eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.7هزار عکس
2.5هزار ویدیو
1.6هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
❇️ اعمال روزها و شب های 🙏 آداب ، اعمال ، ادعیه ، استعاذه ، تسبیح و نماز روز 👉🏻 1da.ir/oh2u 🙏کانال انس با 🆔 @sahife2
برنامه ی ◀️ نکوهش عالم بی عمل 🔴 و قَالَ (علیه السلام): رُبَّ عَالِمٍ قَدْ قَتَلَهُ جَهْلُهُ، وَ عِلْمُهُ مَعَهُ [لَمْ يَنْفَعْهُ] لَا يَنْفَعُهُ. 🔴 چه بسا دانشمندى كه جهلش او را از پاى در آورد و دانش او همراهش باشد امّا سودى به حال او نداشته باشد. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
انس با صحیفه سجادیه
برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_حكمت_107 ◀️ نکوهش عالم بی عمل 🔴 و قَالَ (علیه السلام)
◀️ عالم جاهل منش 📋 در اين گفتار حكيمانه و كوتاه و پرمعنا امام به عالمان بى عمل و آلوده به رذائل اخلاقى اشاره كرده مى فرمايد: «چه بسيار دانشمندى كه جهلش او را كشته در حالى كه علمش با اوست; اما به حالش سودى نمى بخشد»; (رُبَّ عَالِم قَدْ قَتَلَهُ جَهْلُهُ، وَعِلْمُهُ مَعَهُ لاَ يَنْفَعُهُ). همان گونه كه در بالا اشاره شد امام(عليه السلام) در اين عبارت كوتاه و پرمعنا از عالمان نادانى سخن مى گويد كه جهلشان قاتل آنها شده است در اين كه چگونه علم و جهل در وجود آن ها جمع مى شود تفسيرهاى مختلفى مى توان بيان كرد. از همه روشن تر اين كه علم اگر با عمل همراه نشود همچون جهل است، بنابراين نكوهش امام(عليه السلام) از عالمانى است كه از علم خود بهره نمى گيرند و به آن عمل نمى كنند و سبب هلاكت مادى و معنوى آنها مى شود. در حديثى در كتاب شريف كافى از امير مؤمنان على(عليه السلام) مى خوانيم كه «إنَّ الْعالِمَ الْعامِلَ بِغَيْرِهِ كَالْجاهِلِ الْحائِرِ الَّذى لا يَسْتَفيقُ عَنْ جَهْلِهِ; شخص عالمى كه به علمش عمل نكند مانند جاهل سرگردانى است كه از بيمارى جهل بهبود نمى يابد. سپس حضرت در همان روایت مى فرماید: «بَلْ قَدْ رَأیتُ أنَّ الْحُجَّةَ عَلَیْهِ أعْظَمُ وَالْحَسْرَةُ أدْوَمُ; بلکه حجت الهى را بر او بزرگ تر و حسرت او را پایدارتر دیدم». همین عبارت با اندک تفاوتى در ذیل خطبه 110 نهج البلاغه نیز آمده است. در حدیث دیگرى در غررالحکم از همان حضرت مى خوانیم: «عِلْمٌ لا یُصْلِحُکَ ضَلالٌ وَمالٌ لا یَنْفَعُکَ وَبالٌ; دانشى که تو را اصلاح نکند گمراهى است و ثروتى که تو را (در راه خشنودى خدا) سودى نبخشد بدبختى است». این احتمال نیز وجود دارد که منظور از «جهل» صفات جاهلانه اى مانند غرور و تکبر و خودخواهى و سودجویى و ریاکارى باشد; هر گاه علم با این صفات نکوهیده جاهلانه همراه گردد عالم را به نابودى مى کشاند، همان گونه که در طول تاریخ مصادیق زیادى دارد. آیا طلحه و زبیر عالم به احکام اسلام و قرآن نبودند؟ آیا موقعیت على(علیه السلام)را در اسلام و نزد پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) نمى شناختند؟ چه شد که علمشان سودى به آنها نبخشید؟ آیا جز این است که جاه طلبى و پیروى از هواى نفس آنها را به جنگ جمل کشانید و نه تنها علمشان به حالشان سودى نداشت، بلکه صفات جاهلانه آنها سبب مرگشان در دنیا و مجازاتشان در آخرت شد. حدود هفده هزار نفر از مسلمانان را به کشتن دادند و هرگز به مقصدشان نیز در دنیا نرسیدند. نیز احتمال مى رود منظور این باشد که ظواهرى از علم دارد ولى به عمق آن نرسیده است و به تعبیرى دیگر، علم او فاقد بصیرت است همان گونه که در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: «اَلْعامِلُ عَلى غَْیرِ بَصیرَة کَالسّائِرِ عَلى غَیْرِ الطَّریقِ فَلا تُزیدُهُ سُرْعَةُ السَّیْرِ مِنَ الطَّریقِ إلاّ بُعْداً; آن کس که بدون بینش و بصیرت عمل مى کند همانند کسى است که در بیراهه گام بر مى دارد، چنین کسى هر قدر تندتر برود از راه اصلى دورتر مى شود». جمع میان این تفسیرها نیز مانعى ندارد. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
✳️ درد عشقی کشیده‌ام که مپرس زهر هجری چشیده‌ام که مپرس گشته‌ام در جهان و آخر کار دلبری برگزیده‌ام که مپرس آن چنان در هوای خاک درش می‌رود آب دیده‌ام که مپرس من به گوش خود از دهانش دوش سخنانی شنیده‌ام که مپرس سوی من لب چه می‌گزی که مگوی لب لعلی گزیده‌ام که مپرس بی تو در کلبه گدایی خویش رنج‌هایی کشیده‌ام که مپرس همچو غریب در ره عشق به مقامی رسیده‌ام که مپرس 🔅 برنامه ی روزانه ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
✳️ درد عشقی کشیده‌ام که مپرس زهر هجری چشیده‌ام که مپرس آن چنان در هوای خاک درش می‌رود آب دیده‌ام که مپرس 🏴یاد و اش بخیر .... ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
7 ▪️ دعای یکی از دعاهای معروف امام سجاد علیه السلام و دعای بیستم صحیفه سجادیه است. این دعا به دلیل دارا بودن محتوا و مضامین عالی و ابعاد تربیتی و سیر و سلوکی از سوی سالکان و عارفان و محققان و دعا پژوهان مورد توجه بسیار قرار گرفته و شرح و تفسیرهای فراوان بر آن نوشته شده است. بررسی این دعا از این جهت دارای اهمیت است که دارای ابعاد گوناگون و از آن جمله توجه به حیات جمعی و تلقین و ارزش گذاری اموری است که فرد در زندگی خود باید آنها را به‌کار گیرد. این دعا از ۲۲ قسمت تشکیل شده که هر قسمت با درود بر محمد و آل محمد شروع ‌گردیده و با در خواستهایی که هر کدام اخلاق پسندیده می‌باشد دنبال می‌گردد و همه آن ها مضمونشان درخواست توفیق الهی می‌باشد. ▪️به امید آن که انس با این دعا سبب تحولی بزرگ در رفتار و کردار ما شود باهم دعای را چهل روز زمزمه میکنیم : ♦️ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ بَلِّغْ بِإِيمَانِي أَكْمَلَ الْإِيمَانِ ، وَ اجْعَلْ يَقِينِي أَفْضَلَ الْيَقِينِ ، وَ انْتَهِ بِنِيَّتِي إِلَى أَحْسَنِ النِّيَّاتِ .....👇 🎵 b2n.ir/SAHIFE2_20 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
Makaremolakhlagh08_(Afaateejtemaee)_lobolmizan[H].mp3
7.84M
✳️دعای 🔹 استاد اصغر ✔️ جلسه 8 👌چگونگی عبور از آفات عزت‌های اجتماعی ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
انس با صحیفه سجادیه
#شرح_صحیفه_سجادیه ✳️دعای #مکارم_الاخلاق #دعا_بیستم_4 🔹 استاد اصغر #طاهرزاده ✔️ جلسه 8 👌چگونگی عبور
🔹اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لا تَرْفَعْنِى فِى النَّاسِ دَرَجَةً إِلا حَطَطْتَنِى عِنْدَ نَفْسِى مِثْلَهَا، وَ لا تُحْدِثْ لِى عِزّا ظَاهِرا إِلا أَحْدَثْتَ لِى ذِلَّةً بَاطِنَةً عِنْدَ نَفْسِى بِقَدَرِهَا🔹 🔸و درود بر محمد و آل او فرست، و رتبه مرا پيش مردم بالا مبر مگر به همان اندازه پيش خودم پست گردانى، و عزت ظاهرى مرا افزون مكن مگر در باطن پيش خود مرا به همان قدر متواضع سازى🔸 @sahife2
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✳️ حکایت 🌺 با وکیل قاضی ادراک‌مند اهل زندان در شکایت آمدند که سلام ما به قاضی بر کنون بازگو آزار ما زین مرد دون کندرین زندان بماند او مستمر یاوه‌تاز و طبل‌خوارست و مضر چون مگس حاضر شود در هر طعام از وقاحت بی صلا و بی سلام پیش او هیچست لوت شصت کس کر کند خود را اگر گوییش بس مرد زندان را نیاید لقمه‌ای ور به صد حیلت گشاید طعمه‌ای در زمان پیش آید آن دوزخ گلو حجتش این که خدا گفتا کلوا زین چنین قحط سه‌ساله داد داد ظل مولانا ابد پاینده باد یا ز زندان تا رود این گاومیش یا وظیفه کن ز وقفی لقمه‌ایش ای ز تو خوش هم ذکور و هم اناث داد کن المستغاث المستغاث سوی قاضی شد وکیل با نمک گفت با قاضی شکایت یک بیک خواند او را قاضی از زندان به پیش پس تفحص کرد از اعیان خویش گشت ثابت پیش قاضی آن همه که نمودند از شکایت آن رمه گفت قاضی خیز ازین زندان برو سوی خانهٔ مردریگ خویش شو گفت خان و مان من احسان تست همچو کافر جنتم زندان تست گر ز زندانم برانی تو برد خود بمیرم من ز تقصیری و کد همچو ابلیسی که می‌گفت ای سلام رب انظرنی الی یوم القیام کاندرین زندان دنیا من خوشم تا که دشمن‌زادگان را می‌کشم هر که او را قوت ایمانی بود وز برای زاد ره نانی بود می‌ستانم گه به مکر و گه به ریو تا بر آرند از پشیمانی غریو گه به درویشی کنم تهدیدشان گه به زلف و خال بندم دیدشان قوت ایمانی درین زندان کمست وانک هست از قصد این سگ در خمست از نماز و صوم و صد بیچارگی قوت ذوق آید برد یکبارگی استعیذ الله من شیطانه قد هلکنا آه من طغیانه یک سگست و در هزاران می‌رود هر که در وی رفت او او می‌شود هر که سردت کرد می‌دان کو دروست دیو پنهان گشته اندر زیر پوست چون نیابد صورت آید در خیال تا کشاند آن خیالت در وبال گه خیال فرجه و گاهی دکان گه خیال علم و گاهی خان و مان هان بگو لا حولها اندر زمان از زبان تنها نه بلک از عین جان برنامه ی - 🙏کانال انس با 🆔 @sahife2
انس با صحیفه سجادیه
✳️ حکایت #مرد_مفلس 🌺 با وکیل قاضی ادراک‌مند اهل زندان در شکایت آمدند که سلام ما به قاضی بر کن
✳️ اَستَعیذُ الله مِن شیطانه قد هلکنا آه من طغیانه 🔴مولانا انواع خیالات شیطانی را مَثل می‏زند: خیال تفرّج و گشت و گذار، خیال دکان و کار و کسب. و اما تو در برابر هر جلوه یا خیال شیطانی «لاحول ولا قوة الا بالله» را بگو و از صمیم قلب بگو. ، مصدر باب استفعال است، به معنای پناه بردن به خدا از هر نوع شرّ و بدی و وسوسه‌های شیطانی. استعاذه این است که مقام پایین‌تر از مقام بالاتر بخواهد که در برابر دشمن او را پناه دهد و از او دفاع کند. و در ضمن استعاذه با اظهار خضوع و خشوع و مذلّت همراه است و مقصود آن است که از وسوسه‌های شیطان و هر نوع بدی باید به خدا پناه برد تا از لغزش و اشتباه مصون باشد. وقتی بدی و شرّی به انسان می‌رسد، این بدی بقای او را تهدید می‌کند و او قدرت دفع آن را ندارد. در این صورت انسان باید به کسی پناهنده شود و آن خدای تعالی ست. در پایان دعای سمات از امام باقر علیه‌السلام نقل شده، می‌خوانیم: «خدایا مرا کفایت کن از ۱- یاری انسان بد ۲- همسایه بد ۳- سلطان بد ۴- هم‌نشین بد ۵- روز بد ۶- ساعت بد.» اَعوذ بالله مِنَ الشّیطان رجیم لفظی ست برای استعاذه استفاده می‌شود. اَستَعیذُ اللهَ مِنَ شیطانِه قَد هَلَکنا آه مِن طغیانِه (مثنوی) به خدا پناه می‌برم از شرّ شیطانش. به راستی که ما تباه شدیم، آه از سرکشی شیطان (آه که ما از سرکشی او هلاک شدیم) روایات متعددی از پیامبر صلی‌الله علیه و آله و ائمه (علیهم‌السلام) وارد است که هرکس به دو سوره ناس و فلق (مُعَوِّذَتَین: دو پناه دهنده) تعویذ جوید، از جمیع شرور و آفات در پناه باشد. چون در افگندت درین آلوده روز دم به دم می خوان و می دَم قُل اَعوذ (مثنوی) تارهی زین جادُویّ و زین قَلَق استعاذت خواه از ربّ الفَلَق (مثنوی) پس هرگاه جادوگر دنیا خواست با رنگ و نیرنگِ خود تو را مسحور و مقهور خود سازد، با پناه بردن به درگاه الهی از کمند او رهایی پیدا کن. روایت است از پیامبر صلی‌الله علیه و آله که: «یا الله اَعُوذ بِعَفِوِک مِن عِقابِک و اَعوذ بِرضاک من سَخَطک و اَعوذ بِکَ مِنک: خدایا از کیفر تو به عفوت پناه می‌برم و از ناخشنودی‌ات به رضای تو پناه می‌برم و از تو به خودت پناه می‌برم.» از این استعاذه چنین برمی‌آید که در همه حال، مخصوصاً نماز و مناجات به خدا باید پناه برد.‌ (مرتبه اول و دوم شرح‌حال گنه‌کاران است ولی مرتبه سوم توحید ذاتی و فنای کلّی است که استعاذه حقیقی حاصل شده است.) 🙏کانال انس با 🆔 @sahife2
🔴هفت دام مهم 🙏«اللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِک مِنْ نَزَغَاتِ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ وَ کیدِهِ وَ مَکایدِهِ، وَ مِنَ الثِّقَةِ بِأَمَانِیهِ وَ مَوَاعِیدِهِ وَ غُرُورِهِ وَ مَصَایدِهِ» «بارخدایا، به تو پناه می‌بریم از فتنه ‌انگیزی ‌های شیطان رانده ‌شده و از حیله و مکرهای گوناگونش و از تکیه‌ کردن به آرزوها و وعده ‌ها و فریب او و درافتادن به دام ‌هایش.» 1. نزغ (وسوسه ) 2. کید ( نقشه و مکر) 3. مکائد (دام های شیطان : سرکشی، ستمگری و کبر ) 4. الثِّقَةِ بِأَمَانِیهِ (القا و اطمینان دادن آرزوهای پوچ) 5. مَوَاعِیدِهِ (وعده دادن مثلا وعده ی فقر در صورت صدقه دادن) 6. غُرُورِهِ (فریب : مثلا میگوید تو هنوز جوان هستی، لذت ها و شهوت ها به تو روی آورده، از آنها بهترین استفاده را داشته باش که این همان است) 7. مَصَایدِهِ ( افتادن در دام ) دعای ⏺کانال انس با 🆔 @sahife2
dua13.mp3
3.13M
🎵دعای - عربی ⏺کانال انس با 🆔 @sahife2
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
هدایت شده از انس با صحیفه سجادیه
دعای 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " هنگام اعتراف به کوتاهی در ادای خداوند " ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع ) " هنگام اعتراف به کوتاهی در ادای خداوند " : 🔹ثمَّ لَمْ تَسُمْهُ الْقِصَاصَ فِيمَا أَكَلَ مِنْ رِزْقِكَ الَّذِى يَقْوَى بِهِ عَلَى طَاعَتِكَ، وَ لَمْ تَحْمِلْهُ عَلَى الْمُنَاقَشَاتِ فِى الاْلاتِ الَّتِى تَسَبَّبَ بِاسْتِعْمَالِهَا إِلَى مَغْفِرَتِكَ، وَ لَوْ فَعَلْتَ ذَلِكَ بِهِ لَذَهَبَ بِجَمِيعِ مَا كَدَحَ لَهُ وَ جُمْلَةِ مَا سَعَى فِيهِ جَزَاءً لِلصُّغْرَى مِنْ أَيَادِيكَ وَ مِنَنِكَ، وَ لَبَقِىَ رَهِينا بَيْنَ يَدَيْكَ بِسَائِرِ نِعَمِكَ، فَمَتَى كَانَ يَسْتَحِقُّ شَيْئا مِنْ ثَوَابِكَ؟ لا مَتَى؟🔹 🔸آنگاه آنچه از روزى تو تناول كرده، و بدان بر طاعت تو نيرو گرفته است، در شمار نياوردى و بهایی طلب نکردی و در اسبابى كه براى حصول آمرزش تو به كار برده است، خرده گيرى نكردى و اگر اين جمله را در شمار مى آوردى همه رنج او به هدر مى رفت و به همه كوشش هاى او در ازاى خردترين نعمت و احسان تو از میان میرفت و باز خود او گرو ديگر نعمت هاى تو مى ماند تا چه رسد كه مستحق چيزى از ثواب تو باشد، نه! كى مستحق بود؟🔸 🔗کانال انس با 🆔 @sahife2
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✳️ امام سجاد علیه السلام در ادامه تشریح وضع می فرماید : «ثُمَّ لَمْ تَسُمْهُ الْقِصَاصَ». بنای تو بر این نبود که بخواهی با او پایاپای محاسبه کنی. در قصاص، عین در مقابل عین است. حضرت اینجا فقط دو مقوله را یادآوری می‌کنند که یکی رزق و دیگری ابزار است. انسان به وسیله‌ی رزق، توان بر طاعت پیدا می‌کند و برای طاعت، دست و زبان و گوش و مغز و ادراک و ... می‌خواهد. «مِنْ رِزْقِكَ الَّذِى يَقْوَى بِهِ عَلَى طَاعَتِكَ، وَ لَمْ تَحْمِلْهُ عَلَى الْمُنَاقَشَاتِ فِى الاْلاتِ الَّتِى تَسَبَّبَ بِاسْتِعْمَالِهَا إِلَى مَغْفِرَتِكَ». تو رزق و ابزار را با او محاسبه نکردی. اگر بخواهد محاسبه یا مناقشه کند، چطور می‌شود؟ «وَ لَوْ فَعَلْتَ ذَلِكَ بِهِ لَذَهَبَ بِجَمِيعِ مَا كَدَحَ لَهُ وَ جُمْلَةِ مَا سَعَى فِيهِ جَزَاءً لِلصُّغْرَى مِنْ أَيَادِيكَ وَ مِنَنِكَ». اگر این کار را انجام می‌دادی، تمام فعالیت‌های شخص در طول عمرش در مقام بندگی تو، در برابر کمترین رزق و ابزاری که به او دادی، محاسبه می‌شد و بقیه‌اش می‌ماند! البته آن‌هم با تساهل است؛ وگرنه اگر وارد بحث دقیق شوید، همان اندک را هم نمی‌توانیم پاسخ دهیم. وقتی این انسان در مقابل اندک رزق خدای متعال، بی‌حساب شد، باقی نعمت‌ها و لطف‌های خدای متعال را چه کند؟! امام اینجا بنا را بر این گذاشته است که این مطلب به‌خوبی تفصیل شود. حضرت می‌داند که با انسان‌هایی مواجه است که فکر خود را به کار نمی‌اندازند و تأمل نمی‌کنند! این رفتار، مادرانه است. قبلاً گفتم که امام مثل مادر رفتار می‌کند. مادر، لقمه را نرم می‌کند و می‌کوبد و بعد به فرزندش می‌دهد. معامله‌ی امام با ما همین‌طور است. حال امام می‌فرماید هرقدر هم انسان زحمت کشد و انواع طاعات را انجام دهد و از هیچ‌چیز فروگذار نکند، همان ابتدای محاسبه، با اندک نعمت، بی‌حساب می‌شود. «وَ لَبَقِىَ رَهِينا بَيْنَ يَدَيْكَ بِسَائِرِ نِعَمِكَ». در برابر میلیارد‌ها نعمت دیگری که تو به او دادی، بدهکار می‌ماند. «فَمَتَى كَانَ يَسْتَحِقُّ شَيْئا مِنْ ثَوَابِكَ لا مَتَى». چه زمانی چنین کسی استحقاق اندک ثوابی از جانب تو پیدا می‌کند؟! هیچ‌وقت. «هَذَا يَا إِلَهِى حَالُ مَنْ أَطَاعَكَ، وَ سَبِيلُ مَنْ تَعَبَّدَ لَكَ». تمام توضیحاتی که دادیم، حال کسی است که همیشه مشغول طاعت و بندگی بوده است. حتی اگر انسان کامل پای محاسبه بیاید، چیزی برای او باقی نمی‌ماند. این همان مقام فقر است که اگر انسان به شهد آن برسد، عالم دیگری به روی او باز می‌شود و در محیطی وارد می‌گردد که از منت‌گذاری‌های مسخره در مقام بندگی رها می‌شود. اگر از ابتدا تا انتهای روزگار، در مقام طاعت باشم و این طاعت در مقام سجده باشد، شکرانه‌ی فقط یک نعمت از نعمت‌های تو نخواهد بود. این منطق سیدالشهدا (علیه‌السلام) است. 👤استاد دعای 🔗کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
⚫️ از خاطرات و گفته های دوستان و رفقای رسول ترک معلوم می شود که در هر زمانی که مقدّمات و شرایط تشرّف به عتبات عالیات برای رسول ترک مهیا و آماده می شده است او بی درنگ بارِ سفر را می بسته و به سوی کربلا به راه می افتاده است. امّا با این حال یکی از عادت های او این بوده که همیشه و اغلب در روزهای ، زمانی که مردم به سرگرمی های رسومات و سنت های نوروز مشغول بوده اند او در این روزها در کربلای امام حسین علیه السلام مشرّف بوده است. آقای حاج حسین نوتاش می گفت: روزی از حاج رسول پرسیدم: حاجی! شما چرا مقید شده ای در روزهای عید نوروز در کربلا باشی، چرا این اهتمام و تقید به حضور داشتن در کربلا را در روزهایی همچون تاسوعا و عاشورا و یا و از این گونه روزها نداری؟! حاج حسین نوتاش می گفت: در همان لحظه ای که این سئوال را از حاج رسول می پرسیدم، دیدم که قطره های اشک در چشم های حاج رسول حلقه زد و سپس او با یک دل شکستگی و با همان چشم های اشک آلودش گفت: «حسین آقا! من در طول سال رویم سیاه می شود، پس به این امید و آرزو همیشه در انتهای سال به نزد آقا و مولایم می روم تا ان شاءاللَّه همه این رو سیاهی های سال پاک شود.» 🙏لطفا با ما خواننده ی این سلسله نوشته ها باشید 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2