ما بعنوان مخاطب مهمترین عنصر در سیاست گذاری رسانه ملی هستیم

سریال هایی مثل از سرنوشت ب جهت اینکه مخاطب نوجوان دارن، بسیار بسیار در فرهنگ آینده جامعه اثرگذارن

اگر در انتهای فصل دو مطالبه جدی اتفاق می افتاد مسلما در فصل سوم این سریال شاهد این میزان هنجارشکنی اون هم در بهترین حالت ممکن نبودیم

متاسفانه فیلم های کره ای علیرغم بسیاری نکاتی ک هیچ ربطی به فرهنگ ما نداره، اما اخلاق مدارتر هستن نسبت به فیلم های داخلی

بنابراین هرقدر ما (مخاطب دغدغه مند) نسبت به این ساخت ها بی تفاوت باشیم یا نهایتا حاشیه امن برای خانواده خودمون ایجاد کنیم، مسلما روزی خواهد رسید که اصلا هم دور نیست، که باید بطور کلی رسانه ملی رو کنار بگذاریم و صرفا بعنوان خبرگزاری ازش استفاده کنیم

پس این رویکرد که ما تاثیری در سیاست گذاری هاب رسانه ملب نداریم، اساسا رویکردی نادرست و منفعلانه است

پس اگر واقعا دغدغه فرهنگ و تربیت جامعه مون رو داریم بجای بی تفاوت رد شدن از برنامه های رسانه ملی و محدود کردن خانواده، باید خودمون و خانواده رو تشویق به رفتار فعالانه کنیم

سانسور شده ش در رسانه ملی پخ‌ میشه بنده ب جهت حوزه کاری سانسور نشده هم می بینم و بجز پوشش، صرفا چند نکته خاص هست که اتفاقا اون ها هم از طریق رسانه(فیلم) جزئی از فرهنگ کره شدن و البته هنوز هم نسبت بهشون مقاومت هایی هست در جامعه علیرغم اینکه هیچ فیلم کره ای بدون این نکات ساخته نمیشه

کار زیاد سختی هم نیست هر بار که مطلبی نادرست پخش میشه از هر خانواده 5 نفری 3 نفر هم با صدا و سیما تماس بگیرن، کفایت میکنه

سانسور شده ش در رسانه ملی پخ‌ میشه بنده ب جهت حوزه کاری سانسور نشده هم می بینم و بجز پوشش، صرفا چند نکته خاص هست که اتفاقا اون ها هم از طریق رسانه(فیلم) جزئی از فرهنگ کره شدن و البته هنوز هم نسبت بهشون مقاومت هایی هست در جامعه علیرغم اینکه هیچ فیلم کره ای بدون این نکات ساخته نمیشه

ولی تکیه بر موارد اخلاقی علیرغم اینکه بسیاری از نکات برای ما قابل قبول نیست، اما برای فرهنگ کره ای قابل پذیرش هست

چیزی که جالب بیشترالگوگیری فیلمسازان مااز فیلم های ترکیه ای یا هندی بامضمونهای تقریبامشابه چرا سیستم فیلمسازی به سمت فرهنگ داخلی وخاص خودش نمیره تاالگوگیری غلط؟