بسم الله الرحمن الرحیم 🦋 که تمام نشوم دلم که تنگ خودم می‌شود، می‌گردم، میان کلماتم، میان نوشته ‌هایم. یکی یکی می‌خوانمشان از سر، از ابتدا، دوباره، تا تکه‌تکه های خودم را میان واژه ‌هایم پیدا کنم. همیشه معتقد بودم طبق رابطه‌ی E=mc^ 2 باید تمام جرمم را به انرژی تبدیل کنم. اگر انرژی شوم طبق اصل پایستگی انرژی، آنگاه همیشگی خواهم شد. ابدی... تمام نمی‌شوم، همانطور که شروع نشده بودم، فقط باید پیدا می‌شدم! همین. اگر تمام سلول‌هایم واژه شوند، تمام من انرژی می‌شود. آنگاه به درد بخور خواهم شد. شاید چراغی روشن کنم. وجودی را؛ می‌گردم. میان گل‌هایی که کاشته ام. میان واژه‌هایم. چشم‌هایم را، دست‌هایم را جمع و جور می‌کنم خودم را. و دوباره آغاز می‌کنم. و آنقدر که از من فقط انرژی بماند و اثری گرمایی آوایی نوری و دیگر هیچ! ✍ سهیلا ملک محمدی 🆔 @s_malekmohamadi

بسم الله الرحمن الرحیم 💠 یادت باشد! 🍃قرار نیست شبیه هم نسلی های من مهندسی بخوانی و خیاطی کنی، فیزیک پلاسما بخوانی و حسابداری کنی، حسابداری بخوانی و عکاسی کنی. دهه هشتادی جان! فرزند زمان خودت باش. زمان تو زمان بهانه‌ها نیست. حالا راست راستی دنیا کوچک شده و البته تو هم تنبل، آماده خوار و کمی هم همه چیز خوار! فرصتی تا انتخاب رشته دبیرستان نمانده. نکند به طمع پزشکی، کاری را که نباید، بکنی. نکند از عشق عکاسی و توپ والیبالت بمانی! 🍃 نکند به خاطر روئای روپوش سفیدی که مامان در خیالش برای تو دوخته، ویلن‌ت، راکت‌هایت، قلم‌موها و قلم‌نی‌هایت گوشه کمد تا سالهای پشیمانی خاک بخورد. خودت را جمع و جور کن. زمان تو زمان رودواسی ها نیست. و البته تو هم خجالتی نیستی. با بابا و مامان گفتگو کن. کمی هنر دختر بودنت را به جا خرج کن و سعی کن راضی شان کنی. 🍃یادت باشد در دوران بمباران اطلاعات، تو حق آزمون و خطای فاحش نداری. اشتباه تکرار شده را تکرار نکن و مسیر رفته را نرو. خجالت بکش از اینکه بازار مصرف کتاب کنکور، آزمون و شهریه‌ی دانشگاه، آن هم بی هدف، باشی. یادت باشد همه‌ی سال‌هایی که از این پس خواهی گذراند، باید در مسیر شغلی، مالی و موقعیت اجتماعی آینده ی تو باشد. 🍃فرزند جان! می دانی که در دنیای نوجوانیِ تو، ارزش شرکت گوگل نزدیک به ارزش سهام کارتل‌های نفتی دنیاست؟ و این یعنی قدرت دنیای دیجیتال. دیجیتال و نفت، شانه به شانه‌ی هم! نفت با عمر هزاران ساله و گوگل با عمر کمتر از بیست سال!!! 🍃من از تو می‌خواهم کمی به دنیای نرم‌افزار ها و اپلیکیشن‌ها، طراحی‌ها و عکاسی‌ها، به دنیای رسانه‌ها و تبلیغات فکر کنی. آینده‌ی تو نباید با حسرتِ ای کاش‌ها گره بخورد. بدان و بفهم چه می‌خواهی. خودت را در معرض اطلاعات و مشاغل بگذار. از خانه بزن بیرون و ببین ملت چه می‌کنند. بفهمشان و کمی شجاعت به خرج بده. 🍃 ببین خودت را در دنیای کدامیک پیدا می‌کنی؟ ببین کجا ضربان قلبت تندتر می‌زند. همان جا توقف کن و آینده را زیر همان تپش های پر اشتیاق بساز. 🍃جانِ دلبر! اگر زندگی را کمی جدی تر بگیری و عمیقاً خودت را مسول زندگی ات بدانی، حتماً برای آن مبارزه هم خواهی کرد و شاید خط اول مبارزه، تلاش برای تحصیل در رشته مورد علاقه‌ات باشد. 🍃پ.ن: نویسنده می گوید اگر خورشید را در دست راستم و ماه را در دست چپم بگذارند، و باز هم فرصت نوجوانی به من داده شود، که دست از مطالعه فیزیک بردارم؛ هرگز چنین کاری نخواهم کرد. (یادت باشد! آدم باید عاشق باشه😉) ✍ سهیلا_ملک_محمدی 🆔 @s_malekmohadi

📻 گفتگو، سه شنبه 24 تیر ماه 🔹موضوع برنامه: برگزاری جشنواره #کاشان_دوست 📞 ارتباط تلفنی زنده با خانم ملک محمدی دبیر جشنواره ✅ ما را در پیام رسان های سروش و تلگرام دنبال کنید👇👇 sapp.ir/kashan.radio t.me/kashan_radio 🆔 @s_malekmohamadi

ثبت نام کارگاه های خصوصی مدرسه تابستانی فیزیک کاوشکده‌ی علوم کاشان. 🆔 @s_malekmohamadi

دومین طرح مدرسه تابستانی فیزیک؛ با موضوع کاربردها و ساخت ژنراتور؛ زمان برگزاری: پنجشنبه ۲۳ مردادماه؛ تلفن ثبت نام: ۰۹۲۲۷۳۵۷۲۲۷ 🆔 @s_malekmohamadi

🎦 گزارش تصویری مدرسه‌ی فیزیک؛ گروه اول؛ 🆔 @s_malekmohamadi

سومین مدرسه‌ی تابستانی فیزیک کاوشکده علوم و فنون. تلفن ثبت نام: ۰۳۱۵۵۴۵۴۱۷۹ ۰۹۲۲۷۳۵۷۲۳۷ 🆔 @s_malekmohamadi

پنجمین مدرسه‌ی فیزیک کاوشکده علوم و فنون. آزمایش‌های جذاب علمی؛ جهت ثبت‌نام تماس بگیرید: ۰۹۲۲۷۳۵۷۲۳۷ 🆔 @kavoshkade_kashan

ششمین مدرسه فیزیک کاوشکده علوم و فنون کاشان؛ ثبت نام: ۰۳۱۵۵۴۵۴۱۷۹ ۰۹۲۲۷۳۵۷۲۳۷ 🆔 @s_malekmohamadi

🔹گزارش تصویری ششمین مدرسه ‌فیزیک کاوشکده علوم. 🆔 @s_malekmohamadi

سهیلا: بسم الله الرحمن الرحیم اوایل اردی بهشت 99 بود. قرار شد گاهی کلاس ها را با نرم افزاری که مدرسه تدارک دیده برگزار کنیم. رفتم. کلاس برگزار شد و تمام. هوای صبحگاهی اردی بهشت دلم را مجبور کرد که بخواهد مسیر مدرسه تا خانه را پیاده برگردم. خیابان خلوت تر از آنی بود که باید. چقدر پیاده و تنها رفتن در این هوا می چسبید. احساس تازگی عجیبی داشتم. نوبرانه! مثل شبنم بر برگ های نورسته ی بهاری. فهمیدم مدت هاست این حال و هوا را نداشته ام. روزهایی زیادی است که برای رفتن و آمدن فقط عجله کرده ام! باید زود می رفتم که دیر نشود. زود برمی گشتم که بچه ها بیش از این تنها نباشند. خیال است دیگر. لعنتی به همه جا سفر می کند. خیال و خاطره و ... سریع کارهایم را در آزمایشگاه جمع و جور می کردم. می دانستم مرضیه منتظرم می ماند. حوالی هشتاد و هشت بود. آن روزها مرضیه در دانشگاه پیام نور خوانسار، ادبیات درس میداد و من آزمایشگاه فیزیک. تمام مسیر دانشگاه تا میدان امام را برایم شعر می خواند. یادم آمد چقدر پیاده روی دوست دارم. یادم آمد چقدر جای یک رفیق شعر بلد در زندگیم خالی شده. یادم آمد چقدر سریع و تند زندگی می کنم. چقدر نگرانم! نگران بچه ها! احساس کردم انگار یک جاهایی خودم را جا گذاشته ام. دست خودم را باید می گرفتم و ازعمق به سطح زندگی می رساندم. باید برمی گشتم و سراغ دوستان زیاد ندیده ام را می گرفتم. همان آدم های حال خوب کن. من همیشه معتقد بوده ام بیرون از وجود آدمی، چیزی برای جستجو وجود ندارد. حال خوب و بد تویی. اما آدم ها همیشه مهم بوده اند و شاید مهم بودنشان در ردپایی است که بر درون ما می گذارند. با مرضیه تماس گرفتم. برایم از فرصت شیرازی خواند: «گفتمش باید بری نامم زِ یاد، گفت آری می برم نامت زیاد». معتقد بود کمی آن طرف تر این روزها، که بچه هایمان بزرگ تر شوند ما باز هم به هم برخواهیم گشت. به دنیای معناها و مفهوم های مشترکمان که تاریخ و دنیای دوستانه مان را ساخته بودند. من فکر می کنم همین که آدمی گاهی نداشته هایش را، جاهای خالی را، نبودن آدم ها را، فقدان برخی لحظات و حال و هواها را درک کند، حتماً خوشبخت است. این یعنی حواست به خودت، به دلت، به روحت هست. این طوری شاید غصه ی روزهای پیریمان کمتر شود. ✍ سهیلا ملک محمدی 🆔 @s_malekmohamadi