📚برشی از کتاب سی ساغر سحری
برداشتی از دعاهای روزانه ماه مبارک #رمضان
https://eitaa.com/sahife2/48090
🔹اللهم وأسألُکَ التّوفیقَ فیهِ لأنْ أطیعَکَ ولا أعْصیکَ
واز تو خواهم #توفیق در این ماه #رمضان را ، براى اینکه فرمانت برم ونافرمانى تو ننمایم
#منتخب_کتاب
🆔 @sahife2
بسم الله الرحمن الرحيم
اللهم ... و اغذنى بنعمتك.
بار الها! به نعمت خود #غذا به من عطا فرما.
غذو به معنای تربیت است.
مرا تربیت کن....اما با نعمت نه با عقوبت(الهی لاتؤدبنی بعقوبتک)
این عبارت ما را به فضل خداوند امیدوار می سازدوالا از طاعت خود ناامیدیم.«....تحت ظل عفوک قیامی...»اگر به طاعتت ایستاده ام،از آن جهت است که چتر بخشش تو برمن گسترده شده والا اگر بخواهی سخت گیری کنی،هیچ باقی نمی ماند زیرا خوبی های ما به اندازه خودماست،بسیار محدود...
*الغذاء ما يغتذى به من الطعام و الشراب. هو ما به نماء الجسم و قوامه.
*«غذاء» چيزى است از خوردنى و نوشيدنى كه با آن تغذيه مىشود، نمو جسم و قوام بدن وابسته به آن است.
*النعمه ما قصد به الاحسان و النفع.
«نعمت» آن چيزى است كه اعطا كنندهاش قصد احسان و نفع رساندن داشته باشد.
بشر و ديگر موجودات زنده ى روى زمين به غذا احتياج دارند.
اگر به قدر كافى تغذيه كنند، نيرومند و توانا هستند و قواى آنها به خوبى انجام وظيفه مىكند.
اگر تغذيه ى آنها ناقص باشد، فعاليتشان به نسبت ناقص خواهد بود،
و اگر غذا نرسد، گرسنگى به حياتشان خاتمه مىدهد.
از جمله ى آيات بزرگ حضرت بارى تعالى، نظام متقن و محكمى است كه براى تغذيه ى تمام موجودات زندهى زمين پايهگذارى فرموده و در پرتو آن، حيات فردى و حيات نوعى همهى آنها محفوظ است و چرخهاى زندگى در خشكى و دريا به گردش خود ادامه مىدهند.
نباتات به طور طبيعى از آب و زمين و همچنين از هوا و آفتاب تغذيه مىكنند، خود زنده مىمانند و براى گياهخواران و دانهخواران غذا مىسازند.
حيوانات گياهخوار و پرندگان دانهخوار از روييدنيها و دانهها تغذيه مىكنند، خودشان زنده مىمانند و غذاى درندگان و پرندگان گوشتخوار را تهيه مىنمايند.
جنين تا در رحم است، به وسيله ى جفت از وجود مادر تغذيه مىكند و پيش از آنكه به دنيا بيايد، كارگاه شيرسازى پستان مادر به طور خودكار به راه مىافتد تا همزمان با ولادت نوزاد، غذايش آماده و مهيا باشد.
جالب آنكه شير مادر كه غذاى طبيعى كودك است، عاليترين و كاملترين غذا براى اوست و اگر از آن تغذيه كند، تمام نيازهاى كودك برآورده مىشود.
رسول اكرم (ص) فرموده: ليس للصبى لبن خير من لبن امه.
براى طفل، هيچ شيرى بهتر از شير مادر نيست.
بچههاى حيوانات خشکی و دریایی از خزندگان، پرندگان، چرندگان، درندگان، و حشرات دو گروهاند:
بعضى دوران كودكى ندارند مانند ماهيها و حشرات، پس از آنكه تخمريزى كردند، موقعى كه بچه از تخم بيرون مىآيد به هدايت تكوينى بارى تعالى، خودش از پى غذا مىرود و آنها كه دوران كودكى دارند،
بعضى براى تغذيه و زنده ماندن به مادر احتياج دارند و بعضى به حمايت پدر نيز محتاجند و اين برنامهها با قلم قضاى الهى، در لوح وجود همهى آنها ثبت شده است.
آفريدگار حكيم :
از طرفى موجودات زنده را نيازمند به غذا آفريده
و از طرف ديگر نظام حكيمانه ى جهان را به گونهاى پايهگذارى فرموده كه به همهى آنها غذا برسد و نيازشان برطرف گردد.
و ما من دابه فى الارض الا على الله رزقها.
هيچ جنبندهاى روى زمين نيست، مگر آنكه رزقش به عهدهى خداوند است.
ارتزاق انسان از منابع طبيعى با ارتزاق نباتات و حيوانات از جهاتى متفاوت است
تكوين نبات و حيوان در طبيعت و ارتزاق آنها از يكديگر در حدى است كه بر طبق آن ساخته شدهاند و نمىتوانند چيزى بر كميت و كيفيتش بيفزايند،
اما انسان موجودى است عاقل و آزاد، خداوند به مشيت حكيمانه ى خود او را از امتيازات مهمى برخوردار نموده است.
*يك جا در قرآن شريف فرموده:
هو الذى خلق لكم ما فى الارض جميعا.
او خداوندى است كه تمام آنچه را كه در زمين است، براى شما آفريده.
*و در جاى ديگر كتاب مجيد فرموده:
الم تر ان الله سخر لكم ما فى الارض.
نمىبينى كه آفريدگار توانا تمام محتويات كرهى ارض را مسخر و مقهور شما ساخته است.
بشر در پرتو اين مزيت اعطايى بارى تعالى، مىتواند از منابع ارضى در تامين رفاه و بهبودى زندگى خويش بهرهبردارى نمايد.
درختان جنگل قادر نيستند در خود تغييرات اساسى دهند و وضع خويش را دگرگون سازند،
اما انسان قادر است با حفر چاه يا قنات يا به وسيلهى بستن سد در رودخانهها، زمين مرده را احياء كند و آن را به صورت مزرعه يا باغ ميوه درآورد و از محصولش ارتزاق نمايد.
حيوانات علفخوار فقط از آنچه در طبيعت تكوين شده استفاده مىكنند و نمىتوانند براى خود چراگاه بسازند و از نعمت بيشتر برخوردار گردند،
اما انسان قادر است براى دامهايى كه از آنها تغذيه مىكند، مرتع به وجود آورد و رزق خود را توسعه دهد.
حيوان گوشتخوار مىتواند مرغى را كه در طبيعت ساخته شده شكار كند، آن را طعمهى خود سازد،
اما انسان ماشين جوجهكشى ساخته و تخممرغهاى طبيعى را به وسيله ى آن ماشين به مرغ تبديل مىكند و از گوشتش تغذيه مىنمايد
ارتزاق انسان از منابع طبيعى با بهرهبردارى تمام موجودات زندهى ارضى بسيار متفاوت است.
راهنماى نباتات و حيوانات در گزينش غذاى مفيد و متناسب، هدايتى است كه حضرت بارى تعالى در عمق وجودشان قرار داده و با سرشتشان آميخته است و در آن خطا و انحراف وجود ندارد،
شاخه ى گل مىداند كه از چه موادى بايد تغذيه كند تا محصولش معطر و رنگين باشد، و همچنين درخت گلابى و انگور مىداند چه موادى را جذب كند تا بتواند گلابى و انگور بياورد،
چون منشا اعمال نباتات و حيوانات هدايت تكوينى خداوند است :
اولا به جبر اجرا مىشود و نبات و حيوان در قبول و رد آنها از خود اراده و اختيارى ندارند تا بتوانند از اجرايش سرپيچى نمايند يا در آن تحول و تغييرى به وجود آورند،
و ثانيا هدايت الهى صراط مستقيم است و به ناپاكى و گناه آلوده نيست، آنچه را كه انجام مىدهند، بر وفق نظام حكيمانهى آفرينش است.
انسان، آزاد آفريده شده و ممكن است بر اثر لذتگرايى، خويشتن را به خوردنيها و نوشيدنيهاى مضر آلوده نمايد و به عوارض زيانبارشان مبتلا گردد،
و همچنين قادر است غذا را از راههاى غيرمشروع و تجاوز به حقوق دگران تهيه نمايد و مرتكب گناه گردد.
از اين رو، خداوند در كنار هدايت تكوينى، براى انسانها هدايت تشريعى مقرر فرموده و به وسيلهى پيمبران ابلاغ نموده است تا آنان را به مسير صحيح و مصلحت رهبرى نمايد.
*قرآن کریم درباره ى پیامبر گرامی اسلام (ص) فرموده:
و يحل لهم الطيبات و يحرم عليهم الخبائث.
پيمبر اسلام آنچه را كه پاك و طيب است بر مردم حلال مىكند و آنچه را كه پليد و خبيث است تحريم مىنمايد.
* دربارهى تهيه ى مال دستور داده شده:
يا ايها الذين آمنوا لا تاكلوا اموالكم بينكم بالباطل.
اى اهل ايمان! اموال يكديگر را از راه باطل نبريد و نخوريد.
اسلام خوردن گوشت خوك و نوشيدن مشروبات الكلى را تحريم نموده و آنها را از خبائث شناخته است.
دنياى پيشرفته ى امروز، هم اكنون گوشت خوك را مىخورد و مشروب الكلى را مىنوشد،
به دست آوردن رزق حلال و اجتناب از غذاى حرام در آيين مقدس اسلام مورد كمال توجه است و در اين باره روايات متعددى از اولياى گرامى دين رسيده كه بعضى از آنها در اينجا ذكر مىشود.
*امام باقر (ع) فرمود: ليس من نفس الا و قد فرض الله لها رزقها حلالا.
هيچ انسانى نيست مگر آنكه خداوند براى او رزق حلال مقرر فرموده است.
* در وصاياى لقمان به فرزندش آمده است: و الزم القناعه و الرضا بما قسم الله و ان السارق اذا سرق حبسه الله من رزقه و كان عليه اثمه و لو صبر لنال ذلك و جاءه من وجهه
همواره ملازم قناعت و راضى به تقسيم خداوند باش. دزد وقتى مرتكب سرقت مىشود، خداوند از رزق او مىكاهد و گناه دزدى به عهدهاش مىماند. اگر صبر مىكرد و دزدى نمىنمود، همان مقدار از راه مشروع به وى مىرسيد.
*على (ع) در رهگذر به مسجدى رسيد. از قاطر پياده شد كه به داخل مسجد برود، مردى در آنجا بود. قاطر را به او سپرد و وارد مسجد گرديد. آن مرد لجام قاطر را درآورد و با خود برد. امام (ع) در مسجد نماز گزارد، دو درهم در دست گرفته بود تا اجرت آن مرد را بدهد. موقعى كه آمد، ديد كه قاطر بدون نگهبان و بىلجام است. دو درهم را به كسى كه با حضرت به داخل مسجد آمده بود داد كه برود و لجامى بخرد. او در بازار آمد، لجام قاطر را در دكانى ديد كه مرد سارق آن را به دو درهم فروخته بود. فرستادهى على (ع) آن را به دو درهم خريد و نزد مولاى خود برگشت و جريان را به عرض حضرت رساند.
امام (ع) فرمود: ان العبد ليحرم نفسه الرزق الحلال بترك الصبر و لا يزداد على ما قدر له.
آدمى با بىصبرى، خود را از رزق حلال محروم مىنمايد و چيزى بيشتر از آنچه مقدر است به وى نمىرسد.
در اسلام، رزق حلال اهميت بسيار دارد و مسلمان موظف است اين امر را درباره ى خود و درباره ى كسانى كه نفقه ى آنها بر وى واجب است، رعايت نمايد و حداقل از غذايى استفاده كند كه در پيشگاه الهى مورد موآخذه قرار نگيرد.