#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_7 #دعا_پنجم_8 🔴 نياز به خدا و بى‏نيازى از همه‏ اين مسأله صحيح است كه انسان مدنى الطبع و اجتماعى آفريده شده و در امور زندگى و حيات به كمك و معاونت ديگران نيازمند است و زندگى و ادامه حيات بدون ارتباط با همنوعان برايش ميسّر نيست، ولى اين همه اقتضاى اين را ندارد كه انسان در تمام جوانب حيات، حتّى حالات و احوالات در گرو خواسته‏هاى بى‏حدّ و مرز ديگران برود، و به خاطر امور مادى و نيازمندى‏ها به خصوص در مواقع گرفتارى كه ديگران محض عواطف و احساسات يا اهداف ديگر به انسان كمك‏ بلاعوض مى‏نمايند، آنان را به جاى حضرت مالك الملوك، معبود خود گرفته و موجوديت خويش را در آنچه آنان مى‏خواهند خرج كند. گاهى نيازمندى‏هاى انسان، سنگرى براى دشمنان خداست كه اگر انسان توجه به حقيقت نداشته باشد از آن سنگر با ظاهرى فريبنده به انسان حمله مى‏شود و مغز و قلب به تصرّف دشمن درآمده و آدمى عمله بى‏چون و چراى شيطان يا شياطين مى‏گردد. در اين مسير بايد ابوذروار برخورد كرد، به وقت نياز، عطاى دشمن را كه براى به يغما بردن دين و ايمان انسان به كار گرفته مى‏شود با كمال شجاعت رد كرد و رنج تبعيد به بيابان رَبَذه را پذيرفت و در آنجا در حال سلامت دين و الگو شدن براى مجاهدان فى سبيل اللّه در آغوش لطف و محبّت حضرت محبوب جان سپرد. از دورى گزيدن آنان كه قصد بَرده كردن انسان را دارند نبايد وحشت كرد، و از تنها شدن از آنان كه با حقيقت پيوند ندارند نبايد ترسيد. بايد آن چنان در قيد بندگى حق بود و عاشقانه در مدار عبادت راه پيمود كه تدبير الهى به سود انسان تمام شود، و به عبارت ديگر درهاى رحمت الهيّه به سوى انسان باز شده و نعمت‏هاى ظاهرى و باطنى آن چنان به كار گرفته شود كه محصول به كارگيرى نعمت‏ها بهشت و رضوان حق شود، نه اين كه به صورتى هم آغوش با زندگى شد كه چنگال گناه به همه نواحى حيات اتصال پيدا كند، آنگاه تدبير الهى به مجازات همه جانبه انسان تعلّق گيرد. آن چنان هماهنگ با حق و حقيقت بايد زيست كه مشكلات آسان شود و گره‏هاى كور بازگردد و نور واقعيّت در قلب بتابد و به قول حضرت سجّاد عليه السلام: مكر دوست به سود انسان شود، نه آن كه به خاطر تخلّف از حقيقت، و بغى و تجاوز و ستم، بدون اين كه انسان بفهمد، به تدريج دچار مشكلات گردد و گره‏ها به كار افتد و آدمى با مكر حق به چاه هلاكت و شقاوت سرنگون شود. آنان كه جز در صراط مستقيمِ دوست حركت ندارند، آنان كه قلبشان از عشق حضرت محبوب مى‏تپد، آنان كه بار غمى جز بار غم يار بر دوش جان ندارند، آنان كه منوّر به نور معرفت هستند، آنان كه غير عمل صالح عملى ندارند و جز اخلاق حسنه مايه و سرمايه‏اى براى آنان نيست، آنان كه هماهنگ با حيات انبيا و ائمّه زيست مى‏كنند و دليلى جز قرآن نمى‏شناسند و لحظه‏اى از ياد حق و روز قيامت غافل نيستند و حقوق برادران و همنوعان را رعايت مى‏كنند، هميشه و همه جا بر دشمنان پيروزند. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 379 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

👌 دعای #پنجم #دعا_پنجم_7 #دعا_پنجم_8 ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_حكمت_336 لزوم وفای به وعده وَ قَالَ (عليه السلام): الْمَسْئُولُ حُرٌّ، حَتَّى يَعِدَ. علی علیه السلام که درود خدا بر او باد در مسؤوليّت وعده دادن فرمود : كسى كه چيزى از او خواسته اند تا وعده نداده آزاد است. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ انسان در گرو وعده هاى خويش است: 📜 اين گفتار حكيمانه در بسيارى از نسخه هاى نهج البلاغه و شروح آن نيامده است. مرحوم فيض الاسلام در نسخه خود وصبحى صالح در نسخه اى كه در دست ماست آن را آورده اند و ظاهر اين است كه از نسخه ابن ابى الحديد گرفته اند. به هر حال گفتارى است بسيار پرمعنا و حكيمانه. امام عليه السلام مى فرمايد: «كسى كه از او درخواستى شده، تا وعده نداده آزاد است»؛ (الْمَسْؤُولُ حُرٌّ حَتَّى يَعِدَ). اشاره به اينكه پس از وعده دادن در گرو وعده خويش است و تا به آن وفا نكند آزاد نمى شود. همانگونه كه در بيان اسناد اين گفتار حكيمانه آورديم، علامه مجلسى؛ در بحارالانوار آن را از كتاب العدد القوية، تأليف مرحوم علامه حلى با اضافه اى به اين صورت آورده است: «الْمَسْئُولُ حُرٌّ حَتَّى يَعِدَ وَالْمَسْئُولُ مُسْتَرَقٌّ حَتَّى يُنْجِزَ؛ آنكس كه از او درخواستى شود آزاد است تا زمانى كه وعده نداده، و برده است تا زمانى كه به وعده خود وفا كند». روشن است كه حرّيّت و بردگى در اين گفتار حكيمانه جنبه مجازى دارد ومنظور اين است كه اشخاص حر از هر نظر آزادند و در قيد اسارت ديگرى نيستند؛ ولى برده در قيد اسارت ديگرى است و انسان تا وعده نداده آزاد است؛ اما هرگاه وعده اى به ديگرى بدهد گويا زنجير اسارتى را بر گردن خود نهاده و تا به وعده اش وفا نكند از گردن او برداشته نخواهد شد. پيامى كه اين كلام دارد مسئله لزوم وفاى به وعده است؛ مبادا كسى وعده بدهد باز هم خود را آزاد پندارد و گمان كند هيچ وظيفه و مسئوليتى در برابر وعده اى كه داده است بر دوش ندارد. بايد خود را همچون اسيرى بداند كه تا وعده اش را وفا نكند آزاد نمى شود. #نهج_البلاغه_حكمت_336 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ #تفسیر_خوانی قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره #بقره #بقره_222 وَيَسْئَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذىً فَاعْتَزِلُواْ الْنِّسَآءَ فِى الْمَحِيضِ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتّى‏ يَطْهُرْنَ فَإِذا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْتَوَّبِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ و از تو درباره حیض (ایام عادت ماهانه زنان) سؤال مى‌كنند، بگو: آن مایه‌ى رنج و آزار است، پس در حالت قاعدگى از (آمیزش با) زنان كناره‌گیرى كنید، و با آنها نزدیكى ننمایید تا پاك شوند. پس هنگامى كه پاك شدند (یا با غسل كردن طاهر شدند)، آنگونه كه خداوند به شما فرمان داده با آنها آمیزش كنید. همانا خداوند توبه كنندگان را دوست دارد و پاكان را نیز دوست دارد. 1- انبیا، مرجع و پاسخ‌گوى سؤالات مردم هستند. «یسئلونك عن المحیض» 2- در سؤال كردن، حیا بى‌معنا است. «یسئلونك عن المحیض» 3- بیان دلیل و فلسفه احكام، در پذیرش آن مؤثر است. در این آیه ابتدا دلیل حرمت مقاربت را بیان فرموده و سپس دستور به عدم نزدیكى مى‌دهد. «هو اذىً فاعتزلوا النساء» 4- احكام الهى بر اساس حفظ مصالح ودفع مفاسد مى‌باشد. «هو اذًى فاعتزلوا النساء فى المحیض» 🔗 با نصب نرم افزار زیر با ما در این دوره ی تفسیر خوانی همراه شوید 👇 https://cafebazaar.ir/app/com.ghadeer.tafsirnour ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

سوره #بقره #بقره_222 #شرح_صوتی_قرائتی 👤استاد #قرائتی ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

یک #مناجات زیبای دیگر با حضرت دوست: لذات نماند و المها شادی گذرد جو برق و غمها غمناک مباش ازآن و زین خوش چون هردو رود سوی عدمها هر حادثهٔ که برسرآید هم سوی عدم کشد قدمها هر پسریر است عسر در پی هر عسریرا ز پی کرمها آخر همه خواب با خیالیست الا بنوشتهٔ قلمها کز بهر جزای زشت و نیکو ماند بصحیفها رقمها لذات نماند و بماند از پیروی هوا ندمها هر محنت و هر بلا که بینی کفّاره شمار بر ستمها اندوه چو ما حی گناهست خوشتر که در آن کشیم دمها آن کن که بعاقبت بود خیر #فیض است و امید بر کرمها #فیض_خوانی #فیض_کاشانی #فیض_کاشانی_غزل_46 ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 «9» اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِهِ وقِنَا مِنْكَ واحْفَظْنَا بِكَ وَاهْدِنَا إِلَيْكَ وَلَا تُبَاعِدْنَا عَنْكَ إِنَّ مَنْ تَقِهِ يَسْلَمْ وَمَنْ تَهْدِهِ يَعْلَمْ وَمَنْ تُقَرِّبْهُ إِلَيْكَ يَغْنَمْ خدايا! بر محمد و آلش درود فرست و ما را از خشم خود نگاه دار و به عنايتت محافظت فرما و به سوى خود هدايت كن و از حضرتت دور مساز؛ همانا هر كه را تو حفظ كنى سالم مى‏ماند، و هر كه را تو هدايت فرمايى دانا مى‏شود، و هر كه را تو به خود نزديك كنى، به بهره‏مندى مى‏رسد. 👌 دعای #پنجم #دعا_پنجم_9 #خدا_پناهگاه_انسان ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_9 #خدا_پناهگاه_انسان‏ 1 🔴 اگر خداوند، انسان را پناه دهد، او را از افراط و تفريط دور مى‏كند و در واقع بنده مستقيم الحركات مى‏شود و به راه مستقيم هدايت مى‏شود و از انحراف در راستى و درستى و واقع شدن در هوا و هوس هلاك كننده سالم مى‏ماند و چون هدايت حاصل شد مانع گمراهى از صراط مستقيم مى‏شود و عبد به راه حق علم پيدا مى‏كند و چون علم پيدا كرد و به طرف خداوند حركت كرد قرب الهى براى او حاصل شده به سعادت ابد و به غناى حقيقى و ملك ابدى خواهد رسيد كه مستلزم سلامت و هدايت است و سلامت و هدايت مستلزم علم و قرب است و علم و قرب مستلزم غناى حقيقى و سعادت ابدى خواهد بود. زير بناى سعادت‏ خودشناسى و يا معرفت نفس زيربناى سعادت بشر در جميع شؤون مادى و معنوى است. آدمى در پرتو خودشناسى به نيازهاى درونى و برونى خويش پى مى‏برد، عواملى را كه مايه تعالى و تكامل اوست تشخيص مى‏دهد، وظيفه شناس مى‏شود، به پاكى و نيكى مى‏گرايد و سرانجام به كمالى كه لايق مقام انسان است، نايل مى‏شود. سعادت و خودآگاهى‏ كسى كه خواهان سعادت است بايد خود را بشناسد و از ذخاير درونى و برونى خويش آگاه شود، طبق سنن آفرينش قدم بردارد، كليه جهات مادى و معنوى را مورد توجه قرار دهد، تمايلات انسانى و غرايز حيوانى را به موازات هم، با رعايت تعادل و موازنه اقناع نمايد و هيچ يك را فداى ديگرى نكند، اين خود برنامه اسلام و راه و رسم مسلمانان راستين و دين شناس است. امام رضا عليه السلام مى‏فرمايد: لَيْسَ مِنَّا مَنْ تَرَكَ دُنْياهُ لِدينِهِ وَ دينَهُ لِدُنْياهُ وَ تَفَقَّهُوا فِى الدّينِ. از ما نيست آن كس كه دنياى خود را براى دين ترك گويد، يا دين خود را براى دنيا از دست بدهد. سپس خاطر نشان فرموده است كه آيين خدا را به درستى بشناسيد و با آگاهى از آن پيروى كنيد. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 383 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_9 #خدا_پناهگاه_انسان‏ 2 🔴 خودشناسى و ارزش آن‏ اولياى گرامى اسلام ضمن روايات متعددى، اهميت و ارزش خودشناسى را تذكر داده و پيروان خويش را به اين نكته متوجه كرده‏اند كه معرفت نفس مايه پيروزى و موفقيت انسان‏ها و خودناشناسى موجب سقوط و تباهى آنان است. امام على عليه السلام مى‏فرمايد: هَلَكَ امْرُءٌ لَمْ يَعْرِفْ قَدْرَهُ. انسانى كه اندازه خود را نشناخت هلاك شد. و نيز مى‏فرمايد: نالَ الْفَوزَ الْاكْبَرَ مَنْ ظَفِرَ بِمَعْرِفَةِ الَّنفْسِ. كسى كه به خودشناسى دست يافته از بزرگترين خير و خوبى برخوردار شده است. و نيز مى‏فرمايد: مَنْ لَمْ يَعْرِفْ نَفْسَهُ بَعُدَ عَنْ سَبيلِ النَّجاةِ وَ خَبَطَ فِى الضَّلالِ وَ الْجَهالاتِ. كسى كه خود را نشناسد از مسير صحيح و نجات بخش دور مى‏شود و به راه جهل و گمراهى مى‏گرايد. آرى، انديشه خودشناسى به انسان تحرك فكرى مى‏بخشد، پرده‏هاى غفلت و بى‏خبرى را مى‏درد، حس كنجكاوى و تجسس را بيدار مى‏كند. نيروى خرد را به كار مى‏اندازد و آدمى را به تعقل و مطالعه وا مى‏دارد، كسى كه از پى معرفت نفس مى‏رود و مى‏خواهد خويشتن را از جميع جهات مادى و معنوى بشناسد و از آغاز و انجام خود آگاه شود، طبعاً با سؤالات گوناگونى از اين قبيل مواجه مى‏شود: من‏ كيستم؟ چگونه ساخته شده‏ام؟ كى مرا ساخته؟ از كجا آمده‏ام؟ براى چه آمده‏ام؟ در اين سرا چه مى‏كنم؟ وظيفه من چيست و از اين جا به كجا مى‏روم؟ روزها فكر من اين است و همه شب سخنم كه چرا غافل ز احوال دل خويشتنم‏ ز كجا آمده‏ام، آمدنم بهر چه بود به كجا مى‏روم آخر، ننمايى وطنم‏ مانده‏ام سخت عجب كز چه سبب ساخت مرا يا چه بوده است مراد وى از اين ساختنم‏ تا به تحقيق مرا منزل و ره ننمائى يك دم آرام نگيرم نفسى دم نزنم‏ 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 383 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_9 #خدا_پناهگاه_انسان‏ 3 🔴 ارزش خودشناسى انسان بر مقياس پاسخ‏هاى صحيحى است كه به اين پرسش‏ها، البته به هر نسبتى كه درك طبيعى و معلومات اكتسابى شخصى زيادتر باشد مى‏تواند عميق‏تر فكر كند، سؤالات را در سطح وسيع‏ترى طرح نمايد، پاسخ‏هاى اساسى‏ترى به آنها بدهد و خود را بهتر بشناسد. قرآن چه زيبا در اين زمينه مى‏فرمايد: وَ لَاتَكُونُواْ كَالَّذِينَ نَسُواْ اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلئِكَ هُمُ الْفسِقُونَ و مانند كسانى مباشيد كه خدا را فراموش كردند، پس خدا هم آنان را دچار خود فراموشى كرد؛ اينان همان فاسقانند. «اصولًا خمير مايه تقوى دو چيز است: ياد خدا يعنى توجه به مراقبت دائمى اللّه و حضور او در همه جا و همه حال، و توجه به دادگاه عدل خداوند و نامه‏ اعمالى كه هيچ كار صغير و كبيرى وجود ندارد مگر اين كه در آن ثبت مى‏شود. و به همين دلى توجه به دو اصل مبدأ و معاد در سرلوحه برنامه‏هاى تربيتى انبيا و اوليا قرار داشته و تأثير آن در پاكسازى فرد و اجتماع كاملًا چشمگير است. قابل توجه اين كه قرآن در اين جا صريحاً مى‏گويد: فراموش كردن خدا سبب «خودفراموشى» مى‏شود، دليل آن نيز روشن است؛ زيرا از يك سو فراموشى پروردگار سبب مى‏شود كه انسان در لذات مادى و شهوات حيوانى فرو رود و هدف آفرينش خود را به دست فراموشى بسپارد و در نتيجه از ذخيره لازم براى فرداى قيامت غافل بماند. از سوى ديگر فراموش كردن خدا همراه با فراموش كردن صفات پاك اوست كه هستى مطلق و علم بى‏پايان و غناى بى‏انتها از آن اوست و هر چه غير اوست وابسته به او و نيازمند ذات پاكش مى‏باشد و همين امر سبب مى‏شود كه انسان خود را مستقل و غنى و بى‏نياز بشمرد و به اين ترتيب واقعيت و هويت انسانى خويش را فراموش كند و لياقت‏هاى ذاتى خود را كه خداوند در او نهفته و از بقيه مخلوقات ممتازش ساخته به دست فراموشى مى‏سپرد و اين مساوى با فراموش كردن انسانيت خويش است و چنين انسانى تا سر حد يك حيوان درّنده سقوط مى‏كند و همتش چيزى جز خواب و خور و شهوت نخواهد بود و اينها همه عامل اصلى فسق و فجور، بلكه اين خود فراموشى بدترين مصداق فسق و خروج از اطاعت خداست و به همين دليل در پايان آيه مى‏گويد: چنين افراد فراموشكار فاسقند 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 383 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_9 #خدا_پناهگاه_انسان‏ 4 🔴 خود فراموشى‏ خود فراموشى از جمله عيوب بزرگ معنوى و يكى از بيمارى‏هاى خطرناك اخلاقى است. آدمى بر اثر اين مرض دچار فرومايگى و دنائت روحى مى‏گردد، انسانيت را از ياد مى‏برد و از شرافت نفس غافل مى‏شود، به نداى وجدان اخلاقى بى‏اعتنا مى‏گردد و سجاياى انسانى را ناچيز مى‏شمرد چنين انسانى در معرض انواع آلودگى‏ها و سيئات اخلاقى قرار مى‏گيرد و همواره در مسير انحطاط و سقوط پيش روى مى‏كند. او در گفتار و رفتار خويش مطيع هواى نفس و تمايلات غريزى است و در كارهاى غيرانسانى و خلاف اخلاق لاأبالى و بى‏باك است و عدل و انصاف و حقيقت را ناديده مى‏گيرد، به آسانى مرتكب گناه و ناپاكى مى‏شود و براى رسيدن به شهوات و تمنيات نفسانى به زشت‏ترين عمل دست مى‏زند، شرف انسانى را پايمال مى‏نمايد و خويشتن را از اوج انسانيت به حضيض حيوانيت تنزل مى‏دهد. آرى، خود فراموشى مجازات كسانى است كه از آفريدگار جهان غافل مى‏شوند، خدا را فراموش مى‏كنند، مسؤوليّت خويش را در پيشگاه الهى از ياد مى‏برند، سنن تكوينى و قوانين تشريعى را ناديده مى‏گيرند و از برنامه‏هاى تعالى و تكامل سرباز مى‏زنند. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 383 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_9 #خدا_پناهگاه_انسان‏ 5 🔴 ارزش عمر در نظر مردان الهى عمر و زندگى زمانى ارزش دارد كه با ياد خدا و در اطاعت بارى تعالى طى شود و آميخته به حق و فضيلت باشد وگرنه عمرى كه مايه افزايش اعمال ناروا و مجرى افكار شيطانى است و با گناه و ناپاكى مى‏گذرد بهتر است كه نباشد، همچنان كه امام زين العابدين عليه السلام مى‏فرمايد: وَ عَمَّرنى ما كانَ عُمُرى‏ بِذْلَةً فى‏ طاعَتِكَ، فَاذا كانَ عُمُرى‏ مَرْتَعاً لِلشَّيْطانِ فَاقْبِضْنى‏ الَيْكَ قَبْلَ انْ يَسْبِقَ مَقْتُكَ الَىَّ، اوْ يَسْتَحْكِمَ‏ غَضَبُكَ عَلَىَّ. و مرا زنده دار، مادامى كه عمرم در طاعت تو به كار رود، و هنگامى كه عمرم بخواهد چراگاه شيطان شود، جانم را بستان پيش از آن كه دشمنى و نفرتت بر من پيشى گيرد، يا خشمت نسبت به من محكم و استوار شود. لذا از نظر خداشناسى روش پيغمبران اين بود كه در آغاز مردم را به نداى درونى خودشان متوجه مى‏كردند و از معرفت فطرى كه با سرشتشان آميخته است سخن مى‏گفتند و حس خداجويى را در نهادشان بيدار مى‏كردند. نيروى عقلشان را به كار مى‏گرفتند، سپس از راه خودشناسى به آنان درس خداشناسى مى‏دادند و آنان با آگاهى از آفرينش حكيمانه خويش به آفريدگار حكيم معتقد مى‏ساختند. امام على عليه السلام مى‏فرمايد: فَبَعَثَ فيهِم رُسُلَهُ وَ واتَرَ الَيْهِمْ انْبِيائَهُ لِيَسْتأدُ وهُمْ ميثاقَ فِطْرَتِه‏ وَ يُذَكِّرُوهُمْ مَنْسِىَّ نِعْمَتِهِ وَ يَحْتَجُّوا عَلَيْهِمْ بِالتَّبْليغِ وَ يُثيرُوا لَهُمْ دَفائِنَ الْعُقُولِ پس خداوند رسولانش را برانگيخت، و پيامبرانش را به دنبال هم به سوى آنان گسيل داشت، تا ادعاى عهد فطرت الهى را از مردم بخواهند، و نعمتهاى فراموش شده او را به يادشان آرند و با ارائه دلايل بر آنان اتمام حجت كنند، و نيروهاى پنهان عقول آنان را برانگيزانند. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 383 👌 دعای #پنجم #عمر_با_بركت 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_9 #خدا_پناهگاه_انسان‏ 6 🔴 در واقع مى‏توان گفت: مجموع برنامه‏هاى انسان سازى كه پيامبران خدا به مردم آموخته‏اند به چهار مرحله منتهى مى‏شود. 1- شناخت خدا. 2- شناخت نيروهايى كه خداوند در وجود بشر مستقر ساخته است. 3- شناخت تعاليم الهى در بهره‏بردارى از نيروها. 4- شناخت عواملى كه آدمى را از وظيفه‏شناسى باز مى‏دارد و از مسير انسانيت منحرف مى‏كند. اين چهار مرحله در ضمن فرمايش امام صادق عليه السلام متبلور است: وَجَدْتُ عِلْمَ النّاسِ كُلَّهُ في ارْبَعٍ اوَّلُها: انْ تَعْرِفَ رَبَّك وَالثّانى: انْ تَعْرِفَ ما صَنَعَ بِكَ وَالثَّالِثُ: انْ تَعْرِفَ ما ارادَ مِنْكَ وَالرَّابِعُ: انْ تَعْرِفُ ما يَخْرُجُكَ مِنْ دِينِكَ. اول: آن كه خداى خود را بشناسى، دوم: آن كه بدانى صانع حكيم در ساختمان تو چه دقت‏هاى حكيمانه‏اى را به كار برده است. سوم: آن كه بدانى از تو چه خواسته است. چهارم: آن كه بدانى چه چيزهايى تو را از دين بيرون مى‏برد. خلاصه: بشر براى نيل به سعادت حقيقى بايد خود را آن طور كه هست، بشناسد جنبه‏هاى انسانى و حيوانى خويش را با هم به موازات هم مورد توجه قرار دهد و غرايز و شهوات را با معيارهاى عقل و وجدان اخلاقى اندازه‏گيرى كند و از افراط و تفريط بپرهيزد و برنامه زندگى را با موازين خلقت و سنن آفرينش منطبق سازد. اگر تمام مراحل معرفت را پشت سر گذاشت و موفق از اين امتحان بيرون رفت، به شناخت الهى نايل گشته و در طريق هدايت، اللّه قرار مى‏گيرد و اگر در طريق‏ هدايت، اللّه قرار گرفت، مقرب درگاه او خواهد شد، و چون مقرب درگاه او شد ديگر وسوسه شيطان در او اثر نخواهد گذاشت. همچنان كه خداوند در قرآن مى‏فرمايد: إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْاْ إِذَا مَسَّهُمْ طَآئِفٌ مّنَ الشَّيْطنِ تَذَكَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبْصِرُونَ مسلماً كسانى كه [نسبت به گناهان، معاصى و آلودگى‏هاى ظاهرى وباطنى‏] تقوا ورزيده‏اند، هرگاه وسوسه‏هايى از سوى شيطان به آنان رسد [خدا و قيامت را] ياد كنند، پس بى‏درنگ بينا شوند [و از دام وسوسه‏هايش نجات يابند.] «طائف: به معنى «طواف كننده» است گويا وسوسه‏هاى شيطانى هم چون طواف كننده‏اى پيرامون فكر و روح انسان پيوسته گردش مى‏كنند تا راهى براى نفوذ بيابند اگر انسان در اين هنگام به ياد خدا و عواقب شوم گناه بيفتد آنها را از خود دور ساخته و رهايى مى‏يابد وگرنه سرانجام در برابر اين وسوسه‏ها تسليم مى‏گردد. اصولًا هر كسى در هر مرحله‏اى از ايمان و در هر سن و سالى گه گاهى گرفتار وسوسه‏هاى شيطانى مى‏گردد و گاه در خود احساس مى‏كند كه نيرو و محرك شديدى در درون جانش آشكار شده است و او را به سوى گناه دعوت مى‏كند كه قرآن تنها راه نجات از آلودگى در چنين شرايطى را نخست فراهم ساختن سرمايه «تقوى‏» و سپس «مراقبت» و سرانجام توجه به خويشتن و پناه بردن به خدا، ياد الطاف و نعمت‏هاى او و مجازات دردناك خطاركاران است، مى‏داند. وسوسه‏هاى نفس و شيطان مانند ميكرب‏هاى بيمارى‏زا است كه در همه وجود دارند ولى به دنبال بنيه‏هاى ضعيف و جسم‏هاى ناتوان مى‏گردند تا در آنجا نفوذ كنند امّا آنها كه جسمى سالم و نيرومند و قوى دارند اين ميكرب‏ها را از خود دفع مى‏كنند. جمله فاذا هم مبصرون اشاره به اين حقيقت است كه وسوسه‏هاى شيطانى پرده بر ديد باطنى انسان مى‏افكند آن چنان كه راه را از چاه و دوست را از دشمن و نيك را از بد نمى‏شناسند، ولى ياد خدا به انسان بينايى و روشنايى مى‏بخشد و قدرت شناخت واقعيت‏ها را به او مى‏دهد. شناختى كه نتيجه‏اش نجات از چنگال وسوسه‏هاست. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 383 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

دعای #پنجم صحیفه‌ی سجادیه را مکرر در مکرر بخوانید. این دعای پنجم صحیفه‌ی سجادیه مال ماست. #مقام_معظم_رهبری ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🔊 ترجمه صوتی دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_حكمت_337 ضرورت عمل گرایى وَ قَالَ (عليه السلام): الدَّاعِي بِلَا عَمَلٍ، كَالرَّامِي بِلَا وَتَرٍ. علی علیه السلام که درود خدا بر او باد فرمود : دعوت كننده بى عمل، چون تير انداز بدون كمان است. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ دعوت كننده بى عمل: قسمت اول 📜 امام عليه السلام در اين گفتار نورانى به كسانى اشاره مى كند كه مردم را به چيزى فرا مى خوانند كه خود عامل به آن نيستند و بدون شك دعوت آنها بى اثر است، مى فرمايد: «آنكس كه مردم را (به نيكى ها) فرا مى خواند ولى خود به آن عمل نمى كند مانند كماندارى است كه با كمان بدون زه مى خواهد تيراندازى كند»؛ (الدَّاعِي بِلاَ عَمَلٍ كَالرَّامِي بِلاَ وَتَرٍ). مى دانيم كمان از دو بخش اصلى تشكيل شده است: اوّل قوسى كه حالت فنرى دارد. دوم زهى كه دو سر قوس را به هم متصل مى كند (زه را معمولاً از روده گوسفند يا مانند آن مى گرفتند و به هم مى تابيدند و بسيار محكم بود). هنگامى كه تيرانداز آماده كار مى شد ته چوبه تير را به زه تكيه مى داد و سپس زه وچوبه را با هم به عقب مى كشيد. قوس كمان جمع مى شد آنگاه آن را رها مى كرد، فشار قوس كمان بر زه سبب مى شد كه تير به سوى مقصد پرتاب شود. حال اگر كسى تنها قوسى داشته باشد بدون زه آيا مى تواند تيرى پرتاب كند و به هدف بزند؟ به يقين نه. هرگاه مردم كسى را ببينند كه پيوسته ديگران را به نيكى ها دعوت مى كند اما خودش عامل نيست سخن او را باور نمى كنند وهنگامى كه باور نكردند عمل نمى كنند؛ اما اگر ببينند او پيش از ديگران به گفتار خود عمل مى كند يقين پيدا مى كنند كه گوينده به سخن خود ايمان دارد و از دل مى گويد ولاجرم و بر دل مى نشيند و ديگران به آن عمل مى كنند. تفسير ديگرى كه براى اين حديث شريف شده اين است كه منظور از «داعى» دعا كننده است و معناى جمله اين مى شود: «كسى كه دعا مى كند ـ مثلاً براى فزونى روزى يا فزونى علم يا نجات در آخرت ـ ولى كارى انجام نمى دهد؛ مانند تيراندازى است كه با كمان بدون زه مى خواهد تيراندازى كند». شك نيست كه دعا بسيار مؤثر است؛ اما دعا كننده بايد آنچه را در توان دارد به كار گيرد و آنچه را در توان ندارد از خدا بخواهد. با توجه به اينكه در بعضى از مصادر اين گفتار حكيمانه، به جاى «الداعى»، «العالم» آمده تفسير اول مناسب تر به نظر مى رسد. آيات قرآن مجيد و روايات اسلامى نيز اين حقيقت را تأييد مى كنند كه دعوت مردم به سوى نيكى ها بدون عمل كارساز نيست. در خطبه 175 از اميرمؤمنان على عليه السلام خوانديم كه فرمود: «أَيُّهَا النَّاسُ، إِنِّي، وَاللَّهِ، مَا أَحُثُّكُمْ عَلَى طَاعَةٍ إِلاَّ وَأَسْبِقُكُمْ إِلَيْهَا، وَلا أَنْهَاكُمْ عَنْ مَعْصِيَةٍ إِلاَّ وَأَتَنَاهَى قَبْلَكُمْ عَنْهَا؛ اى مردم، به خدا سوگند! من شما را به هيچ طاعتى ترغيب نمى كنم، مگر اين كه خودم پيش از شما به آن عمل مى نمايم و شما را از هيچ معصيتى بازنمى دارم، مگر اين كه خودم پيش از شما از آن دورى مى جويم». در حديث ديگرى از امام صادق عليه السلام مى خوانيم: «إنَّ الْعالِمَ إذا لَمْ يَعْمَلْ بِعِلْمِهِ زَلَّتْ مَوْعِظَتُهُ عَنِ الْقُلُوبِ كَما يَزِلُّ الْمَطَرُ عَنِ الصَّفا؛ هرگاه عالم به علمش عمل نكند موعظه و اندرز او از دلها فرو مى ريزد، آنگونه كه دانه هاى باران از سنگ سخت فرو مى ريزد». قرآن مجيد نيز مى فرمايد: «(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لاَ تَفْعَلُونَ * كَبُرَ مَقْتآ عِنْدَ اللهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لاَ تَفْعَلُونَ)؛ اى كسانى كه ايمان آورده ايد! چرا سخنى مى گوييد كه عمل نمى كنيد؟! * نزد خدا بسيار موجب خشم است كه سخنى بگوييد كه عمل نمى كنيد!». ادامه دارد .... #نهج_البلاغه_حكمت_337 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ دعوت كننده بى عمل: قسمت 2 📜 اينها در صورتى است كه داعى را به معناى دعوت كننده به نيكى ها بدانيم؛ اما اگر به معناى دعا باشد آن نيز هماهنگ با روايات اسلامى است. در حديث پرمعنايى كه علامه مجلسى آن را در بحارالانوار از كتاب دعوات راوندى نقل كرده مى خوانيم كه امام صادق عليه السلام فرمود: «أَرْبَعٌ لا يُسْتَجَابُ لَهُمْ دُعَاءٌ رَجُلٌ جَالِسٌ فِي بَيْتِهِ يَقُولُ يَا رَبِّ ارْزُقْنِي فَيَقُولُ لَهُ أَ لَمْ آمُرْکَ بِالطَّلَبِ وَرَجُلٌ كَانَتْ لَهُ امْرَأَةٌ قَدْ غَالَبَهَا (فدعا عليها) فَيَقُولُ أَلَمْ أَجْعَلْ أَمْرَهَا بِيَدِکَ وَرَجُلٌ كَانَ لَهُ مَالٌ فَأَفْسَدَهُ فَيَقُولُ يَا رَبِّ ارْزُقْنِي فَيَقُولُ لَهُ أَلَمْ آمُرْکَ بِالاِْقْتِصَادِ أَلَمْ آمُرْکَ بِالاِْصْلاحِ ثُمَّ قَرَأَ وَالَّذِينَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكانَ بَيْنَ ذلِکَ قَواماً وَرَجُلٌ كَانَ لَهُ مَالٌ فَأَدَانَهُ بِغَيْرِ بَيِّنَةٍ فَيَقُولُ أَلَمْ آمُرْکَ بِالشَّهَادَةِ؛ چهار گروهند كه دعاى آنها مستجاب نمى شود (نخست) كسى كه در خانه اش نشسته (و دنبال تلاش براى معاش نمى رود) و عرض مى كند: پروردگارا! به من روزى ده. خدا در پاسخ او مى گويد : آيا به تو دستور نداده ام كه بايد به دنبال كار و طلب روزى بروى؟، و كسى كه همسرى دارد و پيوسته از دست او ناراحت است و دعا مى كند تا از شر او خلاص شود، خدا مى فرمايد: مگر به تو حق طلاق ندادم؟، و كسى كه اموال (فراوانى) داشته و آنها را بيهوده خرج كرده سپس عرضه مى دارد: خدايا! به من روزى ده. خداوند به او پاسخ مى دهد: مگر به تو دستور ميانه روى (و هزينه كردن از روى حساب و كتاب) ندادم و آيا به تو دستور ندادم كه در اصلاح مال بكوشى؟ سپس امام عليه السلام آيه 67 سوره «فرقان» را تلاوت فرمود: «بندگان خدا كسانى هستند كه وقتى انفاق كنند نه اسراف مى كنند و نه سختگيرى و در ميان اين دو حد اعتدالى دارند»، و كسى كه اموالى داشته و آن را بدون گرفتن شاهد وگواه وام داده است (و گيرنده وام آن را انكار مى كند و او پيوسته دعا مى كند كه خداوندا! به قلب او بينداز كه بدهى من را بدهد) خداوند به او مى فرمايد: آيا به تو دستور ندادم كه گواه بگيرى؟». چهار موردى كه در اين روايت ذكر شده همگى درواقع مثالهايى است براى كسانى كه دعا مى كنند و عملى كه بر آنها لازم است انجام نمى دهند و بديهى است كه دعا كنندگان بى عمل منحصر به اين چهار مورد نيستند. مفهوم دعا اين است كه ما حداكثر تلاش خود را براى رسيدن به مقاصد صحيح انجام دهيم و آنجا كه توانايى نداريم دعا كنيم: خداوندا! حل بقيه مشكل با توست. #نهج_البلاغه_حكمت_337 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ #تفسیر_خوانی قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره #بقره #بقره_223 نِسَآؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى‏ شِئْتُمْ وَقَدِّمُواْ لِأَنْفُسِكُمْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّكُمْ مُّلقُوهُ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ‏ زنان شما كشتزار شمایند، هرجا وهرگاه كه بخواهید، به كشتزار خود درآیید (وبا آنان آمیزش نمائید) و (در انجام كار نیك) براى خود، پیش بگیرید واز خدا پروا كنید وبدانید كه او را ملاقات خواهید كرد، وبه مؤمنان بشارت ده. 1- همسر مناسب همچون مزرعه‌ى مناسب است و سلامت بذر، شرط تولید بهتر است. «نسائكم حرث لكم» 2- بذر و زمین، هر دو در تولید نقش مهمّى دارند. زن و مرد نیز در بقاى نسل آینده نقش اساسى دارند. «حرث لكم» 3- در كنار ممنوعیّت‌هاى موسمى، بهره‌گیرى‌هاى دراز مدّت است. در آیه قبل فرمود: «فاعتزلوا» در این آیه مى‌فرماید: «فأتواحرثكم» 4- در آمیزش، مرد باید به سراغ زن برود. «فاتوا حرثكم» 5 - غرائز نیز باید جهت خدایى بگیرند. اگر هدف از آمیزش، فرزندانى پاك و ذخیره قیامت باشد، آن نیز رنگ الهى مى‌گیرد. «قدّموا لانفسكم» در صحیح بخارى آمده است: اولیاى خدا در آمیزش قصد مى‌كنند كه صاحب فرزندانى جهادگر شوند. 6- اگر نسل پاك تحویل دهید، خودتان بهره‌مند خواهید شد. «قدّموا لانفسكم» 7- زن، نه كالاست و نه منشأ تاریكى، بلكه او بنیان‌گذار آبادى‌ها و سرمایه‌گذار تاریخ و فرستنده هدایاى اخروى است. «نساؤكم حرث لكم، قدّموا لانفسكم» 🔗 با نصب نرم افزار زیر با ما در این دوره ی تفسیر خوانی همراه شوید 👇 https://cafebazaar.ir/app/com.ghadeer.tafsirnour @sahife2

سوره #بقره #بقره_223 #شرح_صوتی_قرائتی 👤استاد #قرائتی ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🌹یک #مناجات زیبای دیگر با حضرت دوست: 👈 ای کوی تو برتر از مکانها وی گم شده در رهت نشانها سرگشته ببرّ و بحر گردند اندر طلب تو کاروان ها ای غرقهٔ بحر بی نشانی وان گمره وادی نشانها هر غمزده ایست از تو محزون وز تست نشان شادمانها از تست زمین فتاده بیخود وز شوق تو شور آسمانها راهی بتو نیست جز ره عشق خاصان کردند امتحانها در عالم عشق سیر کردیم دیدیم یکان یکان نشانها دل بر سر دل فتاده مدهوش تن بر سرتن سپرده جانها نزد دلدار رفته دلها سوی جانان روان روانها جانها همه پاکشیده از تن دلها همه کنده دل زجانها سر بر سر نیزهای حسرت تن ها بر خاک جان فشانها هرکو از عشق گفت حرفی افتاد چو #فیض بر زبانها #فیض_خوانی #فیض_کاشانی #فیض_کاشانی_غزل_47 ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 «10» اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاكْفِنَا حَدَّ نَوَائِبِ الزَّمَانِ وَشَرَّ مَصَائِدِ الشَّيْطَانِ وَمَرَارَةَ صَوْلَةِ السُّلْطَانِ‏ خدايا! بر محمد و آلش درود فرست، و ما را از شدّت حوادث ناگوار زمان و شرّ دام‏هاى شيطان و قهر و خشم سلطان، كفايت فرما. 👌 دعای #پنجم #دعا_پنجم_10 #خدا_پناهگاه_انسان ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_10 امنيّت از شرّ حوادث ناگوار، دام شيطان، و شرّ حاكم ستمگر 1 🔴 در آيات و روايات ما به انسان هشدار داده شده كه از امورى در امان نيست و بايد نگرش و تدبيرى اساسى انديشيد. انسان نبايد به اندك عنايت و فيضى كه به او مى‏رسد دل خوش و فريفته گردد و در بستر عافيت و امنيت از ظرف بلا و ابتلايى كه حق تعالى بر مقتضاى حكمت در جهت رشد و شكوفايى براى او فراهم مى‏كند؛ غفلت ورزد. بلكه بايد در بستر عافيت، پيش از افتادن در گرفتارى براى در امان بودن خود از انحرافات و لغزش‏هاى احتمالى و درماندگى و واماندگى آن ايام، دست دعا به درگاه الهى بردارد و عاجزانه از حق بخواهد در هنگامى كه در گرداب‏هاى شرارت گرفتار مى‏شود؛ توجه به غير نكند و در چنگال شرك و خودبينى اسير نگردد. اهل حكمت و انديشه مى‏گويند: بايد پيش از وقوع حوادث به پيش‏گيرى آن پرداخت، دعا و صبر دو كليد اصلى براى كفايت از شر امور است. خداوند به پيامبرش كه در امواج استهزا و تكذيب مشركان و كافران گرفتار شده‏ است خطاب مى‏فرمايد: فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا پس صبر كن صبرى نيكو [صبرى كه در كنارش جزع و ناخشنودى نباشد.] «حضرت حق فرموده كه اى پيامبر! در برابر آزار آنان نيكو شكيبا باش. «صبر جميل» يعنى تحمل بسيار قابل توجه و آن استقامتى است كه تداوم داشته باشد، يأس و نوميدى به آن راه نيابد و بى‏تابى و شكوه و ناله همراه آن نباشد كه در غير اين صورت جميل نيست.» «2» كسى از حضرت باقر عليه السلام پرسيد: مقصود از صبر جميل چيست؟ حضرت فرمود: اين صبرى است كه در آن نزد مردم گله و شكايت نمى‏شود. «3» به طور كلى ايستادگى در حوادث يكى از ويژگى‏هاى مؤمن است و چون در برابر طوفان حادثه و آزمايش‏ها قرار مى‏گيرد اين صبر است كه او را مى‏سازد. امام صادق عليه السلام فرمود: الْمُؤْمِنُ يُطْبَعُ عَلَى الصَّبْرِ عَلَى النَّوائِبِ. سرشت مؤمن بر اين است كه در برابر سختى‏ها و مشكلات صبر كند. حتى اهل بيت عصمت و طهارت شادى درون را نتيجه ايستادگى در برابر مشكلات مى‏دانند كه به دنبال آن آسايش و امنيت مى‏آيد. امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: السُّرُوُر فى‏ ثَلاثِ خِلالِ: في‏ الوَفاءِ وَ رِعايَةِ الحُقُوقِ وَ النُّهُوضِ في‏ النَّوائِبِ. شادى سه خصلت است: وفادارى، رعايت حقوق و ايستادگى در برابر سختى‏هاى زمانه. چاره چيست؟ اين جا سخن از ارزش صبر است كه به انسان مقام و برترى مى‏دهد. اين فرمايش اميرمؤمنان على عليه السلام است كه ما را آگاه مى‏سازد: هر كه گرفتارى‏هاى زمانه پياپى به او برسد، فضيلت صبر به او ارزانى مى‏شود. «2» بلكه كمال انسان در داشتن چنين شايستگى است كه او را به درجات بالاتر مى‏رساند: و نيز حضرت على عليه السلام فرمود: سه چيز است كه به آنها مسلمان كامل گردد: جستجو در دين، برنامه ريزى در زندگى و شكيبايى بر گرفتارى‏ها. «3» و اين سيره معصومان همچنان ادامه دارد و تجلى آن در مؤمنان و شيعيان ديده مى‏شود كه دعاى امام سجاد عليه السلام در حق آنان است. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 392 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2