نکته اول اینکه رسانه در دو سطح بررسی میشه سطح اول، بعنوان ابزار انتقال پیام سطح دوم، بعنوان خود پیام

البته این تقسیم بندی قطعی و مورد قبول همه اندیشمندان حوزه رسانه نیست

در سطح اول حوزه عملکردی رسانه ها که منظور رسانه های جمعی است(اعم از شخصی یا عمومی)، بر اساس رویکردی به دو بخش سرد و گرم تقسیم میشه

هدف از ارائه این نظریه، صرفا تقریب ذهنی است

قرار نیست بحث کاملا تئوری داشته باشیم

اما رسانه های گرم، رسانه هایی هستن ک یک حواس انسان رو ب طور کامل و همه جانبه درگیر میکنه، و جایی برای تخیل و دیگر حواس نمیگذاره

در حقیقت در رسانه های گرم، مخاطب نقش زیادی در اطلاعات دریافتی نداره

و رسانه های سرد، رسانه هایی هستن، ک لازمه مخاطب با استفاده از قدرت تخيلش، حلقه‌هاي پنهانی كه در پيام‌ها وجود داره رو شناسايي كند و در واقع حجم زيادي از اطلاعات رو بر اطلاعات ارائه‌شده از طرف رسانه، اضافه كند؛ تا فهم كامل پيام رسانه‌اي اتفاق بیفته.

تلویزیون، تلفن، گفتار انسان و مواردی از این دست رسانه های سرد محسوب میشن

و کتاب، رادیو، سینما و... هم رسانه های گرم

در کتاب برای اینکه تماما از یک حس شما استفاده میشه، دیداری، و تک تک صحنه ها نوشته شده و شما در ذهن فقط بازسازی میکنید گرم محسوب میشه

تعریف ما از سینما محیطی محدود، تاریک و یک پرده نورانی با قدرت نمایش است

ب جهت تاریک بودن فضا در حقیقت حس محصور بودن در ذهن ایجاد میشه و اگرچه حس دیداری و شنیداری بکار گرفته میشه، اما پیام همون چیزی هست که در حال انتقاله

قدرت تخیل تاثیری در پیام منتقل و دریافت شده نداره

البته اول بحث توضیح دادم، این یک نظریه صد در صدی نیست، و البته خود نظریه پرداز هم معتقده که بعضی رسانه ها نسبت ب رسانه های دیگه می تونن سرد یا گرم دسته بندی بشن

بین سینما و تی وی دو نقطه افتراق مهم هست اول محیط دوم محتوا

گفتیم اولین وجه افتراق محیط هست

این یعنی چی؟

نکته ای که باید در این خصوص بدونیم، این هست که ذهن ما در صورتی میتونه تحت فرمان ما عمل کنه، در حقیقت با بیشترین عملکرد خودآگاهانه عمل کنه، ک تربیت شده باشه، در غیر این صورت، به تمام محرک های محیطی بصورت ناخودآگاه واکنش نشون میده

یعنی وقتی ما در محیط سینما قرار میگیریم، تاریکی محیط، بعنوان محرکی در محیط خارجی، ذهن مارو تحت تاثیر قرار میده و پیام هایی رو بهش منتقل میکنه

مهمترین پیامی که سیاهی محیط القا میکنه، تنها و محصور بودنه

یعنی برای ذهن ما خط کشی میکنه

بنابراین تمام توجه ما معطوف به چیزی میشه ک روی پرده نمایشه

بسیاری از عملکردهای ما در سینما، تحت تاثیر همین خط کشی هاست... عملکردهایی ک ممکنه در خارج از محیط اگر در برابر همون فیلم قرار بگیریم، بروز ندیم

از این محدوده نمیتونی فراتر بری