🌷« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »🌷↬❃ ✫⇠ #سرّ_سر ✍نویسنده: نجمه طرماح ● #خاطرات_شهیدحاج_عبدالله_اسکندری #قسمت_چهاردهم زنگ خانه را که زدند، زهرا مثل تیر از چله کمان رها شده بود در اتاق را باز کرد و به دیوار کوبید و دوید توی حیاط. فاطمه را بغل کردم و پشت سرش راه افتادم. حاج خانوم سراسیمه از جایش بلند شد. زود سراغ چمدانش رفت و چادر رنگی اش را از میان لباسهایی که روی چمدان تلنبار شده بود، برداشت و رویش را سفت و سخت گرفت و رفت داخل اتاق. آقا عبدالله زهرا را بغل کرده بود و می بوسید. سلامش کردم و خوش آمد گفتم. انرژی گرفتم از دیدنش. دست دیگرش را جلو آورد و فاطمه را ازم گرفت و گفت که داخل نمی آید. ساک ها را تا دم در حیاط بیاورم،بقیه راه را خودش تا ماشین می برمشان. برگشتم توی خانه. از اینکه از خواب پراندیمش عذرخواهی کردم. نمی دانم کلافه بود یانه، ولی هرچه بود می دانستم او هم از از این که از این بلاتکلیفی بیرون آمده و افسار زندگی اش از امروز به دست خودش خواهد بود. خوشحال روی همدیگر را بوسیدیم. کمک کرد تا چمدان ها را داخل حیاط گذاشتم. سلام و علیکی با آقا عبدالله کرد و تعارف که یک چای بخورید و گلویی تازه کنید و بروید. من می دانستم چای در کار نیست. او که خواب بود من هم یک ساعت در این اتاق کوچک دم کرده نشسته بودم. بابت محبتش تشکر کردیم و ساک ها را داخل ماشین گذاشتیم و در خانه را پشت سرمان بستیم. 🌹🌹🌹 بچه ها با جیغ و خنده هایشان خانه را روی سرشان گذاشته بودند. حتی صدای موتور کولر گازی هم زورش به شلوغ کاری آن ها نمی رسید. خنکی هوای آن شب، این اجازه را می داد که با حوصله بیشتری در آشپزخانه و حیاط بمانم. خصوصا امشب که آقا عبدالله بعد از مدت ها پیش ما بود و برادرم مهمانان. یک ماه بیشتر از خدمتش نمی گذشت و من خوشحال بودم که سربازی بهانه خوبی برای ما شده که از تنهایی در بیاییم. سینی شام را آقا عبدالله با خودش برد. و خودش را به جمع بازی و شیطنت دخترها و دایی شان رساند. من هم قابلمه آبگوشت را برداشتم و پشت سرش رفتم داخل ساختمان. تا رسیدم سفره را پهن کرده بود و وسایل شام را چیده بود. دو زانو کنار سفره نشسته بود و بچه ها را نگاه می کرد که گشت دایی شان نشسته اند و به اصطلاح خودشان اسب سواری می کنند. قابلمه آبگوشت را کنارم گذاشتم و ظرف ها را یکی یکی پر کردم و توی سفره گذاشتم، دست به غذا نزدیم تا بچه ها از دوش دایی شان پایین بیایند و بنشینند دور سفره. سرش را به من نزدیک کرد و گفت:"من شرمنده شما هستم" "خدا نکنه، برای چی؟!" "خوب شما نتونستی برای بدرقه مادرو پدرت بری شیراز. آن شالله چندردز دیگه با برادرت برید برای پیشواز اون جا باشید" "من دوست داشتم باهم بریم. بدون شما که نمی رفتم. نه اون موقع، نه چند روز دیگه برای پیشواز." "چشم سعی می کنم با هم بریم" رویش را به بچه ها کرد :" آقا غذا یخ کرد بعد از شام هم میشه باز کرد ها" ادامه دارد...✒️ 🍃جهت تعجیل در فرج و سلامتی آقا و شادی روح امام و ارواح طیبه شهدا صلوات🍃 ว໐iภ ↬ @sangarshohada🕊🕊

✫⇠ #سه_دقیقه_در_قیامت ✍نویسنده: انتشارات شهیدابراهیم هادی ● #داستان_واقعی #قسمت_چهاردهم 🍃اوایل ماه شعبان بود که راهی مدینه شدیم. یک روز صبح در حالی که مشغول زیارت بقیع بودم متوجه شدم که مأمور وهابی دوربین یک پسر بچه را که می خواست از بقیع عکس بگیرد را گرفته. ♦️جلو رفتم و به سرعت دوربین را از دست او گرفتم و به پسربچه تحویل دادم. 🍀بعد به انتهای قبرستان رفتم در حال خواندن زیارت عاشورا بودم که به مقابل قبر عثمان رسیدم. 💥همان مامور وهابی دنبال من آمد و چپ چپ به من نگاه می کرد. یکباره دستم را گرفت و به فارسی و با صدای بلند گفت: چی میگی؟داری لعنت می کنی؟ گفتم:نخیر دستم را ول کن! 💠 اما او داد میزد وبقیه مامورین را دور خودش جمع کرد. یکدفعه به من نگاه کرد و حرف زشتی را به مولا امیرالمومنین زد. 🔴من دیگر سکوت را جایز ندانستم، یکباره کشیده محکمی به صورت او زدم . چهار مامور به سر من ریختند و شروع به زدن کردند. 🔆 یکی از مامورین ضربه محکمی به کتف من زد که درد آن تا ماه ها مرا اذیت می کرد. چند نفر جلو آمدند و مرا از زیر دست آنها خارج کردند و فرار کردم. ♻️اما در لحظات بررسی اعمال ماجرای درگیری در قبرستان بقیع را به من نشان دادند و گفتند: شما خالصانه و به عشق مولا با آن مأمور درگیر شدی و کتف شما آسیب دید و برای همین #ثواب_جانبازی_در_رکاب_مولا_علی در نامه عمل شما ثبت شده است. 🔰 در این سفر کوتاه به قیامت نگاه من به شهید و شهادت تغییر کرد، علت آن هم چند ماجرا بود: 🔷یکی از معلمین و مربیان شهر ما در مسجد محل تلاش فوق العاده‌ای داشت که بچه‌ها را جذب می‌کرد. ♦️خالصانه فعالیت می‌کرد و در مسجدی شدن ما هم خیلی اثر داشت. ▪️ این مرد خدا یک بار که با ماشین در حرکت بود از چراغ قرمز عبور کرد و سانحه شدید رخ داد و ایشان مرحوم شد 🔶من این بنده خدا را دیدم که در میان شهدا و هم درجه آنها بود.ایشان به خاطر اعمال خوبی که در مسجد و محل داشت و رعایت دستورات دین به مقام شهدا دست یافته بود. 🔵 اما سوالی که در ذهن من بود تصادف او و عدم رعایت قانون و مرگش بود! ☘ایشان به من گفت: من در پشت فرمان ماشین سکته کردم و از دنیا رفتم و سپس با ماشین مقابل برخورد کردم. هیچ چیزی از صحنه تصادف دست من نبود... 🌾 در جایی دیگر یکی از دوستان پدرم که اوایل جنگ شهید شده بود و در گلزار شهدای شهرمان به خاک سپرده شده بود را دیدم. 🍁 اما او خیلی گرفتار بود و اصلاً در رتبه شهدا قرار نداشت. تعجب کردم تشییع او را به یاد داشتم که در تابوت شهدا بود! ⚡️خودش گفت: من برای جهاد به جبهه نرفتم به دنبال کاسبی و خرید و فروش بودم که برای خرید جنس به مناطق مرزی رفتم که آنجا بمباران شد. 💥بدن ما با شهدای رزمنده به شهر منتقل شد و فکر کردند من رزمنده ام و... 🌸 اما مهم ترین مطلبی که از شهدا یادم‌ ماند مربوط به یکی از همسایگان ما بود. 🌒 خوب به یاد داشتم که در دوره دبستان آخر شب وقتی از مجلس قرآن به سمت منزل آمدیم از یک کوچه باریک و تاریک عبور کردیم. 💥از همان بچگی شیطنت داشتم، زنگ خانه مردم را می زدیم و سریع فرار می کردیم. 💥یک شب دیرتر از بقیه دوستانم از مسجد راه افتادم. همان کوچه بودم که دیدم رفقای من که زودتر از کوچه رد شدن یک چسب را به زنگ یک خانه چسبانده اند، صدای زنگ قطع نمی‌شد. ✨ پسر صاحبخانه یکی از بسیجیان مسجد محل بود، بیرون آمد چسب را از روی زنگ جدا کرد و نگاهش به من افتاد. ❄️شنیده بود که من قبلا از این کارها کرده ام، برای همین جلو آمد و مچ دستم را گرفت و گفت باید به پدرت بگویم چه کار می کنی! 🌿 هرچه اصرار کردم که من نبودم بی فایده بود.مرا مقابل منزل ما برد و پدرم را صدا زد.پدرم خیلی عصبانی شد و جلوی چشم همه حسابی مرا کتک زد. 🥀 این جوان بسیجی که در اینجا قضاوت اشتباهی داشت در روزهای پایانی دفاع مقدس به شهادت رسید. 🌿 این ماجرا و کتک خوردن به ناحق من در نامه اعمالم نوشته شده بود که به جوان پشت میز گفتم: ❓ چطور باید حقم را از آن شهید بگیرم او در مورد من زود قضاوت کرد! ♻️جوان گفت: لازم نیست که آن شهید به اینجا بیاید. من اجازه دارم آنقدر از گناهان تو ببخشم تا از آن شهید راضی شوی. 🔆خیلی خوشحال شدم و قبول کردم.حدود یکی دو سال از گناهان اعمال من پاک شد تا جوان پشت میز گفت راضی شدی؟گفتم بله عالیه. 🔆لبته بعدا پشیمان شدم که چرا نگذاشتم تمام اعمال بدم را پاک کند.. اما باز بد نبود. ✅ همان لحظه آن شهید را دیدم و روبوسی کرد،خیلی از دیدنش خوشحال شدم.گفت: با اینکه لازم نبود اما گفتم بیایم از شما حلالیت بطلبم. هرچند شما هم به خاطر کارهای گذشته در آن ماجرا بی تقصیر نبودی... ادامه دارد...✒️ 🚫کپی و نشر حرام هست خواهش میکنم کسی نشر نده ما فقط واسه کانال سنگرشهدا از ناشر اجازه نشرگرفتیم🚫 ว໐iภ ↬ @sangarshohada🕊🕊

🌷« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »🌷↬❃ ✫⇠ #کدامین‌_گل ✍خاطرات شهید فرهاد شاهچراغی ‌● #قسمت_چهاردهم ●نویسنده :مجیدخادم زیر تابلو جلوی در مادری منتظر پسرش ایستاده آن طرف تر از من پیراهن اینو توی کیسه پلاستیک دستش است _ننه مجتبی مگه اینجا تا خانه چقدر راهه که سه ماه نمیتونی بیای؟ _بیا به جون به جای مزه رفتن داخل این پیراهن تو عوض کنم رنگش برگشته فرهاد با خنده می پرسد _آقای نصیری سپاه حقوق میدن؟ شریف نصیری می زند زیر خنده. فرهاد آن طرف در, سرش را زیر می‌اندازد تا لبخندش را پنهان کند. _چرا جونت در رفت تا بگی؟ مگه میشه ندن تو تاحالا نگرفتی؟ _نه والله. _خوب چرا زودتر نگفتی؟ روی از من شده بود مثل روز قبل از نشده بود از پدرش پول بگیرد برای کرایه آخر به همه گفته بودند رفته سر کارتوی سپاه. آخرین ۵ تومانی اش را هم داده بود که کرایه از قصرالدشت تا چهارراه پمپ بنزین از آنجا تا میدان ستاد هم پیاده آمده بود برگشتن دیگر پولی نداشت همه راه را پیاده رو و حسابی دیر رسیده بود بعد از نماز صبح هم پیاده برگشته بود تا سر ساعت هشت توی ساختمان سپاه باشد دیرتر رسیده بود.کسی براش ساعت نمی‌زد ولی از شرم دیر رسیدن مستقیم آمده بود اتاق آقای نصیری مسئول بخش که حالا دیگر فرستاده شده اتاق حسابداری. پشت در اتاق این پا و آن پا می‌کردند تا مطمئن شود کسی نمی بیند ش و در میزند تا وارد می شود هیچ کس توی اتاق ۱۲ متری نیست فقط میز کوچکی گوشه اتاق است و عکس امام بالایش روی دیوار نصب شده صندلی هم ندارد. روی میز صندوقی شیشه ای است که داخلش پر از پول است ۱۰۰ تومانی، ۵۰ تومانی ،۱۰ تومانی، پول خرد. پیش خودش حساب می‌کند که باید چند هزار تومان باشد در اتاق را باز می کند. برمیگردد بیرون و در را می بندد. پشت در این پا و آن پا می کند دوباره در را باز می کند و می آید توی اتاق. روی میز کاغذ چسباندن که رویش نوشته شده: «برادران هر کس حق دارد که لازم دارد و به اندازه نیازش بر دارد» تعجب نکرد فقط دارد پیش خودش حساب و کتاب می‌کند بدست می کند توپولها و ده تومانی برمیدارد.مهری سیاه به صورت شاه روی پول خورده اما هنوز جاهایی از صورتش پیداست که صورتش را نمی‌شود زیرمه تشخیص داد که کیست ولی شاه بودنش کاملاً معلوم است. نوشته روی مهر جمهوری اسلامی ایران است.۲ تا ۵ تومانی هم بر می‌دارد و توی جیبش می‌گذارد و سریع به سمت در می‌رود تا می خواهد دستش را روی دستگیره بگذارد دستگیره خودش پایین می‌رود و در باز می شود.پاسدار دیگری دستگیره را فشار داده بود از بیرون تا داخل بیاید و با حال خوردن و باز شدن در نگاهش آن روی همسانی های ثابت می شود.بعد سرش آن پایین می‌افتد و سلام و علیک دستپاچه کوتاهی و از هم دور می شوند یکی به طرف توی اتاق و دیگری بیرون صورتشان هر دو خیس عرق می شود. *سنندج حزب دموکرات کردستان در پی درگیری عصر دیروز با پاسداران مستقر در مرکز رادیو تلویزیون سنندج با آتش بس ۴۸ ساعته خواستار خروج فوری پاسداران از این شهر شد خبرگزاری پارس گفت گروهی از پیشمرگان دموکرات به سوی افراد پاسدار که در محوطه رادیو تلویزیون سنندج به نگهبانی مشغول بودند آتش گشودند و خواستار خروج پاسداران از مرکز رادیو تلویزیون این شهر شدند اطلاعات نهم اسفند ۱۳۵۸. هنوز هم هر چه اتفاق از بین میدان شهرداری و نزدیک زندان کریم خان می‌افتد تا میدان ستاد و استاد تا چهارراه پمپ بنزین.ساعت ۶ که میشود جوان ها مثل مور و ملخ میریزن توی این خیابان‌ها و پیاده‌روها را پر می‌کنند و صحبت و بحث و همه‌شان خیابان را هم پر می‌کند تا ساعت ۹ .نه کمی کمتر و نه کمی بیشتر هر روز همین است. توی پیاده روها صدها جوان دو به دو یا گروهی ایستاده‌اند و با هم بحث و جدل می کنند. با شور و شعف .گاهی داد و فریاد. هرکس از چیزی می گوید ،چیزی که بلد است. چیزی که خوانده یا شنیده است. عقیده‌ای، سیاستی ،مخالفت یا موافقتی. نزدیک میدان ستاد جمعی ۱۵ نفره که وسطشان دختری جوان دارد با شور و هیجان بحث می‌کند دو سه تا دختر و پسر دختر موهای یکدست مشکی اش را جمع کرده و پشت سرش محکم بسته. چند کتاب و جزوه و روزنامه توی دست و زیر بغلش است. نوجوانی هم کنارش ایستاده و به هرکس اضافه می شود به جمع یک جزوه می دهد.دختر فریاد نمیزند :«ما هنوز به انقلاب واقعی نرسیده‌ایم؛ یک انقلاب کارگری اصیل بهمن ۵۷ تنها یک رفرم بود رفقا. به رفرم بسنده نکنید هنوز حق مستضعفین خلق از حلقوم مستکبرین گرفته نشده» هرکس متلکی می اندازد و دختر پریشان می گوید:«شما نمی فهمید.درک شما توده مردم از یک انقلاب اصیل مارکسیستی بر پایه های...‌‌» بخشی از جمع شروع کردند به کف زدن و تشویق دختر و بعد شعار مرگ بر امپریالیسم خونخوار.. دختر داشت همفکرانش را آرام میکرد که همه گروهی دیگر بالا گرفت و یکی فریاد زد: «نفر خودتی مزدور شوروی حزب فقط حزب خدا» ادامه دارد..✒️ ว໐iภ ↬ @sangarshohada🕊🕊

🌷« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »🌷↬❃ ✫⇠ #برزخ_تکریت ✍ خاطرات آزاده : حکیمی مزرعه نو ‌● #قسمت_چهاردهم 💠 بازگشت به سنگر کمین در زمان استراحت در منطقه عمومی فاو به علت گرمای شدید هوا علی رغم خطراتی که داشت شبها پشت بام ساختمانهایی می خوابیدیم که سقفهای محکم بتنی داشت پشت بام به همه منطقه اشراف داشت توپخانه عراق وقتی توپهای فرانسوی شلیک می کرد با نوری که از خود ساطع می کرد کاملا مشخص بود و بعد از لحظاتی صدایی خشک از آن به گوش می رسید منتظر می ماندیم ببینیم به کجا اصابت می کند. آقای دکتر خنچه دوست و همکلاسی برادرم که آن روزها مسوول تبلیغات تیپ در فاو بودند را ملاقات کردم دوربین 135 معروف آنروزها در اختیارم گذاشتند به اتفاق دوستان چندتایی عکس یادگاری گرفتیم . زمانی که دوباره به سنگرهای کمین بازگشتیم با دوربین فیلمبرداری آمدند داخل کمین و از بچه ها فیلمبرداری کردند به هنگام آبتنی در اروند رود در اثر نیش مار آبی به بیمارستان فاطمه الزهرا- سلام الله علیها. در همانجا منتقل و با پسر عمویم آقای علی حکیمی که از کادر بیمارستان بودند ملاقات کردم. در بازگشت به کمین از خط پدافندی عبور می کردیم که با تعدادی از بچه های روستایمان از جمله آقایان احمد و حمید رضا مرادی و دوستان دیگری که نامشان را فراموش کردم ملاقات کردم. شهید محمد باقر باقری نوجوانی پاک و دوست داشتنی . بچه رکن آباد شهرستان میبد. شیفت نگهبانی بنده و بابایی معمولا بعد از ایشان بود. آرام و محترمانه ما را برای شیفت بعد از خود و نماز صبح بیدار می کرد. یک روز در ابتدای ورودی کانال در حال تجدید وضو تیر مستقیم به قلب نازنینش می خورد و آسمانی می شود. یک شب خبر می رسد که گشتی های عراق اطراف کمین مشاهده شده اند آن شب همه با هم نگهبانی دادیم و کسی نخوابید. روزهای آخر ماموریت مصادف بود با ایام صفر المظفر. سال 1407 ه . ق عراق از ترس عملیات جدید جهنمی از آتش بر سر بچه ها می ریخت. بهنگام باز گشت به تیپ الغدیر در دژبانی اروند رود ، دوست عزیزم آقای حسن سیفی را ملاقات کردیم. شهید هاشمی هم از ماموریت در خرمشهر بازگشتند . دیدارها تازه شد. پس از اخذ پایانی به اهواز آماده و از آنجا با اتوبوسی به یزد آمدیم سه نفر ی در صندلی عقب جای گرفتیم شام را هم تن ماهی که همراه خود آورده بودیم داخل اتوبوس خوردیم غروب رسیدیم یزد میدان باهنر پیاده شدیم . یادم نیست با چه وسیله ای آمدیم اردکان فکر کنم شب را داخل پایگاه بسیج اردکان خوابیدیم و صبح رفتیم روستایمان مزرعه نو. گفتم روستایمان مزرعه نو بعضی از دوستان امروزی از به یدک کشیدن پسوند مزرعه نو در شناسنامه نظر مثبتی ندارند ولی من بدان افتخار می کنم ادامه دارد..✒️ ⛔️کپی ونشر ممنوع..چون این خاطرات هنوز چاپ نشده نویسنده راضی به نشرش نیستند..فقط همینجا بخونید🌹 ว໐iภ ↬ @sangarshohada🕊🕊