eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.7هزار عکس
2.5هزار ویدیو
1.6هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
وَ اكْفِنِي مَا يَشْغَلُنِي الاهْتِمَامُ بِهِ.pdf
615.7K
#شرح #دعا_بیستم_3 🔹 اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ وَ اكْفِنِى مَا يَشْغَلُنِى الاهْتِمَامُ بِهِ، وَ اسْتَعْمِلْنِى .... 🔸 خدايا ! بر محمّد و آل محمّد درود فرست، و مرا از آنچه توجّه به آن دچار سرگرمى و مشغوليت مى‏كند، كفايت كن، و در امورى به كارگير كه فرداى قيامت در ارتباط با آن از من بازپرسى مى‏كنى، و روزگارم را در اهدافى كه مرا به خاطر آن به وجود آوردى مصروف دار. و مرا توانگر كن و روزيت را بر من وسعت ده، و مرا به چشم داشت نسبت به آنچه در دست اين و آن است مبتلا مكن، و ارجمندم ساز. و مرا به سركشى و گردن كشى، گرفتار مساز، و بر مدار بندگيت قرار ده، و عبادتم را به خودپسندى تباه مكن، و خير و نيكى را به دست من براى تمام مردم جارى ساز و آن را با آلوده شدن به منت نابود مكن، و اخلاق شريفه و بلند مرتبه به من ببخش و از فخرفروشى نگاهم دار. 🔸 حضرت سجّاد عليه السلام در این بند به امورى بسيار مهم كه باب نجات دنيا و آخرت است اشاره دارد: 1- كفايت حق از عبد 2- عمل براى قيامت‏ 3- خرج كردن #وقت در راه هدف‏ 4- مصون بودن از #فقر و وسعت #رزق‏ 5- بى نيازى از #چشم_داشت‏ 6- #عزت واقعى و دورى از #كبر 7- عبادت بى #عجب‏ 8- انجام #خير بدون منّت‏ 9- معالى اخلاق‏ 10- دورى از #فخر وناز بر مردم دعا #بیستم 👁کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2
🔆در سلوک الی الله خواست قلبی و طلب باطنی شرط است . هر چه طلب شدیدتر باشد ، راه کوتاهتر و نیل به مقصد نزدیکتر می شود . فعل ظاهری چندان شرط نیست؛ لذا اگر بعضی اوقات علی رغم اشتیاق باطنی که داری، موفّق به انجام برخی اعمال مستحب و حتی واجب نشدی، مثلا اگر چند شب موفّق به #نماز_شب نشدی، یا یک روز خواب ماندی و نماز صبحت قضا شد، خیلی شلوغ نکن... ممکن است خدای ناکرده، مداومت بر آن عمل تو را در معرض مبتلا شدن به #عجب عبادت و غرور به عمل صالح قرار داده بود و خداوند بر ای اینکه از ابتلای به عجب و غرور ایمن گردی، چند وقت تو را به انجام آن موفّق نکرد. 🌺 مرحوم میرزا اسماعیل #دولابی 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
برنامه ی ◀️ عجب و غرور، آفت حسنات وَ قَالَ (علیه السلام): سَيِّئَةٌ تَسُوءُكَ، خَيْرٌ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ حَسَنَةٍ تُعْجِبُكَ‏. گناهى كه تو را پشيمان كند بهتر از كار نيكى است كه تو را به و خود پسندى وا دارد. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
انس با صحیفه سجادیه
برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_حكمت_46 ◀️ عجب و غرور، آفت حسنات وَ قَالَ (علیه السلام
◀️ گناهى كه تو را پشيمان كند بهتر از كار نيكى است كه تو را به و خود پسندى وا دارد. 📋 امام(علیه السلام) در این سخن کوتاه و پرمحتوا به نکته مهمى اشاره مى فرماید که در سیر و سلوک انسان به سوى خدا بسیار تأثیرگذار است. مى فرماید: «کار بدى که تو را ناراحت (و پشیمان) مى سازد نزد خدا بهتر است از کار نیکى که تو را مغرور مى کند» دلیل آن روشن است، زیرا انسان معصیت کارى که از عمل زشت خود ناراحت مى شود به سوى پشیمانى و توبه و جبران آن گام بر مى دارد حال آنکه آن کس که از کار نیک خود مغرور مى گردد گامى به سوى ریاکارى بر مى دارد. توبه آثار شوم آن معصیت را مى شوید در حالى که غرور عُجب و ریا از کارهاى نیک، انسان را به پرتگاه گناهان کبیره مى کشاند. در حدیثى از پیغمبر اکرم مى خوانیم: کسى که خود را بدکار مى داند او نیکوکار است». به گفته مرحوم مغنیه در فى ظلال نهج البلاغه عکس این مطلب نیز صادق است و آن اینکه گفته شود کسى که خود را نیکوکار بداند بدکار است» زیرا عُجب و غرور احسانش را تباه کرده و چه بسا سخنانى که ایمان را نیز از اساس متزلزل سازد. در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم که فرمود: «خداوند متعال به داود وحى فرستاد: «بَشِّرِ الْمُذْنِبینَ وَانْذُرِ الصِّدیقینَ; گنهگاران را بشارت ده و صدیقین (والا مقام) را بیم ده» (داود تعجب کرد و) عرض کرد: اى پروردگار چگونه چنین چیزى ممکن است؟ خداوند فرمود: گنهکاران (پشیمان و نادم) را بشارت ده که من توبه آنها را مى پذیرم و از گناهانشان صرف نظر مى کنم و صدیقین را بیم ده که از اعمالشان عُجب به خود راه ندهند» در حدیث دیگرى از آن حضرت چنین آمده است که مى فرماید: دو نفر وارد مسجد شدند یکى عابد بود و دیگرى فاسق اما هنگامى که از مسجد خارج مى شدند فاسق، جزء صدیقان شده بود و عابد از فاسقان. سپس فرمود: این بدان رو است که چون عابد وارد مسجد شد به عبادت خود مى بالید و در این فکر بود و فاسق هنگامى که وارد شد فکرش در پشیمانى بود و پیوسته از گناهان خویش استغفار مى کرد. این سخن را با حدیث دیگرى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) پایان مى دهیم: خداوند به آن حضرت وحى فرستاد که بعضى از بندگان من در مسیر عبادت تلاش مى کند و شب از خواب خوش و بستر لذت بخش بر مى خیزد و مشغول عبادت مى شود و خود را در عبادت من به سختى و تعب مى اندازد. گاه من او را یک شب یا دو شب گرفتار خواب مى کنم تا در مسیر صحیح گام بردارد، زیرا هنگامى که به خواب مى رود و صبح بیدار مى شود نسبت به خود خشمگین است و خود را سرزنش مى کند و اگر او را در آنچه از عبادت من مى خواهد آزاد بگذارم، چه بسا عُجب و خودپسندى به او عارض شود و از این راه حالتى به او دست دهد که هلاکش در آن است. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
🔹اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، .... وَ لا تُفْسِدْ عِبَادَتِى بِالْعُجْبِ، 🔹 🔸خدايا درود بر محمد و آل او فرست، و به ناز و خودپسندى عبادت مرا فاسد مكن 🔸 ✳️ « یک عدّه هستند که اهل  هستند و هم نمی‌مانند و عمل آنها تداوم هم دارد. آنها باید حواسشان جمع باشد که یک وقت « » پیدا نکنند. 👤 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
1_575380483.mp3
4.28M
👌هیچ تنهایی ترسناک تراز و نیست 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
برنامه ی ◀️ ، خودپسندی، دشمن عقل انسان وَ قَالَ (علیه السلام): عُجْبُ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ، أَحَدُ حُسَّادِ عَقْلِهِ. علی علیه السلام که درود خدا بر او فرمودند : خودپسندى يكى از حسودان عقل است. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
◀️ ، دشمن نيرومند عقل: قسمت اول 📜 امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه به يكى از آثار سوء خودپسندى اشاره كرده، مى فرمايد: «خودپسندىِ انسان يكى از حسودان عقل اوست»; (عُجْبُ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ أَحَدُ حُسَّادِ عَقْلِهِ). مى دانيم حسود كسى است كه به نعمت هايى كه به انسان رسيده رشك مى ورزد و آرزوى زوال آن را دارد و همين امر سبب مى شود به دشمنى با او برخيزد و هر كارى از دستش ساخته است، در اين راه انجام دهد، چهره او را در جامعه نازيبا نشان دهد، عيوب او را فاش سازد، افراد را از طريق شايعه پراكنى از وى دور كند و حتى به خانواده و فرزندان او دشمنى ورزد، اگر بتواند، كسب و كار و مقام او را از وى بگيرد و اگر نتواند در مسير آن مانع تراشى كند. اينها كارهايى است كه يك حسودِ عنود انجام مى دهد. خودپسندى در برابر عقل انسان نيز همين كارها را انجام مى دهد; قدرت عقل را از انسان مى گيرد و او را به خطا مى افكند، عيب انسان را ظاهر مى سازد، مردم را از او متنفر مى كند، حتى خانواده او را گرفتار مشكلات مى كند، جاه و مقام او را متزلزل مى سازد و گاه اموال و ثروت او را از دستش مى گيرد، چرا كه مردم هرگز حاضر به همكارى با افراد خودپسند و خودخواه نيستند. بنابراين، اين تعبير كه «خودپسندى يكى از حاسدان عقل انسان است» تعبيرى بسيار رساست كه تمام نكاتى را كه در بالا گفته شد در بر دارد و اين است معناى فصاحت و بلاغت كه انسان در ضمن عبارت كوتاهى حقايق فراوانى را بيان نمايد. در ضمن تعبير به «أَحَدُ حُسّادِ عَقْلِهِ; يكى از حاسدان عقل» نشان مى دهد كه عقل انسان حاسدان ديگرى نيز دارد كه از آن جمله هواى نفس و استبداد به رأى و تكبر است و در عوامل ظاهرى نيز شراب و مواد مخدر دشمن و حسودِ عنود عقل اند. درباره آثار خطرناك عُجب و خودپسندى در بحث هاى گذشته در گفتار حكيمانه (وَأوْحَشَ الْوَحْشَةِ الْعُجْبُ) و گفتار گرانبهاى حكيمانه (الإعْجابُ يَمْنَعُ مِنَ الاْزْديادِ) نيز مطالب قابل توجهى آمده است. اساساً عُجب و خودپسندى يكى از نشانه هاى جهل و نادانى است و طبق ضرب المثل معروف فارسى: «خودپسندى جان من برهان نادانى بود» زيرا انسان با تمام عظمتى كه دارد، موجودى ضعيف است; يك آلوده به ممكن است قوى ترين انسان ها را از پاى در آورد و يا به هنگام خوردن و آشاميدن، لقمه و آب گلوگيرش شود و او را خفه كند. بلند مرتبه ترين انسان ها از نظر مقام ظاهرى ممكن است يك شبه مقام خود را از دست بدهد و برترين ثروتمندان در مدت كوتاهى گرفتار ورشكستگى گردد و به خاك سياه بنشيند. با اين حال آيا خودپسندى و خودخواهى دليل بر نادانى نيست؟ مى دانيم انسان نادان در معرض هرگونه آفت مادّى و معنوى است. رذيله عُجب و خودپسندى سرچشمه رذيله هاى ديگر نيز نظير «تكبر» مى شود كسى كه خويشتن را مى پسندد هنگامى كه در برابر ديگران قرار گرفت تكبر مى ورزد و گاه گرفتار رذيله هاى خودمحورى و انحصارطلبى نيز مى شود، زيرا وقتى زياد به خود معتقد شد، همه چيز را براى خود مى خواهد و در هر كارى خويش را محور مى بيند. ادامه دارد ... 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
◀️ ، دشمن نيرومند عقل: قسمت 2 📜 در قرآن مجيد و روايات اسلامى نيز بحث هاى آموزنده و گسترده اى درباره اين صفت رذيله آمده است. در آيه 8 سوره «فاطر» مى خوانيم: «(أَفَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَناً فَإِنَّ اللهَ يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِى مَنْ يَشَاءُ); آيا كسى كه عمل بدش براى او آراسته شده و آن را خوب و زيبا مى بيند (همانند كسى است كه واقع را آنچنان كه هست مى يابد)؟! خداوند هر كس را بخواهد (و مستحق بداند) گمراه مى سازد و هر كس را بخواهد هدايت مى كند». در حدیثى از امیرمؤمنان(علیه السلام) در کتاب تحف العقول آمده است: «الإعْجابُ ضِدُّ الصَّوابِ وَآفَةُ الاْلْبابِ; خودپسندى ضد واقع بینى است وآفتى است براى عقل ها». تضاد عُجب با عقل تا آن حد است که در حدیث دیگرى از آن حضرت در غررالحکم مى خوانیم: «الْمُعْجِبُ لا عَقْلَ لَهُ»(2) و در حدیث دیگرى آمده است: «العُجْبُ رَأْسُ الْحِماقَةِ». در حدیث جالب و پرمعنایى که در ذیل گذشت این حقیقت منعکس شده است که حضرت مسیح مى گوید: «من بیماران غیر قابل علاج را درمان کردم و حتى مردگان را به اذن خدا زنده نمودم ولى نتوانستم احمق را درمان کنم و هنگامى که از حضرت سؤال مى کنند: احمق کیست؟ بارزترین صفت او را عُجب و خودپسندى ذکر مى کند و این اعجاب سبب مى شود که تمام فضائل را مخصوص خود بداند و تمام حقوق را ویژه خود بشمارد و هیچ حقى براى دیگرى قائل نباشد. در آخر آن حدیث آمده است: «فَذلِکَ الاْحْمَقُ الّذی لا حیلَةَ فی مُداواتِهِ; این همان احمقى است که راهى براى درمان او نیست 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
طرح هفته 14 از عبارات نورانی 👌صفحه ی ویژه اعضا در روزهای ✳️ عبارت " 🙏 الهی وَ عَبِّدْنِي لَكَ وَ لَا تُفْسِدْ عِبَادَتِي بِالْعُجْبِ بار الها! مرا بنده‏ ى خود گردان، و عبادتم را با تباه مكن 🔸 دعای 👈 نظرات، دل نوشته ها و حرفهای صمیمانه ی شما درخصوص عبارت فوق که از هم اکنون برای ما ارسال شود، در این قسمت بارگذاری میشود ◀️ انشاالله سعی کنید در این طرح به عشق امام سجاد علیه السلام و انس بیشتر با این کتاب نورانی ولو درحد یک خط!! مشارکت فرمایید 👌 ادمین 👇 @yas2463 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
سلسله مباحث علیه السلام در ◀️ و خود پسندي خود را با خود پسندي تباه نکنيد. 👈بخشي از دعاي از صحيفه سجاديه https://b2n.ir/sahife2_020 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
انس با صحیفه سجادیه
چرا غرور ? انسان با سه چیز مغرور میشود؛ 1- نام بزرگ 2- خانه بزرگ 3- لباس فاخر اما افسوس که بعد از م
ای که دایم به خویش مغروری گر تو راعشق نیست معذوری معنی بیت: ای که مدام به رفتارها وکردارخویش(پرهیزگاریها وتزکیه ی نفس ِ ظاهری خویش) مغرورهستی ومی نازی بدان که تازمانی که عشق راقبول نکنی ودرطریق عشق گام نگذاری همینطور دردام غرور وتکبّر گرفتارخواهی ماند. باتوجّه به اینکه توازعشق گریزانی،عذرتو پذیرفتنیست که اینچنین مغرور و خودپسندباشی! تنها عشق است که آدمی راازبندِغرورومنیّت وکِبر وناز رهایی می بخشد. ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
ولاتحدث لی عزا ظاهراً الا احدثت..... خداوندا به هر مقدار. که عزت درظاهربه من عطا نمودی همانقدرذلت درنفسم قرار بده.... درکلمات قصار نهج البلاغه آمده است«فی صفة المومن یکره الرفعه »مومن ازرفعت اکراه دارد.گویی ازبلندی مقام میترسد.چرا؟ به دلیل خودپسندی که درنفس ایجاد میشود. امام علیه السلام از خداوند می خواهد اگرعزت وبزرگی عطا کردی به همان مقدار حقارت درباطن من ایجاد کن....تادچار عجب نشوم. ،صفت ناپسندی است که منجر به تکبر ودر نهایت به کفر. زیرا انسان خودش رادرنعمت دخیل می بیند. حال آنکه نعمت ها ازرحمت خداوند برماست و باید در برابر اوتواضع وخضوع کرد.این راهی است که مجاهدت می طلبد،کار آسانی نیست ...اگر بخواهیم نفس اماره را ذلیل کنیم تمرین زیاد می خواهد. المستعاث بک یا صاحب الزمان مکن شکایت گر وصل دوست خواهی. زین بیشتر بباید برهجرت احتمالی.
دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) در پناه بردن به خدا : «5» وَ نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَنْطَوِيَ عَلَى غِشِّ أَحَدٍ ، وَ أَنْ نُعْجِبَ بِأَعْمَالِنَا ، وَ نَمُدَّ فِي آمَالِنَا خدایا! به تو پناه می‌آوریم از این که راه خیانت به کسی را بپیماییم و نسبت به اعمال ، عبادات و کردارمان خودپسندی کنیم و آرزوهای خود را دور و دراز سازیم. دعای 🙏کانال انس با 🆔 @sahife2
26 1 ✳️ عجب در لغت، به معناى خودپسندى، خودبرتربينى، تكبّر و از خود راضى بودن است. همين حالت زشت است كه گروهى را در جوامع عزيز بى‌جهت كرد و نفاق و دوئيّت و بدبينى و جنگ‌ها و برترى نژاد را بر جامعه انسانى تحميل نمود. انسانِ از خود راضى، به چيزى و به كسى رحم نمى‌كند و ميل دارد انسان‌ها در همه شؤون به او تعظيم كرده و برده او باشند و اگر تسليم خواسته‌هاى وى نگردند به اشدّ مجازات محكوم شوند. انسان به نژاد و رنگ و علم و عمل و هنر خود نبايد عُجب بورزد، بلكه بايد در پيشگاه حضرت محبوب در هر شأنى كه هست متواضع باشد، تا به اندازه استعداد و لياقتش مورد ستايش و مدح حضرت حق قرار گيرد و يا اولياى الهى از او به نيكى ياد كنند. قرآن مجيد مى‌فرمايد: ﴿ألَمْ تَرَ إلَى الَّذينَ يُزَكُّونَ أنْفُسَهُمْ بَلِ اللَّهُ يُزَكِّى مَنْ يَشاءُ وَ لا يُظْلَمُونَ فَتيلًا﴾ آيا به كسانى كه خود را به پاكى مى‌ستايند، ننگريستى؟ [اين خودستايى هيچ ارزشى و اعتبارى ندارد] بلكه خداست كه هر كه را بخواهد [بر اساس ملاك‌هاى تعيين شده از سوى خود] مى‌ستايد، و [گروهى كه به ناحق، خود را مى‌ستايند در كيفر و مجازات‌] به اندازه رشته ميان هسته خرما مورد ستم قرار نمى‌گيرند. ﴿هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ ۖ فَلَا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ ۖ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَىٰ‌﴾ او به شما از هنگامى كه شما را از زمين به وجود آورد و از هنگامى كه در شكم مادرانتان جنين بوديد، داناتر است؛ پس خودستايى نكنيد. او به كسى كه پرهيزكارى پيشه كرده است، آگاه‌تر است. راستى، چه معنا دارد كه انسان خاكى خودش يا عمل نيكش را بزرگ و شايسته‌ به حساب آورد و به آن شادى و خوشحالى كند و خود يا كارش را به رخ مردم بكشد. ما كه يك زمانى خاك، سپس نطفه، آنگاه جنين و پس از چندى طفل خردسال و پس از آن داراى جسمى معمولى و روزى هم به خاك گور مى‌رويم چه جاى عُجب و خودپسندى داريم؟ البته خوشحالى از عمل از باب شكر و توفيقى كه رفيق راه شده، از نظر قواعد شرعى مانعى ندارد. بايد مواظبت كرد كه كار انسان به عُجب نكشد، عُجبى كه زمينه تحقّق هرگونه ظلم به مردم و پايمال كردن حقوق انسان‌هاست. اسحاق‌بن‌عمّار مى‌گويد: حضرت صادق (عليه السلام) مى‌فرمايد: عابدى نزد عالمى رفت، عالم به او گفت: نمازت چگونه است؟ گفت: از مثل منى درباره عبادتش مى‌پرسند؟ من سال‌هاست خدا را عبادت مى‌كنم، گفت: گريه‌ات چگونه است؟ گفت: به اندازه‌اى كه اشكم بر چهره‌ام مى‌ريزد، عالم گفت: اگر خنده مى‌كردى و خائف و ترسناك از عاقبت بودى، بهتر از اين بود كه گريه كنى و به آن فخر بفروشى كه كوشش و سعى فخر فروش به جايى نمى‌رسد! 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 6 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
26 2 ✳️ امام صادق (عليه السلام) فرمود: مَنْ دَخَلَهُ الْعُجْبُ هَلَكَ. عجب بر هر كس وارد شود هلاك مى‌گردد. علّامه مجلسى مى‌فرمايد: مراد از هلاكت، استحقاق عذاب الهى است. از حضرت باقر يا امام صادق (عليه السلام) روايت شده: دو نفر وارد مسجد شدند، يكى عابد و ديگرى فاسق، سپس هر دو از مسجد خارج شدند در حالى كه فاسقْ صدّيق و عابدْ فاسق شده بود. اين بدين علت بود كه عابد در عبادتش اهل فخر و خودپسندى گشت و فاسق بر گناهش دچار پشيمانى شد و از حضرت حق طلب مغفرت نمود. خداوند به داود (عليه السلام) خطاب فرمود: يا داوُودُ بَشِّرِ الْمُذْنِبينَ، وَ أنْذِرِ الصِّدّيقينَ. قالَ: كَيْفَ ابَشِّرُ الْمُذْنِبينَ وَانْذِرُ الصِّدّيقينَ؟! قالَ: يا داوُودُ بَشِّرِ الْمُذْنِبينَ أنّى أقْبَلُ التَّوْبَةَ، وَ أَعْفُو عَنِ الذَّنْبِ، وَ أنْذِرِ الصِّدّيقينَ ألّا يُعْجَبُوا بِأعْمالِهِمْ فَإنَّهُ لَيْسَ عَبْدٌ أنْصَبُهُ لِلْحِسابِ إلّا هَلَكَ. اى داود! گناهكاران را بشارت بده و صدّيقان را بترسان. عرضه داشت: چگونه آلودگان را بشارت دهم و پاكان را بترسانم؟ خطاب رسيد: به گنهكاران بشارت قبول توبه بده و اين كه از معاصى آنان عفو مى‌كنم و پاكان را بگو به اعمال خود عُجب نورزند كه احدى نيست كه برايش ميزان اعمال بپا كنم مگر اين كه هلاك گردد. معناى جمله آخر اين است كه خوبى‌ها و شكر انسان با نعمتى از نعمت‌هاى حق برابرى نمى‌كند، اگر بخواهند نعمت‌ها را با عبادات و نيكى‌ها بسنجند براى كسى چيزى باقى نمى‌ماند. اميرالمؤمنين (عليه السلام) در جملاتى بسيار زيبا و پرمعنا مى‌فرمايد: الْعُجْبُ هَلاكٌ، وَ الصَّبْرُ مِلاكٌ. عُجب هلاكت و صبر ملاك نجات است. لا وَحْدَةَ وَ لا وَحْشَةَ أوْحَشُ مِنَ الْعُجْبِ. تنهايى و وحشتى وحشتناك‌تر از عُجب نيست. سَيِّئَةٌ تَسُوءُكَ خَيْرٌ عِنْدَاللَّهِ مِنْ حَسَنَةٍ تُعْجِبُكَ. آن بدى كه تو را بدحال كند و بيازارد، در پيشگاه خدا بهتر است از حسنه‌اى كه تو را به عُجب آورد. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 6 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
🙏اللَّهُمَّ … نَعُوذُ بِكَ أ أَنْ نُعْجِبَ بِأَعْمَالِنَا خدايا! به تو پناه مى‏آوريم، از در اعمال و عبادات 🔊👈 (بشنوید) عجب در عبادت ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
❇️ " سه چیزی که باعث قبول نشدن اعمال میشود : 1️⃣ یکی این است که او کار نیک خود را زیاد به شمار بیاورد 2️⃣ دوّم [اینکه] گناهان خود را فراموش بکند 3️⃣ سوّم [اینکه] و خودشگفتی در او وارد بشود " 👤 👈🔊 متن و صوت "اینجا" ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
❇️ در کتاب پرمحتوا و نورانی " چهل حدیث " ره 🌺 " علی بن سوید گوید از حضرت موسی بن جعفر، علیه السلام، پرسیدم از عجبی که فاسد می نماید عمل را. پس گفت: «عجب [را]‏‏ ‏‏درجاتی است. از آنها این است که زینت پیدا کند از برای بنده بدی عمل او، پس ببیند او را نیکو، پس به عجب آورد او را و گمان کند او نیکو عملی کرده است. و از آنهاست آنکه ایمان آورده بنده به پروردگار خود، پس منت گذارد بر خدا، و حال آنکه از برای خداست بر او در آن ایمان منت،» " 👈شرح کامل حدیث "اینجا" 👈متن کامل کتاب " اینجا " و اندروید " اینجا " 🆔 @sahife2
30 4 ✳️ امور مهمى در روايات اهل بيت آمده است كه زمينه تسلط بر آدمى را بيان مى‌كند كه عبارتند از: 1- خودپسندى و 2- زياد ديدن عمل 3- كوچكى 4- همنشينى با رانان‌ 5- علاقه به و ستايش 6- سازى‌ 7- سرگرم شدن به مال و 8- ورزى‌ 9- خوردن‌ 10- گزينى‌ اميرمؤمنان على (عليه السلام) مى‌فرمايد: از توفيق پرهيزگارى، توجّه به حالت‌هاى شيطانى است كه در پيرامون انسان با تقوا مى‌چرخد تا راه نفوذ را پيدا كند. فَاتَقَّى عَبْدٌ رَبَّهُ نَصَحَ نَفْسَهُ، وَ قَدَّمَ تَوْبَتَهُ وَ غَلَبَ شَهْوَتَهُ، فَانَّ اجَلَهُ مَسْتُورٌ عَنْهُ وَ امَلَهُ خادِعٌ لَهُ وَ الشَّيْطانُ مُوَكَّلٌ بِهِ يُزَيِّنُ لَهُ الْمَعْصِيَةَ لَيَرْكَبَها وَ يُمَنِّيهِ التَّوبَةَ لِيُسَوِّفَها، حَتَّى تَهْجُمَ مَنِيَّتُهُ عَلَيْهِ اغْفَلَ ما يَكُونُ عَنْها. آن عبدى تقواپيشه شد كه خيرخواه خودگشت و توبه‌اش را پيش انداخت و بر شهوتش پيروز شد؛ زيرا زمان اجل انسان مخفى است و آرزويش گول زننده اوست، شيطان موكّل آدمى است كه معصيتش را در نظرش مى‌آرايد تا مرتكب آن شود و توبه را به صورت آرزو براى آينده جلوه مى‌دهد تا آن را به تأخير افكند، تا مرگ بر آدمى بتازد زمانى كه نسبت به آن غافل‌تر از هر چيز باشد. اين است حال اولياى خداوند كه پيش از روز محاكمه به درگاه خدا از وسوسه‌هاى رنگارنگ شيطانى شكايت مى‌برند. امام سجّاد (عليه السلام) در كه در حقيقت نجواى دردمندان است عرضه مى‌دارد: " الهى! از دشمنى كه مرا گمراه مى‌كند و از شيطانى كه مرا به انحراف مى‌كشاند ، به تو شكايت مى‌كنم. او سينه مرا از وسوسه آكنده و زمزمه‌هاى او قلبم را در ميان گرفته است. در پيروى از خواهش‌هاى نفس مرا يارى مى‌رساند و دنيا دوستى را در نظرم مى‌آرايد و ميان من و طاعت و قرب به تو مانع مى‌شود ... " 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 6 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
https://eitaa.com/sahife2/58974 ‏ 1 حق ✳️ حضرت سجّاد عليه السلام به پيشگاه مقدس حضرت حق عرضه مى‏دارد: مرا در برابر وجود مقدّست به بندگى وادار، و عبادتم را از آلوده شدن به حفظ فرما. بندگى حق مايه عزّت و سرافرازى، و باعث رشد و كمال، و شكوفائى تمام استعدادها، و شرف و كرامت دنيا و آخرت است. بندگى حق، عامل رساننده انسان به تقوا و پاكى، سلامت و امنيّت، اصالت و معرفت است. بندگى حق، مورّث به چنگ آوردن لقا و وصال محبوب، و زمينه ساز حيات طيبه، و عافيت امروز و فرداست. بندگى حق، ايجاد كننده امنيّت از عذاب جهنم و كليد هشت در بهشت و وسيله آمرزش گناهان و معاصى است. بندگى حق، در حقيقت هماهنگى نمودن با تمام موجودات خلقت و عناصر هستى است؛ زيرا قرآن مجيد تمام موجودات را در مدار سجده و تذلّل و عبادت نسبت به حق مى‏داند: انْ كُلُّ مَنْ فِى السَّماواتِ وَ الْارْضِ الّا آتِى الرَّحمنِ عَبْداً» «مریم 93» هيچ كس در آسمان‏ها و زمين نيست مگر اين كه [ذاتاً] بنده [و مملوك‏] به سوى [خداى‏] رحمان مى‏آيد. بندگى حق وسيله آزادى از شهوات غلط، و نجات يافتن از بند ابليس و حيله‏گرى‏هاى شيطان است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 269 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ 5 در روايات ✳️ امام سجّاد عليه السلام پس از درخواست بندگى و عبادت از حضرت حق، عرضه‏ مى‏دارد: عنايتى كن كه عبادت من با آلودگى و فاسد نشود. محدث قمى در كتاب سفينة البحار در مادّه عجب مى‏فرمايد: الْعُجْبُ فِى الْعِبادَةِ اسْتِعْظامُ الْعَمَلِ الصّالِحِ وَ اسْتِكْبارُهُ، وَ انْ يَرَى الْمُعْجَبُ نَفْسَهُ خارِجاً عَنْ حَدِّ التَّقْصيرِ، وَهذا هُوَ الْعُجْبُ الْمُفْسِدُ لِلْعِبادَةِ. عجب در عبادت به اين است كه شخص عابد، بندگى و طاعت خود را بسيار بزرگ بشمارد، و گمان كند عبادتش تام و تمام و كامل است، و كمبودى در بندگى او وجود ندارد، اين همان حالتى است كه عبادت را فاسد مى‏كند! رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: ثَلاثٌ مُهْلِكاتٌ: شُحٌّ مُطاعٌ، وَهَوىً مُتَّبَعٌ، وَاعْجابُ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ. مايه‏هاى هلاكت سه چيز است، بخلى كه از آن اطاعت شود، هواى نفسى كه پيروى گردد. اين كه شخص به اعمال خود با ديده غرور و اعجاب بنگرد. على بن سهيل مى‏گويد از حضرت رضا عليه السلام درباره عجبى كه باعث فاسد شدن عمل است پرسيدم، حضرت فرمود: عجب را درجاتى است، يكى آن كه عمل زشت آدمى در نظرش نيكو جلوه كند، و آن را خوب پندارد و نسبت به آن مغرور گردد، و ديگر اين كه اهل ايمان به عبادت خود دچار خودپسندى و عجب گردند كه با عبادتشان بر خداى منّت آورند، در حالى كه خداوند بر بنده‏اش منّت دارد؟ «3» امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: الْعَجَبُ كُلُّ الْعَجَبِ مِمَّنْ يُعْجَبُ بِعَمَلِهِ وَ هُوَ لايَدْرِى بِما يُخْتَمُ لَهُ، فَمَنْ اعْجِبَ بِنَفْسِهِ وَ فِعْلِهِ فَقَدْ ضَلَّ عَنْ مَنْهَجِ الرُّشدِ وَ ادَّعى ما لَيْسَ لَهُ. عجب است تمام عجب، از كسانى كه به عمل خود اعجاب مى‏ورزند و دچار غرور مى‏شوند، با اين كه خبر ندارند پايان كارشان چگونه است؟ كسى كه به خود و عملش مغرور شود از صراط مستقيم هدايت خارج شده و چيزى را ادعا كرده كه ندارد. رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: لَيْسَ عَبْدٌ يُعْجَبُ بِالْحَسَناتِ إلّا هَلَكَ. بنده‏اى نيست كه به حسناتش دچار عجب شود، مگر اين كه به هلاكت برسد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 273 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
18 - 19 18 و 19- و ‏ 2 ✳️ و ، آدمى را در معرض هلاك و نابودى شخصيت قرار مى‏دهد، لذا خداوند متعال در قرآن كريم با بيانى روشن و عارى از ابهام به ما مى‏گويد: انتخاب ميانگين و مرز اعتدال در امور، نمايانگر بهداشت روانى در رفتار و اخلاق است، و در اشاره به همين نكته است كه مى‏فرمايد: وَلَا تُصَعّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَ لَاتَمْشِ فِى الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَايُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ» «لقمان 18» متكبّرانه روى از مردم برمگردان، و در زمين با ناز و غرور راه مرو، همانا خدا هيچ خودپسند فخرفروش را دوست ندارد. معنى اين سخن اين است كه اگر انسان بدون تربيت و تهذيب، به خود واگذار شود، عجب و خودپسندى و عشق به خويشتن، او را در اختيار خود مى‏گيرد و غرور بر او چيره مى‏گردد و اعمالش را در هر حال زيبا و خوشايند جلوه مى‏دهد و اين گمان در او پديد مى‏آيد كه خود شخصاً خالق و آفريننده رفتارهاى خود مى‏باشد، و از اين رهگذر به خود مى‏بالد و با احسان خويش بر مردم منت مى‏نهد و در نتيجه از خود راضى مى‏شود، و از خود راضى بودن از نشانه‏هاى نقص و كمبود روانى و نشان دهنده ابتلا و گرفتارى انسان به ضلالت و انحراف است. بنابراين عجب، آفت و دردى است خطرناك كه دل را از بصيرت ناتوان مى‏سازد، و گناهان را مخفى نگاه مى‏دارد، و اشتباهات را مى‏آرايد و به لغزش‏ها كمك مى‏كند تا آن جا كه فرد معجب و خودپسندى، بدى خويش را احسان، و بخل و دريغ كارى خود را جود و سخا مى‏پندارد، او در گمان‏ها و تصوّراتش خيال پرداز، و در حدس خويش به افكار دروغين و غير واقعيت‏ها گرايش دارد، او فردى است كه در حال سقوط و نابودى، به نجات خويش معتقد است در حالى كه در دريايى از تاريكى‏ها غوطه مى‏خورد. وَ إِذَآ أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسنِ أَعْرَضَ وَ نَا بِجَانِبِهِ‏وَ إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَآءٍ عَرِيضٍ» «فصلت 51» و هنگامى كه به انسان نعمت عطا مى‏كنيم [از طاعت و عبادت‏] روى بر مى‏گرداند و [با كبر و نخوت‏] از ما دور مى‏شود، و چون آسيبى به او رسد [براى برطرف شدنش‏] به دعاى فراوان و طولانى روى مى‏آورد. كسى كه در مورد خويش گرفتار عجب و خودپسندى است قهراً به غرور و خودبينى گرايش مى‏يابد، و گناهان و جرم‏هاى سنگينى را كه دستش به آنها آلوده است كوچك و ناچيز و اندك مى‏شمارد، و خير و احسان ناچيزى كه از او به ظهور مى‏رسد بسيار و فزون از حد تلقى مى‏كند. اما اگر حالت عالى تواضع همچون خورشيد از مشرق وجود انسان طلوع كند، تا حدى راه را از چاه به او مى‏نماياند، و بى شك خوبى‏هاى بسيار خود را اندك بيند و از بيانش شرمسار باشد، و بديهاى اندك خود را بسيار انگارد و واز يادش غرق حيا و آزارم گردد. تنها به راه دوست نبايد زجان گذشت جز دوست هر چه هست ببايد از آن گذشت‏ ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 390 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2