پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و اله : به امّت من در ماه رمضان، پنج چيز داده شده كه به امّت هيچ پيامبرى پيش ازمن عطا نشده است. @sahife2

پیامبر گرامی اسلام صل الله علیه و آله : به امّت من در ماه رمضان، پنج چيز داده شده كه به امّت هيچ پيامبرى پيش ازمن عطا نشده است. يكى آن كه: چون نخستين شب ماه رمضان شود، خداوند با نظر رحمت به آنان مى نگرد و خداوند به هر كسى چنين نگاه كند، هرگز عذابش نمىكند. دوم آن كه: بوى ناخوش دهان آنان، آن گاه كه به شب وارد مىشوند، نزد خداوند متعال از بوى مشك، خوش بوتر است. سوم آن كه: فرشتگان در هر شب و روزشان، براى آنان طلب آمرزش مىكنند. چهارم آن كه: خداوند متعال به بهشت خود فرمان مىدهد كه استغفار كن و خود را براى بندگانم بياراى، نزديك است كه رنج و آزار دنيا از آنان زدوده شود و به بهشت من و كرامت من روى آورند. پنجم آن كه: چون آخرين شب فرا رسد، همه آنان آمرزيده مىشوند. @sahife2

محصول ماه رمضان تقواست.... خدایا در این واپسین لحظات ماه رمضان ما را هم همچون اولیای مقربت تقوا مرحمت فرما @sahife2

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و اله : در بهشت درى به نام ريّان «سيراب شده» است كه داخل نمى شود از آن در، مگر روزه داران و چون آخرين فرد از روزه داران داخل گردد آن در بسته مى شود. @sahife2

آیت الله شاه آبادی استاد حضرت امام خمینی ره : برای دنیایتان هم شده سحرها بیدار شوید @sahife2

آیة الله نصرالله شاه آبادی فرزند آیة الله محمدعلی شاه آبادی نقل می کند: موضوعی که مرحوم والد به آن عنایت ویژه ای داشتند و آن را در قرب به حق مؤثر می دانستند، بیداری شب و سحر خیزی بود... می فرمودند: «اگر برای نافله شب بیدار شدید برای نافله خواندن آمادگی روحی ندارید، بیدار بمانید. بنشینید، حتی چای بخورید. انسان بر اثر همین بیداری، آمادگی برای عبادت را پیدا می کند.» همچنین می فرمودند: «بیداری سحر، هم برای مزاج مادی مفید است و هم برای مزاج معنوی.» در منبرهایشان مکرراً می فرمودند: «برای دنیایتان هم که شده، سحرها بیدار شوید. چون بیداری سحر، وسعت رزق، زیبایی چهره و خوش اخلاقی می آورد.» @sahife2

ﺛﻮﺍﺏ ﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﺣﺞ ﻗﺒﻮﻝ ﺁﻥ ﮐﺲ ﺑﺮﺩ ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﻣﯿﮑﺪﻩ ی ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ @sahife2

وصایای جناب شیخ حسنعلی اصفهانی ( #نخودکی ) به فرزندش @sahife2

وصایای جناب شیخ حسنعلی اصفهانی (نخودکی) به فرزندش فرزند شیخ حسنعلی نخودکی نقل می کند: ایشان وصایای خویش را به شرح زیر به من فرمودند: «ولقد وصینا الذین اوتوا الکتاب من قبلکم و ایاکم ان اتقوا الله...» نیست جز تقوی در این ره توشه ای نان و حلوا را بنه در گوشــــه ای بالتقوی بلغنا ما بلغنا، اگر در این راه، تقوی نباشد، ریاضات و مجاهدات را هرگز اثری نیست و جز از خسران، ثمری ندارد و نتیجه ای جز دوری از درگاه حق تعالی نخواهد داشت. حضرت علی بن الحسین علیهما السلام فرمایند: «انّ العلم اذا لم یعمل به لم یزدد صاحبه الا کفرا و لم یزدد من الله الاّ بعدا» اگر آدمی، یک اربعین به ریاضت پردازد، اما یک نماز صبح از او قضا شود، نتیجه آن اربعین، هباءً منثوراً خواهد گردید. بدان که در تمام عمر خود، تنها یک روز، نماز صبحم قضا شد، پسر بچه ای داشتم شب آن روز از دست رفت. سحرگاه، مرا گفتند که این رنج فقدان را به علت فوت نماز صبح، مستحق شده ای. اینک اگر شبی، تهجدم ترک گردد، صبح آن شب، انتظار بلایی می کشم. بدان که انجام امور مکروه، موجب تنزل مقام بنده خدا می شود که به عکس اتیان مستحبات، مرتبه او را ترقی می بخشد. بدان که در راه حق و سلوک این طریق، اگر به جایی رسیده ام، به برکت بیداری شبها و مراقبت در امور مستحب و ترک مکروهات بوده است، ولی اصل و روح همه این اعمال، خدمت به ذراری ارجمند رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم است. اکنون پسرم، ترا به این چیزها وصیت و سفارش می کنم: اول: آنکه نمازهای یومیه خویش را در اول وقت آنها به جای آوری. دوم: آنکه در انجام حوائج مردم، هر قدر که می توانی بکوشی و هرگز میندیش که فلان کار بزرگ از من ساخته نیست، زیرا اگر بنده خدا در راه حق، گامی بردارد، خداوند نیز او را یاری خواهد فرمود.» در این جا عرضه داشتم: پدرجان، گاه هست که سعی در رفع حاجت دیگران، موجب رسوایی آدمی می گردد. فرمودند: «چه بهتر که آبروی انسان در راه خدا بر زمین ریخته شود.» سوم: آنکه سادات را بسیار گرامی و محترم شماری و هر چه داری، در راه ایشان صرف و خرج کنی و از فقر و درویشی در اینکار پروا منمایی. اگر تهیدست گشتی، دیگر تو را وظیفه ای نیست. چهارم: از تهجد و نماز شب غفلت مکن و تقوی و پرهیز پیشه خود ساز. پنجـم: به آن مقدار تحصیل کن که از قید تقلید وارهی. در این وقت از خاطرم گذشت که بنابراین لازم است که از مردمان کناره گیرم و در گوشه انزوا نشینم که مصاحبت و معاشرت، آدمی را از ریاضت و عبادت و تحصیل علوم ظاهر و باطن باز می دارد، اما ناگهان پدرم چشم خود بگشودند و فرمودند: «تصور بیهوده مکن، تکلیف و ریاضت تو تنها خدمت به خلق خدا است.» بعد از آن فرمودند: «چون صبحگاه روز یکشنبه کار من پایان یافت، اگر حالت مساعد بود، خودت مرا غسل بده و کفن و دفن مرا مباشرت کن.» همچنین سفارش کردند که مرحوم دکتر شیخ حسن خان عاملی که طبیب معالجشان بود ایشان را به جانب قبله کند و آداب میت را اجرا نماید. و به مرحوم سید مرتضی روئین تن مدیر روزنامه طوس نیز فرمودند: «شما هم صبح یکشنبه بیائید و بعد از فوت من یکساعت بالای سر من قرآن بخوانید.» مرحوم سید ظاهری زننده اما باطنی عجیب داشت. @sahife2

سنگ قبر عجیب در گلزار شهدای دزفول @sahife2

به طور معمول در همه گلزارهای شهدا در شهرهای گوناگون، دیده می شود که مزار مطهر شهدا یک یا چند وجب از سطح زمین بالاترند؛ این بلندی مزار، در برخی از شهرها به یک متر هم می‌رسد. سنگ مزار شهدا هم معمولاً از نوع مرغوب انتخاب می‌شود. اما در میان گلزار بهشت علی دزفول، تنها یک قبر وجود دارد که بی نام، ساده و همسطح زمین است و آن مزار عارف وارسته فرمانده شهید بهمن ـ محمد جواد ـ دُرولی است. بهمن دُرولی همان دانشجوی ـ دانشگاه علم و صنعت ـ شهیدی است که وصیت کرد: قبرم را ساده و هم سطح زمین درست کنید و با اندکی سیمان روی آن را بپوشانید و فقط با انگشت روی آن بنویسد: « پر کاهی تقدیم به آستان قدس الهی » @sahife2

«خدایا! آنچنان که از تو می‌ترسم، به رحمتت امید دارم. خدایا! می‌دانم آنچنان که داده‌ای مؤاخذه می‌کنی، اما ای فریادرس! روزی که مؤآخذه ام می‌کنی، هیچ جوابی برایت ندارم. تو را به وحدانیتت قسم می‌دهم آن روز دست رد بر سینه ام نزن! خدایا! دوست داشتم در این مسافرت 25 ساله آنچنان در دنیا کشت کنم که در آخرت روسفید باشم، اما چه کنم که این سگِ نفس من را به دنبال خود کشید.» این جملات آسمانی از #خواجه_عبدالله_انصاری یا هیچ پیر عاشق و از دنیا بریده‌ای نیست. اینها را بهمن (محمد جواد) دُرولی نوشته است؛ دانشجوی عارفی که دنیا را سه طلاقه کرده بود و دل عاشق خود را به قرب الهی پیوند داده بود. بهمن در یکی از یادداشت‌هایش نوشته بود: «امروز تا این ساعت برایم پر ارزش و فراموش نشدنی بود، زیرا مقدار زیادی بر اعمال گذشته ام بازگشت داشتم و استغفار نمودم ... خدایا! راضیم به رضایت، ولی دوست دارم و امیدوارم هر لحظه که نوبتم باشد، حتی مویی از بدنم باقی نماند.» @sahife2