(پروردگارا) تو را به تو شناختم، و تو مرا بر هستى خود راهنمايى فرمودى، و به سوى خود خواندى، و اگر راهنمايى تو نبود، من نميدانستم تو كه هستى؟ .... 🌺 دعای_ابوحمزه_ثمالی @sahife2

فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی @sahife2

خدايا مرا به كيفرت ادب منما، و با نقشه ات با من نيرنگ مكن، پروردگارا از كجا برايم خيرى هست، درحالی كه جز نزد تو يافت نمى شود و... 🌺 دعای_ابوحمزه_ثمالی @sahife2

سِتایش خدایی را که با من دوستی کند در صورتی که از من بی نیاز است. (دعای ابوحمزه ثمالی) @sahife2 ◼

فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی @sahife2

💠آیت‌الله #میلانی در حال بیهوشی پروفسور برلون را مسلمان کرد💠 🍃 مرحوم آیت‌الله سید محمدهادی میلانی (ره) دچار بیماری معده شده بودند، پروفسور برلون را از اروپا برای جراحی ایشان آوردند. 🍃 جراح حاذق پس از یک عمل سه ساعته زمانی که آن مرجع تقلید در حال به هوش آمدن بودند، به مترجم دستور داد تمام کلماتی که ایشان در حین به هوش آمدن می‌گویند را برایش ترجمه کند. ✨ مرحوم آیت‌الله میلانی در آن لحظات فرازهایی از دعای ابوحمزه ثمالی را قرائت می‌کردند، پس از این مسئله پروفسور برلون گفت: شهادتین را به من بیاموزید، از این لحظه می‌خواهم مسلمان شوم و پیرو مکتب این روحانی باشم.✨ 🍃 وقتی دلیل این کار را پرسیدند، پروفسور برلون گفت: تنها زمانی که انسان شاکله وجودی خود را بدون این که بتواند برای دیگران نقش بازی کند، نشان می‌دهد، در حالت به هوش آمدن بعد از عمل است. 🍃 و من دیدم این آقا، تمام وجودش محو خدا بود، در آن لحظه به یاد اسقف کلیسای کانتربری افتادم که چندی پیش در همین حالت و پس از عمل در کنارش ایستاده بودم، دیدم او ترانه‌های کوچه بازاری جوانان آن روزگار را زمزمه می‌کند. 🍃 در آن لحظه بود که فهمیدم حقیقت، نزد کدام مکتب است و بعد از آن هم وصیت کرد وی را در شهری که مرحوم میلانی را در آن دفن کرده‌اند به خاک بسپارند و این‌چنین شد که مزار این پروفسور مسیحی، مسلمان شده در خواجه ربیع، محل مراجعه مردم و افرادی است که حقیقت اسلام را باور کرده‌اند قرار دارد. @sahife2

🔖گفتاری از علامه_مصباح_یزدی 🔅شخص مؤمن بايد هميشه احساسع كند كه در معرض خطر است؛ چرا كه زير پاى او جهنم و درّه‌اى است كه هر لحظه ممكن است در آن سقوط كند. او در فضايى معلّق است كه يك طرفش ملكوت و رحمت الهى و طرف ديگر آن سقوط در عذاب ابدى است و هيچ ضمانتى براى سقوط‌نكردن وجود ندارد. 🔅پس آدمى در لبه پرتگاه چنين درّه‌اى است؛ درّه‌اى كه تا ابد براى انسان عذاب را به دنبال مى‌آورد. اگر واقعيت چنين بود كه با مردن همه چيز تمام مى‌شد، خيلى مشكل نداشتيم. امّا واقعيت اين است كه آدمى با يك لغزش اندك به يك شكنجه_ابدى كه هرگز تمام شدنى نيست، مبتلا مى‌شود. 🔅براى بسيارى از مردم وقتى گرفتارى و يا دشوارى پيش مى‌آيد، آرزوى مرگ مى‌كنند و مى‌گويند: كاش مى‌مرديم و اين گرفتارى را نمى‌ديديم! صرف‌نظر ازع اين‌كه او هرگز به بعد از مرگ فكر نمى‌كند كه چه پيش مى‌آيد؟ و چه خبر است؟ و چه بر سر او خواهد آمد؟ امّا همين كه اين دردهاى شديد را احساس مى‌كند، آرزوى مرگ مى‌نمايد. 🔅حتى آنهايى كه معتقد به خدا هستند مى‌گويند: خدايا مرگ ما را برسان كه ديگر نمى‌توانيم تحمّل‌كنيم! چون نمى‌توانند اين دردهاى سخت را به جان بخرند و به قضاى الهى راضى باشند. از آن‌جا كه تحمّل اين درد و قبول اين صبر خيلى سخت است، مرگ را آرزو مى‌كنند. چون استقامت خود را در مقابل دردها و گرفتارى‌هاى اين دنيا از دست داده‌اند و توان صبر بر قضاى الهى را از كف داده‌اند، مرگ را آسان‌تر مى‌پندارند و آرزومند آن مى‌شوند. و يا حداقل اين‌گونه تخيّل كنند كه تحمّل مرگ و حوادث بعد از مرگ از اين درد آسان‌تر و راحت‌تر است. 🔅امام خمينى(رحمه الله) در كلمات خود بعضى از واژه‌ها را زياد به كار مى‌بردند؛ از آن جمله همين كلمه « توجه» است. اگر در كلمات و مواعظ امام خمينى(رحمه الله) دقت كرده باشيد، مى‌بينيد كه ايشان مكرر مى‌گويند: «آقايان توجه داشته باشيد و عنايت بفرماييد...». پس اگر از واژه «توجه» زياد استفاده مى‌كنند، سرّى دارد؛ چرا كه بسيارى از مشكلات، از رهگذر بى‌توجهى و غفلت رخ مى‌دهد. 🔅اگر توجه داشته باشيم كه هر لحظه امكان دارد در دريايى از آتشِ ابدى سقوط كنيم ديگر آرامش از ما سلب مى‌شود و نمى‌توانيم با آرامش در اين دنيا زندگى نماييم. اگر آدمى مقدارى دقيق‌تر فكر كند و اين حالت را براى خود مجسّم نمايد، روحيّه‌اى براى او پيدا مى‌شود كه بسيار كارساز خواهد بود. 🔅آن گريه‌هاى اولياى خدا، آن دعاى ابوحمزه و ساير مناجات‌ها، از كسى بر مى‌آيد كه آن توجهات را پيدا كرده باشد. اگر ذرّه‌اى توجه پيدا شود، آن ناله‌ها هم پيدا مى‌شود. بنابراين اگر ما احساس درد نمى‌كنيم، از اين روست كه توجّه نداريم كه با چه خطرهايى مواجه هستيم. 🔅اگر آدمى توجّه نمايد و پى ببرد كه زندگى دنيا براى انسان، مثل معلّق شدن در فضايى است كه هميشه دريايى_از_آتش زير پاى او شعله ور است و اين درياى آتش از شهوات خود آدمى شعله مى‌گيرد، اوّل چيزى كه به فكر او خطور مى‌كند و از درون، قلب وى را بى‌قرار مى‌سازد اين است كه دل را به جايى گره زند و به جايى دست بياويزد و چاره‌اى بينديشد تا در اين درّه سقوط نكند. 🔅اين مهم‌ترين چيزى است كه بعد از توجه، براى انسان پيش مى‌آيد. اگر اين حالت را درست تصور كنيم، ضرورى‌ترين كارى كه انسان بايد انجام دهد، همان « اعتصام_بحبل_الله» است. قرآن و اهل‌بيت(عليهم السلام) به صورت‌هاى مختلف اين حالت دردآلود و غم‌انگيز را بيان كرده‌اند و داروى آن را نيز معين فرموده‌اند؛ همانند تعبير اعتصام بحبل‌الله و يا تعبيراتى مانند فَقَدِ اسْتَمْسِكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى(بقره/ 256) و يا و مَنْ يُسْلِمْ وَجْهَهُ اِلى‌اللّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى( لقمان/ 22). 📝پند جاوید،ج1،درس دوم،با محوریت «ارزشهاى بنيادين»،ص45 @sahife2

يَا حَبِيبَ مَنْ تَحَبَّبَ إلَيْكَ اي دوست آن كس كه به تو محبّت ورزد. "فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی" @sahife2

قطره ای گمشده ام در دل دریای حسین(ع) چشم ِ دل می طلبم محض ِ تماشای حسین(ع) هر که را خواسته باشد به جنون می کِشَدَش سخت دیوانه کننده ست مداوای حسین(ع) کوه هم از کرَمش تاب نیاورد و نوشت؛ بر عقیق یمنی نام دلارایِ حسین(ع) خانهٔ بختِ من از لطف خدا شد هیئت تا که خوشبخت شوم... پیر شوم ‌پایِ حسین(ع) از گناهان من آگاه... ولی راهم داد مانده ام در کرم و سبکِ مدارای حسین(ع) میزبان گرچه خدا؛ لحظهٔ افطار بگیر؛ حاجت از مشک و علَم! از خودِ سقّای حسین(ع) در مناجاتِ ابوحمزه تداعی شده است سجدهٔ نیمه شب و غربتِ نجوای حسین(ع) میدهد جان به تنِ مرده به یک پلک زدن طفل شش ماه٬ همان حضرتِ عیسای حسین(ع) @sahife2

دعام وقت افطار همش یا حسین @sahife2

✅کانال انس با صحیفه سجادیه 🖋 در پیام رسان ایتا👇 https://eitaa.com/sahife2 🌺لطفا نشر دهید🌺