنی اگر رطوبت شبنم از جای نجس حرکت کند و به قسمت های دیگری (قسمت هایی که پایین تر از قسمت های نجس قرار دارند) برسد آن جا را نیز نجس می کند.   لازم به توضیح است که نجاست هر چیز از سه راه ثابت می شود: اوّل: آن که انسان یقین پیدا کند، پس گمان حتّى گمان قوى کافى نیست.   دوّم: آن که کسى که چیزى در اختیار او است (مانند صاحب خانه و فروشنده و خدمت کار) بگوید که آن چیز نجس است.   سوّم: دو نفر عادل و یا حتّى یک نفر (که از گفته اش اطمینان حاصل می شود) بگوید که آن چیز نجس است.[5]   پاسخ حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته) در خصوص سؤال مذکور به این شرح است:   1. رطوبت ساریه موجب سرایت نجاست از عین نجس به غیر آن می شود.   2. عین نجس به واسطه استحاله پاک می شود. [1] خوئی: و همچنین اگر به چیز سومی با همان رطوبت برسد نجسش می کند، و مشهور فرموده اند که متنجس به طور مطلق منجس است ولی این حکم در غیر واسطه اول محل اشکال است. [2] خوئی، سیستانی: اگر چه به عین نجس برسد. مکارم: مسأله – هر گاه چیز پاکی با چیز نجسی ملاقات کند و یکی از آن دو رطوبت داشته باشد نجس می شود، اما اگر هر دو خشک باشند یا رطوبت به قدری کم باشد که سرایت نکند، پاک است. [3] تبریزی: مگر حالت سابقه چیز پاک, رطوبت مسریه باشد. مکارم: اگر در ملاقات، یا در رطوبت داشتن شک کند، آن چیز نجس نمی شود. [4] توضیح المسائل مراجع: مبحث: راه نجس شدن چیزهای پاک، م 126-125 [5] توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏1، ص 85، مسأله 121، (طبق فتوای آیت العظمی مکارم). کانالــــ پرسمــان "313" @porseman313

#تـــݪنگـــر امام على عليه السلام: تا جايى كه توانايى بر كار خوب داريد، خوبى كنيد؛ زيرا خوبى، آدمى را از مهلكه ها و مرگهاى ناگوار نگه مى دارد ميزان الحكمه ج7 ص299 ‍‌کانال دختـــر بایـد خانـــــوم باشـد @dokhtarbayadkhanoombashad

✍ «هرکسی که در شب و روز جمعه بمیرد، عذاب قبر از او برداشته می‌شود». آیا تمام مردم مشمول این‌ روایت می‌شوند؟! بنابر روایات شیعه و اهل سنت،‌ مردن در شب و روز جمعه دارای امتیازاتی است: 1. پیامبر خدا(ص): «هر کس در روز و یا شب جمعه بمیرد؛ از عذاب قبر رها می‌شود و در روز قیامت نشانِ شهیدان برای او خواهد بود».[1] 2. پیامبر خدا(ص): «هیچ مسلمانی در روز و یا شب جمعه از دنیا نمی‌رود؛ مگر این‌که خداوند عذاب قبر را از او برمی‌دارد».[2] 3. امام باقر(ع): «شب جمعه، شبى است نورانى و روز جمعه، منوّر است و بر روى زمین روزى نیست که آفتاب در آن غروب کند و بیش از جمعه، افرادی در آن روز از آتش دوزخ رها شوند. هر کس روز جمعه وفات یابد خداوند برایش برائت و دوری از عذاب قبر می‌نویسد، و هر کس روز جمعه درگذرد از آتش دوزخ آزاد می‌گردد».[3] 2. امام صادق(ع): هرکس بین ظهر پنج‌شنبه تا ظهر جمعه جان سپارد خداوند او را از فشار قبر در امان می‌دارد.[4] با وجود این روایات؛ به جهات مختلف نمی‌توان این روایات را به صورت کلی پذیرفت، بلکه باید آنها را مشروط به وجود شرایط مختلف کرد؛ زیرا اصل و قوام امور بر اعمال و اعتقادات انسان‌ها پی‌ریزی شده است و اگر امور دیگری دخیل می‌باشند؛ بر اساس این اصل هستند. مرگ در زمانی مشخص، یک امر اختیاری برای انسان نیست و انسان در آن نقشی ندارد؛ حال چگونه می‌توان پذیرفت که امری غیر اختیاری چنین ثمراتی برای انسان داشته باشد. علاوه بر این؛ بسیاری از انسان‌های فاسد و فاسق در شب و روز جمعه مرده‌اند؛ حال چگونه می‌توان تنها به جهت مرگ در این زمان خاص، امتیازات مطرح شده در روایات را برای آنان نیز عمومیت داد. حال که مشخص شد منظور از این روایات، مطلق انسان‌ها نیستند؛ باید به دنبال مراد این دسته از احادیث باشیم. امام باقر(ع) می‌فرماید: «شخصی که در روز جمعه بمیرد، در حالی‌که به حق ما اهل ‌بیت آگاه باشد؛ خداوند او را از آتش جهنم رهایی می‌بخشد و او را از عذاب دور می‌کند».[5] این روایت که برخی آن‌را از امام صادق(ع) نیز نقل کرده‌اند[6] نشان می‌دهد که مرگ در این زمان، تنها کمک‌کننده می‌باشد. اگر انسان در زندگی خود راه درست را پیموده باشد و در عین حال خطاهای اندکی از او سر زده باشد، مردن در این ایام به او کمک خواهد کرد. طبیعی است که برخی ایام دارای شرایطی هستند که خداوند آنها را مبارک گردانیده و در آن زمان‌ها رحمت الهی، شامل افراد بیشتری می‌شود؛ لذا پیامبر اسلام(ص) فرمود: «براى پروردگار شما در دوران عمرتان، نسیم‌هاى رحمتى است ...».[7] [1]. أبو نعیم اصفهانی، أحمد بن عبد الله، حلیة الأولیاء و طبقات الأصفیاء، ج 3، ص 155، مصر، دار الکتب العلمیة، 1394ق. [2]. ترمذی، محمد بن عیسى، سنن الترمذی، تحقیق، شاکر، أحمد محمد، عبد الباقی،‌ محمد فؤاد، ج 3، ص 378، مصر، شرکة مکتبة و مطبعة مصطفى البابی الحلبی، چاپ دوم، 1395ق؛‌ شیبانی، أحمد بن حنبل، مسند أحمد بن حنبل، محقق، شعیب الأرنؤوط، عادل مرشد، و ...، ج 11، ص 147، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ اول، 1421ق. [3]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 1، ص 138، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق. [4]. شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 195، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، 1406ق؛ قطب الدین راوندی، سعید بن هبة الله، الدعوات(سلوة الحزین)، ص 243، قم، مدرسه امام مهدی(عج)، چاپ اول، 1407ق. [5]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح،‌ غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 3، ص 415، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق. [6]. شیخ مفید، الاختصاص، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، محرمی زرندی، محمود، ص 130، قم، المؤتمر العالمی لالفیة الشیخ المفید، چاپ اول، 1413ق. [7]. رشیدالدین میبدی، احمد بن ابی‌سعد، کشف الأسرار و عدة الأبرار، تحقیق، حکمت‏، علی اصغر، ج 8، ص 116، تهران، امیر کبیر، چاپ پنجم، 1371ش؛ فخر رازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، ج 30، ص 684، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم، 1420ق. کانالــــ پرسمــان "313" @porseman313

#حضرت_ادریس_علیه_السلام : ما يَثقُلُ فِي الميزانِ إلَا النِّيَّةُ الصّادِقَةُ ، وَالأَعمالُ الطّاهِرَةُ ، وكَفُّ الأَذى ، وَالنَّصيحَةُ لِجَميعِ الوَرى . آنچه ترازو[ ى اعمال ] را [ به نفع انسان ]سنگين مى كند ، چيزى نيست جز نيّت درست ، اعمال پاك ، آزار نرساندن و خيرخواهى براى همه مردم . بحار الأنوار : ج ۹۵ ص ۴۶۵ کانال دختـــر بایـد خانـــــوم باشـد @dokhtarbayadkhanoombashad

✍ آیا به مکان نداشتن خدا در قرآن نیز اشاره شده است؟ پیش از پرداختن به پاسخ، نخست دلیل مکان نداشتن خداوند را با کلامی از امام علی(ع) بیان می‌‌کنیم. آن‌حضرت می‌‌فرماید: «تحقیقاً خداى عزّ و جلّ، مکان و ظرف را براى موجودات آفرید، پس نمى‌‏تواند خودش داراى ظرف و مکان باشد، و خداوند بزرگ‌‌تر از آن است که مکانى بتواند او را در بر گیرد».[1] آیات بسیاری از قرآن بر مکان نداشتن خداوند دلالت دارند که به برخی از آن اشاره می‌‌کنیم. 1. «و هر جا باشید او با شما است».[2] 2. «مشرق و مغرب، از آن خدا است! و به هر سو رو کنید، خدا آن جا است! خداوند بى‌‏نیاز و دانا است».[3] 3. «و ما به او از رگ قلبش نزدیک‌تریم».[4] با توجه به این‌که این احکام را خداوند در مورد تمام انسان‌‌ها فرمود و در همه جا با انسان هست در فضا و زمین، کوه و دشت و ... و در تمام جهت‌‌ها وجود دارد و نسبت به همه از رگشان به خودشان نزدیک‌‌تر است، بر این اساس، خداوند نمی‌‌تواند مکان داشته باشد.  روشن است که مکان نداشتن خداوند منافات ندارد که خداوند در همه جا حاضر باشد و علم او به تمام موجودات احاطه داشته باشد.[5] علی(ع) در ادامه سخنشان می‌‌فرمایند: «و او در هر مکانى هست بدون آن‌که با آن مکان تماسّ داشته باشد، و یا در مجاورت آن قرار گیرد. علم خداوند به تمام موجوداتى که در مکان‌‌ها قرار دارند، احاطه دارد و هیچ یک از آن موجودات از تدبیر و اراده خداوند خالى نیستند».[6] [1]. «إنّ الله عزّ و جلّ، أیّن الأین، فلا أین له، و جلّ أن یحویه مکان، و هو فى کلّ مکان بغیر مماسّة، و لا مجاورة، یحیط علما بما فیها، و لا یخلو شى‏ء منها من تدبیره»، مفید، محمد بن محمد، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج‏1، ص 201، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، قم‏، 1413 ق‏.‏ [2]. «وَ هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ ما کُنْتُمْ»، حدید، 4. [3]. «وَ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ فَأَیْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ واسِعٌ عَلیمٌ»، بقره، 115. [4]. «وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَریدِ»، ق، 16. [5] برای آگاهی بیشتر ر. ک: پاسخ 1944(بی نهایت بودن وجود خدا) و 4987(خداوند و استقرار در عرش) [6]. «و لا یخلو شى‏ء منها من تدبیره»، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج‏1، ص 201. کانالــــ پرسمــان "313" @porseman313

امیرالمؤمنین علیه السلام: أفْضَلُ الْوَرَعِ حُسْنُ الظَّنِّ. برترين پارسايى خوش گمانى (به خداى تعالى) است. غرر الحکم، ص195. کانال دختـــر بایـد خانـــــوم باشـد @dokhtarbayadkhanoombashad

✍ آیا آشنایی دختر و پسر در سایت‌های همسر یابی برای ازدواج، اشکال شرعی دارد؟ پاسخ اجمالی اگر این کار زیر نظر افراد مطمئن، و با رعایت تمام شؤونات اسلامى، و اخذ مجوز از مقامات ذى‌صلاح صورت گیرد،  اشکالی ندارد و ممکن است جلوى بسیارى از مشکلات ازدواج‌ها را بگیرد. اما با توجه به ظرافت و حساسیت‌هاى مسأله، نیاز به برنامه ریزى دقیق دارد وگرنه شاید به روابط حرام بینجامد.      ضمائم: پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[1] حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی): تا آن جا که اطلاع داریم تاکنون افراد یا گروه‌های متعددى اقدام به این کار کرده‌اند. بعضى موفق بوده، و بعضى با مشکلات مواجه شده‌اند، ولى به هر حال اگر این کار زیر نظر افراد مطمئن، و با رعایت تمام شؤونات اسلامى، و اخذ مجوز از مقامات ذى‌صلاح صورت گیرد، کار خوبى است، و ممکن است جلوى بسیارى از مشکلات ازدواج‌ها را بگیرد. اما با توجه به ظرافت و حساسیت‌هاى مسأله، نیاز به برنامه ریزى دقیق دارد. حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی): چنانچه مفسده داشته باشد جائز نیست. حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی): به طور کلی باید درباره همسر آینده از نظر تدین و اخلاق تحقیق و بررسی کافی با همکاری خانواده انجام شود و ارتباط با نامحرم معرض فساد است و جایز نیست و سایت‌های مذکور نباید چنین امکانی را فراهم کنند. حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته): اگر امر خلاف شرعی به وجود نیاید، این کار اشکالی ندارد. [1]. استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه‌ای، مکارم شیرازی، صافی گلپایگانی، نوری همدانی (مد ظلهم العالی) .

#امام_صادق علیه السلام : اَوَّلُ النَّظَرَةِ لَكَ وَ الثّانيَةُ عَلَيكَ وَ لا لَكَ وَ الثّالِثَةُ فيهَا الهَلاكُ؛ #نگاه اول [ناخودآگاه به #نامحرم] براى تو [حلال] است و نگاه دوم ممنوع است و #حرام و نگاه سوم، هلاكت‏ بار است. من لايحضره الفقيه، ج 3، ص 474، ح 4658 کانال #دختـــر بایـد خانـــــوم باشـد @dokhtarbayadkhanoombashad