بین سینما و تی وی دو نقطه افتراق مهم هست
اول محیط
دوم محتوا
نکته ای که باید در این خصوص بدونیم، این هست که ذهن ما در صورتی میتونه تحت فرمان ما عمل کنه، در حقیقت با بیشترین عملکرد خودآگاهانه عمل کنه، ک تربیت شده باشه، در غیر این صورت، به تمام محرک های محیطی بصورت ناخودآگاه واکنش نشون میده
یعنی وقتی ما در محیط سینما قرار میگیریم، تاریکی محیط، بعنوان محرکی در محیط خارجی، ذهن مارو تحت تاثیر قرار میده و پیام هایی رو بهش منتقل میکنه
مهمترین پیامی که سیاهی محیط القا میکنه، تنها و محصور بودنه
بنابراین تمام توجه ما معطوف به چیزی میشه ک روی پرده نمایشه
بسیاری از عملکردهای ما در سینما، تحت تاثیر همین خط کشی هاست... عملکردهایی ک ممکنه در خارج از محیط اگر در برابر همون فیلم قرار بگیریم، بروز ندیم
مثلا سکوت در سینما خیلی مهمه، ب همین دلیل خوردن چیزهایی ک صدا ایجاد میکنه برای اغلب افراد آزاردهنده است، درحالی که اگر همون فیلم از تی وی یا حتی بر بستر مجازی دیده بشه، خوردن چیزهای صدادار نه تنها آزار دهنده نیست، بلکه لذت بخش هم میشه
وقتی تمام حواس دیداری و شنیداری ما معطوف به پرده نمایشه، و ذهن ما قدرت طراحی صحنه و پرواز نداره، کنترل ما روی ذهن بشدت پایین میاد
بنابراین حجم زیادی از اطلاعاتی که به ما منتقل میشه، بدون هیچ فیلتری وارد ذهن ما میشه
اینکه کتاب یا مقاله ای به این موضوع ب این صورت پرداخته باشه، خیر، اما هر جنبه از بحث رو میشه در بخشی از کتاب هایی ک مربوط ب رسانه هست مطالعه کرد
بنده ب جهت اینکه رشته م مدیریت رسانه است و در این حوزه مطالعه دارم، مطالب رو بصورت جمع بندی ارائه میکنم