eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.7هزار عکس
2.5هزار ویدیو
1.6هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
‏ مقدمه ✳️ در فرازهاى ملكوتى و جملات عرشى اين قسمت از دعا (بند 5 تا 12 )به گوشه ‏اى بسيار اندك از صفات بى نهايت در بى نهايت حق اشاره كرده است. كسى را حدّ و ظرفيت آن نيست كه بتواند به عمقى از اعماق يك صفت و به نورى از انوار يك وصف حضرت محبوب برسد. بخش عمده‏اى از آيات قرآن و روايات و بسيارى از فرازهاى نورانى دعاها بيان اوصاف حضرت حق است. جملات مورد شرح در آيات قرآن مجيد ريشه دارد. حضرت زين العابدين عليه السلام به هنگام انشاى اين دعا به آيات نظر داشته است، از باب تيمن و تبرّك و تا جائى كه لازم باشد به آن آيات در هفت محور اشاره مى‏شود: 1- ‏ 2- ‏ 3- ‏ 4- ‏ 5- 6- در برابر بخشش‏ هاى خداوند 7- مجرمان‏ 👈در ادامه انشاالله خواهد آمد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 7 ، ص: 301 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ 5 1 ✳️ انديشه در قدرت و توانمندى‏هاى پروردگار و ظهور اقتدار حقيقت هستى در چهره خلقت و پى بردن به اسرار و رموز آفرينش؛ مايه تقرّب و صفا و روشنى دل هر بنده خداست. هر كسى به خاطر وساوس شيطانى و خيالات بى‏پايه در برابر قدرت ازلى و ابدى گمان و شك به خود راه دهد، از درياى رحمت و عزّت خداوند بى‏بهره شود و در منجلاب غفلت و تاريكى دل باقى خواهد ماند. انديشيدن در حكمت امور الهى و قدرت نفوذ حق در پهناى هستى از بهترين عبادت‏هاست. از نبى مكرم اسلام صلى الله عليه و آله نقل شده است كه فرمود: تَفَكَّروا فِى آلاءِ اللَّهِ فَإِنَّكُمْ لَنْ تَقْدِرُوا قَدْرَهُ. در نعمت‏هاى خداوند انديشه كنيد همانا شما نمى‏توانيد آن را اندازه‏گيرى نماييد. معمّر بن خلّاد از امام رضا عليه السلام درباره كيفيت عبادت پرسيد، حضرت فرمود: لَيْسَ الْعِبادَةُ كَثْرَةُ الصَّلاةِ وَ الصَّوْمِ إِنَّما العِبادَةُ التَّفَكُّرُ فى‏ أَمْرِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ. عبادت به بسيار نماز خواندن و روزه گرفتن نيست بلكه عبادت انديشيدن در امر و دستور خداوند متعال است. مرحوم مجلسى در توضيح اين روايت مى‏فرمايد: «مقصود اين است كه عبادت منحصر به نماز و روزه نيست يعنى عبادت كامل‏ تفكّر در امر خداوند است. منظور از تفكّر در امر خدا، علم و آگاهى به كيفيت عمل و آداب و شرايط اعمال و عبادت است كه عبادت بدون اينها باطل است. و خلاصه مطلب اين كه نماز و روزه زياد بدون توجه به شرايط و چگونگى و احكام آنها عبادت نيست. و اين احتمال است كه نماز و روزه زياد بدون تفكّر در مسائل شناخت خدا و رسول و ائمه هدايت عليهم السلام همچنان كه مخالفان چنينند؛ پذيرفته نبوده و موجب دورى از حق مى‏گردد.» «1» امام على عليه السلام درباره قدرت بيكران و رحمت گسترده حق در امر آفرينش مى‏فرمايد: كُلُّ شى‏ءٍ خاضِعٌ لَهُ، وَ كُلُّ شَى‏ءٍ قائِمٌ بِهِ. غِنى كُلِّ فَقيرٍ، وَ عِزُّ كُلِّ ذَليلِ، وَ قُوَّةُ كُلِّ ضَعيفٍ، وَ مَفْزَعُ كُلِّ مَلْهُوفٍ. مَنْ تَكَلَّمَ سَمِعَ نُطْقَهُ، وَ مَنْ سَكَتَ عَلِمَ سِرَّهُ، وَ مَنْ عاشَ فَعَلَيْهِ رِزْقُهُ، وَ مَنْ ماتَ فَالَيْهِ مُنْقَلَبُهُ. همه چيز فروتن براى او و هر چيزى قائم به اوست. ثروت هر نيازمند و عزّت هر ذليل و قدرت هر ناتوان و پناهگاه هر ستم رسيده است. سخن هر سخنگو را مى‏شنود، باطن هر خاموش را مى‏داند، روزى هر زنده‏اى به عهده اوست و بازگشت هر كه بميرد به جانب او. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 7 ، ص: 324 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ 5 2 ✳️ در خطبه معروف به كه در توصيف صفات كمال ذات حق تعالى است مى‏فرمايد: الْحَمْدُلِلَّهِ الَّذى‏ لايَفِرُّهُ الْمَنْعُ وَ الْجُمُودُ، وَ لايُكْديهِ الْإعْطاءُ وَ الْجُودُ، اذْ كُلُّ مُعْطٍ مُنْتَقَصٌ سِواهُ، وَ كُلُّ مانِعٍ مَذْمُومٌ ما خَلاهُ، هُوَ الْمَنَّانُ بِفَوائِدِ النِّعَمِ، وَ عَوائِدِ الْمَزيدِ وَ الْقِسَمِ. عَيالُهُ الْخَلائِقُ، ضَمِنَ ارْزاقَهُمْ، وَ قَدَّرَ اقْواتَهُمْ، وَ سپاس خداى را كه امساك و جمود بر ثروتش اضافه نمى‏كند و عطا و بخشش تهيدستش نمى‏نمايد؛ زيرا هر بخشنده‏اى جز او ثروتش كم مى‏شود و هر منع كننده‏اى جز او شايسته مذمّت است. اوست بخشنده انواع نعمت‏ها و فراوانى بهره‏ها و نصيب‏ها. جميع آفريده‏ها روزى‏خور اويند، رزق همه را ضمانت كرده و قوت و توشه آنان را مقدّر نموده، و راه روشنش را به رغبت‏كنندگان و خواهندگان آنچه نزد اوست نشان داده و اين طور نيست كه جود و بخشش او در آن جا كه از او بخواهند بيشتر از آن جا باشد كه از او نخواهند. بنابراين هيچ موجود زمينى و آسمانى توانايى قدرشناسى توانگرى مطلق خداوند را ندارد همان طور كه در چند جاى قرآن خداوند به اين نكته اشاره فرموده است: وَ مَا قَدَرُواْ اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ‏وَالْأَرْضُ جَمِيعًا قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيمَةِ وَ السَّموَ تُ مَطْوِيتٌ بِيَمِينِهِ سُبْحنَهُ وَ تَعلَى‏ عَمَّا يُشْرِكُونَ» «زمر 67» و خدا را آن گونه كه سزاوار اوست نشناختند، در حالى كه زمين در روز قيامت يكسره در قبضه قدرت اوست، و آسمان‏ها هم درهم پيچيده به دست اوست؛ منزّه و برتر است از آنچه با او شريك مى‏گيرند. آرى، سرچشمه شرك به خدا بى‏معرفتى در حق بزرگ پروردگار است، كسى كه بداند او وجودى نامحدود است و همه آفرينش از ناحيه اوست و حتى در بقاى خود هر لحظه به فيض وجود او نيازمندند و تدبير هستى و گشودن گره تمام‏ مشكلات و گسترش رزق‏ها به دست با قدرت اوست و حتى شفاعت به اذن او صورت مى‏گيرد، پس چه جاى انكار حق و سرپيچى از اراده پروردگار بزرگ است. مشركان، خدا را به حق نشناختند كه اگر مى‏پذيرفتند راه كفر و عصيان را نمى‏رفتند، معنايش اين است كه مؤمنان خداپرست او را به حق و حقانيت شناخته‏اند، بنابراين از اين كه پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله اعتراف مى‏فرمايد: ما عَبَدْناكَ حَقَّ عِبادَتِكَ وَ ما عَرَفْناكَ حَقَّ مَعْرِفَتِكَ. حق تو را در عبادت به جاى نياورديم و حق تو را در شناخت واقعى تو نشناختيم. بايد دانست كه معرفت داراى مراحلى است: مرحله بالاى آن پى بردن به كنه ذات خداست كه براى هيچ موجودى ممكن نيست كه مقصود حضرت همين مرتبه است. اما مراحل پايين‏تر كه در حد استعداد انسان‏هاست و آن شناخت اجمالى از صفات و افعال اوست كه به فراخور انديشه و برداشت عقل بشرى مى‏باشد و اين «معرفة اللّه» به عموم خردمندان و مردم سفارش شده است. ولى مشركان و كفّار از همين مرحله هم محروم ماندند. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 7 ، ص: 324 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2