اسلام دين بصيرت و آيين بينش و آگاهى است. اين امر مهم و شايان تدبر در قرآن شريف خاطرنشان گرديده و خداوند به رسول گرامى (ص) ماموريت داده است كه آن را به اطلاع عموم برساند: قل هذه سبيلى ادعو الى الله على بصيره انا و من اتبعنى. پيمبر گرامى! بگو اين است راه من، دعوت مى‏كنم مردم را به سوى خدا با آگاهى و بصيرت. نه تنها دعوت من بر اساس بينش و بصيرت است بلكه پيروان من نيز مردم را آگاهانه به دين حق دعوت مى‏كنند و براى اثبات سخن خود اقامه‏ ى برهان مى‏نمايند.

على عليه‏السلام برنامه‏ ى اهل بصيرت را براى شناخت راه حق و پيمودن آن با توجه به پرتگاهها و نقاط سقوطش ضمن يك روايت كوتاه بيان فرموده است: عن اميرالمومنين عليه‏السلام قال: فانما البصير من سمع فتفكر و نظر فابصر و انتفع بالعبر ثم سلك جددا واضحا يتجنب فيه الصرعه فى المهاوى. على (ع) فرموده: بصير آن كسى است كه سخن را بشنود و در آن فكر كند، نظر افكند و ببيند، از آن به نفع خود استفاده كند، راههاى روشن را بپيمايد و مراقب باشد كه با سر در پرتگاهها سقوط ننمايد.

براى آنكه بينش آدمى از ميان نرود، چشم دل نابينا نگردد، هر فردى بتواند آگاهانه و با بصيرت راه رستگارى و سعادت خود را بشناسد و به درستى آن را بپيمايد لازم است همواره متوجه عوامل ضد بينش باشد و در تمام ايام عمر عملا و قولا از آنها اجتناب نمايد

شرط اول به كار افتادن بصيرت و بينش براى شناخت راه سعادت اين است كه آدمى طالب سعادت باشد، بخواهد صراط مستقيم را تميز دهد و به راستى و درستى آن را بپيمايد، و از اعمال انحرافى و ضدانسانى دورى گزيند. كسى كه نمى‏خواهد در زندگى مستقيم باشد حاضر نيست بينديشد و بصيرت و بينش خود را در شناخت صراط مستقيم به كار گيرد ، واضح است كه كلام خدا و سخنان پيمبر او براى هدايت چنين انسانى موثر نخواهد بود، زيرا او خواهان هدايت نيست. قرآن شريف در اين باره فرموده است: ان هو الا ذكر للعالمين لمن شاء منكم ان يستقيم. محتواى اين كتاب براى مردم عالم چيزى جز وسيله‏ى يادآورى و تذكر نيست، اما كسانى از اين كتاب به خود مى‏آيند و متذكر مى‏شوند كه بخواهند مستقيم و پاك زندگى كنند و از انحرافات مصون و محفوظ باشند، يعنى آنان كه نمى‏خواهند در دنيا پاك و مستقيم زندگى كنند، از اين كتاب آسمانى بهره‏اى ندارند و نمى‏توانند به راه سعادت گرايش يابند. نظير اين آيه درباره‏ى قوم ثمود آمده است. قرآن شريف مى‏فرمايد: و اما ثمود فهديناهم فاستحبوا العمى على الهدى. ما براى هدايت قوم ثمود پيمبر فرستاديم ولى آنان كوردلى و جهالت را گزيدند، بصيرت و بينش و خرد را واپس زدند و خواستند همچنان به نادانى خويش ادامه دهند.

كسانى كه طالب سعادتند و شرط اول به كار بستن بينش و بصيرت در آنان وجود دارد بايد در قدم اول سخنان پيمبر خدا را در كمال دقت بشنوند، با انديشه‏هاى آزاد و خالى از لجاج در گفته‏هاى آن پيمبر بزرگ تعقل و تفكر نمايند، به صحت و اصالت آنها واقف گردند، سپس به وى ايمان بياورند و عملا از او پيروى كنند تا ضميرشان از نور هدايت روشن گردد و به سعادت واقعى دست يابند. اگر كسى به انگيزه‏ى تعصب قومى يا برترى مالى يا اختلافات خانوادگى يا ديگر عواملى از اين قبيل در سخنان پيمبر خدا فكر نكرد و بصيرت خود را به كار نگرفت، يا آنكه فكر كرد و به صحت آن سخنان پى برد ولى به علت تعصبها و لجاجتها آيين حق را نپذيرفت، او همچنان كوردل و محروم از سعادت باقى خواهد ماند. اين قبيل افراد در مكه معظمه پيش از آنكه نبى گرامى هجرت نمايد بسيار بودند، دعوت پيشواى اسلام را اجابت نكردند و همچنان در نادانى باقى ماندند. خداوند در اين باره به پيغمبر اسلام فرموده: و ما انت بهادى العمى عن ضلالتهم. تو نمى‏توانى اين كوردلان را از گمراهى و ضلالت بگردانى و آنان را هدايت نمايى، اينان مصمم‏اند از بصيرت و بينش عقلى خود استفاده ننمايند و همچنان نابينا باقى بمانند.

براى آنكه افراد علاقمند به رستگارى و سعادت بتوانند از بصيرت خويش به درستى استفاده كنند و راه تعالى و تكامل را بيابند، بايد به دعوت پيمبر الهى گوش فرادارند، سخنان او را با دقت بشنوند، شنيده‏ها را با نيروى عقل بسنجند و اگر ضمن بررسى به مطلبى برخوردند كه نياز به توضيح دارد، از علماى الهى سئوال كنند تا واقع بر آنان روشن شود و قانع گردند.

انسان ها بايد متوجه باشند كه سئوالشان به انگيزه‏ ى تعلم و فهميدن مطلب باشد نه براى بلندپروازى و خودنمايى و نه به منظور معارضه و مجادله كه اين قبيل بحثها منشاء مراء و خصومت است و مايه‏ى دشمنى و فساد. مردى از على (ع) سئوال مشكلى نمود و منظورش اين بود كه امام را براى پاسخگويى در مشقت و زحمت قرار دهد. حضرت فرمود: براى فهميدن و درك نمودن، سئوال كن نه براى ايجاد صعوبت و سرسختى. سپس فرمود: شخص جاهل كه به منظور يادگيرى سئوال مى‏كند شبيه به عالم است و عالمى كه ظالمانه پرسش مى‏نمايد مانند جاهلى است كه پاسخ گفتن به سئوالش مايه‏ى مشقت و سختى است.

محرك و انگيزه‏ى افرادى كه مهياى تحصيل علم مى‏شوند و از پى درس خواندن مى‏روند متفاوت است، بعضى درس مى‏خوانند براى آنكه بتوانند در مجالس، خود را از نظر لياقت علمى بنمايانند، با اين و آن بحث كنند و توجه مردم را به خود معطوف سازند. اينان در بحثها هدفشان فهم مطلب نيست، بلكه مى‏خواهند با مراء و جدال بر طرف مقابل خود غلبه كنند و تمايل برترى‏جويى و تفوق‏طلبى خود را اقناع نمايند. اسلام اين قبيل بحثهاى خصومت‏انگيز را ناروا و غير مشروع خوانده و اولياى بزرگ اسلام پيروان خود را از آن برحذر داشته‏اند. بعضى درس مى‏خوانند تا بين مردم ارزشى به دست آورند و مورد توجه واقع شوند، در مواقعى به صاحبان مال و مقام نزديك مى‏گردند و با نظم و نثر، آنها را مدح مى‏كنند و تملق مى‏گويند تا از قدرت و مقامشان يا دارايى و ثروتشان بهره‏مند گردند. گروهى علم را براى خودآگاهى و احياى عقل فرامى‏گيرند و از تعاليم معنوى و تكامل روحى لذت مى‏برند، اينان افرادى بزرگ و ارزشمندند، خودشان از معلومات و اطلاعاتى كه فراگرفته‏اند منتفع مى‏شوند و دگران را نيز بهره‏مند مى‏سازند. امام صادق (ع) در حديثى از اين سه گروه نام برده و خصائص و مميزات هر گروه را بيان فرموده: عن ابى عبدالله عليه‏السلام قال: طلبه العلم ثلاثه، فاعرفهم باعيانهم و صفاتهم، صنف يطلبه للجهل و المراء و صنف يطلبه للاستطاله و الختل و صنف يطلبه للفقه و العقل. كسانى كه در طلب علم مى‏روند سه گروه‏اند ، آنان را با مميزات و صفاتشان شناسايى كن : صنف اول كسانى هستند كه علم را براى جهل و بحثهاى عداوت‏بار تحصيل مى‏كنند، صنف ديگر درس مى‏خوانند تا به مردم نزديك شوند و با خدعه و مكر از آنان منتفع گردند، و گروه سوم كسانى هستند كه علم را براى فهميدن و رشد عقل خود فرامى‏گيرند.

كسانى كه مى‏خواهند با استفاده از بصيرت و بينش، راه سعادت را بيابند، به درستى آن را طى كنند، و به كمال انسانى نايل گردند لازم است در مواجهه با راهنمايان روحانى، حد خود را بشناسند و با آنان به منظور تعلم و يادگيرى سخن بگويند و در بحثها از مجادله و منازعه‏ى جاهلانه و خلاف عقل پرهيز نمايند. اگر كسانى رعايت حدود را ننمايند و به نام شناخت راه حق با هاديان خود به نزاع و مراء پردازند، هدايت‏كنندگان تركشان مى‏گويند و در بحثهاى خصومت‏آميز آنان كه خلاف شرع و عقل است وارد نمى‏شوند و در نتيجه تا پايان عمر كوردل مى‏مانند و كوردل از دار دنيا مى‏روند. على عليه‏السلام فرموده: كسى كه نزاع و تشاجر جاهلانه‏اش بسيار باشد هميشه در شناخت راه حق، كوردل خواهد ماند.

یکی از عواملی كه مى‏تواند چشم بصيرت را كور كند و آدمى را از شناخت راه رستگارى و سعادت محروم سازد نقشه‏هاى ماليخوليايى و تمنيات موهومى است كه افراد نادان در سر مى‏پرورند و خود را به اين توهمات دلخوش مى‏سازند. كسانى كه به اين درد مبتلا مى‏شوند از واقع‏بينى بازمى‏مانند، بصيرتشان كه چراغ راهنماى حقيقت است خاموش مى‏گردد و ديگر نمى‏توانند راه سعادت و صلاح خويش را تشخيص دهند و همواره با تيره‏دلى زندگى مى‏كنند تا بميرند. على (ع) فرموده است: تمنيات دروغ و موهوم، چشمهاى بصيرت را كور مى‏كند و آدمى را از مشاهده‏ى واقع و حقيقت بازمى‏دارد.

#پیر شدن و كبر سن از جمله‏ ى عواملى است كه مى‏تواند به تدريج بصيرت را كاهش دهد و رفته‏رفته بينش را زايل نمايد و سرانجام آنچنان شود كه خداوند در قرآن شريف فرموده: لكيلا يعلم بعد علم شيئا. از دانسته‏ ها اثرى به جاى نمى‏ماند و آنچه در طول #عمر ياد گرفته در #پيرى نهايى فراموش مى‏شود.

دعاى امام سجاد (ع) با اشاره به ايام پيرى و دوران كبر عرضه می دارد: 1. و لا تبتلينى بالكسل عن عبادتك، بار الها! در كبر سن مرا همواره مورد عنايت و رحمت خود قرار ده و آنچنانم حمايت فرما كه فرسودگى پيرى در عبادتم اثر نامطلوب به جاى نگذارد و از شوق و نشاط بندگيت بازنمانم و در پرستش تو به سستى و كسل مبتلا نشوم. 2. و لا العمى عن سبيلك، بار الها! در پيمودن صراط مستقيمت آنچنان مشمول فيضت گردان كه تا آخر عمر بصيرتم به جا باشد، بينش خود را از دست ندهم و راه تو را همواره با آگاهى طى نمايم و از نابينايى چشم دل مصون و محفوظ باشم.

زايل شدن #بصیرت و بينش در ايام #پيرى بر اثر قضاى حكيمانه ‏ى حضرت بارى ‏تعالى است، او اراده فرموده كه قواى بدن در كبر سن واژگون شود و راه زوال بپيمايد. و من نعمره ننكسه فى الخلق. آن را كه عمر طولانى مى‏دهيم قواى بدنش را واژگون مى‏سازيم. بنابراين افرادى كه بر اثر كهولت و عمر طولانى بصيرت خويش را از دست مى‏دهند ، مورد تخطئه و توبيخ نيستند و دعاى امام كه از نابينايى در راه حق سخن مى‏گويد به فقد بينش ايام پيرى نظر دارد. چند گروهى كه گفته شد با اعمال نارواى خود بصيرت خويش را واپس زده و چشم حق ‏بين را نابينا نموده‏اند و در نتيجه از شناخت صراط مستقيم حق محروم گشته‏اند استحقاق موآخذه دارند و به نسبت جرمى كه مرتكب شده‏اند مجازات مى‏گردند.

❇️متن و وصوت شرح آیت الله #ری_شهری بر جمله ی : و لا العمى عن سبيلك * مصونیت از کوردلی و عدم #بصیرت ( 4 قسمت) 1 2 3 4

با تشکر از همه دوستان مشارکت کننده در بحث امروز (برداشت من)( نویسنده - خواننده و نشر دهنده این کلام نورانی ) اجرتان با صاحب این کتاب با عظمت امام سجاد علیه السلام

برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_خطبه_1 قسمت 4 ✳️ ️ #خلقت جهان 👈 ثُمَّ أَنْشَأَ سُبْحَانَهُ فَتْقَ الْأَجْوَاءِ وَ شَقَّ الْأَرْجَاءِ وَ سَكَائِكَ الْهَوَاءِ فَأَجْرَى فِيهَا مَاءً مُتَلَاطِماً تَيَّارُهُ مُتَرَاكِماً زَخَّارُهُ حَمَلَهُ عَلَى مَتْنِ الرِّيحِ الْعَاصِفَةِ وَ الزَّعْزَعِ الْقَاصِفَةِ فَأَمَرَهَا بِرَدِّهِ وَ سَلَّطَهَا عَلَى شَدِّهِ وَ قَرَنَهَا إِلَى حَدِّهِ الْهَوَاءُ مِنْ تَحْتِهَا فَتِيقٌ وَ الْمَاءُ مِنْ فَوْقِهَا دَفِيقٌ ثُمَّ أَنْشَأَ سُبْحَانَهُ رِيحاً اعْتَقَمَ مَهَبَّهَا وَ أَدَامَ مُرَبَّهَا وَ أَعْصَفَ مَجْرَاهَا وَ أَبْعَدَ مَنْشَأَهَا فَأَمَرَهَا بِتَصْفِيقِ الْمَاءِ الزَّخَّارِ وَ إِثَارَةِ مَوْجِ الْبِحَارِ فَمَخَضَتْهُ مَخْضَ السِّقَاءِ وَ عَصَفَتْ بِهِ عَصْفَهَا بِالْفَضَاءِ تَرُدُّ أَوَّلَهُ [عَلَى] إِلَى آخِرِهِ وَ سَاجِيَهُ [عَلَى] إِلَى مَائِرِهِ حَتَّى عَبَّ عُبَابُهُ وَ رَمَى بِالزَّبَدِ رُكَامُهُ فَرَفَعَهُ فِي هَوَاءٍ مُنْفَتِقٍ وَ جَوٍّ مُنْفَهِقٍ فَسَوَّى مِنْهُ سَبْعَ سَمَوَاتٍ جَعَلَ سُفْلَاهُنَّ مَوْجاً مَكْفُوفاً وَ عُلْيَاهُنَّ سَقْفاً مَحْفُوظاً وَ سَمْكاً مَرْفُوعاً بِغَيْرِ عَمَدٍ يَدْعَمُهَا وَ لَا دِسَارٍ [يَنْتَظِمُهَا] يَنْظِمُهَا ثُمَّ زَيَّنَهَا بِزِينَةِ الْكَوَاكِبِ وَ ضِيَاءِ الثَّوَاقِبِ وَ أَجْرَى فِيهَا سِراجاً مُسْتَطِيراً وَ قَمَراً مُنِيراً فِي فَلَكٍ دَائِرٍ وَ سَقْفٍ سَائِرٍ وَ رَقِيمٍ مَائِرٍ. 👈حضرت علی که درود خدا بر او باد در ادامه ی خطبه فرمود : سپس خداى سبحان طبقات فضا را شكافت، و اطراف آن را باز كرد، و هواى به آسمان و زمين راه يافته را آفريد، و در آن آبى روان ساخت، آبى كه امواج متلاطم آن شكننده بود، كه يكى بر ديگرى مى نشست، آب را بر بادى طوفانى و شكننده نهاد، و باد را به باز گرداندن آن فرمان داد، و به نگهدارى آب مسلّط ساخت، و حد و مرز آن را به خوبى تعيين فرمود. فضا را در زير تند باد و آب را بر بالاى آن در حركت بود. سپس خداى سبحان طوفانى بر انگيخت كه آب را متلاطم ساخت و امواج آب را پى در پى در هم كوبيد. طوفان به شدّت وزيد، و از نقطه اى دور دوباره آغاز شد. سپس به طوفان امر كرد تا امواج درياها را به هر سو روان كند و بر هم كوبد و با همان شدّت كه در فضا وزيدن داشت، بر امواج آب ها حمله ور گردد از اوّل آن بر مى داشت و به آخرش مى ريخت، و آب هاى ساكن را به امواج سركش بر گرداند. تا آنجا كه آب ها روى هم قرار گرفتند، و چون قلّه هاى بلند كوه ها بالا آمدند. امواج تند كف هاى بر آمده از آب ها را در هواى باز، و فضاى گسترده بالا برد، كه از آن هفت آسمان را پديد آورد. آسمان پايين را چون موج مهار شده، و آسمان هاى بالا را مانند سقفى استوار و بلند قرار داد، بى آن كه نيازمند به ستونى باشد يا ميخ هايى كه آنها را استوار كند. آنگاه فضاى آسمان پايين را به وسيله نور ستارگان درخشنده زينت بخشيد و در آن چراغى روشنايى بخش (خورشيد)، و ماهى درخشان، به حركت در آورد كه همواره در مدار فلكى گردنده و بر قرار، و سقفى متحرّك، و صفحه اى بى قرار، به گردش خود ادامه دهند. 👌 شرح این حکمت نورانی را در لینک زیر بخوانید: 👇 👈 چگونگى آغاز آفرينش جهان 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ #تفسیر_خوانی قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره #آل_عمران #آل_عمران_113 لَيْسُواْ سَوَآءً مِّنْ أَهْلِ الْكِتَبِ أُمَّةٌ قَآئِمَةٌ يَتْلُونَ ءَايَتِ اللَّهِ ءَانَآءَ الَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ‏ اهل كتاب همه یكسان نیستند، طایفه اى از آنها (به طاعت خدا) ایستاده، آیات الهى را در دل شب تلاوت مى كنند و سر به سجده مى نهند. 👈این آیه وآیه بعد، صفات خوب گروهى از اهل كتاب را بیان مى دارد كه عبارت است از قیام به اطاعت خدا، تلاوت كتاب آسمانى، سجده، امر به معروف و نهى از منكر و سرعت در كارهاى خیر. شاید همین اعمال، بیانگر «حبل اللّه» در آیه قبل باشد. 👈 با نصب نرم افزار زیر با ما در این دوره ی تفسیر خوانی همراه شوید 👇 https://cafebazaar.ir/app/com.ghadeer.tafsirnour ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

سوره #آل_عمران #شرح_صوتی_قرائتی #آل_عمران_113 👤استاد #قرائتی ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_8 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) در پناه بردن به خدا : ﴿9﴾ وَ نَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى ، وَ الْمُصِيبَةِ الْكُبْرَى ، وَ أَشْقَى الشَّقَاءِ ، وَ سُوءِ الْمَآبِ ، وَ حِرْمَانِ الثَّوَابِ ، وَ حُلُولِ الْعِقَابِ و به تو پناه می‌آوریم از #حسرت عظیم ‌تر و بلای بزرگ ‌تر و بدترین بدبختی و بدی بازگشت و محرومیت از ثواب و فرود آمدن کیفر. #هشتم #دعا_هشتم_9 #حسرت_بزرگ 🙏 کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_8 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #دعا_هشتم_9 #44_مسأله_دعای_هشتم 39 #حسرت_بزرگ‏ 1 ✳️ عقايد و اوصاف و اعمال انسان در زندگى داراى صورت‏هاى خاصى هستند. بين آنها يك سلسله ارتباط و نسبت‏هايى وجود دارد كه شخصيت درونى را مى‏سازد. انسان در محدوده اعتقادات و افكار انتخابى خود قرار گرفته و زير سلطه آنهاست. و به مرور در سيطره اوصاف و اخلاق اكتسابى قرار مى‏گيرد. و با تكرار آنها اعمال و رفتار شكل مى‏گيرد و به روش عملى و دايره شخصيّتى تبديل مى‏شود. اين ارتباط و نسبت‏ها در عالم آخرت هم ادامه دارد. در قيامت كبرى اين عقايد و اوصاف و اعمال داراى صورت هايى متناسب با هر فردى بروز مى‏كند. و امور مسلط دنيايى بر انسان در آن عالم هم مسلط است. پس از باب آنچه خداوند فرمود: كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ هر كسى در گرو دست‏آورده‏هاى خويش است. يعنى انسان درگير آنچه گردآورده، مى‏باشد. بهشتيان و دوزخيان آنچه را آورده‏اند، مى‏بينند. اصحاب يمين و صالحان كه حب حضرت حق بر آنها حاكم بوده است؛ در آزادى مطلق قرار مى‏گيرند ولى مجرمان و كافران كه در اسارت نفس و شيطان بوده‏اند؛ در فشار عذاب و آتش گرفتار مى‏شوند و اين بازتاب اوصاف و اعمال آنان در دنياست. #حسرت در لغت از ماده حسر به معنى برهنه كردن و كنار زدن لباس است ولى مقصود در اينجا اين است كه با ندامت پرده جهل كنار مى‏رود، ندامت و اندوه شديد بر آنچه از دست رفته باشد و امكان بازگشت نباشد. در قرآن مجيد هر جا سخن از قيامت و حشر و نشر انسان‏هاست به كلماتى كه نشان از تأسف و حسرت بزرگ است؛ مانند اى كاش، افسوس، واى بر من، متأسفانه، بازگشت به دنيا و ... اشاره مى‏كند؛ زيرا انسان با مشاهده آيات حق و نعمت‏ها و كيفرهاى آخرت و كوتاهى در كسب اعمال نيك و معرفت حقيقت، به اندوهى بزرگ دچار مى‏شود. خداوند به بندگان اين وضعيت جانسوز را هشدارمى‏فرمايد: أَن تَقُولَ نَفْسٌ يحَسْرَتَى‏ عَلَى‏ مَا فَرَّطتُ فِى جَنبِ اللَّهِ وَ إِن كُنتُ لَمِنَ السخِرِينَ* أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدانِى لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ* أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِى كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ» تا مبادا آن كه كسى بگويد: دريغ و افسوس بر اهمال‏كارى و تقصيرى كه درباره خدا كردم، و بى‏ترديد [نسبت به احكام الهى و آيات ربّانى‏] از مسخره كنندگان بودم.* يا بگويد: اگر خدا هدايتم مى‏كرد، بى‏ترديد از پرهيزكاران بودم،* يا چون عذاب را ببيند، بگويد: اى كاش مرا [به دنيا] بازگشتى بود تا از نيكوكاران مى‏شدم. وَ أَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِىَ الْأَمْرُ وَ هُمْ فِى غَفْلَةٍ وَ هُمْ لَايُؤْمِنُونَ و آنان را از روز حسرت- آن گاه كه كار از كار بگذرد- بترسان، در حالى كه آنان در بى‏خبرى [شديدى‏] هستند و ايمان نمى‏آورند. از آيات فوق استفاده مى‏شود كه انسان وارد عرصه محشر مى‏شود و نتيجه كوتاهى‏ها و مسامحه كارى‏ها و خلاف كارى‏ها و شوخى گرفتن دستورها را در برابر چشم خود مى‏بيند؛ فريادش به واحسرتا بلند مى‏شود. اندوهى سنگين همراه با ندامتى عميق بر قلب او سايه مى‏افكند و اين حالت درونى خود را بر زبان مى‏آورد. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 198 👌 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #هشتم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🙏و نَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى خدايا! به تو پناه مى‏آوريم، از #حسرت_بزرگ ❇️و أَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِىَ الْأَمْرُ وَ هُمْ فِى غَفْلَةٍ وَ هُمْ لَايُؤْمِنُونَ " #حسرت بزرگ، در قیامت است. خدای متعال می‌فرماید: «و انذرهم یوم‌الحسرة. » آنها را از روز حسرت بیم بده، که نگاه می‌کنند و زندگی را از دست رفته می‌بینند" ( #مقام_معظم_رهبری ) ❇️ " اینجا " متن و صوت کامل را بشنوید 👤 استاد #رفیعی 👈(حسرت بزرگ روز قیامت ) #هشتم #دعا_هشتم_9 ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

👈🎙 صوتی تصویری با صدای : حاج حسین #غریب دعای #هشتم #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2