از مایکل اسپرینگمن دیپلمات اسبق امریکا پرسیدم با توجه به دشمنی امریکا با مردم ایران در قبل انقلاب (کودتای ۲۸ مرداد) و انواع دشمنی های بعد انقلاب، ایرانی ها باید دقیقا چه کار کنند تا امریکا دست از سرشان بردارد؟ پاسخ صادقانه ای داد: ایرانی ها باید از صفحه روزگار محو شوند! عضو کانال شوید 🔻 https://eitaa.com/joinchat/1844903939C0e8d01846b

حضور پرویز ثابتی مسئول ادارهٔ سوم (مهم‌ترین رکن) ساواک در بین براندازان جمهوری اسلامی در امریکا نه تنها جای تعجب ندارد بلکه کاملا هم طبیعی است! جنبشی که نقاب آن «زن، زندگی، آزادی» است اما وقتی هنوز قدرت ندارد، در وسط خیابان آرمان علی وردی را سلاخی و روح الله عجمیان را با بدترین شکنجه ها شهید میکند، ادامه نسل جانیانی مثل پرویز ثابتی است. در واقع صورت مساله بسیار روشن است؛ وحشی ترین نیروهای سیاسی قبل و بعد از انقلاب با هم به ائتلاف رسیده اند تا جمهوری اسلامی را ساقط کنند، نکته کار اینجاست که قبل از انقلاب قدرت داشتند و در تشکیلات ساواک مخالفانشان را شکنجه میکردند و امروز که در قدرت نیستند در کف خیابان همان وحشی گری ها را انجام دادند. عضو کانال شوید 🔻 https://eitaa.com/joinchat/1844903939C0e8d01846b

مطرح شدن دوباره نام پرویز ثابتی فرصت خوبی است برای بازدید عمومی دانش آموزان، دانشجویان و سایر تشکلهای فرهنگی و مردمی از #موزه_عبرت مکانی که بعد از 44 سال همچنان بهترین ویترین از جنایتهای بی سابقه ساواک در دوره پهلوی است. تاریخ را برای نسل جدید نباید فقط تعریف کرد، باید نشان داد. عضو کانال شوید 🔻 https://eitaa.com/joinchat/1844903939C0e8d01846b

+۱۸ آنقدر مرا با شلاق زدند که ناخن‌های پایم از جا پریدند و افتادند و ناخن‌های دستم نیز کنده شدند. در همان حال که خونین و مالین روی زمین افتاده بودم، به زور آب به دهانم ریختند؛ من هم تف کردم توی صورتشان. دست بردار که نبودند. جری‌تر شدند و به زور کمی دانه برنج به دهانم ریختند تا به خیال خودشان روزه مرا باطل کنند. برای اینکه خوشحال نشوند گفتم؛ باز من روزه‌ام، هرکاری کنید، حتی اگر در دهانم ادرار کنید، بازهم روزه‌ام باطل نمی‌شود، چون به زور است. ...مرا بردند و بعد از کتک مفصلی از مچ، پاهایم را بستند و وارونه آویزان کردند. بعد از دقایقی آمدند و مرا به روی زمین انداختند. بعد مجبورم کردند که روی چهارپایه‌ای بایستم و دستهایم را از طرفین به میخ طویله‌ای بر دیوار بستند و بعد چهارپایه را از زیر پاهایم کشیدند و مصلوبم کردند. تمام وزنم را کتف و مچ دست‌هایم تحمل می‌کرد. دستبند لحظه به لحظه بیشتر در مچ دستم فرو می‌رفت. خون به دستم نمی‌رسید. پنجه‌هایم بی‌حس شده بودند. به همین اکتفا نکردند و شروع کردند به شلاق زدن به کف پا و روی پایم... آن شب من لخت و عور بودم. شمعی روشن کردند. پارافین ذوب شده چکه چکه روی بدنم می‌ریخت و می‌سوزاند و پوست را سوراخ می‌کرد. گاهی هم شعله آن را بین بیضه‌ها می‌گرفتند و موها را آتش می‌زدند. با فندک روشن هم موهای بدنم و ریشم را می‌سوزاندند. از سوزش درد به خود می‌پیچیدم. با ناخن گیر یکی یکی موها را می‌کندند و هی تکرار می‌کردند: امشب، شب آخر است. یک کمدی تراژیک تمام به اجرا گذاشته بودند. پنبه آغشته به الکل را به دور انگشت شست پا می‌بستند و بعد آن را آتش می‌زدند. این پنبه شاید دو دقیقه دور انگشتم می‌سوخت. یا پنبه فتیله شده را درون نافم می‌گذاشتند و آتش می‌زدند. گاهی خاکستر سیگار را روی بدنم می‌ریختند. کاری از دستم برنمی‌آمد جز داد زدن. از اعماق وجود فریاد می‌زدم... مرا لخت آویزان می‌کردند و گاهی بر آلت تناسلی‌ام شلاق می‌زدند که بر اثر همین ضربات باد کرده بود... تا ساعت دو نیمه شب مرا به هرشکلی که می‌توانستند اذیت و شکنجه کردند. وقتی دیدند جواب نمی‌گیرند به زیر آپولو بردند. همه بازجویان از اتاق خارج شدند. آپولو صندلی دسته داری بود که کف آن بیش از حد پهن بود. وقتی روی آن نشستم، پاهایم از ساق بیرون از صندلی می‌ماند. دست‌ها را از مچ با مچ‌بند قالبی به روی دسته صندلی پیچ و مهره و سفت کردند. وقتی که پیچ‌ها را سفت می‌کردند قالب‌ها بر مچ و ساق پاهایم فرو می‌رفت و به اعصاب فشار می‌آورد. فشار بر دست چنان بود که هر لحظه فکر می‌کردم خون از محل ناخن‌های دستم بیرون خواهد جهید. درد این لحظات به واقع خیلی بدتر و شدیدتر از درد شلاق بود. دست بیشتر و بیشتر پرس می‌شد و تمام اعصابم از توک پا تا فرق سرم تیر می‌کشید. به دست راست کمتر فشار می‌آوردند، زیرا بعد از پرس دست باد می‌کرد و دیگر نمی‌شد با آن اعتراف نوشت. بعد از مهار شدن دست‌ها و پاها، کلاه کاسکت مخروطی شکل را که از بالا آویزان بود بر سرم گذاشتند که تا زیر گلو می‌آمد. آن گاه به کف پاهایم شلاق زدند. وقتی از شدت درد فریاد می‌کشیدم، صدا در کلاه کاسکت می‌پیچید و گوشم را کر می‌کرد، نه می‌شد فریاد کشید و نعره زد و نه می‌شد درد ناشی از شلاق را تحمل کرد. هیچ منفذ و راه در رویی برای خروج صدا از کلاه کاسکت نبود و صدا در همان کلاه دفن می‌شد. گاهی شلاق را به کلاه می‌زدند، دنگ و دنگ صدا می‌کرد و سرم دوران می‌یافت و دچار گیجی و سردرد می‌شدم. عذاب آپولو واقعی و خرد کننده بود. پیچ‌ها را دائم شل و سفت می‌کردند... کار آن شب بازجویان خیلی طولانی شد. بعد از شلاق و آپولو مرا از اتاق حسینی بیرون بردند و دور دایره گرداندند تا پاهایم تاول نزند و باد نکند. بعد آویزانم کردند… مرا به اتاق شماره ۲۲ بردند. این اتاق شیب کمی داشت و کف آن خیس بود. مرا که لخت مادرزاد بودم کف اتاق نشاندند و گفتند بنویس. من دو زانو نشستم و با یک دستم ستر عورت می‌کردم و با دست دیگرم خودکار را گرفته بودم. از زور سرما دندان‌هایم به هم می‌سایید. از دماغ و دهانم بخار بلند می‌شد. دست و بدنم می‌لرزید. نمی‌توانستم چیزی بنویسم. سرما در بدنم رسوخ کرده و به مغز استخوانم رسیده بود... بخشی از کتاب خاطرات عزت شاهی (فصل شبهای کمیته مشترک یا همان موزه عبرت) #پرویز_ثابتی #زن_زندگی_آزادی عضو کانال شوید 🔻 https://eitaa.com/joinchat/1844903939C0e8d01846b

برخلاف قسمتهای قبلی، دیدن این قسمت را به همه پیشنهاد نمیکنیم. آشنایی با شخصیت درنده و ستمگری مثل پرویز ثابتی و جنایاتی که در زیر مجموعه او در ساواک انجام شده، اعصاب و روان میخواهد. پس اگر زیر ۱۴ سال هستید یا شرایط روحی مناسبی ندارید قسمت ۵۲ برنامه حافظه تاریخی ایرانی را نبینید! +معرفی دو کتاب 🔻عضو کانال شوید و تمام قسمت های قبلی را هم ببینید👇 https://eitaa.com/joinchat/2551251115C119f214b32

اوکراین بعد از فروپاشی شوروی چند هزار سلاح و کلاهک هسته ای داشت و بعد از امریکا و روسیه سومین قدرت اتمی دنیا بود اما به خاطر حماقت تاریخی رییس جمهور وقت اوکراین و امضای معاهده بوداپست، رسما خلع سلاح شد. چند سال بعد، اوکراینی ها حماقت دوم را مرتکب شدند و عرصه سیاست و حکمرانی شان را به یک سلبریتی و کمدین یعنی زلنسکی واگذار کردند. نتیجه این تصمیم اعتماد عجیب و غریب زلنسکی به امریکا، غرب و ناتو بود تا جایی که با تحریک روسیه، بالاخره روس ها به اوکراین حمله کردند و امروز بعد از یک سال از این جنگ، بخش قابل توجهی از زیرساختهای اوکراین نابوده شده. این عکس نیز تصویر نمادین خوبی از وضع امروز اوکراین است. اوکراین در نتیجه حماقت های متعدد چند دهه گذشته از سومین قدرت اتمی دنیا به یکی از درس های عبرت دنیا تبدیل شده. کشوری که حالا همردیف بسیاری از کشورهای جنگ زده و بدبخت دنیاست و در بسیاری از عرصه ها مصداق یک کشور عقب افتاده است. تا جایی که رییس جمهورش طی یک پروتکل تشریفاتی باید بایستد تا رییس جمهور امریکا برایش بنشیند و به یادگار امضا کند؛ امضایی در تایید بدبختی و سرسپردگی اوکراین! عضو کانال شوید 🔻 https://eitaa.com/joinchat/1844903939C0e8d01846b

آقای عراقچی! شما اشک شهید فخری زاده را درآوردید نه اشک وندی شرمن را! قسمت ۵۳ برنامه حافظه تاریخی ایرانی 🔻عضو کانال شوید و تمام قسمت های قبلی را هم ببینید👇 https://eitaa.com/joinchat/2551251115C119f214b32

"جمهوری اسلامی در بن بست است" این کلیدواژه بسیاری از کسانی است که سالها در قدرت بودند اما وقتی دوره شان تمام شد و خودشان در "بن بست بازگشت به قدرت" قرار گرفتند این جمله را بیان کردند؛ از نهضت آزادی تا خاتمی و احمدی نژاد! اما این چه بن بستی است که ۴۵ سال است جمهوری اسلامی از آن عبور کرده؟ در قسمت ۵۴ برنامه حافظه تاریخی ایرانی به چند مورد تاریخی از این توهم بزرگ اشاره کرده ایم. 🔻عضو کانال شوید و تمام قسمت های قبلی را هم ببینید👇 https://eitaa.com/joinchat/2551251115C119f214b32

روزنامه شرق به عنوان یکی از اصلی ترین بلندگوهای غرب در ایران، نماد «خیالپردازی و دوری از واقع گرایی» است. گاف بزرگ این روزنامه اخیرا در فضای مجازی بازخورد زیادی داشته چون دقیقا قبل اعلام توافق ایران با عربستان سراغ یکی از دیپلماتهای اصلاح طلب رفته و او هم بدون اطلاع از واقعیت و طبق آنچه در ذهن خودش بوده، گفته «ریاض از احیای روابط با ایران در سال1401 سرباز زد!» تازه این پیشفرض غلط را مفصل به بحث هم گذاشته وآسیب شناسی کرده! اما این بار اول نیست که غربگرایان در این روزنامه به جای توجه به واقعیت «خیال پردازی» می کنند. گاف دیگر این روزنامه برای سال95 بود. زمانی که انتخابات ریاست جمهوری در امریکا برگزار شد و قبل آنکه نتیجه رسمی اعلام شود، شرق آنچه دوست داشت به واقعیت تبدیل شود را به عنوان تیتر یک برگزید و با ذوق زدگی کلینتون را به عنوان رییس جمهور جدید بعد از اوباما معرفی کرد! تازه سعی کرد رنگ لباس روحانی و کلینتون را هم به اصطلاح ست کند تا صفحه یک زیباتری داشته باشد اما همان روز اعلام شد که ترامپ رییس جمهور جدید امریکاست! خیالپردازی شرق البته پیشتر هم سابقه داشت. سال94 و در اوج هشدارهای دلواپسان به دولت روحانی درباره خدعه های امریکا، شرق یکی از ابلهانه ترین تیتر های تاریخ مطبوعات ایران را منتشر کرد؛ «امضای کری تضمین است!» تیتری که بعدا به یک ژانر برای یادآوری سفاهت جریان غربگرا در اعتماد به دشمن تبدیل شد. خیالباف ترین افراد و جریانهای سیاسی وکسانی که در عالم رمانتیک خودشان حبس شده اند، علم واقع گرایی به دست گرفته اند و جریان انقلابی را با برچسب «خیال پردازی» توصیف میکنند! @Sabeti

اعلام برائت مورخان و نظریه پردازان مطرح دنیا از شورش هرزه ها برای حفظ آبروی علمی خود/ دیروز گلدستون، امروز آبراهامیان، فردا؟ چند روز بعد از مصاحبه تاریخی جک گلدستون علیه شورش زن، زندگی، آزادی که پرسشهای جدی را نسبت به وقوع انقلاب در ایران مطرح کرد و گفت: "اگر کسی فکر کند همین‌که اعتراض کند و خشمش را نشان بدهد اوضاع دگرگون می‌شود خوش‌باوری است" این بار پرفسور آبراهامیان استاد تاریخ دانشگاه های آکسفورد، پرینستون و باروک که کتابهایش جزو کتب مورد علاقه جریان روشنفکری در ایران است آب پاکی را روی دست اپوزیسیون ریخته و ضمن تاکید بر اینکه جمهوری اسلامی پابرجا خواهد ماند، حتی حاضر نشده نام انقلاب را برای ناآرامی های اخیر به کار ببرد و آن را "شورش" توصیف کرده است. وی این تحولات را صرفا چندپارگی های اجتماعی دانسته و حتی وارد میدان شدن فردی مثل رضاپهلوی را هم به ضرر جریان اپوزیسیون توصیف کرده است. به نظر میرسد با گذشت ۶ ماه از نا آرامی های اخیر که بیشتر از آنکه ریشه در داخل داشته باشد حاصل یک جریان مهندسی شده تحمیلی از خارج از کشور بود، حالا یکی یکی جامعه شناسان، مورخان و اندیشمندان علوم سیاسی مختلف در دنیا که اتفاقا هیچکدام شان هم سمپات جمهوری اسلامی نیستند با اعلام برائت از این شورش، درصدد حفظ آبروی تئوریک و علمی خود هستند. زیرا به خوبی میدانند که مواضع آنها درباره این اتفاقات در تاریخ ثبت خواهد شد و هر نوع سخن هیجانی و غیرواقع بینانه، اعتبار علمی و تئوریک آنها را به شدت مخدوش خواهد کرد. شاید حتی اگر امروز سید جواد طباطبایی نیز در قید حیات بود از اظهار نظر عجولانه قبلی اش که این شورش های کور را انقلاب ملی! توصیف کرده بود برائت می جست چون هر فرد آگاه و واقع بینی از همان ابتدا میفهمید نام انقلاب برای این شورش کور که ریشه اش نیز توطئه خارجی بود، چقدر مضحک و خیال پردازانه است. در ادامه اهم سخنان آبراهامیان با یورونیوز را میخوانید: 🔻در مورد اعتراضات در ایران یا آنطور که من آنها را شورش می‌نامم، انتظارات اغراق‌آمیز یا خوش‌بینانه‌ای ایجاد شد که این شورش‌ها به انقلاب منجر می‌شود. 🔻انقلاب به فرآیندی گفته می‌شود که یک قیام عمومی از پایین صورت گرفته و رژیم را سرنگون می‌کند. با این توصیف‌ها آنچه در سال ۱۹۷۹ در ایران رخ داد یک انقلاب واقعی بود. 🔻مردمی که در خیابان‌های ایران حضور داشتند امیدوار بودند که همان اتفاقات سال ۱۹۷۹ بار دیگر رخ دهد اما مسئله این است که حکومت شاه هیچ مشروعیتی نداشت و این مشکل اصلی رژیم او بود... هنوز جمهوری اسلامی مشروعیت دارد. 🔻ما هیچ نشانه‌ای مبنی بر اینکه رژیم به سمت فروپاشی برود، نداریم.  🔻من فکر می‌کنم حضور شاهزاده جوان یا هر چیز دیگری که می‌توان اسمش را گذاشت به عنوان رهبر، باعث تضعیف اعتراضات و تقویت رژیم خواهد شد. چراکه مردم خواهند پرسید اعتبار دموکراتیک و سکولار او از کجا آمده؟  ♦️در ادامه خبرنگار که ظاهرا از پاسخهای آبراهامیان تعحب کرده از او می پرسد: "گروهی از مخالفان جمهوری اسلامی معتقدند که آرام شدن نسبی اعتراضات در یک روند انقلابی عادی است. ممکن است مردم خشمگین دوباره پس از مدتی به خیابان‌ها بازگردند و روند سقوط جمهوری اسلامی را تسریع بخشند. آیا می‌توان شرایط امروز را با مقطعی پیش از انقلاب ۵۷ مقایسه کرد؟" اما پاسخ آبراهامیان جالب است: "خیر. چون همچنان مسئله مشروعیت است. شاه در ۲۸ مرداد مجبور شد از نیروهای خارجی برای ادامه حکومت خود استفاده کند در نتیجه دیگر نمی‌توانست از مشروعیت سخن بگوید. اما در مورد جمهوری اسلامی هنوز بخشی از مردم مشروعیت رژیم را قبول دارند ضمن اینکه هیچ نشانه‌ای مبنی بر ریزش در سپاه پاسداران وجود ندارد." ♦️این بار خبرنگار با سماجت بیشتری از آبراهامیان می پرسد: "شما به مشروعیت مذهبی در ایران اشاره کردید اما در جنبش اخیر ما شاهد این بودیم که اتفاقا حملاتی به روحانیون صورت گرفت. از جنبش عمامه پراکنی گرفته تا حملات لفظی و فیزیکی که علیه روحانیت شیعه در ایران صورت گرفت. آیا این به معنای پایان تقدس روحانیت شیعه در ایران مدرن نیست؟" اما بازهم پاسخ آبراهامیان جالب است: "خیر من این طور فکر نمی‌کنم. این قبلا هم بوده است. من به یاد دارم که مثلا ۲۰ سال قبل هم مثلا تاکسی‌ها، در خیابان‌ها روحانیون را سوار نمی‌کردند. همواره شاخص‌هایی در تاریخ ایران بوده که این نگاه نسبت به روحانیون وجود داشته است. از صادق هدایت گرفته که شما نمی‌توانید هیچ کسی را ضد روحانیت‌تر از او پیدا کنید یا مثلا احمد کسروی. با این حال همچنان رابطه‌ای میان بخشی از جوامع محلی و روحانیت وجود دارد که جایگاه روحانیت را محترم می‌شمارند و برای آن ارزش قائل هستند و من فکر نمی‌کنم این از بین برود" عضو کانال شوید 🔻 https://eitaa.com/joinchat/1844903939C0e8d01846b