✅30 روز تا اربعین با اینکه میان نوکران رسواییم امضای زیارت از "حسن" میخواهیم ارباب کرم اگر کرامت بکند با پای پیاده کربلا می آییم #اربعین_کرببلایم_نبری_میمیرم https://eitaa.com/setaregan_velayat313

پرنده احساساتمــ🕊 در این #صبحگاه  حنجره اش پر از صوت دلتنـ💔ـگی توستـ … من به همراه نسیم🍃 اشتیاق دیدار تو را خواهم خواند … #شهید_ابراهیم_همت #صبحتون_شهدایی  https://eitaa.com/setaregan_velayat313

#ڪلام_شهید: اگر ما در راه امام زمان (عج) نباشیم بهتر است هلاڪ شویم و اگر در راه امام زمانمان استوار بمانیم بهتر است آرزوی شهادت ڪنیم ، زیرا شهـادت زندگی ابـدی است #پاسدار_مدافـع_حـرم #شهید_سجاد_زبرجدی #ایـام_شهـادت https://eitaa.com/setaregan_velayat313

تـموم #آرزوم ایـنه برم #حرم دلم واشه بگم دستت دردست #آقا دیگه این #دل سر جاشه #اربعین ✔️ @setaregan_velayat313

تنھا ڪسانی شهید میشوند که #شهید_باشند 🌷 بایدقتلگاه رقم زد باید کُشت منیّت را،تکبر را ،دلبستگیـ💞 را غرور را،آرزوهای دراز را،هوس را #اللهم‌ارزقنےشهادت‌فےسبیلک https://eitaa.com/setaregan_velayat313

از سر #صبح برایت وَجَعَلْنا خواندم تا که چشمی به قد و قامت تو وا نشــود #آرامش_ملت😍😌 #روحی_له_الفداہ 🍃🌹🍃🌹 https://eitaa.com/setaregan_velayat313

✅30 روزتااربعین ♦️اربعین میرسدودیده ی گریان دارم خوف جاماندن ازاین سیل خروشان دارم ♦️دوستانم همه آماده رفتن شده اند راهیم کن به کرامات توایمان دارم #اربعین_کرببلایم_نبری_میمیرم https://eitaa.com/setaregan_velayat313

عادت داشت #مستمر خون بدهد بہ نیت قربت الی الله! عاقبت هم خون داد و هم #جان داد بہ نیت قربت الی الله! عجب رسم #غریبے است حڪایت فرزندان حضرت زهرا(س) #شهید_سعید_بیاضی_زاده🌷 https://eitaa.com/setaregan_velayat313

✨#عـشـق_واحـد ✍ مـیـم_ر 🌹قسـمـت هـشـتـاد و شـشـم خانه ی پدرشوهر بودم و با امیرعباس و خاله مریم برای امیرعباس کاردستی درست میکردیم. استاد بود در این کارها! امیرعباس هم چسب را خالی میکرد روی کف دستش و بعد مثل دیوانه ها میکندتش! خاله مریم که چندشش میشد رو به امیر گفت: _نکن فداتشم... نکن مریض میشیاااا! با نیش باز گفت: _باشه اخرین باره! زنگ در را زدند. خاله مریم روبه امیرحسین که با تلفن حرف میزد گفت: _پاشوو برو ببین کیه! _نمیشه مامان اوضاع وخیمه بحث به جاهای بدی کشیده شده. امیرعباس پاشو برو عموو. خاله مریم سری برایش تکان دادو گفت: _ زمان زینب و امیر اینجوری بودن. حالا ایمو نیلوفر... خودم میرم. _خاله بزار امیر بره. _نه نمیخواد. رو به امیرحسین گفتم: _کم منت کشی کن بچه... نگاهم کرد و گفت: _نه که محمد حسین منت کشی نمیکنه... از صبح تا شب در حال قربون صدقه رفتنه. خندیدم و گفتم: _چه اماریم داره بچه پروو! خواست حرفی بزند که ناگهان، فریاد خاله مریم از حیاط بلند شد. چنان جیغی کشید که امیرحسین و عباس اقا به سرعت به بیرون دویدند و خانم جون با ان پا دردش خود را به حیاط رساند لحظه ای قلبم از جا درامد. صدایش را میشنیدم: _محمدددد! محمدحسین... محمدممم... بلاخره رسیده بود... خواستم از جا بلند شم. اما توانی نداشتم. پاهایم سست شده بود. انگار فلج بودم حسشان نمیکردم. نفس هایم آنقدر بلند شده بود که هر آن ممکن بود بند بیاید. صدای قلب نارامم در ذهن اشفته ام رو به تندی بود... بغضی در حال خفه کردنم بود و زمین زمان دور سرم میچرخید. میخکوب شده بودم به زمین. با نگاهی تار از اشک امیرعباس را دیدم که بلند شد و خواست بیرون برود، فورا با صدای گرفته ام که میلرزید گفتم: _امیرر! مامان بیا اینجا... بیا پیش مامان... به اغوش گرفتمش... سرش را بوسیدم و بی صدا اشک ریختم. صدای فریاد ها، گریه ها، بر سر زدن ها را میشنیدم. امیر را روی زمین گذاشتم. با هرچه سختی لب بهم زدمو ارام به او گفتم: _عزیزم. همین جا بمون. از اتاق بیرون نیا. من الان میام. باشه پسرم؟ دست به دیوار گرفتم و با هر چه سختی پاهایم را به حرکت دراوردم. وارد حیاط شدم. عباس اقا باز حالت موجی گرفته بود و امیر حسین و امیر با گریه سعی در کنترلش را داشتند. خاله مریم هم که اصلا گفتنی نبود حالش... بقیه هم هر کدام گوشه ای از حیاط بر سرشان میزدند. دستم را جلوی دهنم گذاشتم تا صدای هق هق گریه ام بالا نرود. ارام، گوشه ی پله نشستم و خیره به آسمان ماندم. آسمانی که انگار او هم دلش گرفته بود... بلاخره رسید روزی که تمام روزهایم را به آشوب کشیده بود. بلاخره محمد من هم به آرزویش رسید... بلاخره ارامشی بی نظیر هم نصیب محمد شد و هم نصیب قلب ناارام من... نگاهم به سمت امیرعباس کشیده شد که متعجب از پنجره خیره به بیرون مانده بود. لبخندی به او زدم... از امروز منو امیرعباس بودیم و محمدحسینی که حالا فقط در قلبمان جا داشت... در رویاهایمان... ادامه دارد...