eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.4هزار عکس
2.3هزار ویدیو
1.5هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
🙏تو در برون چه کردی که درون خانه آیی؟ آری بندگی در روز، توفیق می آورد .... ⏪کانال انس با 🆔 @sahife2
⬅️استاد شهید مرتضی ره: 🌹«ما یک سلسله لذّتهاى معنوى داریم که معنویّت ما را بالا مى‌برد. براى کسى که اهل و نماز شب است جزو صادقین و صابرین و باشد، نماز شب لذّت و بهجت دارد، آن لذّتى که یک نفر نماز شب خوانِ حقیقى و واقعى از نماز شب خودش مى‌برد، از آن (استغفراللّه ربّى و اتوب و الیه) ها می‌برد، از آن ( گفتنها) و یاد کردن و دعا کردنهاى حدّاقل چهار مؤمن مى‌برد، و آن لذّتى که از آن ( یا ربّ) گفتن‌ها مى‌برد، هیچ وقت یک آدم عیّاش که در کاباره‌ها میگردد، احساس نمی‌کند. لذّت آن نماز شب خوان خیلى عمیقتر، نیرومندتر و نشاط بخشتر است. ولى اگر ما خودمان را غرق در لذّت مادّى دنیا کنیم مثلاً سر شب بنشینیم دور هم و شروع کنیم به گفتن و خندیدن و فرضاً غیبت هم نکنیم که حرام است، صرفاً شوخی‌هاى مباح هم بکنیم و بعد هم سفره را پهن کنیم و آنقدر بخوریم که نفس کشیدن برایمان دشوار شود، بعد مثل یک مرده در رختخواب بیفتیم. آیا در این صورت توفیق پیدا مى‌کنیم که سحر از دو ساعت مانده به طلوع صبح بلند شویم و بعد، از عمق روح خودمان (یا ربّ یا ربّ) بگوییم؟ اساساً بیدار نمى‌شویم و اگر هم شویم مثل مستى که چند جام شراب خورده است، تلو تلو مى‌خوریم. پس اگر انسان بخواهد لذّتهاى معنوى و الهى را در این دنیا درک کند، چاره‌اى ندارد جز این که از لذّتهاى مادّى کسر کند. به خدا قسم لذّتى که یک مرد با ایمان در آن وقت شب که بلند مى‌شود و چشمش مى‌افتد به آسمان پر ستاره و آیات آخر سوره آل عمران را که صداى هستى است و از قلب وجود برخاسته است، مى‌خواند و با هستى هم صدا مى‌شود، احساس می‌کند برابر است با یک عمر لذّت مادّى در این دنیا. یک چنین آدمى، نمی‌تواند مثل ما زندگى کند نمی‌‌تواند سر سفره شام بنشیند در حالى که ظهر غذاهاى سنگین، انواع گوشت‌ها، روغنهاى حیوانى و نباتى، انواع شیرینی‌ها و انواع محرّک اشتهاها را خورده است؛ تازه مقدارى سوپ بخورد تا اشتهایش تحریک شود این روح خود به خود می‌میرد، این آدم نمی‌تواند در نیمه‌هاى شب بلند شود و اگر هم بلند شود نمى‌تواند لذّت ببرد. لهذا کسانى که چنین توفیقاتى داشته اند و ما چنین اشخاصى را دیده ایم به لذّتهاى مادى ای که ما دل بسته ایم هیچ اعتنا ندارند. چه مانعى دارد که من ذکر خیرى از پدر بزرگوار خودم بکنم . از وقتى که یادم مى آید مى دیدم این مرد بزرگ و شریف هیچ وقت نمى گذاشت و نمى گذارد که وقت خوابش از سه ساعت از شب گذشته تأ خیر بیفتد شام را سر شب مى خورد و سه ساعت از شب گذشته مى خوابد و حداقل دو ساعت به طلوع صبح مانده بیدار مى شود و حداقل قرآنى که تلاوت مى کند یک جزء است ، و با چه فراغت و آرامشى نماز شب مى خواند حالا تقریباً صد سال از عمرش مى گذرد هیچ وقت نمى بینم که یک خواب نا آرام داشته باشد… این ها دل را زنده مى کند، آدمى که مى خواهد از چنین لذّتى بهره مند شود ناچار، از لذّت هاى مادى تخفیف مى دهد تا به آن لذّت عمیق تر الهى برسد.» 📚 منبع: احیاء تفکر اسلامى : 93 – 95، شایان ذکر است که استاد شهید این مطالب را در زمان حیات پدرشان فرموده اند، و ایشان چند سال پیش از شهادت استاد در گذشتند. 👁کانال انس با 🆔 @sahife2
✅ شب زنده داری های علیهاالسلام ✳️از برخی تاریخ نگاران نقل شده که می نویسند: « و علیهاالسلام در تمام مدت عمرش، حتی شب یازدهم محرم، ترک نشد. از حضرت سجاد علیه السلام روایت شده که فرمود: در آن شب عمه ام زینب را دیدم در جامه نماز نشسته و مشغول عبادت است. مرحوم بیرجندی در کبریت احمر می گوید: از برخی مقاتل معتبر از امام سجاد علیه السلام نقل شده که فرمود: عمه ام زینب با تمام مصیبتهایی که بر او وارد شده بود، از کربلا تا شام هیچ گاه نوافل خود را ترک نکرد. نیز روایت کرده که چون امام حسین علیه السلام برای وداع زینب آمد، از جمله سخنانی که به او فرمود این بود: «یا اختاه! لا تنسنی فی صلاة اللیل»؛ خواهر جان مرا در نماز شب فراموش نکن. درباره شب عاشورای زینب علیهاالسلام از کتاب مثیرالاحزان از فاطمه، دختر امام حسین علیه السلام نقل شده که درباره حضرت زینب می گوید: «و اما عمتی زینب، فانها لم تزل قائمة فی تلک اللیلة - ای عاشرة من المحرم - فی محرابها تستغیث الی ربها، و ما هدأت لنا عین و لا سکنت لنا زفرة.» و اما عمه ام زینب، پس وی همچنان در آن شب در جایگاه عبادت خود ایستاده بود و به درگاه خدای تعالی استغاثه می کرد، و در آن شب چشم هیچ یک از ما به خواب نرفت و صدای ناله ما قطع نشد.» حضرت زینب علیهاالسلام در عبادت، شبیه مادرش حضرت فاطمه علیهاالسلام بود، شبها با تلاوت قرآن و نماز شب سیر می کرد و نماز شب آن حضرت هیچ گاه ترک نشد؛ حتی در شب یازدهم محرم نماز شب را خواند. امام سجاد علیه السلام فرموده اند: «رأیتها تلک اللیلة تصلی من جلوس.» دیدم زنیب علیهاالسلام آن شب (شب یازدهم محرم) نشسته نماز می خواند. و نیز می فرماید: «ان عمتی زینب مع تلک المصائب و المحن النازلة بها فی طریقنا الی الشام ما ترکت نوافلها اللیلیة.» عمه ام زینب با آن آزارها و اندوه ها که در راه ما به او رسید، در راه شام نافله های شب را ترک نکرد. و نیز می فرماید: «ان عمتی زینب علیهاالسلام کانت تؤدی صلواتهامن قیام الفرائض و النوافل عند سیرالقوم بنا من الکوفه الی الشام و فی بعض المنازل کانت تصلی من جلوس فسألتها عن سبب ذلک، فقالت.» «اُصَلّی من جلوس لشدة الجوع و الضعف منذ ثلاث لیال، لانها کانت تقسم ما یصیبها من الطعام علی الاطفال لان القوم کانوا یدفعون لکل واحد منا رغیفا واحدا من الخبز فی الیوم و اللیلة.» عمه ام زینب هنگامی که لشکر، ما را از کوفه به شام می برد، نمازهای واجب و مستحب خود را ایستاده به جا می آورد و در برخی منازل نشسته نماز می خواند، سبب و علت آن را از او پرسیدم، گفت: نشسته نماز می خوانم چون سه شب است بسیار گرسنه بوده و ضعف و سستی مرا در بر گرفته؛ برای اینکه آنچه از طعام و خوراک به او می رسید، میان کودکان قسمت می نمود. چون لشکر به هر یک از ما در روز و شب یک گرده نان می داد. فاطمه دختر امام حسین علیه السلام نیز می گوید: عمه ام زینب در شب عاشورا همه شب را در محراب و جایگاه نمازش ایستاده و استغاثه می کرد و از پروردگار کمک و یاری می خواست که بر اثر آه و ناله او هیچ یک از ما نخوابیدیم. گفته اند که امام حسین علیه السلام در آخرین وداع به خواهرش زینب علیهاالسلام فرمود: «یا اختاه لاتنسینی فی نافلة اللیل». ای خواهر، مرا در نافله شب فراموش نکن. از دعایی که از زینب علیهاالسلام به یادگار مانده است می توان دریافت که دریای دل او چه امواج مصیبتی را تحمل کرده است؛ و کوهسار اراده پولادین او در برابر چه توفانهای کوبنده ای ایستاده است. با خدای خود می گوید: «یا عماد من لا عمادله و یا سند من لاسند له یا من سجد لک سواد اللیل و بیاض النهار و شعاع الشمس و خفیف الشجر و اوی الماء یا اللّه یا اللّه یا اللّه ». ای پناهگاه کسی که جز تو پناهی ندارد! ای تکیه گاه کسی که جز تو پشتوانه ای نمی شناسد! ای خدایی که سیاهی شب و سپیدی روز و روشنایی خورشید و صدای آرام درخت و آب برای تو سجده می کنند! ای خدا! ای خدا! ای خدا! 👁کانال انس با 🆔 @sahife2
💟 امام خمینی ره مردی که سیل هم مانع و او نشد !! 💟 🌹یک سال در برف زیادی آمده و ، نصف این شهر را خراب کرده بود. در همان موقع با آن شدت سرما و یخبندان، امام نیمه های شب از مدرسه دارالشفا، به مدرسه فیضیه می آمد و به هر زحمتی بود یخ حوض مدرسه را می شکست، وضو می گرفت و به مدرسه می رفت و در تاریکی مشغول تهجدش می شد. نمی توانم بازگو کنم امام قدس سره چه حالی داشت، با یک سرور و شادی معنوی نماز شب را به جای می آورد و هنگام اذان می آمد مسجد و پشت سر آیة اللّه حاج میرزا جواد ملکی به نماز می ایستاد و بعد برمی گشت و مشغول مباحثاتش می شد.. ✨ مرحوم آیت الله ره می فرمودند : می توانم بگویم که ایشان در امر عبادت و تهجد، اگر در بین علما بی نظیر نبود، یقیناً کم نظیر بود. 🙏 yon.ir/elxOH 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
‌ 🌺 « ما برای اوقات خواب خود افسوس میخوریم که چرا برای بیدار نمی شویم ، در صورتی که اوقات بیداری را به غفلت می گذرانیم! زیرا اگر در بیداری به توجه و بندگی مشغول بودیم ، توفیق بیداری شب را نیز برای و خواندن نافله ی شب و تلاوت قرآن پیدا میکردیم.» 📚 مرحوم آیت الله ره 👁کانال انس با 🆔 @sahife2
🔆 و ، و دعاهای متنوع و مأثور، جايگاه خاصی نزد او داشت. كمتر مجلسی بود كه شهید آیت الله ره در آن سخن گويد، ولي نماز شب و اهميت آن مطرح نشود. او معتقد بود طلبه ای كه نتواند خواب و بستر گرم را رها كند و برای نماز شب از آن بگذرد، در آينده از خيلی چيزها نخواهد گذشت. او را آفت می دانست و در عين حال می گفت: 👌« گاهی با همين حربه ی ريا، نفس را بر شما حاكم می سازد. و به اسم اين كه « شايد ريا شود» مانع نماز شب می شود و جلوی و دعای شما را می گيرد». 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
❇️ آیت الله سیدعزالدین حسینی زنجانی ؛ عالمی که وزنه ای علمی و فقهی در حوزه علمیه خراسان محسوب می‌شد و در میان عموم مردم و حوزویان از محبوبیت بالایی برخوردار بود، 🔸 سیره ایشان بود، با صحیفه سجادیه و دعاها مأنوس و مسلط بود و مطالب زیبایی را از لابه‌لای دعاها استخراج می‌کرد، هم مطالب اخلاقی و حتی فقهی، مقید به خواندن دعای بود. 👤 نقل از فرزند ایشان 👉🏻 1da.ir/0UJT 👁کانال 🆔 @sahife2
✳️ ی آیت الله به و 🔆" اگر دستور العمل مى‏خواهى مگر اين آيه را تلاوت نكرده ‏اى؟ وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَكَ عَسى‏ أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً . و مگر نشنيده ‏اى‏ : دوش وقت از غصّه نجاتم دادند وندر آن ظلمت شب آب حياتم دادند ( ) و مگر برايت نخوانده ‏ام‏ در خلوت شبهاى تارت مى‏توانى‏ آرى به كف سرچشمه آب بقا را (ديوان استاد) خلاصه مرد باش كه: صَمت و جوع و سهر و خلوت و ذكر به دوام‏ ناتمامان جهان را كند اين پنج تمام و دست از دامن دوست بر مدار به و اللّه به باللّه به تاللّه به حق آيه نصر من اللّه كه مو از دامنت دست بر نديرم اگر كشته شوم الحكمُ للّه ( ) اگر در شب نگرفتى در روز بگير، و اگر روز را به رايگان از دست دادى شب را درياب. اين راه و رسم گدايى را خود جناب دوست به ما ياد داد كه فرمود: وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرادَ أَنْ يَذَّكَّرَ أَوْ أَرادَ شُكُوراً ،سرّش اين است كه جواد است و جود گدا مى‏خواهد. بانگ مى‏آيد كه اى طالب بيا جود محتاج گدايان چون گدا جود محتاج است و خواهد طالبى‏ همچنان‏كه توبه خواهد تائبى‏ روى خوبان ز آينه زيبا شود روى احسان از گدا پيدا شود چون گدا آيينه جود است هان‏ دم بود بر روى آيينه زيان‏ پس از اين فرمود حق در و الضحى بانگ كم زن اى محمّد بر گدا ( ) و چون جناب معشوق فرمايد: وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ، خود با سائل چگونه بود، خدا داند ؟!!! " ✍علامه ، هزار و يك كلمه ؛ ج‏1 ؛ ص394
✳️ پنج کلید سیر و سلوک ◀️صمت و جوع و سهر و خلوت و ذکر به دوام ناتمامان جهان را کند این پنج تمام 1⃣صمت خاموشی است، 2⃣جوع گرسنگی، 3⃣سهر بیداری، ( و ) 4⃣خلوت گوشه گیری 5⃣و ذکر به دوام،همیشه به یاد حق بودن. ◀️در چهار اول خیر الٱمور ٱوسطها و در پنجمی خوشا آنان که دایم در نمازند:(الذین یذکرون الله قیاما و قعودا و علی جنوبهم)؛(الذین هم علی صلاتهم دائمون) ♻️آقای من!بیا دامی بنه گر دانه داری. خود را باش و دنیا را نکوهش مکن.آگاه باش تا خود را تباه نکنی.حیف است که به کاهلی بنشینی. شنیدی که: هر که را نبود طلب مردار اوست زنده نبود صورت دیوار اوست ✍علامه ، نامه ها برنامه ها،ص84
✳️درباره حالات معنوی امده است: ❇️«ایشان شب ها که برای ، و شب زنده داری برمی خاست، ضمن اجرای دستورها و آداب برخاستن از خواب همانند سجده و دعا، مدتی در بستر می گریست. سپس به حیاط منزل می آمد و به اطراف آسمان نگاه می کرد و آیات: «اِنَّ فِی خَلْقِ السَّموات وَ الاَرض...» را تا آخر می خواند و سر به دیوار می گذاشت و مدتی گریه می کرد. آن گاه وضو می ساخت و چون به مصلایش می رسید و مشغول تهجد می شد، دیگر حالش خیلی منقلب می شد. او در نمازها و به ویژه در قنوت ها، گریه های طولانی داشت». 🙏کانال انس با 🆔 @sahife2
◀️ عمل بى ارزش 📋 در آغاز این سخن حکمت آمیز و کوتاه مى خوانیم: «امام(علیه السلام) صداى یکى از خوارج را شنید که مشغول به عبادت شبانه است و قرآن تلاوت مى کند. فرمود: خواب توأم با یقین و ایمان، بهتر از نمازى است که همراه با شک باشد»; (وَسَمِعَ (علیه السلام) رَجُلاً مِنَ الْحَرُورِیَّةِ یَتَهَجَّدُ وَیَقْرَأُ، فَقَالَ(علیه السلام): نَوْمٌ عَلَى یَقِین خَیْرٌ مِنْ صَلاَة فِی شَکٍّ). «حَرُوریّه» نام خوارج یا گروهى از خوارج است که براى نخستین بار در قریه اى به نام «حَرُوراء» در نزدیک کوفه اجتماع کردند و اعلان مخالفت با امیر مؤمنان على(علیه السلام) نمودند در تواریخ عدد آن گروه را دو هزار نفر نوشته اند. بسیارى از آنها اهل عبادت مخصوصاً ( شبانه) و قرآن بودند; ولى کاملاً قشرى مى اندیشیدند و مسیرى را که در عقیده اسلامى خود انتخاب کرده بودند آمیخته با شک بود. به همین دلیل امام مى فرماید خواب همراه با یقین بهتر از نماز همراه با شک است. دلیل آن هم روشن است. آنچه انسان را به خدا نزدیک مى سازد و صراط مستقیم را پیش پاى انسان مى نهد، ایمان و یقین است که اگر محکم باشد هیچ گونه انحرافى براى انسان پیش نمى آید; ولى آنها که ایمان ضعیفى آمیخته با شک دارند به آسانى از راه راست منحرف مى شوند. از این رو عبادت آنها بسیار سطحى و کم ارزش است. این سخن شبیه چیزى است که در درباره روزه داران و شب زنده داران ( خوانها ) آمده است: «کَمْ مِنْ صَائِم لَیْسَ لَهُ مِنْ صِیَامِهِ إِلاَّ الْجُوعُ وَالظَّمَأُ وَکَمْ مِنْ قَائِم لَیْسَ لَهُ مِنْ قِیَامِهِ إِلاَّ السَّهَرُ وَالْعَنَاءُ حَبَّذَا نَوْمُ الاَْکْیَاسِ وَإِفْطَارُهُمْ; چه بسا روزه داران که از روزه خود به جز تشنگى و گرسنگى بهره اى نمى برند و چه بسا شب زنده دارانى که از قیام شبانه خود جز بى خوابى و خستگى بهره اى ندارند. آفرین بر خواب هوشمندان و افطارشان». مرحوم دیلمى در ارشاد القلوب حدیثى نقل مى کند که شاهد حکمتى است که به شرح آن پرداخته ایم. مى گوید: امیر مؤمنان شبى از شب ها از مسجد کوفه خارج شد و به سوى خانه خود مى رفت. پاسى از شب گذشته بود و کمیل بن زیاد، از اخیار شیعه و محبین امام(علیه السلام) در خدمتش بود. در اثناى راه به خانه اى رسیدند که صداى تلاوت قرآن از آن شنیده مى شد و این آیه را با صدایى حزین و گریه آور تلاوت مى کرد: (أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّیْلِ ساجِداً وَقائِما...).( کمیل در دل از آن تمجید کرد و از حال این قارى قرآن لذت برد بى آنکه سخنى بگوید. امام(علیه السلام) نگاهى به او کرد، فرمود: اى کمیل سر و صداى آن مرد تو را در شگفتى فرو نبرد. این مرد اهل دوزخ است و در آینده به تو خبر خواهم داد. کمیل نخست از امیرمؤمنان(علیه السلام) نسبت به باطن او و سپس گواهى اش به دوزخى بودن این قارى قرآن با این که در حالت روحانى خوبى فرو رفته بود حیران ماند. مدتى گذشت تا زمانى که خوارج بر ضد على(علیه السلام) شوریدند و حضرت ناچار به جنگ با آنان شد. امام(علیه السلام) شمشیرى در دست داشت که با آن سرهایى از را بر زمین مى افکند. در این حال نوک شمشیر را بر یکى از آن سرها گذاشت و به کمیل که در کنارش ایستاده بود رو کرد و فرمود: اى کمیل «أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّیْلِ ساجِداً وَقائِما» یعنى این همان شخص است که در آن شب این آیه را مى خواند و تو در اعجاب فرو رفتى. کمیل خود را به روى پاهاى امام(علیه السلام) انداخت و از فکر آن شب خود استغفار کرد. 🆔 @sahife2