در دولتی و خصوصی که مشخص هست هزینه ها از کجا تامین مبشه

تامین هزینه در هر کدوم از این مالکیت ها هم متفاوته

اما در مورد عمومی یا ملی، ضمن دریافت کمک‌های حکومتی و دولتی، هزینه‌های خود را عمدتا از محل پرداخت‌های عمومی و حق اشتراک‌های مردمی نیز تأمین می‌کنند و ارتباط دولت با آنها در حد نظارت است. قوانین و مقررات این‌گونه سازمانها را هم نهادهای مردمی، مثل مجلس و شوراها صنفی وضع می‌کنند.

که هزینه های خودش رو از طریق بودجه مصوب، مالیات ها، بخشی از هزینه های مربوط به قبوض انرژی، پیام های تجاری، و شرکت های تولیدی وابسته تامین میکنه

در ایران مالکیت رسانه در هر سه شکل وجود داره، اما در رسانه هایی مثل صدا و سیما(رادیو و تی وی) فقط مالکیت عمومی یا ملی وجود داره

یکی از جهت سیاست های اعمال شده بر رسانه

و دوم میزان پاسخگویی به مخاطب

اهمیت مالکیت رسانه از دو بعد قابل بررسی هست

کشورهایی که هنوز هم محتوای رسانه‌ها را از طریق دولت کنترل می‌کنند، علاقه‌مندند تا خودشان را در عرصه خواسته‌های همگانی فعال نشان دهند در حقیقت رسانه دولتی برای دولت وقت به فعالیت می‌پردازد. اما رسانه عمومی در خدمت مخاطب است. در حکومت مردم سالاری، این مخاطب است که به عنوان انتخاب کننده به احزاب رأی می‌دهد تا قدرت بگیرند و همچنین احزاب را از مسئولیت برکنار می‌کند. بنابراین پخش رسانه‌ای خدمات عمومی یک عامل ضروری در توسعه مردم سالاری است. مخاطب نیاز داره ک از افکار و عقاید تمامی احزاب و جناح‌ها آگاه بشه و نه صرفا از عقاید هیئت حاکمه. مدیریت خبر در سازمان رسانه‌ای عمومی، فعالیتی بسیار متفاوت از مدیریت خبر در یک رسانه دولتی است. با وجود این، مدیریت برنامه‌های عمومی در خارج از اتاق خبر باید در هر سازمانی که فرد مدیر در آن به فعالیت می‌پردازد، یکسان باشد. در سراسر جهان، ارزشهای تولید یکسانی در کارگردانی برنامه‌های ورزشی و یا نمایش به اجرا درمی‌آیند، یعنی ضرورت تلاش برای حرفه‌ای گرایی، کیفیت و کارایی.

ماموریتی که به طور کلی برای رسانه های عمومی یا همگانی در نظر گرفته شده: رسانه‌های همگانی نه تنها در آموزش مداوم اعضای جامعه ، نقش مکمل معلمان را ایفا می‌کنند، بلکه با شیوه‌های صحیح آگاه‌سازی و راهنمایی عمومی، می‌توانند از مخاطبان هوشمند خود(خوانندگان، شنوندگان و بینندگان)، شهروندان فعال و مسئول، پرورش دهند. به همین لحاظ، در دهه های اخیر، در جوامع پیشرفته، برای جلوگیری از خطر سلطه قدرت‌های سیاسی(در کشورهای دارای نظام مطلق‌گرا یا اقتدارگرا) یا قدرت‌های اقتصادی (موسسات خصوصی کشورهای سرمایه‌داری آزادی‌گرا) بر مطبوعات و سایر وسایل ارتباط جمعی، راه حل و چاره‌جویی‌های ویژه‌ای طرف توجه قرار گرفته‌اند.

خب حالا باید ببینیم برای مدیریت رسانه فارغ از نوع مالکیت، چه سیستم هایی تا الان بکار گرفته شده

مدیریت رسانه‌ای قدرت محور؛ تنها به دنبال تمرکز رسانه‌ها در خدمت قدرت حاکم و استفاده ابزاری از رسانه برای ایجاد مشروعیت است. در این دیدگاه مدیریت رسانه بطور کامل تابع سیاست‌های دولت است و در مسیر خواسته‌های آن حرکت می‌کند.