با تشکر از همه دوستان مشارکت کننده در بحث امروز (برداشت من)( نویسنده - خواننده و نشر دهنده این کلام نورانی ) اجرتان با صاحب این کتاب با عظمت امام سجاد علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحيم اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ صُنْ وَجْهِي بِالْيَسَارِ بار الها! #آبرو ى مرا در جامعه با معيشت سهل و آسان محافظت فرما.

یکی از فرازهای دعای ۴۷صحیفه سجادیه به همین مطلب پرداخته است. وَ صُنْ وَجْهِى عَنِ الطَّلَبِ إِلَى أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِينَ، وَ ذُبِّنِى عَنِ الْتِمَاسِ مَا عِنْدَ الْفَاسِقِينَ حفظ کن #آبرو ام را از درخواست احدی از این عالم وباز دار مرا از طلبیدن آنچه نزد فاسقین است. #دعا_چهل_هفت_131 نتیجه اینکه همیشه بایستی رو به خداوند داشت و دعا کرد. حال اگر دعا کردیم و اجابت نشد چی؟ راه کار در قرآن آمده است. سوره مبارکه هود می فرماید: استغفروا ربکم ثم توبوا الیه.....

مال داشتن و فاقد مال بودن، درجات و مراتب متفاوتى دارد: سرمايه‏دار ى، تمكن مالى، غنى و بى‏نيازى از خلق، برخوردارى از كفاف، گذران در حد قناعت، فاقد بودن حداقل معاش، و بين اين درجات نيز تفاوتهايى وجود دارد. اين درجات به اعتبار شان دينى، اجتماعى، اخلاقى، دنيوى و اخروى، در نظر شرع مقدس، داراى ابعاد مختلفى است كه در قرآن مجيد و احاديث خاطرنشان گرديده است.

امام (علیه السلام) گذران معاش را با سهولت و آسانى، يا در مضيقه و سختى، از نظر مصون ماندن قدر و منزلت اجتماعى، يا كاهش وزن و ارزش در افكار عمومی، مورد توجه قرار داده و در جمله‏ ى اول به پيشگاه خداوند عرض می‏كند: و صن وجه ى باليسار. بار الها! #آبرو ى مرا با گذران سهل و آسان در جامعه محافظت فرما.

در قرآن شريف و روايات اولياى گرامی اسلام، كلمه‏ ى «وجه» درباره‏ ى خداوند و درباره‏ ى اعمالى كه مردم باايمان برا ى خدا انجام می‏دهند و همچنين درباره‏ ى ديگر امور به كار رفته است و از آن معانى متعددى اراده شده كلمه‏ ى «وجه» كه در دعاى امام (علیه السلام) آمده، وجهه‏ ى عمومی است كه در فارس ى به «#آبرو» تعبير می‏شود. به گفته‏ ى شاعر: دست طمع كه پيش كسان می‏كنى دراز پل بسته ‏اى كه بگذرى از آبروى خويش نظیری نیشابوری

«ماء الوجه» که در بعضى از روایات آمده ، معنايش همان «#آبرو» در لغت فارسى است: على (علیه السلام) فرموده: بذل ماء الوجه فى الطلب اعظم من قدر الحاجه و ان عظمت و انجح فيها الطلب. قدر و ارزش آبرويى را كه آدمی برا ى درخواست چيزى صرف می‏كند، بالاتر از حاجت مورد درخواست است، هر چند آن خواسته مهم باشد و با صرف آبرو برآورده شود. على (علیه السلام) فرموده است: افضل المروءه استبقاء الرجل ماء وجهه. برترين مردانگى آن است كه آدمی در ابقاى آبرو ى خويش كوشا و جدى باشد.

از وظايف دين ى پيروان قرآن شريف اين است كه همواره مراقب عز خويش و عز برادران ايمانى خود باشند، نه قدمی بردارند كه مايه‏ ى ذلت خودشان شود و نه به آبروى برادران دينى خود آسيب برسانند،

رسول اكرم (ص) فرمود: ليس للمومن ان يذل نفسه. مومن نبايد موجبات خوار ى و ذلت خود را فراهم آورد. امام صادق (علیه السلام) فرمود: من حقر مومنا مسكينا او غير مسكين لم يزل الله عز و جل حاقرا له ماقتا حتى يرجع عن محقرته اياه. كسى كه مومنى را تحقير نمايد، خواه مسكين باشد يا غيرمسكين، با اين عمل، پيوسته مورد تحقير و دشمنى بار ى تعالى خواهد بود تا از روش نادرست خود برگردد و او را با ديده‏ ى يك مسلمان مورد احترام بنگرد.

علل و عوامل متعدد ى می‏تواند مسلمانى را در نظر افراد، حقير و كوچك جلوه دهد، و «#فقر» يكى از آن عوامل است، و اين عامل از ديگر عوامل بيشتر چشمگير است،

با توجه به اينكه بضاعت كم يا تهيدستى در نظر افراد كوته ‏بين عامل بزرگ تحقير است، در بعضى روايات از اين دو گروه نام برده شده و مجازات كسانى كه آنان را با ديده‏ ى تحقير می‏نگرند، خاطرنشان گرديده است. امام صادق (علیه السلام) فرمود: من استذل مومنا و استحقره لقله ذات يده و لفقره شهره الله يوم القيامه على رووس الخلايق. كسى كه مومنى را خوار بشمرد و با ديده‏ ى تحقيرش بنگرد، براى بضاعت كم يا فقرش، خداوند او را در قيامت به جميع خلايق معرف ى می‏كند و بدين صفت مذموم توصيفش می‏نمايد.

مسلمانان طبق وظيفه‏ ى شرعى مكلف ‏اند مراتب عز و احترام افراد بى ‏بضاعت يا كم بضاعت را رعايت كنند و مراقب باشند قولا و عملا موجبات هتك و تحقير آنان را فراهم نياورند، حتى امام صادق (علیه السلام) به ثروتمند اجازه نمی‏دهد با افرادى كه از نظر مالى متوسط اند در سفر حج رفيق راه و هم خرج گردد، و همچنين راضى نيست فردى كه از نظر مالى متوسط است، با اشخاص متمكن و مالدار هم خرج و رفيق راه شود، زيرا در هر دو صورت برا ى افراد متوسط، زمينه‏ ى احساس ذلت و حقارت فراهم می‏آيد.