[ «45» اللَّهُمَّ فَلَكَ الْحَمْدُ إِقْرَاراً بِالْإِسَاءَةِ وَ اعْتِرَافاً بِالْإِضَاعَةِ وَ لَكَ مِنْ قُلُوبِنَا عَقْدُ النَّدَمِ وَ مِنْ أَلْسِنَتِنَا صِدْقُ الاعْتِذَارِ فَأْجُرْنَا عَلَى مَا أَصَابَنَا فِيهِ مِنَ التَّفْرِيطِ أَجْراً نَسْتَدْرِكُ بِهِ الْفَضْلَ الْمَرْغُوبَ فِيهِ وَ نَعْتَاضُ بِهِ مِنْ أَنْوَاعِ الذُّخْرِ الْمَحْرُوصِ عَلَيْهِ «46» وَ أَوْجِبْ لَنَا عُذْرَكَ عَلَى مَا قَصَّرْنَا فِيهِ مِنْ حَقِّكَ وَ ابْلُغْ بِأَعْمَارِنَا مَا بَيْنَ أَيْدِينَا مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ الْمُقْبِلِ فَإِذَا بَلَّغْتَنَاهُ فَأَعِنِّا عَلَى تَنَاوُلِ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ مِنَ الْعِبَادَةِ وَ أَدِّنَا إِلَى الْقِيَامِ بِمَا يَسْتَحِقُّهُ مِنَ الطَّاعَةِ وَ أَجْرِ لَنَا مِنْ صَالِحِ الْعَمَلِ مَا يَكُونُ دَرَكاً لِحَقِّكَ فِي الشَّهْرَيْنِ مِنْ شُهُورِ الدَّهْرِ] خدايا! تو را سپاس؛ در حالى كه به بدى‏ هامان اقرار، و به ضايع كردن ماه مبارك و هم چنين به تباه كردن اعمالمان اعتراف داريم، و براى تو در دل‏هامان پشيمانى پا برجا و ثابت، و در زبانمان عذر صادقانه قرار دارد. بر اين اساس در برابر تقصير و تفريطى كه در اين ماه گريبان‏گير ما شد، پاداشى عنايت كن كه از پرتو آن پاداش فضيلت دلخواهمان را در اين ماه به دست آورديم، و اندوخته ‏هاى گوناگون را كه مورد علاقه است عوض بستانيم، و عذر ما را در كوتاهى از اداى حقّت بپذير، و عمرهاى ما را، كه پيش روى ماست، به ماه رمضان آينده برسان، و چون ما را به آن رساندى، بر انجام عبادتى كه شايسته توست ياريمان فرما، و به انجام طاعتى كه سزاوار آن ماه است برسان، و عمل‏ شايسته ‏اى كه موجب تدارك حق توست، در آن دو ماه از ماه‏هاى روزگار به دست ما جارى فرما. صحیفه سجادیه دعای 45 بند 45 @sahife2

«47» اللَّهُمَّ وَ مَا أَلْمَمْنَا بِهِ فِي شَهْرِنَا هَذَا مِنْ لَمَمٍ أَوْ إِثْمٍ أَوْ وَاقَعْنَا فِيهِ مِنْ ذَنْبٍ وَ اكْتَسَبْنَا فِيهِ مِنْ خَطِيئَةٍ عَلَى تَعَمُّدٍ مِنَّا أَوْ عَلَى نِسْيَانٍ ظَلَمْنَا فِيهِ أَنْفُسَنَا أَوِ انْتَهَكْنَا بِهِ حُرْمَةً مِنْ غَيْرِنَا فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اسْتُرْنَا بِسِتْرِكَ وَ اعْفُ عَنَّا بِعَفْوِكَ وَ لَا تَنْصِبْنَا فِيهِ لِأَعْيُنِ الشَّامِتِينَ وَ لَا تَبْسُطْ عَلَيْنَا فِيهِ أَلْسُنَ الطَّاعِنِينَ وَ اسْتَعْمِلْنَا بِمَا يَكُونُ حِطَّةً وَ كَفَّارَةً لِمَا أَنْكَرْتَ مِنَّا فِيهِ بِرَأْفَتِكَ الَّتِي لَا تَنْفَدُ وَ فَضْلِكَ الَّذِي لَا يَنْقُصُ‏] خدايا! در هر گونه لغزشى كه در اين ماه رمضانمان وارد شديم از گناه كوچك يا بزرگ، يا معصيتى كه در آن مرتكب شديم، يا خطايى كه در آن كسب كرديم، از روى عمد، يا فراموشى، كه در آن به خود ستم روا داشتيم، يا به آن پرده حرمت ديگرى را دريديم، پس بر محمد و آلش درود فرست، و ما را به پرده پوشيت بپوشان، و به گذشتت از ما بگذر، و ما را به خاطر گناهى كه كرديم، در برابر ديده شماتت كنندگان قرار مده، و زبان طعنه زنندگان را به روى ما باز مكن، و ما از باب رأفت و لطفت كه پايان نمى‏پذيرد، و بر پايه احسانت كه كاستى ندارد، به اعمالى بدار كه باعث ريزش گناهان، و كفارّه امورى شود كه در اين ماه، از ما ناپسند شمردى. صحیفه سجادیه دعای 45 بند 47 @sahife2

[ «48» اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْبُرْ مُصِيبَتَنَا بِشَهْرِنَا وَ بَارِكْ لَنَا فِي يَوْمِ عِيدِنَا وَ فِطْرِنَا وَ اجْعَلْهُ مِنْ خَيْرِ يَوْمٍ مَرَّ عَلَيْنَا أَجْلَبِهِ لِعَفْوٍ وَ أَمْحَاهُ لِذَنْبٍ وَ اغْفِرْ لَنَا مَا خَفِيَ مِنْ ذُنُوبِنَا وَ مَا عَلَنَ «49» اللَّهُمَّ اسْلَخْنَا بِانْسِلَاخِ هَذَا الشَّهْرِ مِنْ خَطَايَانَا وَ أَخْرِجْنَا بِخُرُوجِهِ مِنْ سَيِّئَاتِنَا وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَسْعَدِ أَهْلِهِ بِهِ وَ أَجْزَلِهِمْ قِسْماً فِيهِ وَ أَوْفَرِهِمْ حَظّاً مِنْهُ‏] خدايا! بر محمد و آلش درود فرست، و مصيبت از دست رفتن رمضانمان را جبران كن و روز عيد و فطرمان را بر ما مبارك فرما، و آن را از بهترين روزهايى كه بر ما گذشته قرار ده، جلب كننده ‏ترين روز نسبت به عفو، و محو كننده ‏ترين زمان براى گناه، و معاصى پنهان و آشكارمان را بيامرز. خدايا! با گذشتن اين ماه از خطاهاى ما بگذر، و با خارج شدنش، ما را از گناهانمان خارج كن، و ما را از خوشبخت ‏ترين اهل اين ماه به آن و پرنصيب‏ ترين آنان در آن، و بهره ‏مندترين ايشان از آن قرار ده. صحیفه سجادیه دعای 45 بند 48 - 49 @sahife2

«50» اللَّهُمَّ وَ مَنْ رَعَى هَذَا الشَّهْرَ حَقَّ رِعَايَتِهِ وَ حَفِظَ حُرْمَتَهُ حَقَّ حِفْظِهَا وَ قَامَ بِحُدُودِهِ حَقَّ قِيَامِهَا وَ اتَّقَى ذُنُوبَهُ حَقَّ تُقَاتِهَا أَوْ تَقَرَّبَ إِلَيْكَ بِقُرْبَةٍ أَوْجَبَتْ رِضَاكَ لَهُ وَ عَطَفَتْ رَحْمَتَكَ عَلَيْهِ فَهَبْ لَنَا مِثْلَهُ مِنْ وُجْدِكَ وَ أَعْطِنَا أَضْعَافَهُ مِنْ فَضْلِكَ فَإِنَّ فَضْلَكَ لَا يَغِيضُ وَ إِنَّ خَزَائِنَكَ لَا تَنْقُصُ بَلْ تَفِيضُ وَ إِنَّ مَعَادِنَ إِحْسَانِكَ لَا تَفْنَى وَ إِنَّ عَطَاءَكَ لَلْعَطَاءُ الْمُهَنَّا «51» اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اكْتُبْ لَنَا مِثْلَ أُجُورِ مَنْ صَامَهُ أَوْ تَعَبَّدَ لَكَ فِيهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ] خدايا! كسى كه اين ماه را آن طور كه مى‏بايست رعايت كرد، و احترامش را به نحوى كه شايسته بود حفظ نمود، و حدودش را به صورتى كه سزاوار بود به پاى داشت، و از گناهانش به طور كامل پرهيز كرد يا به وسيله عمل خالصى به تو تقرّب جست، عملى كه موجب خشنوديت، و معطوف كردن رحمتت بر اوست، پس مانند آنچه به او بخشيدى، بر ما هم از توانگريت ببخش، و چندين برابر آن را از احسانت به ما عطا كن. مسلماً احسانت كاستى نمى‏پذيرد، و خزاينت نقصان پيدا نمى‏كند؛ بلكه افزون مى‏شود، و همانا معادن احسانت از بين نمى‏رود، و قطعاً عطاى تو عطايى است گوارا. خدايا! بر محمد و آلش درود فرست و براى ما پاداشى، همانند پاداش كسى كه اين ماه را روزه گرفت، يا در آن تا روز قيامت به بندگيت برخاست، ثبت‏ فرما. صحیفه سجادیه دعای 45 بند 50 - 51 @sahife2

امام صادق عليه السلام مىفرمايد: تو زمانى روزه دارى، كه گوش و چشم و موى و پوست و ديگر اعضاى بدنت روزه باشد، بايد روزى كه روزه دارى با روزهاى ديگرت متفاوت باشند. @sahife2

امام صادق عليه السلام مىفرمايد: وقتى روزه مىگيرى، در درجه اول، نيّتت اين باشد كه: نفس خود را از غلتيدن در دام شيطان محافظت كن و دوم اين كه: سعى كن كه پيوند خود را با راههاى انحرافى شيطان قطع كنى، خود را مانند مريضى تربيت كن كه وقتى غذا را مىبيند، طعام و شراب را مىبيند، از غذا تنفّر دارد. تو نيز بايد نسبت به گناه نفرت پيدا كنى و اگر چنين كردى منتظر باش كه خداوند تو را از امراض و آلودگىهاى گناهان پاك مىكند و شفا مىدهد. آن گاه باطنت را از دروغ، تيرگى، غفلت و تاريكى كه ارتباط با خلوص تو را با خدا قطع مىكند، پاك گردان. آرى، اگر اين طور شد ديگر حاضر نيستى با ماه رمضان وداع كنى، مگر اينكه به وصال حقيقى محبوب خود برسى، كه امام سجّاد عليه السلام در مناجات خمس عشر مىفرمايد: الهى .. غُلَّتى لايُبَرِّدُها الَّا وَصْلُكَ وَ لَوْعَتى لايُطْفِئُها الَّا لِقاؤُكَ وَ شَوْقى الَيْكَ لايَبُلُّهُ الَّا النَّظَرُ الى وَجْهِكَ وَ قَرارى لايُقِرُّ دُونَ دُنُوِّى مِنْكَ وَ لَهْفَتى لايَرُدُّها الَّا رَوْحُكَ وَ سُقْمى لايَشْفيهِ الَّا طِبُّكَ وَ غَمّى لايُزيلُهُ الَّا قُرْبُكَ ... فَيا مُنْتَهى امَلِ الْآمِلينَ وَ يا غايَةَ سُؤْلِ السَّائِلِينَ وَ يا اقْصى طَلِبَةِ الطَّالِبينَ. خدايا! .. اين سوز سينه ام جز با وصال تو خنك نمىشود، خدايا! اين سوزش دل من جز با ديدن تو خاموش نمىشود، خدايا! اين شور و اشتياق من جز با نظر به جلوه تو سيراب نمىگردد. خدايا! اين التهاب و بىقرارى من آرامش نمىپذيرد، جز با نزديكى به تو، خدايا! اين حزن و اين ناله و استغاثه من ساكت مىشود مگر روح و ريحان تو بر دل بتابد، خدايا! بيمارى و درد و كسالت من جز با طبابت تو شفا پيدا نمىكند. خدايا! اين غم و اندوه و درد دل من از بين نمىرود، جز اين كه به وصال و قرب تو دست يابم، ... اى منتهاى آرزوى همه آرزومندان، و اين منتهاى همه گدايان و طلب كنندگان، و اى بالاترين مطلب جويندگان. @sahife2

الهى .. غُلَّتى لايُبَرِّدُها الَّا وَصْلُك ... خدايا! .. اين سوز سينه ام جز با وصال تو خنك نمىشود (امام سجاد علیه السلام) @sahife2

خداوندا بحق این ساعات و لحظه های نورانی توبه ای مرحمت فرما همچون توبه ی رسول ترک @sahife2

یکی از شبهای دهه اول محرم بود و رسول ترک دهانش را از نجاستی که خورده بود با آب کشیدن به خیال خود پاک کرد چرا که باز می خواست به همان هیأتی برود که شبهای گذشته نیز در آن شرکت داشت. ولی این بار گویا فرق می کرد. پچ پچ مسئولان هیأت که با نیم نگاهی او را زیر نظر داشتند برایش ناخوشایند بود. رسول یکی از قلدرهای شروری بود که حتی مأموران کلانتریهای تهران از اینکه بخواهند با او برخورد جدی داشته باشند بیم و هراس داشتند. می شود گفت که رسول از انجام هیچ گناهی مضایقه نکرده بود و این به زعم هیأتی ها که او در مجلسشان بود، گران تمام می شد. بالاخره یکی از میان آنها برخواست و در مقابل رسول قد راست کرد و در برابر لبخند رسول، از او با لحنی تند خواست که ازمجلس بیرون رود. رسول ساکت بود و فقط با ناراحتی به حرفهای او گوش می داد. خیلی ناراحت و عصبانی شد ولی چیزی نمی گفت. همه جا را سکوت فراگرفته بود. به گمان بعضی ها و طبق عادت رسول می بایست دعوایی راه می افتاد اما او بدون هیچ شکایتی و با دلی شکسته آنجا را ترک کرد و رو به سوی خانه حرکت کرد. هرچند رسول آدمی بسیار قلدر و شرور بود ولی اعتقادش به آقا امام حسین (ع) به اندازه ای بود که به او اجازه نمی داد تا از خادمان حسینی (ع) کینه و عقده ای به دل بگیرد و دعوا کند. آن شب نیز مثل شبهای دیگر گذشت. صبح خیلی زود بود و هنوز شهر هیاهوی روزانه خود را شروع نکرده بود که در یکی از خانه ها باز شد و مردی بیرون آمد. از حالتش پیدا بود که برای انجام امری عادی و روزمره نمی رود. او به سوی خانه رسول ترک می رفت. به جلوی درخانه رسید و شروع به در زدن کرد. رسول با شنیدن صدای در، خود را به پشت در رساند و در را باز کرد. پشت در کسی را می دید که به طور ناخودآگاه نمی توانست از او راضی باشد، بله، حاج اکبر ناظم مسئول هیأت دیشبی بود. همان هیأتی که رسول دیگر حق نداشت به آنجا برود. اما برخورد گرم و صمیمی حاج اکبر حکایت از چیز دگیری داشت. بعد از کلی معذرت خواهی، از رسول خواست تا در شبهای آینده در جلسات آنها شرکت کند اما چرا؟ مگر چه شده؟ ناظم دیگر بیش از این نمی خواست توضیح دهد ولی اصرار رسول پرده از رازی عجیب برداشت. ادامه دارد .... @sahife2

مرحوم حاج اکبر ناظم در شب گذشته در عالم خواب دیده بود که در شبی تاریک در صحرای کربلاست. او تصمیم می گیرد که به طرف خیمه های امام حسین (ع) برود ولی متوجه می شود که سگی در حال پاسبانی از آنجاست و به هیچ کس اجازه نزدیک شدن به آن خیمه ها را نمی دهد. ناظم زمانی که می خواهد به آنجا نزدیکتر شود، سگ به او حمله می کند. وقتی که می خواهد خود را از چنگال آن سگ رها کند متوجه منظره ای عجیب می شود، بله، چهره آن سگ همان چهره رسول ترک بود. مسئول پاسبانی از خیمه ها ی امام حسین (ع) را رسول ترک برعهده داشت. این همان چیزی بود که در رسول انقلابی عظیم ایجاد کرد و به یکباره از رسول ترک، حربن یزید ریاحی دیگری ساخت. بله، رسول به یکباره اسیر زلف یار شده بود و دیگر هر چه بر زبان می آورد شهد و شکری سوزان بود؛ دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند او از آن روز به بعد یکی از شیداترین و دلسوخته ترین دلداده ها و ارادتمندان به امام حسین (ع) می شود به گونه ای که هر سخنی که از او درباره آقا بیرون می آمد، هر شنونده ای را گریان و منقلب می ساخت و از این رو به حاج رسول دیوانه شهرت یافت و داستانهای شگفت انگیزی از او نقل می شود که ارادت او را به این خاندان عزیز اثبات می کند. @sahife2

وداع با رمضان - حجت الاسلام والمسلمین پناهیان 1 @sahife2

وداع با رمضان - حجت الاسلام والمسلمین پناهیان 2 @sahife2

وداع با ماه مبارک رمضان آیت الله مجتهدی و منصور ارضی بسیار زیبا التماس دعای فراوان @sahife2

آیه الله میانجی ره : شبی خواب دیدم امام سجاد (ع) در اتاق دیگر و من در اتاق کناری هستم. حضرت مرا صدا کردند. به محضرشان شرفیاب شدم. مرا در آغوش گرفتند. از فردای آن شب علاقه خاصی به کتاب صحیفه سجادیه پیدا کردم. @sahife2

آیه الله میانجی ره : شبی خواب دیدم امام سجاد (ع) در اتاق دیگر و من در اتاق کناری هستم. حضرت مرا صدا کردند. به محضرشان شرفیاب شدم. مرا در آغوش گرفتند. از فردای آن شب علاقه خاصی به کتاب صحیفه سجادیه پیدا کردم. @sahife2

الهی! نگذار که روزهای بعد از این، عطر پاک رمضان را در یادها گم کنیم دعای وداع با ماه مبارک رمضان توسط حاج منصور ارضی در 4 قسمت التماس دعا دوستان در این شب آخر میهمانی @sahife2

دعای وداع امام سجاد(ع) با ماه مبارک رمضان توسط حاج منصور ارضی قسمت 1 @sahife2

دعای وداع امام سجاد(ع) با ماه مبارک رمضان توسط حاج منصور ارضی قسمت 2 @sahife2

دعای وداع امام سجاد(ع) با ماه مبارک رمضان توسط حاج منصور ارضی قسمت 3 @sahife2

دعای وداع امام سجاد(ع) با ماه مبارک رمضان توسط حاج منصور ارضی قسمت 4 @sahife2

خداحافظ اي ربّناي غروب😔 خداحافظ اي رزق و روزي ِ پاك😔 خداحافظ اي جمع ِ افلاك و خاك😔 خداحافظ اي لحظه هاي سحر😔 خداحافظ اي ماه چشمان ِ تر😔 خداحافظ اي بغض افطارها😔 خدا حافظ اي ماه ِ ديدار ها😔 خداحافظ اي ختم ياسين و نور😔 خداحافظ اي ماه ِ عشق و سرور😔 خداحافظ ای ماه رو راستی😔 خداحافظ ای بی کم و کاستی😔 خداحافظ اي قدر زلفت دراز😔 خداحافظ اي اشتياق ِ نماز😔 خداحافظ اي لحظه هاي دعا😔 خداحافظ اي ماه ِ ارض و سماء😔 خداحافظ اي ماه ِ صبر و رضا😔 تو ای ماه آرامش مرتضي😔 خداحافظ ا ی گرمی آفتاب😔 خداحافظ اي خوابهايت ثواب😔 خداحافظ ای بهترین سرنوشت😔 تو پای مرا می کشی تا بهشت😔 خداحافظ ای ماه تقدیر من😔 سحرهای تو صبح تطهیر من😔 خداحافظ اي بركت سفره ها😔 خداحافظ اي ماه ِ خوب خدا😔 خداحافظ ای ماه خوب خدا😔 التماس دعا @sahife2

حاج آقامجتبی تهرانی امام صادق(علیهالسلام) می فرمایند: "مَنْ لَمْ يُغفر لَهُ فِي شَهرِ رَمَضَانَ لَمْ يُغفَر لَهُ إِلَى مِثلِهِ مِن قَابِلٍ إِلَّا أَنْ يَشْهَدَ عَرَفَةَ" اگر کسی در ماه رمضان مشمول غفران الهی نشود، دیگر مشمول غفران نمی شود؛ مگر این که در عرفه حاضر باشد.. خوشا به حال کسانی که توانستند در این ماه مبارک رمضان بهترین بهره را از آن بگیرند که سرآمد بهرهها همین غفران الهی بود.. خوشا به حال کسانی که توانستند خودشان را از معاصی و تبعات معاصی تطهیر کنند.. همین پاکیزگی و برطرف کردن حجاب های ظلمانی، موجب میشود که دعاهای آنها زودتر به اجابت برسد. خوشا به حال آن کسانی که از این ماه رمضان توشه ای برای سفر آخرت خودشان تهیه کردند و بار خودشان را بستند و برای رفتن در آن خانه مستقر جاودانه مهیّا شدند.. خوشا به حال آن هایی که خانه جاودانه خود در آخرت را آباد کردند.. بکوشید تا از این مختصر وقتی که از ماه مبارک رمضان باقی مانده است، بهترین بهره را بگیریم و از کثافات و تبعات خطاها و معاصی خودمان را نجات دهیم. @sahife2

رهبر معظم انقلاب: ماه رمضان فرصت بسیار استثنایی و بزرگی است که به لطف خدای متعال امسال هم این فرصت به ما داده شد که بتوانیم در این ماه مبارک بر سر سفره ی ضیافت الهی حاضر بشویم. این فرصت استثنایی در طول سال نظیر ندارد. در ماه رمضان برای ما خاکیان و زمینیان چه سعادت بزرگی است که با ملائکه ی الهی و با روح امین همنشین بشویم: «تنزّل الملائکة والرّوح فیها باذن ربّهم». لیلةالقدر در ماه رمضان، شب همنشینی خاکیان با فرشتگان ملأ اعلاست. همان طور که کاروان بشری به سوی یک نهایتی در حال حرکت دایمی است، هر فرد انسان هم در طول زندگی خود در حال حرکت به یک منتها و غایت و سرمنزلی است: «انّک کادح الی ربّک کدحا فملاقیه». این مسیر طولانی و پر فراز و نشیب از گذرگاههای گوناگونی می گذرد؛ رنجها در آن هست، بلاها در آن هست، سختیها هست، گشایشها و فرجها و شادی ها در آن هست: «بلوناهم بالحسنات و السّیئات»؛ همه ی اینها هم آزمایش است. در این راه طولانی که افراد بشر باید آن را طی کنند و سعی کنند خود را به اوج نقطه ی کمال انسانی، یعنی به لقاءالله، برسانند، حرکت در بعضی از قطعات این راه دشوار است؛ مثل مسیرهای زندگی معمولی؛ گاهی انسان از یک گذرگاه دشواری عبور می کند؛ گاهی از جاده ی سختی، در گردنه یی مجبور است بالا برود؛ گاهی سر راه انسان باتلاقی قرار می گیرد؛ گاهی هم راه، راهِ گسترده و مرکب، مرکب همواری است. امام سجاد در دعای وداع ماه رمضان آن چنان از فراق ماه رمضان می نالد؛ بارها و بارها بر ماه رمضان درود می فرستد: «السّلام علیک». این جا سلام به معنای بدرود و به معنای خداحافظی کردن با ماه رمضان عزیز و با این روزها و شبهای نورانی است؛ خداحافظی با این قطعه ی بهشتی از زمان عمر ما و از طول دوران سال، ماه رمضان، است. محصول ماه رمضان، تقواست؛ به خود پرداختن، به خود رسیدن و ذخیره ی تقوا را برای خود فراهم کردن؛ «لعلّکم تتّقون». ماه رمضان در ما ذخیره ی تقوا ایجاد می کند. این تقوا هم خود وسیله یی برای منازل عالی تر است. تقوا مرکبی است که می تواند ما را به آن منازل عالی برساند: «و اتّقوا الله لعلّکم تفلحون»؛ «فاتّقوا الله لعلّکم ترحمون»؛ «و اتّقوا الله و یعلّمکم الله». علم و هدایت و رحمت الهی بر اثر تقوا از سوی خداوند به انسان عطا می شود. از همه بالاتر، فلاح است. فلاح و رستگاری بر اثر تقوا به دست می آید. عزیزان من! این ذخیره ی تقوا را که در ماه رمضان به دست آوردیم - اگر ان شاءالله به دست آورده باشیم - اگر بر سر سفره ی زیارت الهی درنگ کرده باشیم و از آن بهره برده باشیم، باید حفظ کنیم؛ این محصول بسیار ارزشمندی است؛ مثل آن کشاورزی که زحمات خود را می کشد، محصول گندم خود را می چیند، بعد آن را در یک سیلوی مطمئنی به دست امینی می سپارد تا در طول سال بتواند از آن استفاده کند. این آذوقه ی طول سال ماست. در طول سال، این آذوقه تهدید می شود: وسوسه ها هست، زرق وبرقها هست، شهوات و هواهای نفسانی هست و گناهان؛ اینها همه آفت این ذخیره ی ارزشمندند. از این ذخیره برای مقابله با آن آفتها استفاده کنید و این ذخیره را حفظ کنید. (بیانات در خطبه های نماز عید سعید فطر آبان سال 83) @sahife2

وداع با ماه مبارک رمضان ای ماه مخصوص خدارفتی برون از دست ما آیا زما هستی رضا؟ ماه مبارک الوداع کردی تو چون عزم سفر، ما را نمودی خون جگر ای همدم شام و سحر ماه مبارک الوداع ای معدن جود و سخا ای حاجت هر بینوا بود از تو ترویج دعا ماه مبارک الوداع رفتی ای ماه عزیز کردی محبان اشک ریز ای یار روز رستخیز ماه مبارک الوداع گنجینه ی عرفان تویی رونق ده قرآن تویی سرچشمه ی ایمان تویی ماه مبارک الوداع زینت ده هر محفلی تو نور چشم هر دلی تو یاور هر سائلی ماه مبارک الوداع هر کس که خواهان تو است نالان زهجران تو است در فکر دوران تو است ماه مبارک الوداع ای ماه با عز وجلال مقصود حی لایزال ما را نکن افسرده حال ماه مبارک الوداع ما عاشق نام توییم ما تشنه جام توییم مایل به اکرام توییم ماه مبارک الوداع گشتی نهان از هر نظر کو عمر تا سال دگر بینیم رویت چون قمر ماه مبارک الوداع ای مایه امید ما ای شاهد روز جزا درد محبان کن دوا ماه مبارک الوداع اشعار وداع با ماه رمضان, وداع با ماه رمضان اشعار مناجاتی وداع با ماه مبارک رمضان آخرین شبهاست کم کم رفع زحمت می‌کنیم جیبمان خالیست احساس خجالت می‌کنیم بین مسجد بیشتر باخود تعلق می‌بریم حق صاحبخانه را کمتر رعایت می‌کنیم هرچه روزی می‌دهی خرج معاصی می‌شود ما فقط سواستفاده از رفاقت می‌کنیم @sahife2