سید علی نقی فیض الاسلام صاحب کتب ترجمه و شرح نهج البلاغه و نیز صحیفه کامله سجادیه : کتاب صحیفه سجادیه را هر کس از روی اخلاص و با نیت پاک بخواند و در فهم معانی آن اندیشه نماید، بی درنگ نور الهی در دل او تابیده و متوجه خداوند متعال گشته و به راه سعادت و نیک بختی دنیا و آخرت قدم می‌گذارد . 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه https://eitaa.com/sahife2

✅کانال انس با صحیفه سجادیه 🖋 در پیام رسان ایتا👇 https://eitaa.com/sahife2 🌺لطفا نشر دهید🌺

دعای روز دوازدهم ماه رمضان اَللّهُمَّ زَیِّنّى فیهِ بِالسَّتْرِ وَالْعَفافِ وَاسْتُرْنى فیهِ بِلِباسِ الْقُنُوعِ وَالْکِفافِ وَاحْمِلْنى فیهِ عَلَى الْعَدْلِ وَالاِْنْصافِ وَ امِنّى فیهِ مِنْ کُلِّ ما اَخافُ بِعِصْمَتِکَ یا عِصْمَةَ الْخاَّئِفینَ خدایا در این ماه مرا به زیور پوشش از گناه و پاکدامنى بیاراى و جامه قناعت و اکتفاى به مقدار حاجت را به برم کن و وادارم کن در این روز به عدالت و انصاف و ایمنیم بخش در آن از هر چه که از آن مى ترسم به نگهدارى خودت اى نگهدارنده ترسناکان. @sahife2

شرح دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان از آیت الله مجتهدی 1 @sahife2

شرح دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان از آیت الله مجتهدی 2 @sahife2

بار خدايا اين برق و رعد دو نشانه از نشانه هاي تو و دو خدمتگزار تو هستند که در فرمانبري از تو به رساندن رحمت سوددهنده يا عذاب زيانبار ميشتابند. بخشی از دعای 36 صحیفه سجادیه @sahife2

دعای سی و ششم «صحیفه سجادیه» «امام سجاد»(ع) هنگامی که ابرمی دیدند و هنگام مواجه شدن با رعد و برق این دعا را می خواندند @sahife2

تقصیر ماست !!!! @sahife2

ادامه ی برنامه ختم روزانه صحیفه سجادیه #دعا_دهم_4 دعای سیدالساجدین (ع ) در پناه بردن به خدا: 🔹فإِلَى مَنْ حِينَئِذٍ مُنْقَلَبُنَا عَنْكَ، وَ إِلَى أَيْنَ مَذْهَبُنَا عَنْ بَابِكَ، سُبْحَانَكَ نَحْنُ الْمُضْطَرُّونَ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ إِجَابَتَهُمْ، وَ أَهْلُ السُّوءِ الَّذِينَ وَعَدْتَ الْكَشْفَ عَنْهُمْ🔹 🔸اگر از جانب تو نوميد شويم سوى كه بازگرديم و از در خانه تو كجا برويم؟ خداوندا منزهی تو ما فروماندگانيم و تو اجابت فروماندگان را واجب كردى و مستمندانيم كه گشودن مشكل آنها را وعده دادى🔸 #دهم #پناه #خدا @sahife2

صحیفه سجادیه #دعا_دهم_5 دعای سیدالساجدین (ع ) در پناه بردن به خدا: 🔹و أَشْبَهُ الْأَشْيَاءِ بِمَشِيَّتِكَ، وَ أَوْلَى الْأُمُورِ بِكَ فِى عَظَمَتِكَ رَحْمَةُ مَنِ اسْتَرْحَمَكَ، وَ غَوْثُ مَنِ اسْتَغَاثَ بِكَ، فَارْحَمْ تَضَرُّعَنَا إِلَيْكَ، وَ أَغْنِنَا إِذْ طَرَحْنَا أَنْفُسَنَا بَيْنَ يَدَيْكَ🔹 🔸سزاوار مشيت و شايسته عظمت و بزرگى توست كه بر مستمندان ببخشايى و آن كس را كه فريادرس خواهد به فرياد رسى. به زارى ما رحمت آر، و چون خويش را بر آستان تو افكنديم ما را بى نياز كن🔸 #دهم #پناه #خدا @sahife2

صحیفه سجادیه #دعا_دهم_6 دعای سیدالساجدین (ع ) در پناه بردن به خدا: 🔹اللَّهُمَّ إِنَّ الشَّيْطَانَ قَدْ شَمِتَ بِنَا إِذْ شَايَعْنَاهُ عَلَى مَعْصِيَتِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لا تُشْمِتْهُ بِنَا بَعْدَ تَرْكِنَا إِيَّاهُ لَكَ، وَ رَغْبَتِنَا عَنْهُ إِلَيْكَ🔹 🔸خدايا شيطان شاد گشت كه در گناه پيروى او كرديم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و پس از اين كه او را رها كرديم و روى به تو آورديم ، دیگر به گناه کردن ما شادمانش مگردان🔸 #دهم #پناه #خدا @sahife2

انس با دعاهای 44 و 45 صحیفه سجادیه با موضوع " رمضان " با ما همراه شوید و دیگران را هم دعوت به این مهمانی کنید @sahife2

فَاجْعَلْ رِقَابَنَا مِنْ تِلْكَ الرِّقَابِ خداوندا ما را در این شبهای ماه مبارک رمضان جزء کسانی قرار ده که از آتش دوزخ رهایی می بخشی مضمون دعای 44 بند 14صحیفه سجادیه @sahife2

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ إِذَا كَانَ لَكَ فِي كُلِّ لَيْلَةٍ مِنْ لَيَالِي شَهْرِنَا هَذَا رِقَابٌ يُعْتِقُهَا عَفْوُكَ ، أَوْ يَهَبُهَا صَفْحُكَ فَاجْعَلْ رِقَابَنَا مِنْ تِلْكَ الرِّقَابِ وَ اجْعَلْنَا لِشَهْرِنَا مِنْ خَيْرِ أَهْلٍ وَ أَصْحَابٍ خداوندا بر محمد و آل او درود فرست و اگر در هر شب از شبهاى اين ماه، عفو تو باعث آزادى بندگانى مىشود و گذشتت آنها را مورد بخشش قرار مىدهد، پس ما را نيز از زمره ى همان بندگان قرار ده و ما را براى اين ماه از بهترين شايستگان و اصحاب محسوب فرما. O God, bless Muhammad and his Household, and when in every night of this month’s nights Thou hast necks which Thy pardon will release and Thy forgiveness disregard, place our necks among those necks and place us among the best folk and companions of this our month! صحیفه سجادیه دعای 44 بند 14 @sahife2

«إِذَا كَانَ لَكَ فِي كُلِّ لَيْلَةٍ» حضرت می‌گوید خدایا توی این ماه، توی شب‌هایش آزاد می‌کنی، توی روزش آزاد می‌کنی، توی سحرش آزاد می‌کنی، خیلی‌ها آزاد می‌شوند از جهنمی که خودشان با دست خودشان برپا کردند. «فَاجْعَلْ رِقَابَنَا مِنْ تِلْكَ الرِّقَابِ» ما را هم آزاد کن توی این ماه. ما را توی این ماه رمضان پیش رو آزاد کن. جزء آزاد شده‌های توی این ماه باشیم از آتش. دوم؛ «وَ اجْعَلْنَا لِشَهْرِنَا» این هم قشنگ است، عجب تا حالا بود شهر تو، ماه تو بود، ماه خدا بود، حالا شد ماه ما . چون ما را گرفتی . قبول‌مان کردی . حالا می‌شود شهرنا. چه قدر قشنگ است. این ظریف‌کاری‌ها است که دل می‌برد . «وَ اجْعَلْنَا لِشَهْرِنَا مِنْ خَيْرِ أَهْلٍ وَ أَصْحَاب» من بشوم جزء بهترین اهالی ماه مبارک رمضان و بهترین هم‌نشینان و مصاحبان این ماه. @sahife2

خدایا با توجه به آزاد شدن عده‌اي از آتش جهنم، در هر شب از شبهاي ماه مبارك رمضان، با عنايت تو ما نيز از كساني باشيم كه در اين ماه از آتش جهنم آزاد شده و از بهترين اصحاب و اهل اين ماه قرار بگيريم. @sahi

در بين مسلمانان اين عقيده مشهور است كه در هر شب ماه مبارك رمضان خدا عده‌اي از گناهكاران را مي‏آمرزد و آنها را از آتش جهنم نجات مي‏دهد. اساس اين باور، رواياتي از پيغمبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم است كه از سوي علماي سنّی و شيعه با اسناد مختلف و بيانات متقارب نقل شده است که فرمودند: در هر شب ماه رمضان خداي متعال فرشته ‏اي را مي‏فرستد و ندا مي‏دهد «هَلْ مِنْ تَائِبٍ، هَلْ مِنْ سَائِلٍ، هَلْ مِنْ مُسْتَغْفِرٍ»؛ آيا درخواست كننده ‏اي هست؟ آيا توبه كننده ‏اي هست؟ آيا استغفار كننده ‏اي هست؟ كساني كه به نداي اين فرشته پاسخ بدهند، خدا دعاي آنان را مستجاب نموده و استغفار آنان را پذيرفته و گناهان آنها را مي‌آمرزد. تا شب پاياني ماه رمضان که به اندازه همه كساني كه در طول اين ماه آمرزيده شده‌اند، گناهكاران ديگري را نيز مي‏آمرزد. تعبيري كه در دعا آمده اين است كه «رِقَابٌ يُعْتِقُهَا عَفْوُكَ»؛ اگر در اين شبها رقبه و زنجيرهايي بر گردن ما باشد، عفو تو آنها را آزاد مي‏كند «عتق رقبه»؛ در مورد آزاد كردن كسي كه اسير است، به كار مي‌رود. در تعابير قرآني، كلمه «رقبه»؛ يا جمع آن «رقاب»؛ به معني «برده»؛ است «فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُؤمِنَةٍ»؛ يعني آزاد كردن يك برده مؤمن. در آيه شريفه «فَكُّ رَقَبَةٍ * أَوْ إِطْعامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ»؛ «فك رقبه»؛ به معني آزاد كردن برده است. آزاد كردن نيز با دو تعبير معروف است كه در قرآن و ادعيه و رواياتي از اهل بيت صلوات الله عليهم اجمعين، نقل شده است. يكي تعبير «عتق»؛ و «عتاق»؛ است؛ و ديگري تعبير «فكّ»؛ و «فكاك»، «فكّ رقبه». يا «فَكاك رَقَبَتي مِن النّار»؛ در دعاهايي كه در ماه رمضان، دعاي ابوحمزه، دعاي جوشن كبير و ساير دعاها كه گفته مي‏شود، تعبير «فكّ رقبه»؛ يا «ما را از آتش جهنم آزاد كن»؛ در روايات فراوان آمده است. اصل كلمه «رقبه»؛ به معناي گردن و «عُنُق»؛ است، ولي از باب «تسمية الشي باسم اشرف اعضائه»؛ به برده «رقبه»؛ گفته شده است. در گذشته برده‌ها را با طناب مي‏بستند؛ تا نتوانند فرار كنند. شايد مناسبت اينكه به برده «رقبه»؛ گفته شده است، براي اين بوده كه گردن‏؛ بردگان را با طناب مي‏بستند. البته در ادبيات نمي‏شود تحقيق علمي و عقلي جدي داشت. مهم آن است كه انسان بفهمد، دقيقا اين تعبير در چه موردي به كار رفته و منظور چيست. بعضي‏؛ نيز «رقبه»؛ را واحد شمارش برده‌ها مي‌دانند. واحد شمارش شتر «نفر»؛ است. همان تعبيري كه درباره انسان به كار مي‏رود واحد شمارش گاو و گوسفند «رأس»؛ است. در مورد برده نيز گفته‏اند «رقبه»؛ حكم «رأس»؛ و «نفر»؛ و واحد شمارش را دارد. وقتي مي‏خواهند بگويند چند برده، مي‏گويند، چند «رقبه». در مجموع، «رقبه»؛ يعني كسي كه حكم برده را داشته و در چنگال فرد ديگري اسير و گرفتار بوده و مهار او در دست انسان ديگري است. پس مي‌توان از كلمه «عتق رقبه»، «فك رقبه»؛ و«فَكاك رَقَبَتي مِن النّار»؛ در دعاهاي اين ماه فهميد كه انسان، به ويژه انسان گناهكار، اسير جهنم و آتش شده و آتش عذاب بر او تسلط پيدا مي‏كند. از همين رو زماني كه از خدا آمرزش گناهان را مي‌خواهيم، مي‌گوييم «گردن ما را از آتش جهنم خلاص كن»؛ يعني ما را از بردگي جهنم بيرون آور تا از عذاب آزاد شويم. اين تعبير در قرآن نيز آمده است. «جهنم «محيط»؛ به كافرين است»؛ اين معنا فهميده مي‌شود كه آدم گنهكار، اسير جهنم و در اختيار آتش است. به گونه‌اي كه نمي‌تواند از عذاب فرار كند. تنها راه نجات از حلقه آتش عذاب جهنم، آمرزش الهي و لطف و رحمت اوست. آنچه مورد قضا و قدر حتمي الهي است، آن است كه همه انسانها، حتي مؤمنين، وارد جهنم مي‏شوند. تعبير آيه شريفه اين است «وَ إِنْ مِنْكُمْ إِلاّ وارِدُها كانَ عَلی رَبِّكَ حَتْماً مَقْضِيًّا * ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوْا وَ نَذَرُ الظّالِمِينَ فِيها جِثِيًّا»؛ منظور از «ورود»؛ در اين آيه چيست؟ آيا مؤمنين نيز در جايي كه آتش شعله كشيده، وارد مي‌شوند؟ بعضي از مفسرين مي‌گويند: منظور از «ورود»، «دخول»؛ نيست. در عربي بين «ورود»؛ و «دخول»؛ فرق است. «دخول»؛ در مقابل «خروج»؛ است. اگر چيزي وارد و داخل ظرفي بشود، مي‏گويند «دخول». ولي «ورود»؛ اعم از اين است. در داستان حضرت موسي علي نبينا و آله و عليه السلام قرآن مي‌فرمايد: «وَ لَمّا وَرَدَ ماءَ مَدْيَنَ»؛ حضرت موسي زماني كه از مصر به سوي مدين، فرار كرد در بيرون شهر به جايي كه مردم از آن آب مي‏كشيدند و به گوسفندان آب مي‏دادند رسيد. قرآن در اين داستان مي‌فرمايد: «وَ لَمّا وَرَدَ ماءَ مَدْيَنَ»؛ موسي وارد آب مدين شد. در اينجا منظور اين نيست كه درون آب رفت. بلكه به اين معناست كه موسي در محلي كه آب وجود داشت و در حوزه‏؛ و فضايي كه جاي آب برداشتن بود، وارد شد. اگر قرآن فرموده بود «دَخلَ ماءَ مَدْيَنَ»؛ يعني موسي داخل آب رفته بود. @sahife2

در مرثيه ‏ها نيز مي‌گويند كه حضرت اباالفضل (ع) وارد شريعه شدند. شريعه در كنار رود فرات، جايي است كه آب برمي‏داشتند. «وارد»؛ شريعه شدند به اين معنا نيست كه حضرت اباالفضل (ع) در آب رفتند. بر همين اساس وقتي خداوند در اين آيه مي‏فرمايد: «وَ إِنْ مِنْكُمْ إِلاّ وارِدُها»؛ منظور آن نيست كه همه مردم، حتي مؤمنين و انبياء در آتش جهنم داخل مي‏شوند، بلكه در فضاي جهنم و محيطي كه شعله‏هاي آتش وجود دارد، وارد مي‌شوند. برخي از مفسرين ديگر گفته‌اند اين ورود به معني اشراف بر موضوع است. چرا كه قرآن پس از آن مي‏فرمايد «ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوْا»؛ كسي كه در معرض گرفتاري است مي‏شود گفت او را ؛ «نجات»؛ دادند. اگر انسان از روي پل و معبري كه بر روي رودخانه، پرتگاه يا دريا قرار دارد، بگذرد مي‌گويند وارد رودخانه يا پرتگاه يا دريا شد. چرا كه زير پاي او درياست. به كسي كه از روي پل عبور مي‌كند، مي‏گويند «وَرَد البحر». يك احتمال اين است كه صراط چون پلي است كه روي جهنم كشيده شده، و همه بايد از آن عبور كنند، بر همين اساس گفته شده كه همه به نحوي وارد محيط جهنم مي‌شوند. البته در اين ورود كساني كه ظالم هستند در جهنم سقوط مي‏كنند «وَ نَذَرُ الظّالِمِينَ فِيها جِثِيًّا»؛ اما كساني كه اهل گناه و اهل معصيت نيستند، نجات پيدا كرده و از صراط مي‏گذرند. @sahife2

مهمترين خواسته براي انساني كه قرار است از خدا چيزي بخواهد، اين است كه آتش جهنم خاموش شده و از اين آتش نجات بيابد. تا وقتي انسان ميسوزد، نوبت آن نيست كه آب و غذا بخورد و با حور العين همنشيني داشته باشد. نخست بايد آتش خاموش بشود، و از آتش نجات پيدا بكند. در بسياري از روايات وارد شده كه گفتهاند اگر دعاي مستجابي داشته باشيم، بايد چه دعايي بكنيم؟ گفتند نجات از آتش. در فرازي از مناجات شعبانيه علي بن ابي طالب (ع) مي‌فرمايند: خدايا من حاجتي از تو ميخواهم كه اگر آنرا به من ندهي، هر آنچه غير آن بدهي، سودي ندارد «وَ هي فَكاكُ رَقَبَتي مِنَ النّار»؛ اگر انسان در باغ بهشت در حال سوختن در آتش باشد، چه فايده‌اي دارد؟ رهايي انسان از آتش جهنم در ادبيات ديني جايگاه مهمي دارد بر همين اساس در بيشتر دعاها اين مطلب تكرار شده است: «أَعْتِقْ رَقَبَتي مِن النّار»؛ «أَنْ تُعْتِقَ رَقَبَتي مِن النّار»؛ ؛ «أَنْ تَفُكَّ رَقَبَتي مِن النّار؛ فَكاكُ رَقَبَتي مِن النّار»؛ گردن مرا از آتش آزاد كن! اعتقاد بر اين اين است كه وقتي انسان گناه مي‌كند آتش بر او مسلط مي‌شود. اين بلايي است، كه خود انسان بر جان مي‌خرد. @sahife2