إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَواْ إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِّنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبْصِرُونَ (201)  وَإِخْوَانُهُمْ يَمُدُّونَهُمْ فِي الْغَيِّ ثُمَّ لاَ يُقْصِرُونَ (202) همانا كسانى كه تقوا پيشه كرده اند، هرگاه وسوسه هاى شيطانى به آنان نزديك شود، متوجّه مى شوند (وخدا را ياد مى كنند)، آنگاه بينا مى گردند. و برادرانشان، (شيطان صفتان گمراه،) آنان را در انحراف مى كشند و نگه مى دارند و هيچ كوتاهى نمى كنند. اعراف 201 , 202 ---------------------------------------- نکته ها: كلمه ى «مس»، به معناى اصابت و برخورد كردن همراه با لمس نمودن مى باشد. «طائف»، به معنى طواف كننده است، گويا وسوسه هاى شيطانى همچون طواف كننده اى پيرامون فكر و روح انسان پيوسته گردش مى كند تا راهى براى نفوذ بيابد. (401) شايد مراد از توجّه در اين آيه، تذكّر به شنوايى و بينايى خداوند است كه در پايان آيه ى قبل آمده بود، يعنى توجّه مى كنند كه خدا كار آنها را مى بيند و حرفشان را مى شنود و اين توجّه به حضور خداوند، سبب ترك گناه مى شود. چنانكه امام صادق عليه السلام درباره ى اين آيه فرمود: وسوسه گناه به سراغ بنده مى آيد، او به ياد خداوند مى افتد، متذكّر شده و انجام نمى دهد. (402) در برخى روايات، ذكر «لااله الاّ اللّه» براى دفع وسوسه هاى شيطان توصيه شده است. (403) وسوسه ى شيطان، گاهى از دور است، «فوسوس اليه» (404) ، گاهى از طريق نفوذ در روح و جان، «فى صدور النّاس» (405) ، گاهى با همنشينى، «فهو له قرين» (406) ، گاهى هم از طريق رابطه و تماس. «مسّهم» ----- 401) تفسير نمونه  402) تفسير نورالثقلين  403) تفسير اثنى عشرى  404) طه، 120 405) ناس، 5 406) زخرف، 36 ---------------------------------------- پیام ها: - شيطان، سراغ انسان هاى با تقوا و مؤمن هم مى رود. «انّ الّذين اتّقوا اذا مسّهم» - شيطان ها براى انحراف، پيوسته در حال گشت و طوافند. «طائف» (وسوسه هاى نفسانى و شيطانى، مثل ميكرب همه جا وجود دارند و دنبال ايمان هاى ضعيفند تا در آنها نفوذ كنند.) - گاهى ممكن است علما، مربّيان و مصلحان، مورد تماس هاى مشكوك براى القاى خط انحرافى قرار گيرند كه بايد هشيار باشند و در مسير خواسته هاى دشمن قرار نگيرند و به خدا پناه ببرند. «اذا مسّهم... تذكّروا» - ياد خدا، به انسان بصيرت مى دهد و او را از وسوسه ها نگاه مى دارد. «تذكّروا، مبصرون» - متّقى، به خدا توجّه كرده و شيطان شناس و آگاه است. «اتّقوا... تذكّروا» - گناهكاران و گرفتاران شيطان، كورند و نجات يافتگان از دام هاى ابليس، بينايند. «مبصرون» - اگر جامعه از نظر اخلاقى، سياسى، اقتصادى و نظامى، پاك و متّقى باشد، رفت و آمدها وتماس ها با شيطان صفتان در آنها كارساز نخواهد بود. «تذكّروا، مبصرون» - اگر تقوا و تذكّر نباشد، شيطان ها با انسان برادر مى شوند و تماس آنها، آسان و مؤثّر مى گردد و انسان را به عمق گمراهى مى كشانند. «اخوانهم يمدّونهف فى الغىّ» - راه انحراف، نهايت و حدّ ندارد. «يمدّونهم فى الغىّ» - خداوند، صالحان متّقى را تحت ولايت قرار مى دهد، چنانكه در آيات قبل خوانديم، «انّ ولىّ اللّه... و هو يتولّى الصالحين» ولى بى تقوايان، گرفتار اُخوّت شيطانى مى شوند. «اخوانهم يمدّونهم فى الغىّ» - شيطان ها، پس از به گمراهى كشاندن انسان هايى كه برادر آنها شده اند، دست بردار نيستند و همچنان آنان را در منجلاب گمراهى فرو مى برند. «فى الغىّ لايقصرون» - شيطان صفتان، در مسير انحراف به كسى رحم نمى كنند و از هيچ كس دست برنمى دارند. «لا يقصرون» @sahife2

مقام معظم رهبری 1 : * هوشیاری انسان متّقی در برابر شیطان در اصطلاحات قرآنی، آن چیزی که نقطه‌ی مقابل غفلت است، تقواست. تقوا، یعنی بهوش بودن و دائم مراقب خود بودن. تقوا، یعنی مواظب باشید هر عملی که از شما سر می‌زند، منطبق بر مصلحتی باشد که خدای متعال برای شما در نظر گرفته است. تقوا چیزی نیست که کسی بتواند یک لحظه آن را‌‌ رها کند. اگر‌‌ رها کردیم، جاده لغزنده است، درّه عمیق است؛ خواهیم لغزید و سقوط خواهیم کرد، تا باز جایی دستمان به مستمسکی، سنگی، درختی و بوته‌ای گیر کند، و بتوانیم خودمان را بالا بکشیم. «ان الذین اتقوا اذا مسهم طائف من الشیطان تذکروا فاذا هم مبصرون.» وقتی که آدمِ با تقوا، مسِّ شیطان را احساس کرد، فوراً به خود می‌آید و حواسش جمع می‌شود. شیطان که از ما دور نمی‌شود! اگر از آدم غافل ده‌ها گناه سر می‌زند و اصلاً حس نمی‌کند که گناه کرده است؛ آدم متّقی، درست نقطه‌ی مقابل اوست. اندک گناهی هم که می‌کند، فوراً متذکّر می‌شود که گناه کرده است و به فکر جبران می‌افتد. به مجرد این‌که شیطان از کنارش عبور می‌کند و باد شیطان به او می‌خورد، فوراً حس می‌کند که شیطان‌زده شده و دچار اشتباه و غفلت گردیده است؛ «تذکّروا»: به یاد می‌افتد. «فاذا هم مبصرون»؛ چنین آدمی، چشمش باز است. @sahife2

مقام معظم رهبری 2 : * ذکر یعنی در همه حال به یاد خدا بودن ذکر چیست؟ روایتی از حضرت ابی عبداللَّه (علیه‌السّلام) است. و روایت دیگری هم هست، که آن روایت دوم بیشتر مورد توجه من بود؛ اما هر دو روایت را می‌خوانم. روایت اول از حضرت ابی جعفر (علیه السلام) است؛ حضرت باقر (سلام اللَّه علیه) فرمود: «ثلاث مِن اشدّ ما عمل العباد»؛ سه چیز هست که جزو تکالیف بسیار مهم و دشوار مؤمنین است؛ کارهای سخت. یکی، «انصاف المؤمن من نفسه»؛ اینکه انسان در قبال دیگران انصاف به خرج بدهد. دوم، «و مواساة المرء اخاه»؛ مواسات ورزیدن با برادر مؤمن. سوم، «و ذکراللَّه علی کل حال»؛ در همه حال ذاکر خدای متعال باشد. ذکر این است. آنوقت حضرت باقر در همین روایت، «ذکر اللَّه علی کل حال» را معنا کرده‌اند: «و هو ان یذکر اللَّه عزّوجل عند المعصیة یهمّ ب‌ها»؛ وقتی که می‌رود به سمت معصیت، ذکر خدا او را مانع بشود. ذکر؛ یاد کند خدا را و این معصیت را انجام ندهد؛ انواع معاصی را؛ خلاف واقع گفتن، دروغ گفتن، غیبت کردن، حق را پوشاندن، بی‌انصافی کردن، اهانت کردن، مال مردم را، مال بیت‌المال را، مال ضعفا را تصرف کردن یا درباره‌ی آن‌ها بی‌اهتمامی به خرج‌دادن. این‌ها گناهان گوناگون است. در همه‌ی این‌ها، انسان توجه کند به خدا؛ ذکر خدا مانع بشود از اینکه انسان به سمت این گناه برود.  «فیحول ذکر اللَّه بینه و بین تلک المعصیة و هو قول اللَّه عزّوجل انّ الذّین اتّقوا اذا مسّهم طائف من الشّیطان تذکّروا». بعد حضرت می‌فرمایند که این، تفسیر آن آیه است که فرمود: «انّ الذّین اتّقوا اذا مسّهم طائف من الشّیطان»؛ وقتی شیطان به این‌ها تنه می‌زند، گذرنده‌ی شیطان این‌ها را مس می‌کند؛ یعنی هنوز درست به جانش هم نیفتاده، «تذکّروا»؛ فوراً این‌ها متذکر می‌شوند. «فاذا هم مبصرون» این ذکر موجب می‌شود که چشم این‌ها، بصیرت این‌ها باز بشود. معنای «ذکراللَّه علی کل حال» این است. در صدر روایت بعدی که مورد توجه من است، تقریباً عباراتش شبیه همین روایتی است که خواندم و‌‌ همان سه چیز را ذکر می‌کند. در آن روایت، «و ذکر اللَّه علی کل حال» را داشت، در اینجا و در روایتی که حضرت ابی‌عبداللَّه می‌فرماید، آمده است: «و ذکر اللَّه فی کل المواطن»؛ انسان در همه جا ذکر خدا کند. اما آن نکته‌ی مورد توجه این است که می‌فرماید: «امّا انّی لا اقول سبحان اللَّه و الحمدللَّه و لا اله الّا اللَّه و اللَّه اکبر»؛ اینی که می‌گویم در همه حال ذکر خدا را بگوئید، مقصودم این نیست که بگوئید سبحان اللَّه و الحمدللَّه و لا اله الّا اللَّه و اللَّه اکبر. این، ذکر لفظی است. «و ان کان هذا من ذاک»؛ اگرچه این هم ذکر است، این هم مطلوب است، این هم شریف است و خیلی باارزش است؛ اما مقصود من فقط این نیست، بلکه «ولکن ذکره فی کلّ موطن اذا هجمت علی طاعته او معصیته» هجمت یا هممت. نسخه‌ای که من دیدم، هجمت است. احتمال می‌دهم هممت باشد - وقتی به سمت طاعت خدا می‌روی، یا به سمت معصیت خدا می‌روی، یاد خدا باشی. این «یاد خدا بودن» مورد نظر است؛ این ذکر اللَّه. البته این اذکاری که در روایات ما، در این دعا‌ها، در این اوراد گوناگون، تسبیحات حضرت زهرا و بقیه‌ی اذکاری که هست - این‌ها همه وسائل ذکرند، این‌ها کپسولهای ذکرند - ذکر شده است، انسان باید این‌ها را با توجه به معانی و حقایقشان بر زبان جاری کند؛ توجه پیدا کند. @sahife2

مقام معظم رهبری 3 : * شیطان هرگز از وسوسه مأیوس نمی‌شود! البته طبیعت شیطان این است که هرگز از وسوسه و نفوذ و خرابکاری به‌طور کامل مأیوس نمی‌شود. شما می‌بینید حتّی «عباداللَّه المخلصین» هم در معرض وسوسه‌ی شیطان قرار می‌گیرند؛ حتّی انبیای عظام الهی هم در معرض نفوذ و دخالت آراء و وسوسه‌های شیطانی قرار می‌گیرند؛ منتها شیطان زورش به آن‌ها نمی‌رسد، ولی به‌هرحال اقدام خودش را می‌کند. شیطان نمی‌گوید که چون این شخص، مؤمن و صالح و عبد مخلص خداست، دیگر نمی‌توان او را گمراه کرد و نباید سراغ او رفت؛ خیر، شیطان حتّی سراغ مخلصین هم می‌رود؛ منتها مخلصین به شیطان تودهنی می‌زنند؛ «انّ الّذین اتّقوا اذا مسّهم طائف من الشّیطان تذکّروا فاذا هم مبصرون». شیطان بزرگ، شیطان استکبار و شیطان سیاست هم عیناً همین‌گونه است؛ تودهنی را می‌خورد، اما بکلی مأیوس نمی‌شود. خیال نکنیم که چون از اول انقلاب تاکنون، به شیطان بزرگ رو و میدان ندادیم تا بین ما ایجاد اختلاف کند، پس دیگر درصدد وسوسه‌ی ما برنخواهد آمد؛ خیر، شیطان بزرگ، یعنی امریکا و نیز اذناب او - حکومتهای مرتجع - با روشهای سیاسی و ایجاد مذهبهای اختراعی و اعمال سیاستهای شیطانی خود، دایماً در این فکرند که بین دو برادر تنی را هم جدایی بیندازند؛ چه رسد بین برادران دینی و میهنی و اقوام گوناگون! @sahife2

منبع: ۱) بیانات در خطبه‌های نماز جمعه‌ی تهران‌ ۱۳۷۵/۱۰/۲۸ 2) بیانات در خطبه‌های نمازجمعه ۱۳۷۲/۱۲/۱۳ 3) بیانات در خطبه‌های نماز جمعه‌ی تهران‌ ۱۳۷۵/۱۰/۲۸ 4) بیانات در دیدار کارگزاران نظام‌ ۱۳۸۶/۰۶/۳۱ 5) بیانات در مراسم بیعت اقشار مختلف مردم مسلمان کرد از استان‌های کردستان و آذربایجان غربی و باختران ۱۳۶۸/۰۴/۱۳ @sahife2

شب جمعه است و شب زیارتی حضرت عشق السلام علیک یا اباعبدالله الحسین @sahife2

🍁🍂*هشت شوال سالروز تخریب قبور ائمه بقیع صلوات الله علیهم اجمعین تسلیت باد 🖋 حاج محمود کریمی @sahife2

🍁🍂*هشت شوال سالروز تخریب قبور ائمه بقیع صلوات الله علیهم اجمعین 🖋 حاج میثم مطیعی @sahife2

🍁🍂*هشت شوال سالروز تخریب قبور ائمه بقیع صلوات الله علیهم اجمعین 🖋 حاج حیدر خمسه @sahife2

آی کبوتر بقیع ..... @sahife2

آی کبوتــر که نشستی روی گنبد طلا هر کجا پــر میزنی تو حــرم امام رضـا من کبوتر بقیعــم با تو خیلی فرق دارم جای گنبـد سرمو به روی خــاکا میذارم خونه ی قشنگ تو کجا و این خونه کجا ؟؟ گنبــد طــلا کجا قبرای ویروونه کـــجا ؟؟ اونجا هـــر کـــی میپره طایــر افلاکـــی میشه اینجا هر کی میپره بال و پرش خاکی میشه اونجـــا خادمــــا با زایــــر آقــــا مهــــربونن اینجـــا زایـــرا رو از کنـــار قبـــرا میــــرونن تو که هر شب میسوزه صد تا چراغ دورو برت به امام رضـــا بگو غریـــب تویی یا مـــادرت ؟ @sahife2

نوشته اي از سردار شهيد حاج احمد #كاظمي از زيارت قبرستان بقيع ساعت ۵:۳۰ به قصد نماز صبح به سمت حرم حركت كردم. بعد از نماز صبح و قرائت قرآن به جهت زيارت خانم زهرا (س) و ائمه ي بقيع به آن جا رفتم. بعد از خواندن زيارت نامه، سر قبر ام البنين مادر قمر بني هاشم (ع) رفتم. در آن جا با روحاني كاروان، زيارت حضرت را خواندند و يكي از برادران مداح شروع به ذكر مصيبت كرد كه بلافاصله مأمور سعودي مانع او شد. با اين كار يكي از حجاج كه گفتند رو به قبله بايستيد و دست ها را به قصد دعا كردن بلند كنيد، آن جا مداح هم ذكر مصيبت را ادامه داد كه مأمور سعودي متوجه اين زيركي شد و ما هم فيض كامل برديم و از اين زيركي خوشحال شدم. سپس در بيرون بقيع آقاي مهدي منصوري مداح اصفهاني شروع به ذكر مصيبت كرد كه در اين چند روزي كه در مدينه بودم و شب مداح نبود، نتوانستم عقده ي دلم را باز كنم با ديدن ايشان و ذكر مصيبت حسابي عقده ي دل باز شد و عرض ادب به ساحت مقدّس رسول ا… (ص) و خانم فاطمه زهرا (س) و ائمه بقيع شد. به علّت دير از خواب بيدار شدن؛ سريع وضو گرفته و به سمت حرم حركت كردم. بعد از نماز صبح به بقيع رفتم و در آن جا زيارت نامه خواندم و انبوه كبوتران كه مشغول چيدن دانه بودند، توجه ام را جلب كرد. حدود يك ربع به اين پرندگان نگاه مي كردم و با آنان اين گونه صحبت مي كردم كه اي پرندگان شما مهمان شيفتگان خانم زهرا (س) هستيد؛ زائران به عشق خانم زهرا (س) و ائمه هدي اين جا مي آيند. منبع:كتاب فاتح خرمشهر-صفحه: ۲۴۲ نوشته اي از سردار شهيد حاج احمد كاظمي از زيارت قبرستان بقيع @sahife2