هدایت شده از S Armin
🔸آخرین ذکر امام روحالله به روایت رهبر انقلاب
🔹ایشان تا آخرین لحظات حیاتشان، ذکر و نماز و دعا را از دست ندادند. حاج احمد آقا فرزند عزیز حضرت امام میگفتند: پیش از ظهر روز آخر حیات امام(رحمهالله)، ایشان روی تخت دایماً نماز میخواندند. مدتی گذشت، بعد پرسیدند: ظهر شده است؟ گفتم: بلی. آن وقت خواندنِ نماز ظهر و عصر با نوافلش را شروع کردند. بعد از اتمام نماز، مشغول ذکر گفتن شدند و تا لحظاتی که در حالت اغما بسر میبردند، مرتب پشت سر هم میگفتند: «سبحانالله و الحمدلله و لاالهالّاالله واللهاکبر، سبحانالله و الحمدلله ولاالهالّاالله واللهاکبر». این کار برای ما درس است. ما که رهبرمان را دوست داریم، باید به کارها و روحیات او توجه کنیم و از آن درس بگیریم.
🔸بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی، حضرت آیتالله خامنهای در مراسم بیعت فرماندهان و اعضای کمیتههای انقلاب اسلامی
امام خمینی(ره)
امام امت، امت امام
#رهروخمینی
#ایمان
#امید
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
☘
#پیام_امام_به_ما...
قطرهها!
خودتان را به دریا برسانید...
「 ⇨@salam1404🕯」
🌷
#باشهدا
خداوندا! تو را شکرگزارم که پس از عبد صالحت خمینی عزیز، مرا در مسیر عبد صالح دیگری که مظلومیتش اعظم است بر صالحیتش، مردی که حکیم امروز اسلام و تشیّع و ایران و جهان سیاسی اسلام است، خامنهای عزیز، که جانم فدای جان او باد، قرار دادی...
#شهیدحاجقاسمسلیمانی
『 @salam1404 』🌱
♡•°
وصیت #امام_امت و #بت_شکن در هنر؛
هنری زیبا و پاک است که کوبندهی سرمایهداران مدرن و نابود کننده اسلام رفاه و تجمل، اسلام التقاط، اسلام سازش و فرومایگی، اسلام مرفهین بیدرد و در یک کلام، اسلام امریکایی باشد.
°🌱-
『 @salam1404 』
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
✨
#آرامش...
ʲᵒᵛᶦⁿ↯°♡-
『 @salam1404 』🌱
~°•
seyyed aliasghar abdollahzadeh:
غم قانع نیست. هر چه مدارا کنی، ستیز میکند؛ هرچه عقب بنشینی، پیش میآید؛ هرچه خالی کنی، پر میکند؛ هرچه بگریزی، تعقیب میکند.
چون که بنشانیاش، مینشیند آرام؛ چون پر و بال دهی او را، میپرد بسیار. غم، بیشتر خواه است و سیری ناپذیر. در طلب فضای حیاتی وسیع و وسیعتر، جمیع ابزارهایی که در دسترسش قرار بدهی، به کار میگیرد. میبُرد، میتراشد، سوراخ میکند، میشکند، میسواند، ویران میکند؛ و در سرزمینهای تازه به دست آورده، خیمه و خرگاه برپا میکند.
غم جوع غم دارد. میبلعد، آماس میکند و بزرگ میشود_ آن سان که میبینی حتی به سراسر وجود تو قانع نیست، از تو فراتر میرود و چون آوازی یأس آفرین و دلهره انگیز، در فضای گرداگرد تو طنین میاندازد. فرزند تو افسرده میشود؛ تنها به خاطر آن که تو افسردهیی، در عین حال، غم، مهار شدنیست.
به قدرتی که تو برای سرکوب کردنش به کار میبری، احترام میگذارد. از این قدرت میترسد. عقب مینشیند، مچاله میشود، در خود فرو میرود، کوچک و کوچکتر میشود و چون لکه ابری ناچیز، در آسمان پهناور روح تو، کنج دنجی را میپذیرد، و التماس میکند:
« بگذار این جا بمانم! مرا برای روز مبادا نگه دار!
شادی، مقدس است؛ اما همیشه به کار نمیآید. محکومم کن، و در سلولی به زنجیرم بکش؛ اما اعدامم نکن! انسان همیشه شاد، انسان ابلهیست. روزی به من نیازمند خواهی شد؛ روزی به گریستن، به در خودفرورفتن، به بریدن و به غم متوسل شدن... مرا برای آن روز نگهدار...»
📚آتش بدون دود
°🌱-
『 @salam1404