eitaa logo
صالحین مخابرات
183 دنبال‌کننده
41.6هزار عکس
38.6هزار ویدیو
182 فایل
نشرمفاهیم والای اسلام وقرآن
مشاهده در ایتا
دانلود
سلام علیکم. جزاکم الله خیرا
13.28M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔰ضربدر ابدیت ❇️اگر آدم گره خورد به قیامت و ابدیت، همه اعمالش ضربدر ابدیت شده است.🌿 💠کسی که گره بخورد به صد سال عمر دنیا ارزش عملش همین قدر است، این در حالی است که ضریب و توان بی نهایت در زندگی ارزش عمل را به شدت متفاوت میکند. 💢معاد باوری زندگی‌ را تلخ نمی کند، بلکه معاد باوری انگیزه و اراده و توان ایجاد میکند و انسان را خستگی ناپذیر میکند. ⚠️کسی که تبعیت از هوای نفس کرده است، او سقوط میکند.🥀 💎اگر انسان می خواهد رشد کند و بالا برود، باور به معاد به او کمک میکند. 🖋️برگرفته از جلسات روایت موت و معاد حجت الاسلام و المسلمین "عابدینی" ⬆️ادامه ی مطلب در کلیپ بالا... @samtekhoda3
📢 مقامات شُکر 💥 اگر چهل سال نمازمان قضا نشده، یا پنجاه سال نماز شب می‌خوانیم، یا بیست سال است زیارت عاشورا می‌خوانیم، این توفیق را به خودمان نسبت ندهیم! 💠 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: ◀️ قدم اول در این است که انسان به نعمت توجه کند. غفلت از نعمت، مزاحم و مانع است. انسانِ غافل، شاکر نیست. خدای متعال ما را غرق در نعمت کرده است «وَ أَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً وَ باطِنَه»؛ خدای متعال نعمت‌های ظاهری و باطنی را بر ما فرو ریخته و ما غرق در نعمت هستیم. «وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لا تُحْصُوها». نعمت‌هایی که قابل احصا و شمارش نیستند. انسان فقط بعضی از نعمت‌های ظاهر را می‌بیند، در حالی که در کمترین نعمت خدا بی‌نهایت لطف وجود دارد. اگر کسی تأمل کند، در هر نفسی که می‌کشیم بی‌نهایت لطف وجود دارد. انسان نعمت‌های ظاهری مثل نوشیدنی‌ها، خوردنی‌ها و لذایذ مادی را بیشتر متوجه می‌شود، ولی به نعمت‌های باطنی کمتر توجه دارد؛ خصوصاً آنجایی که نعمت در و سختی می‌آید فقط خواص‌ هستند که می‌توانند آن نعمت را ببینند؛ مثل نعمتی که در بیماری و در فقر و در گرفتاری است فقط خواص آن را می‌بینند. ◀️ قدم دوم در شکر این است که نعمت را به خودمان نسبت ندهیم. اینکه 40 سال نمازمان قضا نشده یا 50 سال نماز شب می‌خوانیم یا 20 سال است زیارت عاشورا می‌خوانیم به خودمان نسبت ندهیم. اگر کسی نعمت‌ها را به خودش نسبت داد، و مثلاً گفت که من با علم خودم این روزی را کسب کردم یا با قدرت خودم مال به‌دست آوردم، مُعجب می‌شود. اگر کسی خیال کرد که من هستم که عبادت می‌کنم، من هستم که در راه خدا مجاهده کردم، ‌این آفت عبادت انسان و آفت بندگی است، معجب به نفس. فرق نمی‌کند چه معجب باشد به ثروتش، چه معجب باشد به علمش، چه به تقوایش. «وَ عَبِّدْنِي لَكَ وَ لَا تُفْسِدْ عِبَادَتِي‏ بِالْعُجْبِ»؛ مرا بنده خودت قرار بده و عبادت مرا با عجب فاسد نکن. عجب عبادات انسان را باطل می کند؛ لذا در روایات هم هست گناهی که انسان را به استغفار برساند از عبادتی که آدم را معجب کند بهتر است؛ البته درست این است آدم عبادت کند و خود را بدهکار خدا بداند. ◀️ قدم سوم در وادی شکر این است که انسان بعد از اینکه نعمت را دید و به خودش نسبت نداد، نعمت را به اسباب هم نسبت ندهد، نعمت را به همسر و دوست و رفیق و معلم و خورشید و ماه و زمین نسبت ندهد؛ هر چیزی از یک مسیری به ما می‌رسد اگر استناد به این مسیر داد انسان ولو به شرک خفی مشرک می‌شود. خداست که به انسان سلامتی، نشاط، پدر و مادر، دوست، همچنین نعمت‌های باطنی، ایمان، یقین، صبر، رضا، معرفت الله عطاء کرده است. اینها چیزهایی است که ما گاهی قدرش را نمی‌دانیم. در حدیثی، موسی کلیم می‌خواست خدا عابدترین و محبوب‌ترین بنده زمان خودش را به او نشان دهد، رفت یک بیمار جزامی را در یک خرابه دید. تعجب کرد. جبرئیل فرمود: با او همنشین شو. در آخر موسی به او گفت خدا به تو چه چیز داده که این طور خدا را تسبیح می‌کنی؟! گفت در اینجا فقط یک نفر است که همه نعمت‌های خدا را می‌بیند [و آن منم]. ◀️ قدم چهارم، آغاز "حمد" و آغاز "شکر" است. وقتی همه نعمت‌ها را دید و به اسباب نسبت نداد به سرچشمه نسبت می‌دهد و می‌فهمد که خداست که به ما حیات و علم و قدرت و جمال و‌ آبرو داده است. براساس روایات، این اولین قدم در است، قدم بعدی که از این کامل‌تر است این است که انسان بفهمد که خدای متعال در این عظمت‌ها و نعمت‌هایی که به انسان داده حکمت قرار داده است.» ☑️ @mirbaqeri_ir
🔴 پروندۀ نکته‌ها درباره 📢 اگر چهل سال نمازمان قضا نشده، یا پنجاه سال نماز شب می‌خوانیم، یا بیست سال است زیارت عاشورا می‌خوانیم، این توفیق را به خودمان نسبت ندهیم! 🔗 https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/3919 📢 اگر مخلوق به خداوند توجه کند، خداوند هم او را یاد خواهد کرد؛ «فَاذْكُرُوني‏ أَذْكُرْكُم» 🔗 https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/3918 📢 شاکر حقیقی کسی است که حتی در بیماری و بلا و سختی هم، خدا را پیدا می‌کند./ شاکرِ حقیقی، نعمت خدای متعال و جمال صنع خدا را در متن بلا هم مشاهده می‌کند و آنچه از خدای متعال می‌رسد را زیبا می‌بیند. 🔗 https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/3920 📢 انسان باید بداند نعمت‌ها و امکانات، بی‌هدف نیست و خداوند برنامه‌ای برای این امکانات داشته است. شکر این است که انسان نعمت را از خدا بگیرد و آن‌چنان که خدا خواسته است در آن تصرف کند. 🔗 https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/3921 📢 یکی از راه‌هایی که انسان را به محبت خدا و مقام محبین می‌رساند و راه همواری است، این است که انسان نعمت‌های خدا را زیاد یاد کند و در مقابل این نعمت‌ها خدا را شکر کند. این کار ممکن است در ابتدا چندان برای انسان شیرین نباشد و سخت باشد، ولی اگر مداومت کرد، شیرینی آن را خواهد چشید./ خوب است که انسان نسبت به نعمت‌هایی که خدا به دیگران داده است، شاکر باشد؛ برای مثال، انسان می‌بیند که خدای متعال به دیگری موقعیت داده، ثروت داده، فرزند خوب داده، خانه خوب و شغل خوب داده؛ پس برای این نعمات خدا را شکر کند و  زیبایی کار او را ببیند و بگوید: الحمدلله رب العالمین. یکی از خاصیت‌های این حمد آن است که حسد از انسان دور می‌شود. 🔗 https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/3922 📢 انسان شاکر، سختی‌ها را هم نعمتی از خداوند می‌بیند. او همان استفاده‌ای که از خوشی‌ها می‌برد از سختی‌ها هم می‌برد و هر دو را ابزار بندگی قرار می‌دهد. شاکر همیشه در بندگی خداوند است./ شیطان وعده داده که بر سر صراط مستقیم کمین کند و اجازه ندهد که بندگان خدا شاکر نعمت‌های خدا باشند و با نعمت‌های خداوند او را بندگی کنند. 🔗 https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/3924 📢 شکر بر بلا، از مهم‌ترین درجات شکر است./ شکر به‌معنیِ اخلاصِ در ولایت است. 🔗 https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/3929 📢 امام آن حجت الهی و سبیل اعظم الهی است که انسان را به عبادت هدایت می‌کند و با عبادت اوست که ما عبادت می‌کنیم و اگر او را بردارید به شما نمی‌گویند نعمت را شکر کردی یا نه؟ آمدن امام آغاز شکر است و با وجود او سخت‌گیری شروع می‌شود و مردم دو دسته می‌شوند: شاکر و کافر. 🔗 https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/3930 📢 نعیم حقیقی "ولایت" است. اگر کسی نعمت ولایت را شاکر باشد همه نعمت‌های دیگر را شکر کرده است./ اگر انسان امکانات را در مسیر امام به راه انداخت شاکر است و اگر در مسیر امام به راه نینداخت کافر است. 🔗 https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/3931
💯داستان در الانوار النعمانیه نقل است ،روزی جوانی نزد حضرت موسی بن عمران علیه السلام آمد و گفت: یا موسی خدا را از عبادت من چه سودی می رسد که چنین امر و اصرار بر عبادتش دارد؟ حضرت موسی بن عمران علیه السلام فرمود: یاد دارم در نوجوانی از گوسفندان شعیب نبی چوپانی می کردم. روزی بز ضعیفی بالای صخره ای رفت که خطرناک بود و ممکن بود در پایین آمدن از آن صخره اتفاقی برایش بیفتد. با هزار مصیبت و سختی خودم را به صخره رساندم و بز را در آغوش گرفتم و در گوشش گفتم: ای بز ! خدا داند این همه دویدن من دنبال تو وصدا کردنت برای برگشتن به سوی من، به خاطر سکه ای نقره نیست که از فروش تو در جیب من می رود. می دانی موسی از سکه ای نقره که بهای نگهداری و فروش تو است، بی نیاز است. دویدن من به دنبال تو و صدا کردنت به خاطر خطر گرگی است که تو نمی بینی و نمی شناسی و او هر لحظه اگر دور از من باشی به دنبال شکار توست. ای جوان بدان که خدا را هم از عبادت من و تو سود و زیانی نمی رسد، بلکه با عبادت می خواهد از او دور نشویم تا شیطان بر ما احاطه پیدا نکند و در دام حیله های شیطان نیفتیم... 🍃🌷