🔺بیش از ۶۰۰ هزار داوطلب کنکور ۱۴۰۲ انتخاب‌رشته کردند
مدیرکل روابط عمومی سازمان سنجش:
🔹بیش از ۶۰۰ هزار نفر از داوطلبان آزمون سراسری سال ۱۴۰۲ تا پایان مهلت یعنی تا ساعت ۱۴ روز سه‌شنبه (هفتم شهریور) انتخاب رشته کردند.
🔹انتخاب رشته در دانشگاه آزاد اسلامی به جز رشته‌های پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی و دامپزشکی به صورت جداگانه صورت می‌گیرد و شامل این آمار نیست.
🔹بیش از یک میلیون و ۶۰ هزار نفر مجاز به انتخاب رشته در پنج گروه آزمایشی در دوره های مختلف روزانه ،شبانه، پیام نور ،غیر انتفاعی، دانشگاه ازاد اسلامی، پردیس های بین المللی و دانشگاه فرهنگیان شده بودند./ایرنا
✍️عباس کاظمی
🖊سخن درست بگویم، نمی‌توانم دید
که «غم» خورند «رفیقان» و من نظاره کنم
نمی‌دانم در این لحظات رنج‌آلود چه بنویسم. این‌روزها هربار که می‌نویسم، مطلب را نیمه‌کاره رها می‌کنم. درواقع، مدت‌هاست که نمی‌توانم نوشتاری را به سرانجام برسانم، شبیه بنایی نیمه‌کاره شده‌ام که به حال خود رها شده اما وانمود می‌کند که اوضاع عادی است و کارها در حالِ انجام: دست‌وپازدن برای دوری از ویرانه‌شدن!
من دربارۀ سرنوشت تلخ و رنج‌های خودم از بیرون‌رانده‌شدن از دانشگاه تهران هرگز ننوشتم. آن زمان با خودم گفتم تجربۀ من چه اهمیتی دارد وقتی که این‌همه آدم هستند که صدایشان در ویرانه‌های زندگی مدفون شده است؛ اما اکنون‌که هرروز صدای لرزان هریک از همکارانِ در معرض تهدید به اخراج یا اخراج‌شده را می‌شنوم، نظرم تغییر کرد. برخی همکارانم با دیدن نشانه‌های اخراج، به امیدِ ماندن، در لاک خود فرورفتند، سکوتی سرد همراه با درد، رنج و اضطراب را تحمل می‌کنند، و اغلب آنهایی که اخراج شدند صدایی ندارند! حتی ممکن است هیچ‌گاه نامشان در رسانه‌ها آورده نشود. این روزها زیاد می‌شنوم این ناله‌های نهان را؛ یکی قلبش درد گرفته راهی بیمارستان شده، دیگری افسرده شده، آن دیگر دچار اضطراب شدید و آن دیگری بیماری خودایمنی و...
معلمان دانشگاه، خود ازطریق سازوکارهای تحقیرکننده استخدام می‌شوند. برخی اوقات مناسک تحقیر را از رده‌های بالاتر از خود تجربه می‌کنند و با انبوهی از درس و کلاس‌ها با دستمزد اندک و موقعیت شغلی بی‌ثبات روزگار می‌گذرانند. شیوۀ استخدام استادان و کار در دانشگاه، مانند ایستادن روی یک بند است، درحالی‌که همیشه چشمت به پایین خیره شده است. این روزها اینکه تا کی در دانشگاه اجازۀ تدریس دارید، دغدغۀ اغلب استادان است (الا متقلبان خاموش).
اخیراً دوستی، با استاد بزرگوارم نیک‌گوهر گفتگویی داشت. او هنوز رنج‌هایش از تجربۀ اخراج از سال‌های ابتدایی دهۀ ۶۰ کنارش بودند و داغ‌هایش تازه می‌نمودند. دردها اگر به کلمه تبدیل نشوند، جای زخمشان همیشه می‌ماند. بااین‌حال، مردانی چون نیک‌گوهر اگرچه الگوی ایستادن و کارکردن برای همۀ ما هستند اما باید اعتراف کنیم که ما جماعت علوم اجتماعی، وظیفۀ خودمان را برای بودن و ماندن در کنار آنها فراموش کرده بودیم.
زمانی که در اواخر دهۀ ۸۰ خیلی از استادان را از دانشگاه به بیرون روان می‌کردند، این‌همه آگاهی که امروز وجود دارد نبود. آنها جماعتی کوچک و تنها بودند و چونان جذامیان از این شهر به آن شهر و از این کشور به آن کشور معلق بودند. من نظاره‌گر آوارگی برخی از آنها از نزدیک بودم. هیچ آدمی در شهر و دیار خود غریب نباشد! تنهایی یکی از بزرگ‌ترین دردهای ما بعد از اخراج بود.
اکنون خیل عظیمی از دانشمندان ما در علوم انسانی، قربانی تبعیض و بی‌انصافی‌های سیاسی و گاهی قبیله‌ای قرار می‌گیرند. آنها ممکن است دوست داشته باشند در لاک خود فروروند. نسل ما، رنج‌هایمان را به بیماری و درد بدل کرده است. لطفاً شما این رنج‌ها را در خود مدفون نکنید؛ به نوشتار درآورید. کلمات شفابخش‌اند؛ دردها را از روحتان بیرون می‌کشند و دیگران نیز با شریک‌شدن در آن، از دشواری‌های پیش‌رویتان می‌کاهند. دوستان آوارۀ من! نوشتن درمان است، جان است، اما تحمل درد و سکوت، درد بی‌امان است.
با خودم اندیشیدم که چه کمکی به شمایان می‌توانم بکنم. می‌توانم راه‌های رفته و نرفتۀ خودم را با شما قسمت کنم. می‌توانم به شما بگویم بیرون‌آمدن از دانشگاه، مانند خروج از جزیره‌ای است که گویا منفصل از جامعه بوده‌اید. اینک به جامعه خوش آمدید. روشن است که ازنظر من ماندن در دانشگاه یک ضرورت است برای امیدوارنگاه‌داشتن نسل جدید اما اگر چنین نشد، دست از امیدواری و امیدوارکردن برندارید.
چند روز پیش، با دو رفیق سرشار از رنج و اضطراب صحبت کردم. با خود اندیشه کردم که کاش می‌شد به همۀ شمایان گفت که چقدر باید در این لحظات پرالتهاب، قوی بایستید و از سیاست‌های شکننده‌ای که قرار است شما را به ویرانه بدل کنند دوری گزینید. کسانی هستند که شما را ویران می‌خواهند. آبادی باشید که روبروی ویرانه لبخند می‌زند.
برخی از استادانی که اخراج می‌شوند، بسیار تحسین و تکریم می‌شوند، به چشم دانشجویان، قهرمانانی بی‌همتا جلوه می‌کنند، گاهی خود باور می‌کنند که قهرمان‌اند و دست به کارهایی نااندیشیده می‌زنند. شما قهرمان نیستید! این، علوم انسانی است که قهرمان است. اوست که چونان خورشیدی بر جامعه روشنایی افکنده و بر دل اهالی قدرت ترس. زود است که از یادها می‌روید. این سلام‌وصلوات‌ها به خاطره تبدیل می‌شوند، باید فکری برای زندگی خود بکنید. این پرسش مهم به میان ما می‌آید که بعد از اخراج،اغلب اهالی علوم انسانی که بی‌پشتوانه‌اند چه باید بکنند؟ اگر بنویسید و ایده‌هایتان را به اشتراک بگذارید، کمک بزرگی به یکدیگر می‌کنید
✍️ علی زمانیان
🖊 از "آسیه" بیاموزید
نقل است که آسیه همسر فرعون بود و یکی از چهار زن مقدس در جهان اسلام. در "ویکی فقه" به‌نقل از تفسیر احسن الحدیث (ج۸ ص۱۵)، آمده است که:"
✅ ۱. "آسیه دختر مزاحم از بنی اسرائیل بود، فرعون او را به زنی گرفت، او از نسل انبیاء بود بر مؤمنان رحم می‌کرد و احسان می‌نمود." و آن‌چنان که در "خصال شیخ صدوق"، آمده است:
"برترین زنان اهل بهشت چهار نفرند: "خدیجه" دختر خویلد و "فاطمه" دختر محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و "مریم" دختر عمران و "آسیه" دختر مزاحم، همسر فرعون"
از زندگی آسیه چندان نقل تاریخی نمانده است؛ اما از منظر متون دینی شکی نیست که آسیه همسر کسی بوده که نام او به بدی در قرآن آورده شده است. فرعونی که در برابر خدا کفر و تکبر ورزید، و نسبت به مردم ظلم و ستم روا داشت. آسیه می‌دانست که همسرش رانده شده‌ی درگاه خداوندی و مورد غضب الهی است. از کفر و تمرد او خبر داشت. کفر او را می‌دید اما هم چنان همسر او ماند و بی آن‌که احساس کند رابطه‌اش با فرعون، به‌خاطر کفر و جنگ با خدا حرام است، به زندگی‌اش با او ادامه داد. نقل قابل معتبر و قابل اطمینانی از اینکه به‌خاطر کفر و تکبر فرعون از او جدا شده و با او ناسازگاری کرده‌باشد در دسترس نیست. او ماند، با فرعون زندگی کرد و خداوند بر او دستور و تکلیفی بار نکرد که از چنین فردِ کافرکیشی فاصله بگیرد.
✅ ۲. حاکمان مصدرنشین امروز ایران اما از جامعه‌ی اسلامی می‌خواهند که زنان بی‌حجاب را از خود برانند، به آنها چیزی نفروشند، به اداره راهشان ندهند، و مردان مسلمان دوربین به‌دست از آنان عکس‌برداری کنند و به مقامات گزارش دهند. و هرکس چنین نکند مورد عقوبت قانونی قرار می‌گیرد.
حداکثر گناه زنان بی‌حجاب (از منظر فقهی)، این است که یکی از تکالیف دینی‌شان را بجا نیاورده‌اند. اما آنها هم‌چنان مسلمان و دین‌دارند. نه کفر می‌ورزند و نه به جنگ با خدا برخواسته‌اند. نه فرعون‌اند و نه دیگران را مورد ظلم و ستم قرار داده‌اند.
❓(گرچه این مقایسه چندان موجه نیست اما از باب روشن شدن موضوع)، چگونه است که آسیه با فرعون که آشکارا کفر و تکبر داشت، زندگی کرد و او را از خود نراند، اما چرا اربابان قدرت انتظار دارند و دستور می‌دهند که با مسلمانی که یکی از وظایف دینی را رعایت نمی‌کند، چنین رفتار کنند؟
دستور و اجبار حکومت به دیگران در قطع ارتباط با زنان بی‌حجاب و طرد آنها، پایه در کدام منبع دینی دارد؟
از آسیه، یکی از چهار زن قدیس بیاموزید که حساب و کتابِ کفر و طغیانِ فرعون را به خدا واگذار کرد و حتی به‌خاطر حفظ ایمانش رفتاری را که امروزه از شهروندان، انتظار دارید، انجام نداد و هم‌چنان یکی از چهار زن برتر اهل بهشت ماند.
✔️ محاسبه و سنجش کفر و ایمان دیگران را به خداوند بسپریم، که فقط او داور روز موعود است. .
۰۶ /شهریور/ ۱۴۰۲
♦️ #چند_خبر_کوتاه
🔹وزیر اقتصاد: واگذاری استقلال به وزارت اقتصاد تأیید نشد.
🔹️فرمانده مرزبانی ایران: در مرز چذابه مشکلی در تردد زائران اتباع خارجی به وجود آمده بود که پس از مذاکرات با طرف عراقی این مشکل رفع شده است.
🔹️بانک مرکزی: جداسازی حساب‌های تجاری از غیرتجاری انجام گرفت و تمام بانک‌ها در این زمینه فعال شده‌اند.
🔹رویترز: عمران‌خان تا ۱۳ سپتامبر در حبس موقت خواهد بود.
📣 خروج بیش از ۱۱۰ هزار زائر از مرزهای کشور طی ۶ ساعت
ستاد اربعین:
🔺️از ساعت ۱۲ شب گذشته تا ساعت ۶ صبح امروز بیش از ۱۱۰ هزار زائر اربعین از مرزهای کشورمان به عراق وارد شده اند
🔺️همچنین از ابتدای ماه صفر تا ساعت ۶ صبح امروز بیش از ۲ میلیون و ۲۶۰ هزار نفر زائر از مرز وارد خاک عراق شدند.
🔺️در همین مدت ۵۴۰ هزار ایرانی بعد از شرکت در مراسم اربعین به کشور بازگشتند.
حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
✋
مسئله معیشت خیلی مهم است
🔺رهبر انقلاب در دیدار اعضای دولت:
🔹همه اقدامات مثبت دولت که با این زحمت انجام می‌شود، تحت‌الشعاع مشکلات معیشتی مثل گرانی مسکن و اجاره‌بها قرار می‌گیرد و این حیف است
🔹عمده تحریم‌ها، با هدف گروگان‌گرفتن معیشت مردم است؛ باید در کنار مذاکرات، تحریم‌ها را خنثی کرد
🔹مهمترین شاخص خنثی‌سازی تحریم‌ها، کاهش تورم است
✍️ ساسان حبیب وند
🖊 کار اقتصادی یا کار فرهنگی؟
من همیشه گفته‌ام که اگر در پی ثواب یا کار نیک هستیم، اولویت با کار فکری و فرهنگی است.
خلاصه مطلب آن است که بنده بدون آن که اهمیت و حتی فوریت نیازهای مالی و معیشتی را کوچک بشمارم، بر این باورم که به‌خصوص در یک جامعه‌ی منحط و محروم و رنج‌زده، اگر قصد کمک به اصلاح وضع موجود و کاهش رنج و محرومیت و عصبیت شایع در جامعه را داریم، اولویت، با اصلاحات فرهنگی و روان‌شناختی و فلسفی و باوری است. البته همه انواع فعالیت‌های خیرخواهانه، مزیت و خوبی دارند اما مفیدترین و موثرترین کار، کار بر روی تفکر و اندیشه و فرهنگ جامعه است.
🔹 این عقیده، طبیعتا مغایر با دیدگاه عزیزانی است که معتقدند اولویت، با اصلاحات اقتصادی یا کمک‌های مالی به محرومان و نیازمندان است. در مجموع، از جانب این افراد، به دیدگاه امثال من، چند ایراد گرفته شد که همراه با جواب، مختصرا عرض می‌کنم:
🔹 ۱. گروهی گفته‌اند که «رشد فکر و فرهنگ باید توأم با کار عملی و اقتصادی باشد». جواب بنده این است که البته که اگر بتوانیم، عالی است که هم به اصلاحات فرهنگی دست بزنیم و هم اقتصادی و حتی جنبه‌های دیگر، اما وقتی فرصت و توان‌مان محدود است ناگزیر باید دست به انتخاب و تعیین اولویت زد و حرف من درباره تعیین اولویت است.
🔹 ۲. گروهی معتقدند که کار فرهنگی، اثربخشی دیریاب دارد، یعنی تا به بارنشستن آن، زمان درازی خواهد گذشت. در حالی که حمایت مالی، دارای تاثیر آنی و فوری است. جواب این است که کار فرهنگی هم تاثیر فوری و بلافاصله دارد. رفتار آدم‌ها برآمده از افکاری است که در ذهن آنهاست و در همان لحظه‌ی تغییر فکر، رفتار آنها نیز تغییر می‌کند و میان این دو فاصله‌ای نیست. مزیت دیگر آن است که تحولات فکری و فرهنگی دارای ثمرات درازمدت، عمیق و بنیادین است.
🔹 ۳. بعضی می‌گویند: «تا ما بیاییم و با کار فرهنگی، عده‌ای را بیدار کنیم، عده‌ی دیگری از گرسنگی تلف خواهند شد». پاسخ این است که تا ما بیاییم عده‌ای را سیر کنیم هم عده‌ی دیگری از گرسنگی تلف خواهند شد.
🔹 ۴. می‌گویند: «آدم گرسنه دین و ایمان ندارد و اول باید شکم‌ها سیر شود تا بتوان روی فکرها کار کرد». در این مورد، عرض بنده دو چیز است. اول این که اگر مقصود، گرسنگی فکری و عقلانی باشد، سخنی کاملا صحیح است چون اساسا دین و ایمان، همان فهم و آگاهی و احساس مسؤولیت است. اما اگر منظور، فقر شکمی و جسمی باشد دو نکته را باید در نظر داشت. اول این که آدم سیر و بی‌تفاوت هم دین و ایمان ندارد (همیشه بیشترین جمعیتی که به پیامبران و مصلحان اجتماعی گرویده‌اند، فقرا بوده‌اند. و جالب است که قرآن می‌گوید: «آدمی وقتی که بی‌نیاز شد، طغیان می‌کند») بیشترین فجایع دنیا را سیرها و بهره‌مندهای جسمی و شکمی‌ای که ابلهان و عقب‌ماندگان فکری بوده‌اند رقم زده‌اند و امروز هم می‌زنند. چه کسی گفته است که پتانسیل یک آدم سیر و ثروتمند برای ایجاد ظلم و فساد و حق‌کشی کمتر از یک فرد گرسنه و محروم است؟
🔹ثانیا، این که باید اول شکم سیر شود و سرپناه تهیه شود تا بتوان به فکر و فرهنگ و آموزش پرداخت، سخن کاملا صحیحی است، اما باید در نظر داشت که شما بودجه و توان محدودی دارید برای اصلاح یک سیستم بیمار با قدرتی غول‌آسا، یک اژدهای هزارسر که شاید از پا درآوردن کل آن نسل‌ها طول بکشد. در چنین وضعی پرسش این است که چگونه باید از امکانات اندک خود بیشترین بهره را گرفت. اگر فرضا شما با سرمایه‌ای که دارید، شکم ۱۰۰ گرسنه را سیر کنید، معلوم نیست که آنها به رشد فکری و فرهنگی هم برسند (آنها آزادند هرجور مایلند زندگی کنند از جمله این که تبدیل به آدم‌هایی بی‌تفاوت بشوند که رنج دیگران برای‌شان اهمیتی ندارد یا این که حتی خودشان هم بروند و در صف ستمگران بایستند).
🔹 اما اگر اندیشه و رفتار ۱۰۰ نفر را اصلاح کنید، هم این آدم‌ها تغییر کرده و از دایره‌ی جهل و ظلم و فساد خارج شده‌اند و هم خودشان به سیر کردن هزاران نفر دیگر اقدام خواهند کرد، آن هم نه فقط سیری جسمانی، بلکه همچنین سیری فکری و عقلانی. تفاوت این دو، مثل خوراندن یک گونی گندم به مردم یک روستای فقیر است در مقابلِ کاشتن آن گونی گندم در مزرعه‌ی همان روستا.
البته این همه‌ی مطلب نیست. فعالیت فکری و فرهنگی، بیشترین و عمیق‌ترین تأثیر را بر روی خودِ کنندگان دارد و ثمربخش‌ترین کار برای شکوفانیدن فکر و عاطفه و استعدادهای خویش است (چیزی که هدف همه‌ی ما از کل این کارها را دربرمی‌گیرد).
یک نکته ضمنی اینکه پول و اقتصاد، برای فرد و جامعه، بسیار مهم و حیاتی است. این‌ها در حکم ریشه درخت است. در مقابل، اندیشه و هنر و فرهنگ و ادب در حکم شاخه و میوه‌اند.
صد البته برای حیات شاخه و میوه وجود ریشه ضروری است. اما هدف از نشاندن درخت، ریشه نیست، شاخه و برگ و میوه است.
🎥آیت‌الله خامنه‌ای:
🔷مسئله کاهش فاصله طبقاتی در تصمیمات لحاظ شود
🔹امام خامنه‌ای: مسئله عدالت و کاهش فاصله طبقاتی، ثبات بازار، کاهش تورم، ثبات نرخ ارز و رشد تولید نقاط برجسته و قابل سنجشی است که باید در همه کارها و تصمیمات اقتصادی لحاظ شود.
🔴دولت؛ متهم ردیف اول ناترازی بانک‌ها
سلطه دولت بر بانک‌ها صدای فرزین را هم درآورد!
▪️صبح روز گذشته، رئیس کل بانک مرکزی در همایش بانکداری اسلامی به ارائه توضیحاتی درباره وضعیت نظام بانکداری کشور پرداخت. محمدرضا فرزین در بخشی از اظهارات خود، به موضوع مهم ناترازی بانک‌ها اشاره کرد و نهاد دولت را یکی مهمترین عامل این ناترازی نامید. فرزین با اشاره بر این نکته که بیش از ۸۸ درصد تأمین مالی کشور، توسط بانک‌ها انجام می‌شود، تاکید کرد که حتی بخش زیادی از تامین مالی دولت نیز بردوش بانک‌هاست و ناترازی دولت، باعث ناترازی در بانک‌های دولتی و خصوصی می‌شود.
▫️عملکرد دولت در زمینه سلطه به بانک‌ها برای تامین کسری بودجه و همچنین تسهیلات تکلیفی متعدد در حالی صدای رئیس کل بانک مرکزی را نیز درآورده که دولتی‌ها نه تنها زیر بار این مشکلات نمی‌روند، بلکه با وارونه جلوه دادن این موارد، از دستاوردهای خود تعریف و تمجید می‌کنند. هفته گذشته، خاندوزی در آنتن صداوسیما حضور پیدا کرد و در ادعایی عجیب، اعلام کرد که دولت برای اولین بار در سال ۱۴۰۱ توانسته تمام وجوهات دستگاه‌های دولتی و شرکت‌ها را مدیریت کند و سال گذشته یک ریال هم از بانک مرکزی استقراض نکرده است.
▪️این اظهارات در حالی از سوی دولتی‌ها مطرح می‌شوند که بررسی داده‌های بانک مرکزی، چیز دیگری می‌گوید. طبق این آمار، میزان رشد بدهی دولت به بانک مرکزی از ۱۵.۲ درصد در سال ۱۴۰۰ به ۳۸.۵ درصد در سال ۱۴۰۱ رسیده است. به علاوه، بدهی دولت به بانک‌ها که در سال ۱۴۰۰ حدود ۱۴.۶ درصد رشد کرده بود نیز در سال گذشته ۵۹ درصد افزایش یافته است.|تجارت‌نیوز