#ڪلام_شهید «انتظار يعنے؛ حرڪت ، انتظار يعنے؛ ايثار، يعني خون؛ انتظار يعنے؛ ادامہ دادن راه شهيدان، انتظار براے اين است ڪہ انسان در سكون آب گنديده نباشد، انتظار خيمہ‌ے خروشان است و درياے مواج»  #سردارشهید_حاج‌حسین_بصیر ●ولادت: ۱۳۳۲/۱۰/۱۶ ●شهادت: ۱۳۶۶/۲/۲ ●محل شهادت:ارتفاعات ماووت عملیات کربلای ۱۰ #اللهم_ارزقنا_الشهادة_في_سبيلك #روزتون_شهدایی 🌷 🕊🌷 🌷🕊🌷 🕊🌷🕊🌷

🕚امام مهدی منتظر ماست🕚 ⁉️آیا ما منتظریم؟ ✍❓آيا جز اين است كه زندان غيبت، دستان يداللهي امام زمانمان را بسته است؛ و از تزلزل و تحير بشريت در غم و اندوه به سر مي‌برد و با دلي غمگين، همگان را به دعا براي تعجيل در فرج خويش فرا مي‌خواند. 👈هميشه دردهايمان را براي حضرت سوغات نبريم؛ بلكه به وظايفمان مقابل حضرت كه يكي از آن‌ها دعاي بسيار براي تعجيل در ظهور او است اهميت دهيم. ⭕️ به راستي آيا براي ما عذري در كوتاهي از اين دعاي مهم باقي مي‌ماند؟ ✅چرا كه بهترين و مؤثرترين عملي كه بتوان با آن پدر مهربان ارتباط برقرار كرد و بسيار در تعجيل ظهورش مؤثر مي‌باشد، دعا است. 🔰مولاي ما! شب سياه غيبت تو بس طولاني شده است. بسياري در اين سياهي شب به سوي دنيا مي‌گريزند؛ ✨اما سپيده دم كه آن‌ها دورش مي‌پندارند، به زودي آشكار خواهد شد.

🌷👩🏻🌷👩🏻🌷👩🏻🌷 #داستان_واقعی #دختر_شینا #قسمت_۴۷ *═✧❁﷽❁✧═* گرد و خاکْ اتاق را برداشته بود. با روسری ام جلوی دهانم را بستم. آفتاب🌞 کم رنگی به اتاق می تابید و ذرات گرد و غبار زیر نور خورشید و توی هوا بازی می کردند. فکر کردم اتاق را که جارو کردم، بروم تشک ها را روی ایوان پهن کنم تا خوب آفتاب بخورند که دوباره صدای گریه بچه ها و بعد فریاد 🗣صمد بلند شد. ـ قدم! قدم! بیا ببین این بچه ها چه می خواهند😖 جارو را زمین گذاشتم و دوباره رفتم اتاق خودمان. بچه ها شیرشان را خورده😋 بودند، جایشان هم خشک بود، پس این همه داد و هوار برای چه بود⁉️ ناچار یکی از آن ها را من بغل 🤗کردم و آن یکی را صمد. شروع کردیم توی اتاق به راه 🚶‍♂رفتن. نگران کارهای مانده بودم😢 صمد هم دیرش شده بود. اما با این حال، مرا دلداری💝 می داد و می گفت: «بچه ها که خوابیدند، خودم می آیم کمکت💪» بچه ها داشتند در بغل 🤗ما به خواب می رفتند. اما تا آن ها را آرام و بی صدا روی زمین می گذاشتیم، از خواب بیدار می شدند و گریه 😫می کردند. از بس توی اتاق راه رفته بودیم و پیش پیش کرده بودیم، خسته شده 😥بودیم، بچه ها را روی پاهایمان گذاشتیم و نشستیم و تکان تکانشان دادیم تا بخوابند. اما مگر می خوابیدند🙁 صمد برایم تعریف می کرد؛ از گذشته ها، از روزی که من را سر پله های خانه عموی پدرم دیده👀 بود. می گفت: «از همان روز دلم 💗را لرزاندی.» ══ ೋ💠🌀💠ೋ══ 👈 ادامه دارد... 🔜👉 🌷👩🏻🌷👩🏻🌷👩🏻🌷