#دعای_روزانه_رمضان 🌺 #رمضان_روز_24 « اللهمّ إنّی أسْألُکَ فیه ما یُرْضیکَ خدایا من از تو میخواهم در آن آنچه تو را خوشنود کند وأعوذُ بِکَ ممّا یؤذیک و پناه مى برم بتو از آنچه تو را بیازارد وأسألُکَ التّوفیقَ فیهِ لأنْ أطیعَکَ ولا أعْصیکَ واز تو خواهم توفیق در آن براى اینکه فرمانت برم ونافرمانى تو ننمایم یا جَوادَ السّائلین. اى بخشنده سائلان .» 👈 شرح صوتی دعا " اینجا " https://eitaa.com/sahife2/48090 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

📚برشی از کتاب سی ساغر سحری برداشتی از دعاهای روزانه ماه مبارک #رمضان https://eitaa.com/sahife2/48090 🔹اللهم وأسألُکَ التّوفیقَ فیهِ لأنْ أطیعَکَ ولا أعْصیکَ واز تو خواهم #توفیق در این ماه #رمضان را ، براى اینکه فرمانت برم ونافرمانى تو ننمایم #منتخب_کتاب 🆔 @sahife2

با تشکر از همه دوستانی که در این بحث ما مشارکت داشتند

بسم الله الرحمن الرحيم اللهم ... و اغذنى بنعمتك. بار الها! به نعمت خود #غذا به من عطا فرما.

غذو به معنای تربیت است. مرا تربیت کن....اما با نعمت نه با عقوبت(الهی لاتؤدبنی بعقوبتک) این عبارت ما را به فضل خداوند امیدوار می سازدوالا از طاعت خود ناامیدیم.«....تحت ظل عفوک قیامی...»اگر به طاعتت ایستاده ام،از آن جهت است که چتر بخشش تو برمن گسترده شده والا اگر بخواهی سخت گیری کنی،هیچ‌ باقی نمی ماند زیرا خوبی های ما به اندازه خودماست،بسیار محدود...

در اين عبارت دو كلمه میباشد: «غذاء» «نعمت»

*الغذاء ما يغتذى به من الطعام و الشراب. هو ما به نماء الجسم و قوامه. *«غذاء» چيزى است از خوردنى و نوشيدنى كه با آن تغذيه مى‏شود، نمو جسم و قوام بدن وابسته به آن است.

*النعمه ما قصد به الاحسان و النفع. «نعمت» آن چيزى است كه اعطا كننده‏اش قصد احسان و نفع رساندن داشته باشد.

بشر و ديگر موجودات زنده ‏ى روى زمين به غذا احتياج دارند. اگر به قدر كافى تغذيه كنند، نيرومند و توانا هستند و قواى آنها به خوبى انجام وظيفه مى‏كند. اگر تغذيه ‏ى آنها ناقص باشد، فعاليتشان به نسبت ناقص خواهد بود، و اگر غذا نرسد، گرسنگى به حياتشان خاتمه مى‏دهد.

از جمله‏ ى آيات بزرگ حضرت بارى تعالى، نظام متقن و محكمى است كه براى تغذيه‏ ى تمام موجودات زنده‏ى زمين پايه‏گذارى فرموده و در پرتو آن، حيات فردى و حيات نوعى همه‏ى آنها محفوظ است و چرخهاى زندگى در خشكى و دريا به گردش خود ادامه مى‏دهند. نباتات به طور طبيعى از آب و زمين و همچنين از هوا و آفتاب تغذيه مى‏كنند، خود زنده مى‏مانند و براى گياهخواران و دانه‏خواران غذا مى‏سازند. حيوانات گياهخوار و پرندگان دانه‏خوار از روييدنيها و دانه‏ها تغذيه مى‏كنند، خودشان زنده مى‏مانند و غذاى درندگان و پرندگان گوشتخوار را تهيه مى‏نمايند.

جنين تا در رحم است، به وسيله‏ ى جفت از وجود مادر تغذيه مى‏كند و پيش از آنكه به دنيا بيايد، كارگاه شيرسازى پستان مادر به طور خودكار به راه مى‏افتد تا همزمان با ولادت نوزاد، غذايش آماده و مهيا باشد. جالب آنكه شير مادر كه غذاى طبيعى كودك است، عاليترين و كاملترين غذا براى اوست و اگر از آن تغذيه كند، تمام نيازهاى كودك برآورده مى‏شود. رسول اكرم (ص) فرموده: ليس للصبى لبن خير من لبن امه. براى طفل، هيچ شيرى بهتر از شير مادر نيست.

بچه‏هاى حيوانات خشکی و دریایی از خزندگان، پرندگان، چرندگان، درندگان، و حشرات دو گروه‏اند: بعضى دوران كودكى ندارند مانند ماهيها و حشرات، پس از آنكه تخم‏ريزى كردند، موقعى كه بچه از تخم بيرون مى‏آيد به هدايت تكوينى بارى تعالى، خودش از پى غذا مى‏رود و آنها كه دوران كودكى دارند، بعضى براى تغذيه و زنده ماندن به مادر احتياج دارند و بعضى به حمايت پدر نيز محتاجند و اين برنامه‏ها با قلم قضاى الهى، در لوح وجود همه‏ى آنها ثبت شده است.

آفريدگار حكيم : از طرفى موجودات زنده را نيازمند به غذا آفريده و از طرف ديگر نظام حكيمانه‏ ى جهان را به گونه‏اى پايه‏گذارى فرموده كه به همه‏ى آنها غذا برسد و نيازشان برطرف گردد. و ما من دابه فى الارض الا على الله رزقها. هيچ جنبنده‏اى روى زمين نيست، مگر آنكه رزقش به عهده‏ى خداوند است.

ارتزاق انسان از منابع طبيعى با ارتزاق نباتات و حيوانات از جهاتى متفاوت است تكوين نبات و حيوان در طبيعت و ارتزاق آنها از يكديگر در حدى است كه بر طبق آن ساخته شده‏اند و نمى‏توانند چيزى بر كميت و كيفيتش بيفزايند، اما انسان موجودى است عاقل و آزاد، خداوند به مشيت حكيمانه ‏ى خود او را از امتيازات مهمى برخوردار نموده است. *يك جا در قرآن شريف فرموده: هو الذى خلق لكم ما فى الارض جميعا. او خداوندى است كه تمام آنچه را كه در زمين است، براى شما آفريده. *و در جاى ديگر كتاب مجيد فرموده: الم تر ان الله سخر لكم ما فى الارض. نمى‏بينى كه آفريدگار توانا تمام محتويات كره‏ى ارض را مسخر و مقهور شما ساخته است. بشر در پرتو اين مزيت اعطايى بارى تعالى، مى‏تواند از منابع ارضى در تامين رفاه و بهبودى زندگى خويش بهره‏بردارى نمايد.

درختان جنگل قادر نيستند در خود تغييرات اساسى دهند و وضع خويش را دگرگون سازند، اما انسان قادر است با حفر چاه يا قنات يا به وسيله‏ى بستن سد در رودخانه‏ها، زمين مرده را احياء كند و آن را به صورت مزرعه يا باغ ميوه درآورد و از محصولش ارتزاق نمايد.

حيوانات علفخوار فقط از آنچه در طبيعت تكوين شده استفاده مى‏كنند و نمى‏توانند براى خود چراگاه بسازند و از نعمت بيشتر برخوردار گردند، اما انسان قادر است براى دامهايى كه از آنها تغذيه مى‏كند، مرتع به وجود آورد و رزق خود را توسعه دهد.

حيوان گوشتخوار مى‏تواند مرغى را كه در طبيعت ساخته شده شكار كند، آن را طعمه‏ى خود سازد، اما انسان ماشين جوجه‏كشى ساخته و تخم‏مرغهاى طبيعى را به وسيله‏ ى آن ماشين به مرغ تبديل مى‏كند و از گوشتش تغذيه مى‏نمايد

ارتزاق انسان از منابع طبيعى با بهره‏بردارى تمام موجودات زنده‏ى ارضى بسيار متفاوت است. راهنماى نباتات و حيوانات در گزينش غذاى مفيد و متناسب، هدايتى است كه حضرت بارى تعالى در عمق وجودشان قرار داده و با سرشتشان آميخته است و در آن خطا و انحراف وجود ندارد،

شاخه‏ ى گل مى‏داند كه از چه موادى بايد تغذيه كند تا محصولش معطر و رنگين باشد، و همچنين درخت گلابى و انگور مى‏داند چه موادى را جذب كند تا بتواند گلابى و انگور بياورد،

چون منشا اعمال نباتات و حيوانات هدايت تكوينى خداوند است : اولا به جبر اجرا مى‏شود و نبات و حيوان در قبول و رد آنها از خود اراده و اختيارى ندارند تا بتوانند از اجرايش سرپيچى نمايند يا در آن تحول و تغييرى به وجود آورند، و ثانيا هدايت الهى صراط مستقيم است و به ناپاكى و گناه آلوده نيست، آنچه را كه انجام مى‏دهند، بر وفق نظام حكيمانه‏ى آفرينش است.

انسان، آزاد آفريده شده و ممكن است بر اثر لذت‏گرايى، خويشتن را به خوردنيها و نوشيدنيهاى مضر آلوده نمايد و به عوارض زيانبارشان مبتلا گردد، و همچنين قادر است غذا را از راههاى غيرمشروع و تجاوز به حقوق دگران تهيه نمايد و مرتكب گناه گردد. از اين رو، خداوند در كنار هدايت تكوينى، براى انسانها هدايت تشريعى مقرر فرموده و به وسيله‏ى پيمبران ابلاغ نموده است تا آنان را به مسير صحيح و مصلحت رهبرى نمايد.

*قرآن کریم درباره ‏ى پیامبر گرامی اسلام (ص) فرموده: و يحل لهم الطيبات و يحرم عليهم الخبائث. پيمبر اسلام آنچه را كه پاك و طيب است بر مردم حلال مى‏كند و آنچه را كه پليد و خبيث است تحريم مى‏نمايد. * درباره‏ى تهيه ‏ى مال دستور داده شده: يا ايها الذين آمنوا لا تاكلوا اموالكم بينكم بالباطل. اى اهل ايمان! اموال يكديگر را از راه باطل نبريد و نخوريد.

اسلام خوردن گوشت خوك و نوشيدن مشروبات الكلى را تحريم نموده و آنها را از خبائث شناخته است. دنياى پيشرفته ‏ى امروز، هم اكنون گوشت خوك را مى‏خورد و مشروب الكلى را مى‏نوشد،

به دست آوردن رزق حلال و اجتناب از غذاى حرام در آيين مقدس اسلام مورد كمال توجه است و در اين باره روايات متعددى از اولياى گرامى دين رسيده كه بعضى از آنها در اينجا ذكر مى‏شود. *امام باقر (ع) فرمود: ليس من نفس الا و قد فرض الله لها رزقها حلالا. هيچ انسانى نيست مگر آنكه خداوند براى او رزق حلال مقرر فرموده است. * در وصاياى لقمان به فرزندش آمده است: و الزم القناعه و الرضا بما قسم الله و ان السارق اذا سرق حبسه الله من رزقه و كان عليه اثمه و لو صبر لنال ذلك و جاءه من وجهه همواره ملازم قناعت و راضى به تقسيم خداوند باش. دزد وقتى مرتكب سرقت مى‏شود، خداوند از رزق او مى‏كاهد و گناه دزدى به عهده‏اش مى‏ماند. اگر صبر مى‏كرد و دزدى نمى‏نمود، همان مقدار از راه مشروع به وى مى‏رسيد.

*على (ع) در رهگذر به مسجدى رسيد. از قاطر پياده شد كه به داخل مسجد برود، مردى در آنجا بود. قاطر را به او سپرد و وارد مسجد گرديد. آن مرد لجام قاطر را درآورد و با خود برد. امام (ع) در مسجد نماز گزارد، دو درهم در دست گرفته بود تا اجرت آن مرد را بدهد. موقعى كه آمد، ديد كه قاطر بدون نگهبان و بى‏لجام است. دو درهم را به كسى كه با حضرت به داخل مسجد آمده بود داد كه برود و لجامى بخرد. او در بازار آمد، لجام قاطر را در دكانى ديد كه مرد سارق آن را به دو درهم فروخته بود. فرستاده‏ى على (ع) آن را به دو درهم خريد و نزد مولاى خود برگشت و جريان را به عرض حضرت رساند. امام (ع) فرمود: ان العبد ليحرم نفسه الرزق الحلال بترك الصبر و لا يزداد على ما قدر له. آدمى با بى‏صبرى، خود را از رزق حلال محروم مى‏نمايد و چيزى بيشتر از آنچه مقدر است به وى نمى‏رسد.