🌷 شهید سیدمحمد دستواره ششم اردیبهشت 1343، دیده به جهان گشود. تا سوم ابتدایی درس خواند. مدتی به کار آزاد پرداخت. کارگری می کرد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و دوم دی 1365، با سمت خدمه تانک در شلمچه بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شکم و سینه، شهید شد. پیکر وی را در بهشت زهرای شهرستان تهران به خاک سپردند. 🍀 با ذکر صلوات صفحه قرآن امروز را به نیت شهید بزرگوار سید محمد دستواره قرائت خواهیم کرد. 🌹 #اللهم_صلی_علی_محمد_و_آل_محمد_و_عجل_فرجهم 📝 @sahel_aramesh

🌷 به نیت شهید بزرگوار سید محمد دستواره قرائت بفرمایید. ❤ #در_محضر_قرآن 📝 @sahel_aramesh

📼 قرائت صفحه قرآن با صدای استاد پرهیزکار است. 🌷 به نیت شهید بزرگوار سید محمد دستواره قرائت بفرمایید. ❤ #در_محضر_قرآن 📝 @sahel_aramesh

📄 #داستان 💞 #گذشت_بهاره ✅ #قسمت_دوم 🔸 هشت ضلعی التماس ها و ضجه های او را فرو داد. صدای بغض آلود دیگری را شنید. نگاهی به اطراف انداخت. چشمان تیز او، زن و مردهای روبرو را کنار زد. مرد جوانی را تکیه داده به ستون سنگی کاشی کاری شده سقاخانه دید. جوان سرش را بالا گرفت و به گنبد و پرچم رویش خیره شد. کلاه بافتنی اش را به رسم ادب از سر برداشت و درون دست چپ فشرد. هرازگاهی با اصابت دانه برفی چشم های برآمده و درشتش ناخودآگاه بسته می شد. اما چنان دل و جانش به امام گره خورده بود که خم بر ابروهای پر پشتش نمی آورد. 🔹 پرچم با هر حرکتی دل او را برای طواف امام رئوف روانه می کرد. دور حرم می چرخاند. مرد، اشک می ریخت. عقده دل می گشود. میان بغض و اشک و آه ، زبان گرفت:يا امام رضا شما آقازاده ای به اسم جواد داري، من هم پسری دارم كه نابيناست، وقتي پيرشدم اين پسر بايد عصاي دست من باشد، نه اينكه من دستش را بگيرم. یا امام رضا خودت نظری کن. یا امام رضا میدانم همه اش تقصیر من بود. اگر جوانی نمی کردم، پاره تنم به این روز نمی افتاد. 🔸 هشت ضلعی سوز سرما را دید که به صورت نحیف و لاغر مرد، شلاق می زد. صورت او با ته ریشی پوشیده شده بود. باد، موهای اریب روی سرش را حرکت می داد، روی پیشانی اش می ریخت و جا به جا می کرد. برف جا به جا روی موهای مشکی اش نشست و بر سن او افزود. دست ادب بر سینه ستبرش گذاشت. دل به لطف و کرم امام داشت. دستان ترک خورده اش از سرما پذیرایی کرد. هشت ضلعی با چشمان ریز شده اش خط زخمی روی دست راست مرد دید، خطی مثل زخم شمشیر. 🔹 اشکِ چشمان غمزده اش، گونه های گندمگونش را پوشاند. خط اشک، روی صورتش جاده هایی موازی ایجاد کرد. جاده ها قلبش را به حرم پیوند زدند و او را مقابل حضرت رساندند. اشک ریخت. لبان باریکش را آرام و بی صدا برهم زد. ملتمسانه با امام نجوا کرد: آقا جان، من به اشتباه خودم پی بردم. آقا جان، نظری کن. گرمای زندگی را به ما برگردان. 🔸 جوان، مثل دانه برفی آرام آرام بر زمین نشست. سر را میان دست های ضمختش گرفت. به سنگ فرش هشت ضلعی زیر پایش خیره شد. هشت ضلعی از دور، تغییر رنگ چهره او را تشخیص داد. گوش های جوان از سرما مثل لبو سرخ شد و صورتش از خجالت. نمی توانست سرش را بلند کند. امام را محرم راز می دانست. همانطور که چشمانش دور ضلع های سنگ زیر پا طواف می داد، گفت:آقا جان تقصیر من بود. حتما رفتار درستی نداشتم که بهاره دست به آن کار زد. 🔹 با گفتن این حرف چشمانش را بست و به گذشته سفر کرد. گرمای کوره ذوب آهن دهانش را خشک کرده بود. آن روز ، حال خوشی نداشت. نمی دانست چرا دست و دلش به کار نمی رود. ساعت های آخر کار ، چنان دلشوره ای به جانش افتاد که فراموش کرد با جرئه ای آب ، خشکی دهانش را برطرف کند. به عشق نوشیدن شربت از دستان بهاره به طرف خانه راهی شد. خسته و کوفته ، پشت در ایستاد. نفس عمیقی کشید. سعی کرد تمام سختی ها و خستگی کار را مثل پاکت زباله ای پشت در بگذارد. کلید را درون قفل در انداخت. چرخاند. باز نشد. در را تکان داد. در باز نشد. انگشتش را روی زنگ گذاشت. جوابی نشنید. دوباره زنگ را فشار داد. خبری نشد. گوشی اش را از جیب شلوار بیرون آورد. شماره همراه بهاره را گرفت. جواب نداد. ترس ، تمام وجودش را برداشت. با خود گفت: یعنی چه؟ سابقه نداشته است بهاره دست به همچین کارهایی بزند. 🔸 خوشحال بود ، در خانه به حیاط باز می شود. دستش را به علمک کنتر گاز گرفت. پایش را به سینه دیوار اهرم کرد و بالا رفت. مثل گربه از روی دیوار جستی زد و داخل حیاط فرود آمد. به طرف در اتاق دوید. دستگیره در را به پایین فشار داد. در باز نشد. داخل اتاق تاریک بود. با کلید به شیشه زد. اما هیچ اثری از بهاره نبود. سرش را روی شیشه در چسباند. دو طرف صورتش را با دستانش پوشاند تا جلو نفوذ نور را بگیرد. به داخل اتاق خیره شد. بهاره وسط اتاق دراز به دراز افتاده بود. مثل گنجشک حبس شده درون اتاق، خودش را به شیشه و در کوبید. مشتش را عقب برد و به طرف شیشه نشانه رفت. شیشه شکست. شیشه های خرد شده را از جلو دستش برداشت. دست داخل برد و کلید را چرخاند. از دستش خون می چکید. به سرعت به طرف بهاره رفت. بدنش گرم بود. نبضش به سختی حس می شد. حمید نمی دانست باید چه کار کند. 🔹 سراسیمه از اتاق بیرون پرید. به طرف خانه دختر عمه اش رفت. زنگ خانه را چند دفعه پشت سر هم فشار داد. حسن آقا با چشمانی سرخ از خواب میان روز و چهره ای پریشان ، در را باز کرد. خواست حرفی بزند و اعتراضی کند، دست غرق در خون حمید چشمانش را گرفت. با وحشت به دست او اشاره کرد و گفت: همسایه، چی ... چی ... چی شده؟ ادامه دارد ... 🖊 #به_قلم_صدف 📝 @sahel_aramesh

‌ 🌹 #اللهم_صلی_علی_محمد_و_آل_محمد_و_عجل_فرجهم #خدایا مرا به خاطر #گناهان ی که در طول روز با هزاران #قدرت #عقل توجیهشان می کنم ببخش. #اللهم_صلی_علی_محمد_و_آل_محمد_و_عجل_فرجهم 🌹 ❤️ #مناجات 📝 @sahel_aramesh

✅ #وظیفه 🔷 قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : يَلْزَمُ أُمَّتِيَ اَلْحَقُّ فِي أَرْبَعٍ يُحِبُّونَ اَلتَّائِبَ وَ يُعِينُونَ اَلْمُحْسِنَ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلْمُذْنِبِ وَ يَدْعُونَ لِلْمَلَإِ. 🔹 رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله فرمود: امّت من، چهار وظيفه دارند: توبه كار را دوست بدارند؛ نيكوكار را يارى برسانند؛ براى گنهكار آمرزش بطلبند؛ و براى عموم، دعا كنند. 📚 مشکاة الأنوار , صفحه263 ❤ #از_معصوم_بیاموزیم 📝 @sahel_aramesh

🌷 فرازی از وصیت نامه شهید رسول خلیلی: این دنیا با تمامی زیبایی ها و انسان های خوب و نیکوی آن محل گذر است نه وقوف و ماندن! و تمامی ما باید برویم و راه این است. دیر یا زود فرقی نمی کند؛ اما چه بهتر که زیبا برویم. مرا ببخشید، برایم بسیار دعا کنید و در روضه های ارباب و مجالس عزاداری اهل بیت (ع) مرا فراموش نکنید. 🍀 با ذکر صلوات صفحه قرآن امروز را به نیت شهید بزرگوار رسول خلیلی قرائت خواهیم کرد. 🌹 #اللهم_صلی_علی_محمد_و_آل_محمد_و_عجل_فرجهم 📝 @sahel_aramesh

🌷 به نیت شهید بزرگوار رسول خلیلی قرائت بفرمایید. ❤ #در_محضر_قرآن 📝 @sahel_aramesh

📼 قرائت صفحه قرآن با صدای استاد پرهیزکار است. 🌷 به نیت شهید بزرگوار رسول خلیلی قرائت بفرمایید. ❤ #در_محضر_قرآن 📝 @sahel_aramesh

📄 #داستان 💞 #گذشت_بهاره ✅ #قسمت_سوم 🔸 حسن آقا دستش را جلو آورد تا دست حمید را بگیرد و از نزدیک آن را ورانداز کند. حمید روی پایش بند نبود. دستش را پس کشید. آشفته و مضطرب با لحنی تند جواب داد: من چیزیم نیست. دختر عمه خانه است؟ خانمم حالش بهم خورده، نمی دانم باید چه کرد؟ 🔹 حسن آقا دستی روی سر کم مویش کشید و گفت: خب زنگ بزن 115 بیایند او را به بیمارستان ببرند. 🔸 حمید در حالی که رنگ صورتش رو به زردی می گذاشت، گفت: میترسم طول بکشد و زنم از دستم برود. شاید خودم زودتر بتوانم او را به بیمارستان برسانم. 🔹 صدای فائزه از راهرو بلند شد: آقا کیه پشت در؟ خب تعارف کن تشریف بیاورند داخل. 🔸 حسن آقا به حمید گفت: باشد. پس شما برو خانه، ما هم سریع می آییم. 🔹 حمید ، چادر مشکی بهاره را از روی جالباسی برداشت. او را درون چادرش پیچید. بهاره را در آغوش گرفت. به سختی توانست روی پاهایش بایستد. تمام اتاق دور سرش به گردش درآمد. حال خودش را نمی فهمید. به دیوار بی روح اتاق تکیه داد. هیکل درشت فائزه جلو ورودی اتاق ظاهر شد. خرده شیشه های کف اتاق جلو پیشروی اش را گرفت. سیلی محکمی به صورت خودش زد و گفت: حمید آقا ، خدا مرگم بدهد. چه شده؟ 🔸 حمید مثل محتضری که نفس های آخرش را به سختی بیرون می دهد ، آهی کشید و گفت: چیزی نیست. 🔹 تلو تلو خوران و با زحمت خودش را به پیکان قهوه ایش رساند. با کمک فائزه، بهاره را روی صندلی عقب نشاند. یک پای فائزه داخل ماشین بود ، می خواست کنار بهاره بنشیند تا بتواند او را نگه دارد. حمید هنوز از در ماشین زیاد فاصله نگرفته بود که روی زمین ولو شد. فائزه نگاهی به دست آغشته به خون حمید کرد ، جیغی کشید و گفت: خدا مرگم بدهد. آن یکی کم بود ، این هم اضافه شد. 🔸 هیکل درشتش را از ماشین بیرون کشید. فوراً روسری اش را باز کرد. دو طرف چادرش را به دهان گرفت. دست لرزانش را به طرف شوهرش دراز کرد و گفت: حسن خان با این روسری محکم روی پارگی دست حمید آقا را ببند. کاهلی کنی خدایی نکرده جوان مردم از دست می رود. 🔹 حسن آقا تند و تیز روسری را از فائزه گرفت و محکم ، بالاتر از محل بریدگی را بست. او را داخل ماشین روی صندلی عقب کنار بهاره نشاند. فائزه کوسن کوچک پشت شیشه عقب را زیر سر بهاره گذاشت تا ضربه شیشه ماشین اذیتش نکند. هر دو سوار شدند. حسن آقا ماشین را روشن کرد و به طرف بیمارستان با آخرین سرعت ممکن به راه افتاد. 🔸 هشت ضلعی قطرات اشک را دید. قطره ها به نوبت از چشمان درشت حمید روی دانه های برف کف صحن می چکید. برف ها قطرات اشک او را در آغوش گرفتند، دود شدند و به هوا رفتند. حمید، بینی اش را بالا کشید. از بین بازوان کشیده هشت ضلعی نگاهی به ضریح انداخت. گفت: آقا جان، سال ها بود از خدا بچه می خواستیم. خیلی دوا درمان کردیم. افاقه نکرد. نا امید شده بودیم؛ اما ... 🔹 اشک چنان بر آسمان چشمان حمید نشست که ضریح از جلو چشمانش محو شد. صحنه های گذشته جلو چشمانش رژه رفتند. یاد زمانی افتاد که داخل بیمارستان چشم گشود ، مات و مبهوت اطراف را نگریست. صورت پریشان مادرش را دید. با صدای گرفته، حال بهاره را پرسید. لبان مادر را دوخته بودند. هیچ تکانی نخورد. صورت رنجیده اش را از حمید پوشاند و از اتاق بیرون رفت. فائزه بعد از چند دقیقه وارد شد. حمید خواست بنشیند، اتاق دور سرش چرخید. فائزه دست بلند کرد و گفت: حمید آقا شما فعلا تا سرم هایتان تمام نشده نباید بلند شوید. 🔸 حمید چشمانش را به طرف سرم ها چرخاند. یکی بی رنگ و دیگری قرمز بود. دست آزادش را روی سر گذاشت. پرسید: از خانمم چه خبر؟ 🔹 فائزه چادرش را درون دستش تنگ تر گرفت. گفت: والله چه بگویم. الحمدلله از خطر مرگ جست. ولی . . . 🔸 رنگ از چهره حمید پرید. با صدایی بلندتر از قبل گفت: ولی چه؟ چه اتفاقی افتاده؟ 🔹 فائزه به حمید اشاره کرد. دستش را روی بینی گذاشت. لبانش را غنچه کرد. هیس آرامی از بین لبانش بیرون پرید. تخت بقیه بیماران را نشان داد تا حمید آرام بگیرد و ملاحظه بقیه را بکند. بعد گفت: مشکل کوچکی پیش آمده که می تواند به خیر بگذرد. فقط باید دعا کرد. 🔸 حمید با التماس پرسید: چه مشکلی؟ ادامه دارد ... 🖊 #به_قلم_صدف 📝 @sahel_aramesh

‌ 🌹 #اللهم_صلی_علی_محمد_و_آل_محمد_و_عجل_فرجهم #خدایا تو را #شکر می کنم که به من #درد دادی و #نعمت بزرگ #درک درد عطا فرمودی #اللهم_صلی_علی_محمد_و_آل_محمد_و_عجل_فرجهم 🌹 ❤️ #مناجات 📝 @sahel_aramesh

❌ #سرزنش_کردن 🔺 قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : مَنْ عَيَّرَ أَخَاهُ بِذَنْبٍ قَدْ تَابَ مِنْهُ لَمْ يَمُتْ حَتَّى يَعْمَلَهُ. 🔻 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : هر كس برادر خود را براى گناهى كه از آن توبه كرده است سرزنش كند، نميرد تا خود آن گناه را مرتكب شود. 📚 ميزان الحكمه جلد هشتم,محمّد محمّدی ری شهری,صفحه 338؛ تنبيه الخواطر و نزهة النواظر (مجموعة ورّام) , جلد۱ , صفحه۱۱۳ ❤ #از_معصوم_بیاموزیم 📝 @sahel_aramesh

🌷 رضا موفق یکی از هم رزم های شهید نسیم افغانی: بنده با این شهید چهار ماه کامل تا فروردین سال ۶۲ در گردان سیف‌الله در یک سنگر بودیم و در نهایت کنار من شهید شد. او داستان‌های زندگی خود و نحوه شهادت خانواده‌اش توسط شوروی را برایم تعریف می‌کرد، لذا طبق تعریف خودش خواهر، برادر و پدر مادرش را از دست داده بود. او پس از شهادت خانواده‌اش در سال ۵۷ به ایران می‌آید و با شروع جنگ به جبهه‌ها می‌رود، لذا انسانی ترسو نبود و با اعتقاد و باور‌های عمیق در مقابل دشمنان ایران حضور داشت. 🍀 با ذکر صلوات صفحه قرآن امروز را به نیت شهید بزرگوار نسیم افغانی قرائت خواهیم کرد. 🌹 #اللهم_صلی_علی_محمد_و_آل_محمد_و_عجل_فرجهم 📝 @sahel_aramesh

🌷 به نیت شهید بزرگوار نسیم افغانی قرائت بفرمایید. ❤ #در_محضر_قرآن 📝 @sahel_aramesh

📼 قرائت صفحه قرآن با صدای استاد پرهیزکار است. 🌷 به نیت شهید بزرگوار نسیم افغانی قرائت بفرمایید. ❤ #در_محضر_قرآن 📝 @sahel_aramesh