شاید لطف بهشت به درخت‌هایش نیست، به نهر و تخت‌ نیست، لطف بهشت به نزدیک‌آمدنِ درخت است. یکی‌شدن ما با زیبایی. یکی‌شدن ما با منظره بیرونی. درخت‌شدنِ ما. نهر‌شدنِ ما. چشمه‌بودنِ ما. این پرپرزدن ما در هنر و طبیعت و فکرهای بلند، جستجوی لمس است. طمع نزدیک‌ رفتن. هوس اینکه صورت به صورت شویم با زیبایی. شاید بهشت لمس و حلول زیبایی‌هایی است که همه عمر از فاصله با آن‌ها رنج کشیدیم. تعبیر عجیب قرآن در نزدیک آوردن بهشت برای مومنین نه نزدیک شدن مومنین به بهشت! دیدن شما گفته‌اند نشانه‌‌ای نیست. پیش آمدنِ شماست که ظهور را رقم می‌زند. پیش آمدنِ شما به زمان، قیمت می‌دهد. رسیدن شما به آن ثانیه، ثانیه را ظاهر می‌کند. #وازلفت‌الجنة‌للمتقین‌غیر‌بعید #صاحب‌الزمان #نفیسه‌مرشدزاده