وَ كَانَ، مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الِاسْتِخَارَةِ :
اللَّهُمَّ إِنِيِّ أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اقْضِ لِي بِالْخِيَرَةِ وَ أَلْهِمْنَا مَعْرِفَةَ الِاخْتِيَارِ، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ ذَرِيعَةً إِلَى الرِّضَا بِمَا قَضَيْتَ لَنَا وَ التَّسْلِيمِ لِمَا حَكَمْتَ فَأَزِحْ عَنَّا رَيْبَ الِارْتِيَابِ، وَ أَيِّدْنَا بِيَقِينِ الْمُخْلِصِينَ. وَ لَا تَسُمْنَا عَجْزَ الْمَعْرِفَةِ عَمَّا تَخَيَّرْتَ فَنَغْمِطَ قَدْرَكَ، وَ نَكْرَهَ مَوْضِعَ رِضَاكَ، وَ نَجْنَحَ إِلَى الَّتِي هِيَ أَبْعَدُ مِنْ حُسْنِ الْعَاقِبَةِ، وَ أَقْرَبُ إِلَى ضِدِّ الْعَافِيَةِ حَبِّبْ إِلَيْنَا مَا نَكْرَهُ مِنْ قَضَائِكَ، وَ سَهِّلْ عَلَيْنَا مَا نَسْتَصْعِبُ مِنْ حُكْمِكَ وَ أَلْهِمْنَا الِانْقِيَادَ لِمَا أَوْرَدْتَ عَلَيْنَا مِنْ مَشِيَّتِكَ حَتَّى لَا نُحِبَّ تَأْخِيرَ مَا عَجَّلْتَ، وَ لَا تَعْجِيلَ مَا أَخَّرْتَ، وَ لَا نَكْرَهَ مَا أَحْبَبْتَ، وَ لَا نَتَخَيَّرَ مَا كَرِهْتَ. وَ اخْتِمْ لَنَا بِالَّتِي هِيَ أَحْمَدُ عَاقِبَةً، وَ أَكْرَمُ مَصِيراً، إِنَّكَ تُفِيدُ الْكَرِيمَةَ، وَ تُعْطِي الْجَسِيمَةَ، وَ تَفْعَلُ مَا تُرِيدُ، وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِير.ٌ
ترجمه دعا:
نيايش آن حضرت در طلب خير
خدايا، از تو مي‌خواهم كه به سبب دانش بي‌حدّ خود، براي من خير و نيكي را برگزيني. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و از هر چيز برترين را نصيب من فرما.
به ما الهام كن كه آنچه را نيك و درست است، بدانيم و عمل كنيم، و اين را وسيله‌اي قرار ده تا به آنچه برايمان مقدّر فرموده‌اي خشنود شويم، و به حكمي كه در حقّ ما كرده‌اي گردن نهيم. پس پريشانيِ دو دل بودن را از قلب ما بزداي و ما را به يقيني همانند يقين بندگان مخلص خود ياري نماي،
و مخواه كه در شناخت آنچه براي ما برگزيده‌اي، ناتوان مانيم، تا آن جا كه حرمت تو در چشم ما اندك شود و آنچه مقدّر كرده‌اي پيش ما ناپسند آيد و به حالتي دچار شويم كه از نيك فرجامي دورتر است و به غير عافيت نزديك‌تر.
آنچه را قسمتمان كرده‌اي و براي ما ناخوشايند است، محبوب ما گردان، و آن حكم تو را كه دشوار مي‌پنداريم، آسان ساز،
و در دل ما انداز كه در برابر آنچه در حقّ ما خواسته‌اي، تسليم تو باشيم، و نخواهيم كه آنچه به تأخير انداخته‌اي، پيش افتد، و آنچه پيش انداخته‌اي، به تأخير افتد، و آنچه را محبوب توست، ناپسند نداريم، و آنچه را خوش نمي‌داري، اختيار نكنيم.
كار ما را به آن سرانجام كه نيك‌تر است و آن فرجام كه پسنديده‌تر، پايان ده؛ زيرا تو نفيس‌ترين چيزها را مي‌بخشي، و بخشش‌هاي بزرگ مي‌دهي، و هر چه بخواهي همان مي‌كني، و تو بر هر كار تونايي.
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا ابْتُلِيَ أَوْ رَأَى مُبْتَلًى بِفَضِيحَةٍ بِذَنْبٍ :
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى سِتْرِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ، وَ مُعَافَاتِكَ بَعْدَ خُبْرِكَ، فَكُلُّنَا قَدِ اقْتَرَفَ الْعَائِبَةَ فَلَمْ تَشْهَرْهُ، وَ ارْتَكَبَ الْفَاحِشَةَ فَلَمْ تَفْضَحْهُ، وَ تَسَتَّرَ بِالْمَسَاوِئِ فَلَمْ تَدْلُلْ عَلَيْهِ. كَمْ نَهْيٍ لَكَ قَدْ أَتَيْنَاهُ، وَ أَمْرٍ قَدْ وَقَفْتَنَا عَلَيْهِ فَتَعَدَّيْنَاهُ، وَ سَيِّئَةٍ اكْتَسَبْنَاهَا، وَ خَطِيئَةٍ ارْتَكَبْنَاهَا، كُنْتَ الْمُطَّلِعَ عَلَيْهَا دُونَ النَّاظِرِينَ، وَ الْقَادِرَ عَلَى إِعْلَانِهَا فَوْقَ الْقَادِرِينَ، كَانَتْ عَافِيَتُكَ لَنَا حِجَاباً دُونَ أَبْصَارِهِمْ، وَ رَدْماً دُونَ أَسْمَاعِهِمْ فَاجْعَلْ مَا سَتَرْتَ مِنَ الْعَوْرَةِ، وَ أَخْفَيْتَ مِنَ الدَّخِيلَةِ، وَاعِظاً لَنَا، وَ زَاجِراً عَنْ سُوءِ الْخُلُقِ، وَ اقْتِرَافِ الْخَطِيئَةِ، وَ سَعْياً إِلَى التَّوْبَةِ الْمَاحِيَةِ، وَ الطَّرِيقِ الْمَحْمُودَةِ وَ قَرِّبِ الْوَقْتَ فِيهِ، وَ لَا تَسُمْنَا الْغَفْلَةَ عَنْكَ، إِنَّا إِلَيْكَ رَاغِبُونَ، وَ مِنَ الذُّنُوبِ تَائِبُونَ. 5) وَ صَلِّ عَلَى خِيَرَتِكَ اللَّهُمَّ مِنْ خَلْقِكَ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الصِّفْوَةِ مِنْ بَرِيَّتِكَ الطَّاهِرِينَ، وَ اجْعَلْنَا لَهُمْ سَامِعِينَ وَ مُطِيعِينَ كَمَا أَمَرْت.َ
ترجمه دعا:
نيايش آن حضرت هنگام ابتلا، يا هنگامي كه كسي را به رسوايي گناه گرفتار مي‌ديد
خدايا، ستايش براي توست كه مي‌داني و مي‌پوشاني، و با اين كه از باطنِ همه خبر دار، عافيت مي‌بخشي. هر يك از ما چون خود را به عيب و كاستي آلود، او را مشهور خاص و عام نساختي، و چون دست خود را به زشت‌ها گشود، رسوايش نخواستي، و چون در پنهان بدي‌ها را مرتكب شد، آنها را آشكار نكردي.
چه بسا نهي تو را كه مرتكب شده‌ام، و چه بسا امر تو را كه از آن سر پيچيده‌ايم، در حالي كه تو ما را بر آن امر و نهي آگاه كرده بودي. چه بسا گناهان كه انجام داده‌ايم و بسا خطاها كه از ما سر زده است و تنها تو از آنها باخبر گرديده‌اي، نه ديگر بينندگان، و تو بيش از ديگران بر افشاي آنها توانا بودي. عافيت تو براي ما، پرده‌اي بود در برابر چشمان‌شان، و سدّي بر سَرِ راه گوش‌هاشان.
چنان كن كه آن اسباب شرمندگي ما كه پوشيده داشته‌اي، و آن زشتي و عيب كه پنهان نموده‌اي، پندي باشد براي ما، و ما را از بد رفتاري و آلوده شدن به گناه باز دارد، و مايه‌ي كوششي شود براي رسيدن به توبه‌ي معصيت زدا، و در آمدن به راه پسنديده.
وقتِ اين كوشش را نزديك ساز و ما را به غفلت دچار مكن؛ چرا كه ما روي نياز به درگاه تو آورده‌ايم و از گناهان به سوي تو باز گرديده‌ايم.
خدايا، درود فرست بر محمد و خاندان او كه ايشان را از ميان آفريدگانت برگزيده‌اي، ناب‌ترينِ مردمان و پاكيزگان‌اند، و چنان كن كه ما، آن سان كه خود فرمان داده‌اي، گفته‌هايشان را به گوش جان بشنويم و حُكمشان را فرمان بريم.
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
#صحیفه_سجادیه
📣منبر چند رسانه ای معارف صحیفه سجادیه
💠هدف امامان از دعا
🌷
همه باهم به نیت سلامتی امام زمان(عج)
همه بیماران و دفع بلای کرونا
«اللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَةِ وَ فی کُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَ حافِظاً وَ قائِدا وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَک َطَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً»
#اللهم_عجل_الولیک_الفرج
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الرِّضَا إِذَا نَظَرَ إِلَى أَصْحَابِ الدُّنْيَا :
الْحَمْدُ لِلَّهِ رِضًى بِحُكْمِ اللَّهِ، شَهِدْتُ أَنَّ اللَّهَ قَسَمَ مَعَايِشَ عِبَادِهِ بِالْعَدْلِ، وَ أَخَذَ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِهِ بِالْفَضْلِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تَفْتِنِّي بِمَا أَعْطَيْتَهُمْ، وَ لَا تَفْتِنْهُمْ بِمَا مَنَعْتَنِي فَأَحْسُدَ خَلْقَكَ، وَ أَغْمَطَ حُكْمَكَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ طَيِّبْ بِقَضَائِكَ نَفْسِي، وَ وَسِّعْ بِمَوَاقِعِ حُكْمِكَ صَدْرِي، وَ هَبْ لِيَ الثِّقَةَ لِأُقِرَّ مَعَهَا بِأَنَّ قَضَاءَكَ لَمْ يَجْرِ إِلَّا بِالْخِيَرَةِ، وَ اجْعَلْ شُكْرِي لَكَ عَلَى مَا زَوَيْتَ عَنِّي أَوْفَرَ مِنْ شُكْرِي إِيَّاكَ عَلَى مَا خَوَّلْتَنِي وَ اعْصِمْنِي مِنْ أَنْ أَظُنَّ بِذِي عَدَمٍ خَسَاسَةً، أَوْ أَظُنَّ بِصَاحِبِ ثَرْوَةٍ فَضْلًا، فَإِنَّ الشَّرِيفَ مَنْ شَرَّفَتْهُ طَاعَتُكَ، وَ الْعَزِيزَ مَنْ أَعَزَّتْهُ عِبَادَتُكَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ مَتِّعْنَا بِثَرْوَةٍ لَا تَنْفَدُ، وَ أَيِّدْنَا بِعِزٍّ لَا يُفْقَدُ، وَ اسْرَحْنَا فِي مُلْكِ الْأَبَدِ، إِنَّكَ الْوَاحِدُ الْأَحَدُ الصَّمَدُ، الَّذِي لَمْ تَلِدْ وَ لَمْ تُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَكَ كُفُواً أَحَدٌ.
ترجمه دعا:
نيايش آن حضرت در مقام رضا به قضاي الهي
ستايش براي خداست كه به آنچه فران مي‌رانَد خشنودم، و گواهي مي‌دهم كه خدا روزيِ بندگانش را به عدالت قسمت نموده و با همه‌ي آفريدگانش به فضل و احسان رفتار كرده است.
خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا به آنچه به ديگران عطا كرده‌اي ميازماي، و آنان را به آنچه از من باز داشته‌اي، به آفتِ سركشي و تكبّر دچار مكن، تا سبب شود بر آفريدگانت رشك بَرَم و حكم تو را خوار شُمُرَم.
خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا به آنچه برايم مقدر نموده‌اي، دلخوش كن، و سينه ي مرا در برابر آنچه وسيله ي تقدير توست، فراخ ساز، و به من چنان اطميناني بخش كه با تكيه بر آن، اقرار كنم قضاي تو جز به نيكي روان نگشته است، و تو را بيش‌تر در برابر آنچه از من باز داشته‌اي سپاس گويم تا در برابر آنچه به من ارازني كرده‌اي.
مرا باز دار از اين كه انسان بينوا را فرومايه پندارم، يا گمان كنم كه انسانِ توانگر فضل و برتري دارد؛ زيرا شريف كسي است كه فرمانبرداري تو او را شرافت بخشيده باشد، و عزيز كسي است كه از بندگيِ تو عزّت يافته باشد.
پس بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را از ثروتي بي‌فنا بهره‌مند ساز، و به عزّتي پايدار مدد فرما، و از سلطه‌اي جاودانه برخوردار نما، كه تو آن يكتاي يگانه‌ي بي‌نيازي كه نه فرزندي آورده‌اي و نه فرزند كسي بوده‌اي، و هيچ كس همتاي تو نيست.
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا نَظَرَ إِلَى السَّحَابِ وَ الْبَرْقِ وَ سَمِعَ صَوْتَ الرَّعْد :ِ
اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَيْنِ آيَتَانِ مِنْ آيَاتِكَ، وَ هَذَيْنِ عَوْنَانِ مِنْ أَعْوَانِكَ، يَبْتَدِرَانِ طَاعَتَكَ بِرَحْمَةٍ نَافِعَةٍ أَوْ نَقِمَةٍ ضَارَّةٍ، فَلَا تُمْطِرْنَا بِهِمَا مَطَرَ السَّوْءِ، وَ لَا تُلْبِسْنَا بِهِمَا لِبَاسَ الْبَلَاءِ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَنْزِلْ عَلَيْنَا نَفْعَ هَذِهِ السَّحَائِبِ وَ بَرَكَتَهَا، وَ اصْرِفْ عَنَّا أَذَاهَا وَ مَضَرَّتَهَا، وَ لَا تُصِبْنَا فِيهَا بِآفَةٍ، وَ لَا تُرْسِلْ عَلَى مَعَايِشِنَا عَاهَةً. اللَّهُمَّ وَ إِنْ كُنْتَ بَعَثْتَهَا نَقِمَةً وَ أَرْسَلْتَهَا سَخْطَةً فَإِنَّا نَسْتَجِيرُكَ مِنْ غَضَبِكَ، وَ نَبْتَهِلُ إِلَيْكَ فِي سُؤَالِ عَفْوِكَ، فَمِلْ بِالْغَضَبِ إِلَى الْمُشْرِكِينَ، وَ أَدِرْ رَحَى نَقِمَتِكَ عَلَى الْمُلْحِدِينَ. اللَّهُمَّ أَذْهِبْ مَحْلَ بِلَادِنَا بِسُقْيَاكَ، وَ أَخْرِجْ وَحَرَ صُدُورِنَا بِرِزْقِكَ، وَ لَا تَشْغَلْنَا عَنْكَ بِغَيْرِكَ، وَ لَا تَقْطَعْ عَنْ كَافَّتِنَا مَادَّةَ بِرِّكَ، فَإِنَّ الْغَنِيَّ مَنْ أَغْنَيْتَ، وَ إِنَّ السَّالِمَ مَنْ وَقَيْتَ مَا عِنْدَ أَحَدٍ دُونَكَ دِفَاعٌ، وَ لَا بِأَحَدٍ عَنْ سَطْوَتِكَ امْتِنَاعٌ، تَحْكُمُ بِمَا شِئْتَ عَلَى مَنْ شِئْتَ، وَ تَقْضِي بِمَا أَرَدْتَ فِيمَنْ أَرَدْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا وَقَيْتَنَا مِنَ الْبَلَاءِ، وَ لَكَ الشُّكْرُ عَلَى مَا خَوَّلْتَنَا مِنَ النَّعْمَاءِ، حَمْداً يُخَلِّفُ حَمْدَ الْحَامِدِينَ وَرَاءَهُ، حَمْداً يَمْلَأُ أَرْضَهُ وَ سَمَاءَهُ 7) إِنَّكَ الْمَنَّانُ بِجَسِيمِ الْمِنَنِ، الْوَهَّابُ لِعَظِيمِ النِّعَمِ، الْقَابِلُ يَسِيرَ الْحَمْدِ، الشَّاكِرُ قَلِيلَ الشُّكْرِ، الْمُحْسِنُ الْمُجْمِلُ ذُو الطَّوْلِ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، إِلَيْكَ الْمَصِير.ُ
ترجمه دعا:
نيايش آن حضرت هنگام شنيدن بانگ رعد
خدايا، اين ابر و برق، دو نشانه از نشانه‌هاي قدرت تو، و دو كارگزار از كارگزاران تو هستند كه با رحمتي سودمند، يا رنجي زيانبار، به فرمانبرداري‌ات شتاب مي‌ورزند. پس به سبب اين دو نشانه، بر سَرِ ما باران فساد و تباهي مبار، و بر تن ما جامه‌ي بلا مپوشان.
خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و سود و بركت اين ابرها را بر ما فرو ريز و آزار و زيانشان را از ما برگير. مبادا ما را به آفت ابرها دچار كني و بر مايه‌ي زندگاني ما آسيبي فرستي.
خدايا، اگر اين ابرها را برانگيخته‌اي كه عذابي آورند و نماينده‌ي خشم تو باشند، از خشم تو به خودت پناه مي‌آوريم و آمرزش خواهانه به درگاهت زار مي‌گرييم. پس خشم خود را به سوي مشركان گسيل دار، و آسياب عذابت را بر سَرِ خداناشناسان به گردش درآر.
خدايا، خشكيِ سرزمين‌هاي ما را با ريزش باران خود از ميان ببر، و با روزيِ خود، وسوسه را از دل‌هاي ما بيرون كن. ما را به غير خودت سرگرم مساز، و ميان ما و سرچشمه‌ي احسانت فاصله مينداز، چون توانگر كسي است كه تو بي‌نيازش كرده باشي، و تن درست آن كس كه تو او را از بلا نگه داري.
هيچ كس را در برابر تو نه وسيله‌ي دفاع باشد، و نه آن قدرت و نيرو كه پيش قهر تو با آن پشتگرمي يابد. به هر كس هر چه خواهي فرمان دهي، و براي هر كس هر سرنوشتي كه خواهي رقم زني.
پس حمد و ستايش براي توست كه ما را از بلا نگه مي‌داري، و بايد سپاسگزار تو بود كه نعمت‌هاي خود را به ما مي‌بخشي؛ چنان ستايشي كه از حمد و سپاس ديگران ستايشگران پيش افتد و زمين و آسمان را سرشار كند.
اين تويي كه عطاهاي بزرگ مي‌بخشي و نعمت‌هاي سترگ مي‌دهي. ستايشِ كم را پذيرايي و شكرِ اندك را سپاسگزار. نيكوكار و خوش رفتار و صاحب نعمت‌هاي بسياري. جز تو معبودي نيست و بازگشت همه به سوي توست.
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا اعْتَرَفَ بِالتَّقْصِيرِ عَنْ تَأْدِيَةِ الشُّكْر :
اللَّهُمَّ إِنَّ أَحَداً لَا يَبْلُغُ مِنْ شُكْرِكَ غَايَةً إِلَّا حَصَلَ عَلَيْهِ مِنْ إِحْسَانِكَ مَا يُلْزِمُهُ شُكْراً. وَ لَا يَبْلُغُ مَبْلَغاً مِنْ طَاعَتِكَ وَ إِنِ اجْتَهَدَ إِلَّا كَانَ مُقَصِّراً دُونَ اسْتِحْقَاقِكَ بِفَضْلِكَ فَأَشْكَرُ عِبَادِكَ عَاجِزٌ عَنْ شُكْرِكَ، وَ أَعْبَدُهُمْ مُقَصِّرٌ عَنْ طَاعَتِكَ لَا يَجِبُ لِأَحَدٍ أَنْتَغْفِرَ لَهُ بِاسْتِحْقَاقِهِ، وَ لَا أَنْ تَرْضَى عَنْهُ بِاسْتِيجَابِهِ فَمَنْ غَفَرْتَ لَهُ فَبِطَوْلِكَ، وَ مَنْ رَضِيتَ عَنْهُ فَبِفَضْلِكَ تَشْكُرُ يَسِيرَ مَا شَكَرْتَهُ، وَ تُثِيبُ عَلَى قَلِيلِ مَا تُطَاعُ فِيهِ حَتَّى كَأَنَّ شُكْرَ عِبَادِكَ الَّذِي أَوْجَبْتَ عَلَيْهِ ثَوَابَهُمْ وَ أَعْظَمْتَ عَنْهُ جَزَاءَهُمْ أَمْرٌ مَلَكُوا اسْتِطَاعَةَ الِامْتِنَاعِ مِنْهُ دُونَكَ فَكَافَيْتَهُمْ، أَوْ لَمْ يَكُنْ سَبَبُهُ بِيَدِكَ فَجَازَيْتَهُمْ بَلْ مَلَكْتَ يَا إِلَهِي أَمْرَهُمْ قَبْلَ أَنْ يَمْلِكُوا عِبَادَتَكَ، وَ أَعْدَدْتَ ثَوَابَهُمْ قَبْلَ أَنْ يُفِيضُوا فِي طَاعَتِكَ، وَ ذَلِكَ أَنَّ سُنَّتَكَ الْإِفْضَالُ، وَ عَادَتَكَ الْإِحْسَانُ، وَ سَبِيلَكَ الْعَفْوُ 8) فَكُلُّ الْبَرِيَّةِ مُعْتَرِفَةٌ بِأَنَّكَ غَيْرُ ظَالِمٍ لِمَنْ عَاقَبْتَ، وَ شَاهِدَةٌ بِأَنَّكَ مُتَفَضَّلٌ عَلَى مَنْ عَافَيْتَ، وَ كُلٌّ مُقِرٌّ عَلَى نَفْسِهِ بِالتَّقْصِيرِ عَمَّا اسْتَوْجَبْتَ فَلَوْ لَا أَنَّ الشَّيْطَانَ يَخْتَدِعُهُمْ عَنْ طَاعَتِكَ مَا عَصَاكَ عَاصٍ، وَ لَوْ لَا أَنَّهُ صَوَّرَ لَهُمُ الْبَاطِلَ فِي مِثَالِ الْحَقِّ مَا ضَلَّ عَنْ طَرِيقِكَ ضَالٌّ فَسُبْحَانَكَ مَا أَبْيَنَ كَرَمَكَ فِي مُعَامَلَةِ مَنْ أَطَاعَكَ أَوْ عَصَاكَ تَشْكُرُ لِلْمُطِيعِ مَا أَنْتَ تَوَلَّيْتَهُ لَهُ، وَ تُمْلِي لِلْعَاصِي فِيمَا تَمْلِكُ مُعَاجَلَتَهُ فِيهِ. أَعْطَيْتَ كُلًّا مِنْهُمَا مَا لَمْ يَجِبْ لَهُ، وَ تَفَضَّلْتَ عَلَى كُلٍّ مِنْهُمَا بِمَا يَقْصُرُ عَمَلُهُ عَنْهُ. وَ لَوْ كَافَأْتَ الْمُطِيعَ عَلَى مَا أَنْتَ تَوَلَّيْتَهُ لَأَوْشَكَ أَنْ يَفْقِدَ ثَوَابَكَ، وَ أَنْ تَزُولَ عَنْهُ نِعْمَتُكَ، وَ لَكِنَّكَ بِكَرَمِكَ جَازَيْتَهُ عَلَى الْمُدَّةِ الْقَصِيرَةِ الْفَانِيَةِ بِالْمُدَّةِ الطَّوِيلَةِ الْخَالِدَةِ، وَ عَلَى الْغَايَةِ الْقَرِيبَةِ الزَّائِلَةِ بِالْغَايَةِ الْمَدِيدَةِ الْبَاقِيَةِ. ثُمَّ لَمْ تَسُمْهُ الْقِصَاصَ فِيمَا أَكَلَ مِنْ رِزْقِكَ الَّذِي يَقْوَى بِهِ عَلَى طَاعَتِكَ، وَ لَمْ تَحْمِلْهُ عَلَى الْمُنَاقَشَاتِ فِي الْآلَاتِ الَّتِي تَسَبَّبَ بِاسْتِعْمَالِهَا إِلَى مَغْفِرَتِكَ، وَ لَوْ فَعَلْتَ ذَلِكَ بِهِ لَذَهَبَ بِجَمِيعِ مَا كَدَحَ لَهُ وَ جُمْلَةِ مَا سَعَى فِيهِ جَزَاءً لِلصُّغْرَى مِنْ أَيَادِيكَ وَ مِنَنِكَ، وَ لَبَقِيَ رَهِيناً بَيْنَ يَدَيْكَ بِسَائِرِ نِعَمِكَ، فَمَتَى كَانَ يَسْتَحِقُّ شَيْئاً مِنْ ثَوَابِكَ لَا مَتَى هَذَا يَا إِلَهِي حَالُ مَنْ أَطَاعَكَ، وَ سَبِيلُ مَنْ تَعَبَّدَ لَكَ، فَأَمَّا الْعَاصِي أَمْرَكَ وَ الْمُوَاقِعُ نَهْيَكَ فَلَمْ تُعَاجِلْهُ بِنَقِمَتِكَ لِكَيْ يَسْتَبْدِلَ بِحَالِهِ فِي مَعْصِيَتِكَ حَالَ الْإِنَابَةِ إِلَى طَاعَتِكَ، وَ لَقَدْ كَانَ يَسْتَحِقُّ فِي أَوَّلِ مَا هَمَّ بِعِصْيَانِكَ كُلَّ مَا أَعْدَدْتَ لِجَمِيعِ خَلْقِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ. فَجَمِيعُ مَا أَخَّرْتَ عَنْهُ مِنَ الْعَذَابِ وَ أَبْطَأْتَ بِهِ عَلَيْهِ مِنْ سَطَوَاتِ النَّقِمَةِ وَ الْعِقَابِ تَرْكٌ مِنْ حَقِّكَ، وَ رِضًى بِدُونِ وَاجِبِكَ 16) فَمَنْ أَكْرَمُ يَا إِلَهِي مِنْكَ، وَ مَنْ أَشْقَى مِمَّنْ هَلَكَ عَلَيْكَ لَا مَنْ فَتَبَارَكْتَ أَنْ تُوصَفَ إِلَّا بِالْإِحْسَانِ، وَ كَرُمْتَ أَنْ يُخَافَ مِنْكَ إِلَّا الْعَدْلُ، لَا يُخْشَى جَوْرُكَ عَلَى مَنْ عَصَاكَ، وَ لَا يُخَافُ إِغْفَالُكَ ثَوَابَ مَنْ أَرْضَاكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَبْ لِي أَمَلِي، وَ زِدْنِي مِنْ هُدَاكَ مَا أَصِلُ بِهِ إِلَى التَّوْفِيقِ فِي عَمَلِي، إِنَّكَ مَنَّانٌ كَرِيمٌ.
ترجمه دعا:
نيايش آن حضرت در مقام شكر پروردگار
خدايا، هر گاه كسي در طريق شكر تو به سر منزلي رسد، احسان ديگري از سوي تو براي او فراهم آيد و سپاس ديگري را بر وي لازم گردانَد،
و هر چه در فرمانبرداري از تو كوشش نمايد، به سرانجامي نرسد، و به آن مرتبه از طاعت كه تو به خاطر فضل و احسان خود سزاوار آني، دست نيابد.
پس شاكرترينِ بندگانت از سپاس تو ناتوان باشد، و عابدترينِ ايشان از فرمانبرداري‌ات فرو مانَد.
هيچ كس را بر تو آن حق نيست كه او را به شايستگي‌اش بيامرزي و به سزاواري‌اش از وي خشنود شوي.
پس هر كه را آمرزيده‌ا